Morgunblaðið - 14.12.2019, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 2019
✝ Guðný JónaÞorbjörnsdótt-
ir fæddist á Grund
í Stöðvarfirði 12.
september 1915.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Eir 26.
nóvember 2019.
Foreldrar hennar
voru hjónin Þor-
björn Stefánsson, f.
30.3. 1892, d. 1.9.
1973, og Jórunn
Jónsdóttir, f. 3.8. 1878, d.
6.4.1961. Guðný átti fimm bræð-
ur. Tveir létust í bernsku, Pét-
ur, f. 1916, d. 1921, og Steinþór,
f. 1918, d. 1919. Auk þeirra
voru Stefán Jóhann, f. 30.8.
1914, d. 10.5. 2003, Pálmi, f.
14.1. 1920, d. 4.4. 1937, og Pét-
ur, f. 6.10. 1922, d. 30.6. 2009.
Fyrri eiginmaður Guðnýjar
var Ingimar Sölvason loft-
skeytamaður, f. 20.12. 1910, d.
30.10. 1940. Áttu þau soninn
Bjarnar, f. 9.4. 1935, kona hans
var Nanna Sigríður Ottósdóttir,
f. 16.10. 1935, d. 20.4. 2015,
börn: Jóhann Guðni, Guðný,
Ingibjörg og Ottó Albert.
Hinn 26.1. 1942 giftist Guðný
Jóhannesi Ásbjörnssyni renni-
smið, f. 26.11. 1911, d. 30.8.
2005. Foreldrar hans voru Guð-
Hrund, Guðmundur Pétur, Ás-
dís Hrönn og Þórhildur Tinna.
Afkomendur Guðnýjar eru
orðnir 124.
Guðný fór 14 ára til Reykja-
víkur til frænku sinnar og bjó
og starfaði hjá henni við mat-
sölu næstu árin og setti síðar
upp eigin matsölu á Hverfisgötu
50 ásamt mágkonu sinni.
Eftir að hún kynntist Jóhann-
esi festu þau hjón kaup á hálfu
býlinu Strönd við Elliðaárvog.
Þegar flytja átti þangað hafði
bandaríska setuliðið tekið land-
ið undir byggingar. Fluttu þau
þá til Akureyrar og voru þar til
stríðsloka er þau fengu eignina
aftur afhenta. Þau keyptu jörð-
ina Stöð í Stöðvarfirði og hófu
búskap þar 1958. Á Stöð var
fjárbú en þau Guðný og Jóhann-
es komu þar einnig upp kúabúi
og var búið um tíma annað af-
urðahæsta búið á Austurlandi.
Þau hættu búskap 1988 og
fluttu í íbúð sína á Aflagranda
40 í Reykjavík árið 1990. Þau
dvöldu samt ávallt frá vori og
fram á haust á Stöð.
Guðný var hög á flest það
sem hún tók sér fyrir hendur og
listhneigð og hóf hún
myndlistarnám á efri árum og
sinnti listsköpun sinni eftir það.
Hún bjó á Aflagrandanum þar
til hún flutti á Eir á 101. aldurs-
ári.
Útför Guðnýjar verður gerð
frá Stöðvarfjarðarkirkju í dag,
14. desember 2019, kl. 13 og
verður hún jarðsett á Stöð.
rún Jóhannesdóttir
ljósmóðir, f. 30.7.
1866, d. 14.5. 1959,
og Ásbjörn Árna-
son bóndi, f. 1.5.
1880, d. 12.4. 1962.
Börn Jóhannesar
og Guðnýjar eru: 1)
Guðrún, f. 2.5.
1942, eiginmaður
hennar var Þor-
móður Sturluson, f.
27.12. 1935, d. 16.5.
2018, börn: Sigríður, Jóhannes,
Pálmi og Sturla. 2) Jórunn Þor-
björg, f. 5.9. 1943, sambýlis-
maður Björn Níelsson, f. 18.11.
1942, börn: Helen, Jóhanna
Guðný, Sigurveig Jóna og Jó-
hannes Már. 3) Bryndís, f. 16.10.
1945, gift Kolbeini Finnssyni, f.
12.9. 1946, börn: Eyþór, Ásdís
(látin), Finnur, Jóhannes Ás-
björn og Málfríður Guðný. 4)
Steingrímur, f. 8.6. 1951, d.
18.6. 2016, eiginkona hans var
Anna Jóna Hauksdóttir, f. 5.12.
1957, börn: Erla Jóna, Steinþór
Aðalsteinn og Egill. 5) Björn, f.
30.11. 1953, giftur Wilawan, f.
10.7. 1976, börn: Benedikt,
Linda og William. 6) Hansína
Hrönn, f. 29.8. 1958, gift Sigurði
Péturssyni, f. 29.4. 1957, börn:
Kristjana Margrét, Guðný
Elsku amma, nú er kominn
tími til að kveðja, loksins ertu
komin í faðm afa þar sem við vit-
um að þér leið best. Við sitjum
eftir með fallegar minningar um
yndislega ömmu og góða tíma á
Stöð en líka á Aflagrandanum.
Við vorum svo heppin að hafa
ykkur nálægt okkur eftir að þið
fluttuð suður. Þar vorum við allt-
af velkomin, gátum þegið góð ráð,
tekið í spil með hlátri og smá
svindli og að sjálfsögðu fengið
gott að borða, þó við værum södd.
Þú varst alltaf með svo fallegt
viðhorf til lífsins, jákvæð og úr-
ræðagóð sama hvað gekk á, nema
kannski þegar íslenska landsliðið
í handbolta var að keppa, þá var
allt svolítið svart alveg þangað til
leiknum lauk, helst með sigri. Í
seinni tíð minnumst við hlýrra
handa þinna og okkar líka, þar
sem þú sást okkur fyrir prjón-
uðum ullarsokkum og vettlingum
langt fram eftir aldri. Ekkert var
betra en að fá jólapakkann frá
þér, með handskreyttu korti á
hverju ári.
Þú varst frábær fyrirmynd,
listræn, skáldleg og alltaf með
margt á prjónunum. Það var ynd-
islegt að sjá hvað samband ykkar
afa var alltaf fullt af ást og gagn-
kvæmri virðingu, það er sannar-
lega dýrmætt og ekki sjálfgefið.
Takk fyrir að hafa verið til, elsk-
að og notið. Við eigum eftir að
bera minningu þína í brjósti okk-
ar það sem eftir er af okkar lífi.
Söknum þín og elskum alltaf,
elsku amma Guðný.
Þín barnabörn í Granó.
Kristjana, Guðný,
Guðmundur, Ásdís
og Þórhildur Tinna.
Amma mín, Guðný Jóna Þor-
björnsdóttir, lést 26. nóvember
síðastliðinn 104 ára að aldri.
Amma eignaðist sjö börn, varð
ekkja fyrst 26 ára gömul og aftur
þegar hún var 90 ára eftir 67 ára
farsælt og hamingjusamt hjóna-
band með afa mínum, Jóhannesi
Ásbjörnssyni. Þau eignuðust sex
börn saman og fyrir átti amma
einn son sem afi gekk í föðurstað.
Ég man ömmu frá fyrstu tíð,
enda er ég fædd í stofunni í Stöð,
ættaróðalinu okkar á Stöðvar-
firði.
Minningarnar eru margar,
meðal annars er ég að hjálpa
henni að baka kleinur og ástar-
punga og svo hlaupum við út á
tún að raka frá skurðunum.
Amma var ein af stofnendum
kvennadeildar Taflfélags
Reykjavíkur og á rigningardög-
um í sveitinni var mikið teflt og
spilað á spil (oft um uppvaskið).
Þá var amma alltaf með. Hún
elskaði að spila, var mikil keppn-
ismanneskja, tapsár en mjög klók
svo hún tapaði nú ekki oft.
Amma tók þátt í flestu sem við
höfðum fyrir stafni. Hún var ekki
beint dæmigerð bóndakona sem
hélt sig innan dyra og einna helst
í eldhúsinu. Auðvitað gerði hún
það líka en hún var alltaf til í að
vera með og prófa nýja hluti,
meðal annars pílukast, sem hún
varð mjög góð í.
Um sjötugt skráði amma sig í
bréfaskóla í myndlist. Þar með
hófst myndlistarferill hennar.
Fyrstu sýninguna hélt hún átt-
ræð en þá hafði hún (og afi) þegar
flutt til Reykjavíkur til að hefja
nám í Myndlistaskóla Reykjavík-
ur.
Amma vildi alltaf vera með í
því sem til stóð. Hún var líka allt-
af í góðu skapi, ferðaðist mikið,
bæði með afa og dætrum sínum,
og kom til margra áfangastaða í
Evrópu. Hún dvaldist oft á Kan-
aríeyjum að vetri til og skellti sér
í spænskunám um nírætt til að
geta verið kurteis og svarað
Spánverjunum á hótelinu, og
keypti sér tölvu til að geta notað
spænskuforrit við námið.
Amma hvatti dætur sínar öt-
ullega til náms. Sjálf þráði hún að
læra sem ung en fékk það ekki af
því hún var stelpa. Skólagangan
var bara nokkrar vikur í farskóla.
Ég er sannfærð um að ef
amma mín hefði fæðst karlkyns
eða á annarri öld hefði hún
örugglega orðið kvenkyns Erro
eða Laxness.
Elsku amma, fyrirmynd mín
og gleðigjafi, hvíl í friði, minning
þín mun lifa með okkur um ár og
aldir.
Amma
grátt hár
bak við hurð
ertu vöknuð?
ég hlæ og segi
„já, langt síðan“
ilmur af kaffi og hafragraut
fyrst ein matskeið lýsi
og kalt fjallagrasate
hvað dreymdi þig fallegt?
bráðum 90 en hleypur
upp og niður stiga
kastar pílu og svindlar í spilum
alltaf glöð
alltaf að hugsa um aðra
eða mála myndir
á næstu málverkasýningu
prjónar leista
afi prjónar skaftið
og þæfir
eigum við að taka spil
áður en ég baka rúgbrauð og kleinur?
(Helen Halldórsdóttir)
Helen Halldórsdóttir,
barnbarn og ljóðskáld
búsett í Svíþjóð.
Amma mín, Guðný Jóna, var
næstelst kvenna á Íslandi þegar
hún lést, hvíldinni fegin en ánægð
með lífið sem hún hafði átt, enda
margt sem á ævidaga hennar
hafði drifið.
Hún fór ung suður að vinna,
eins og tíðkaðist á þeim árum, og
kynntist þá Ingimari afa mínum
sem lést sviplega þegar togarinn
Bragi fórst í stríðinu við Eng-
landsstrendur. Amma varð því
ung ekkja, en giftist fljótlega aft-
ur Jóhannesi afa sem reyndist
pabba einstaklega góður stjúp-
faðir. Pabbi hefur oft sagt að það
hafi í raun verið hann sem fyrst
kynntist Jóhannesi í matsölunni
hjá mömmu sinni og hafi komið
þeim ömmu og afa saman. Mikil
gæfa urðu þau kynni fyrir bæði
ömmu og pabba. Afi var einstak-
lega ljúfur og góður maður og var
alla tíð mjög kært með honum og
pabba.
Amma tók öllu sem að höndum
bar með jafnaðargeði og bjart-
sýni. Jákvæðni var eitt af hennar
aðalsmerkjum og hún kvartaði
aldrei. Hún var alltaf ánægð með
það sem hún hafði og var alla tíð
stolt af sínu fólki. Ástúðin hjá
henni og afa var allt um kring og
öllu yfirsterkari.
Amma var hög á flest það sem
hún tók sér fyrir hendur, auk
þess að vera alltaf að vinna að
einhverju handverki, t.d. prjóna-
skap eða að hekla, þá var hún list-
hneigð. Lét hún þann draum sinn
rætast er hún komst á eftirlaun
að hefja listnám, fyrst í bréfa-
skóla á meðan hún bjó á Stöð en
eftir að hún flutti til Reykjavíkur
stundaði hún nám við Myndlist-
arskólann í Reykjavík til ársins
1993.
Árin á eftir sinnti amma list-
sköpun sinni af miklum krafti
með dyggri aðstoð afa á meðan
hans naut við. Eftir ömmu liggja
margar fallegar myndir.
Amma var alla tíð heilsuhraust
og naut lífsins til hins ýtrasta.
Hún hafði mikið yndi af því að
ferðast og blundaði í henni ein-
hver lífskúnstner og útþrá.
Seinni árin var hún þannig oftar
en ekki með í för þegar börn
hennar voru einhvers staðar á
faraldsfæti og var hún þá hrókur
alls fagnaðar. Ég velti því oft fyr-
ir mér hvað hún hefði tekið sér
fyrir hendur hefði hún fæðst á
þessari öld.
Ég sjálf kynntist ömmu best
eftir að ég varð fullorðin þar sem
það kom í hlut Jóa bróður að vera
sem barn og unglingur í sveitinni.
Búskapurinn hjá ömmu og afa
gekk alltaf mjög vel og það var
oft fjölmennt og alltaf líf og fjör á
Stöð.
Við fjölskyldan upplifðum
margar gæðastundir með ömmu
og afa á Stöð. Amma undi sér þar
einstaklega vel við að nýta lands-
ins gæði, ber, fjallagrös og veiði.
Þá var útivistin allan daginn,
krakkarnir að leika sér niðri við á
eða uppi í fjalli og þegar kvölda
tók var tekið í spil eða stundað
pílukast og mikið spjallað og
hlegið.
Afi kom því þannig fyrir að
jörðin Stöð var gerð að skóg-
ræktarjörð áður en hann féll frá
árið 2005 til að fjölskyldurnar
gætu átt þar samveru við gróð-
ursetningu. Jörðin er um margt
merkileg og nú um þessar mund-
ir eiga sér þar stað merkar forn-
leifarannsóknir.
Ég kveð elsku ömmu mína og
þakka fyrir allar þær ljúfu minn-
ingar sem hún skilur eftir. Þessar
minningar um einstaklega góða
ömmu og langömmu barna minna
geymi ég ávallt í hjarta mínu.
Guðný Bjarnarsdóttir.
Elsku amma er farin frá okk-
ur. Minningarnar sem við eigum
um hana eru bara góðar.
Amma var bóndakona á Stöð
með Jóa afa. Ömmu þótti held ég
bara allt skemmtilegt nema
kannski að vaska upp. Það tíðk-
aðist í sveitinni að spila upp á
hver átti uppvaskið og spilað var
þar til hún vann og sá sem tapaði
átti að vaska upp.
Amma prjónaði, heklaði,
stundaði veiði og byrjaði að mála
á efri árum og gerði margar fal-
legar myndir. Amma gerði líka
besta rúgbrauðið með fjallagrös-
um í.
Við vorum svo heppin að
amma bjó á Stöð þegar við vorum
yngri, því að við fengum að kynn-
ast sveitastörfum og lífinu í sveit-
inni. Þegar amma flutti á Afla-
grandann þá var líka alltaf gott
að koma til hennar þangað.
Amma lærbrotnaði þegar hún
var 100 ára og eftir það flutti hún
á hjúkrunarheimilið Eir. Þá fékk
maður að heyra ýmsar sögur,
m.a. um gamla tímann í Reykja-
vík þegar hermennirnir þrömm-
uðu um götur Reykjavíkur. Þeg-
ar pabbi pantaði nýja
Gaz-blæjujeppann frá B&L og
amma átti erfitt með sig þegar
hún fór út í fjós að segja afa frétt-
irnar.
Þegar amma á tíræðisaldri fór
til Taílands og lenti þar á flott-
asta spítala sem hún hafði séð.
Þegar hún fór í laxveiði með
dætrum sínum, þegar amma
prófaði golfið og kom brunandi á
golfbílnum og fleiri og fleiri sög-
ur.
Amma var glettin og hafði
skemmtilegan húmor og oft var
skellihlegið þegar gullmolarnir
komu frá henni.
En nú hefur drottningin á Stöð
eins og við kölluðum hana fengið
hvíldina. Vonandi verður hákarl,
harðfiskur og fjallagrasaseyði
hinum megin fyrir ömmu, því það
var uppáhaldið.
Ég kveð elsku ömmu með
þökk fyrir allt.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Ingibjörg Bjarnarsdóttir.
Guðný Jóna
Þorbjörnsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamamma, amma
og langamma,
GYÐA STEFÁNSDÓTTIR
sérkennari,
Þinghólsbraut 53, Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
sunnudaginn 24. nóvember. Útför hennar fer fram frá
Kópavogskirkju fimmtudaginn 19. desember klukkan 13.
Helgi Sigurðsson Ingunn Vilhjálmsdóttir
Júlía Sigurðardóttir
Elín Friðbertsdóttir
Dóra Guðrún Þorvarðardóttir
Guðrún Sigurðardóttir Andrés Júlíus Ólafsson
Margrét María Sigurðard. Halldór Jóhannsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar kæri bróðir, mágur, frændi og vinur,
BIRGIR GUÐMUNDSSON,
Hörðalandi 8, Reykjavík,
lést laugardaginn 7. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 20. desember klukkan 13.
Bergdís Ottósdóttir
Einar Guðmundsson Guðrún Árnadóttir
Margrét Einarsdóttir Valur Fannar Gíslason
Helga Jóna Benediktsdóttir Guðmundur B. Helgason
Margrét Benediktsdóttir
Benedikt, Jóhannes, Hjalti, Einar Fannar,
Erla Dórothea, Eva Guðrún og Emil Birgir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRÐUR J. KARLSSON,
fv. sjómaður,
lést á Sólvangi sunnudaginn 8. desember.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 19. desember klukkan 13.
Málmfríður Þórhallsdóttir
Þórhildur Þórðardóttir Þór Jóhannsson
Hálfdán Karl Þórðarson Freyja Árnadóttir
Jökull Ingvi Þórðarson Snædís Ögn Flosadóttir
og barnabörn
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG G. GUNNLAUGSDÓTTIR
frá Ólafsfirði,
áður til heimilis í Hólmgarði 66,
Reykjavík,
lést á dvalarheimilinu Grund laugardaginn 7. desember. Útför
hennar fer fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 18. desember
klukkan 15.
Haraldur Kr. Haraldsson Guðný S. Marinósdóttir
Kolbrún Jarlsdóttir
Arna Haraldsdóttir
Elfur Haraldsdóttir
Rafn Andri Haraldsson
Hlynur Haraldsson
Ævar Jarl Rafnsson
Sunna Björg Sigurjónsdóttir
og barnabarnabörn
Faðir okkar, afi og langafi,
HELGI SIGURJÓNSSON,
Miðstræti 6,
Bolungarvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða
þriðjudaginn 19. nóvember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir sendum við til heilbrigðisstarfsfólks og vina
sem önnuðust hann í veikindunum.
Gyða Árný Helgadóttir
Ingibergur Helgason
Halla Unnur Helgadóttir
Elín Urður Hrafnberg
Lilja Hrafnberg
og aðstandendur