Fréttablaðið - 08.02.2020, Qupperneq 90

Lítið eitt um Halldór
Halldór lauk framhaldsnámi
á píanó vorið 2009 samhliða
framhaldsnámi sínu og er
með BA-próf frá Listaháskóla
Íslands og MM-gráðu frá Man-
hattan School of Music.
Hann hefur komið fram sem
einleikari eða hluti af hópum.
Hefur starfað með Ensemble
intercontemporain, Orchester
philharmonique de Radio
France, Radio-Sinfonieorches-
ter Stuttgart, Sinfóníuhljóm-
sveit Íslands, Oslo Sinfonietta
og Tríói Reykjavíkur, svo aðeins
fáir séu nefndir.
Fyrsta hljómplatan mín er í vinnslu, hún heitir Stara og á henni eru klassísk verk sem ég hef verið að búa til síð-ustu árin,“ segir ísfirski
píanóleikarinn og tónskáldið Hall-
dór Smárason. „Þetta eru kammer-
stykki að mestu leyti og eru þarna
í f lutningi Strokkvartettsins Sigga
og f leiri hljóðfæraleikara. Meðal
annars spila tvær dömur úr Elektra
Ensemble með og gítarleikarinn
Gunnlaugur Björnsson leikur sóló-
stykki sem ég samdi fyrir hann
þegar við vorum báðir að læra úti
í New York.“
Platan var tekin upp á Ísafirði á
liðnu sumri og á að koma út í júní.
„Ég komst í kynni við bandaríska
útgáfufyrirtækið Sono Luminus
sem hefur verið að gefa út Sin-
fóníuhljómsveit Íslands, Daníel
Bjarnason, Önnu Þorvalds, Sæunni
Þorsteins og f leiri Íslendinga, og
auðvitað marga alþjóðlega lista-
menn. Fyrirtækið var tilbúið að
gefa efnið mitt út og ég plataði alla
vestur á Ísafjörð til að taka upp
plötuna, fannst við hæfi að taka
upp mína fyrstu plötu heima. Þar
er æðislegur salur sem heitir Hamr-
ar og er í Tónlistarskólanum, þar er
líka frábær f lygill og hljómburður
sem hentaði þessari músík sérlega
vel,“ lýsir Halldór.
Það sem er sérstakt við útgáfu-
fyrirtækið Sono Luminus er að
það sérhæfir sig í annarri upp-
tökutækni en oft er notuð, að sögn
Halldórs. „Stara er því tekin upp
í hringóma hljóðkerfi þannig að
fólk með slík kerfi geti hlustað á
plötuna og notið tónlistarinnar
til fulls. Við vorum með fullt af
míkrófónum sem við röðuðum
hljóðfæraleikurunum kringum.
Það gefur tónlistinni skemmtileg
litbrigði.“
Hömrum var breytt í stúdíó í
f jóra daga. „Tæknifólkið í Sono
Luminus kom frá Virginíu, hljóð-
færaleikararnir komu að sunnan og
sumir að utan,“ segir Halldór. „Það
var mikið átak að láta þetta gerast
en ótrúlega þýðingarmikið fyrir
mig og nú er ég að reyna að reka
smiðshöggið og klára fjármögnun-
ina í gegnum Karolina Fund.“ Hann
segir hægt að leggja verkefninu
lið með ýmsum hætti,með því til
dæmis að kaupa plötuna eða mynd-
listarverk sem hann og bandaríski
málarinn Bert Yarborough unnu
í sameiningu. Miðar séu í boði á
útgáfutónleika í Reykjavík og á Ísa-
firði, einnig sé hægt að panta tón-
listaratriði í veislu eða kaupa sig inn
á stofutónleika heima hjá honum.
„Ég ætla að bjóða fólki heim,
Thelma, kona mín, ber fram kaffi
og kruðerí og ég leik á f lygilinn. Ég
á enn eftir að ákveða hvað ég f lyt,
það bíður betri tíma.“
Halldór f lutti með fjölskyldu
sína austur í Hveragerði fyrir ári og
upplýsir að þar líði henni vel. Þar
séu yndislegar gönguleiðir og lítið
mál að skreppa í skokkferð upp í
fjall. Hann sé einmitt nýkominn
úr einni slíkri. Svo sé hann með
frábæra vinnuaðstöðu heima,
þaðan njóti hann útsýnis og fái
innblástur. „Hveragerði hefur lengi
verið listamannabær, það er ein-
hver andi yfir honum sem er fullur
af sköpunarkrafti. Hér er líka svo
gott bæjarlíf og auðvelt að kynn-
ast fólki. Þetta er bara eins og fyrir
vestan, maður fer út í búð, þekkir
f lest andlitin og fólk horfir í augun
á manni. Það er bæjarbragur sem
við kunnum að meta,“ segir hann
ánægður og heldur áfram að lýsa
aðstæðum fjölskyldunnar. „Konan
mín er í mastersnámi í heilbrigðis-
vísindum og að vinna í Birtu,
endurhæfingarstöð á Selfossi. Við
eigum tvo stráka sem geta hlaupið
hér milli húsa og leikskólinn er í
bakgarðinum, liggur við. Svo er
tengdó í sömu götu svo við höfum
gott bakland,“ segir Halldór og
fullyrðir að lífsgæðin hafi aukist
til muna við að f lytja austur fyrir
fjall.“
Plataði alla vestur á firði að taka upp plötu
Þeir sem hafa sótt tónleika Sætabrauðsdrengjanna vita hver píanóleikarinn Halldór Smárason er.
Hann hefur reyndar víða spilað og svo er hann líka tónskáld. Nú er plata með verkum hans í vændum.
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
Halldór var með verk á tónleikum í Iðnó á Myrkum músíkdögum og þar er myndin tekin. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
KVIKMYNDIR
The Gentlemen
Leikstjórn: Guy Ritchie
Leikarar: Matthew McConaughey,
Charlie Hunnam, Michelle
Dockery, Hugh Grant, Colin Farrell
Guy Ritchie olnbogaði sig inn í
kvikmyndaheiminn með mynd-
inni Lock, Stock & Two Smoking
Barrels og innsiglaði síðar hug-
takið „Guy Ritchie-mynd“ með
Snatch. Myndirnar tvær, og síðar
RocknRolla, eru keimlíkar sögur af
undirheimum Bretlands, troðfullar
af litríkum persónum, eftirminni-
legum frösum, örri klippingu og
söguþræði í gríðarlegri f lækju
sem leysist þó alltaf einhvern
veginn að lokum. Inn á milli hefur
Ritchie dútlað við alls konar mis-
góðar myndir sem f lokkast ekki
sem „Guy Ritchie-myndir“. The
Gentlemen virtist því spennandi
enda hefur hún öll einkenni hins
klassíska stíls Ritchie.
Myndin segir frá bandaríska
eiturlyfjakónginum Mickey Pear-
son sem rekur gríðarlega arðbært
maríjúanaveldi í undirheimum
Bretlands. Fullsaddur af grasbraski
hefur Pearson ákveðið að selja
veldið og kúpla sig út úr glæpalíf-
erninu, en kúplingin er stirð og
vegurinn að heiðvirðu lífi er torfær.
Við tekur skrautleg atburðarás þar
sem gráðugir eiginhagsmunaseggir
reyna að maka krókinn og óvitandi
grey dragast tilviljanakennt inn í
ruglið.
Öll helstu stílbrögð Ritchie eru
á sínum stað en þó virðist eitthvað
vanta. Leikaravalið er stórbrotið og
skara Colin Farrell og Hugh Grant
fram úr í sínum hlutverkum, en
persónurnar á heilt litið eru ekki
jafn eftirminnilegar og í eldri
myndum leikstjórans. Atburða-
rásin er ekki jafn hröð og f lækjan
hvorki jafn f lókin né áhugaverð.
Nokkur atriði stinga líka í stúf við
glettið andrúmsloft myndarinnar
og fara allt of langt í að reyna að
dekkja myndina. Þær virka frekar
eins og að hella bleki í kaffibollann
frekar en að sleppa mjólkinni.
The Gentlemen kemst því ekki
alveg með tærnar þar sem hinar
myndirnar hafa hælana. Það er þó
ekki þar með sagt að myndin sé
léleg – þvert á móti er hún góð og
bíóferðarinnar vel þess virði. Það
er einungis í samanburði við hinar
myndir Ritchie sem hún virðist
dauf.
Arnar Tómas Valgeirsson
NIÐURSTAÐA: Fínasta skemmtun
sem er þó ansi flöt í samanburði við
bestu myndir Ritchie.
Allt-í-læ Guy
8 . F E B R Ú A R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R42 M E N N I N G ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
MENNING