Hugur og hönd - 01.06.2006, Page 31

Skæðinu snúið við. Brúnin að ofan er vörpuð, ekki mjög djúpt,
svo að hægt sé að draga hana hæfilega saman. Varpað er með nógu
löngum enda svo að hann nái allan hringinn. Byrjað er að varpafrá
hæl ogfrá vinstri til hægri, holdrosinn snýr að þeim sem saumar.
Varpað er nokkuð þétt en gisnara yfir tána og þar er togað stíft í
þráðinn svo að skinnið hafist við og litlar fellingar myndist ískóinn
sem gera vídd yfir tærnar. Nokkra lagni og þjálfun þarftil þess að
varpa skó þannig að þeirfari vel áfæti. Tilfinning fyrir þéttleika
sporanna og hve stíft skal toga í þráðinn kemur með æfingunni.
Áður en hællinn er saumaður er skórinn mátaður og sniðið afhon-
um efhann er oflangur.
Hællinn er saumaður frá röngunni í brúnirnar á víxl þannig að
brúnirnar mætist og notaður sléttur saumur. Þá leggjast hárin
yfir sauminn svo að hann verður vart sýnilegur. Byrjað er efst,
við skóop og saumað niður hælinn og gengiðfrá endanum.
Endað er á að snúra brúnina með snæri í skóopið. Endarnir víxlast
að aftan og eru saumaðir fastir.
Nýir skór voru gjarnan þurrkaðir áfótum þess sem átti aðfá þá
til að þeir tækju á sig lag notandans og auðveldara væri en ella
að setja þá á sig aftur.
Laufey Lárusdóttir í miðju ásamt ánægðum nemendum sínum með
afrakstur ferðarinnar. Frá vinstri: Þorgerður, Herdís, Laufey Lárus-
dóttir, Sigrún og Heiður.
HUGUROG HÖND2006 31