Gríma - 01.09.1940, Qupperneq 55

GUÐMUNDUR ELDRI SKÁLD í ENNISKOTI 53
ust, og þeir hvor að öðrum. Eitt sinn bar fundum
þeirra saman á Þingeyrum. Kröyer var i kavíu mik-
illi, blárri; var það hinn mesti forlátagripur. Kröyer
kastaði þá nokkrum kalls-yrðum að Steini, en Steinn
réðist þegar á hann. Tókust þeir fangbrögðum. Kröy-
er hafði ekki haft tíma til að fara úr yfirhöfninni,
áður en þeir tókust á. En svo fóru leikar, að Steinn
færði hann úr kavíunni og kastaði eigandanum út á
fjóshaug. Hló hann mjög að þessari viðureign og
kvað:
Flatur skall í fjóshauginn,
— fregnir um það skrifa. —
Kröyer misti kjólinn sinn.
Hvernig á hann að lifa?
Einhverju sinni var Steinn á ferð í Vesturhópi og
þóttist þá verða fyrir aðsókn af Hörgshólsmóra.
Kvað hann þá drauginn frá sér með þessari vísu:
Farðu hérna frá mér burt,
furturinn Hörgshólsmóri;
eg þig sé með enga kurt,
örg þótt lundin tóri.
Þorsteinn hét maður. Hann drukknaði í Húnafirði
eða við Húnaós. Steinn Guðmundsson orti eftirmæli
eftir hann. Ekkert mun vera varðveitt 1 manna
minnum af eftirmælum þessum nú. En Steinn lét
mikið yfir þeim, þegar hann hafði ort þau; fór hann
þá á fund föður síns, til þess að láta hann heyra þau.
Þegar Guðmundur hafði hlýtt kvæðinu, innti hann
eftir um ýmislegt, sem hann lézt ekki skilja til hlít-
ar. M. a. tók hann upp tvö vísuorð:
Þorsteinn deyði öldu I.
Andabreiður hvessti.