Gríma - 01.09.1940, Side 61

GUÐMUNDUR ELDRI SKÁLD í ENNISKOTI 59
Hresstist Sigurður Guðmundsson brátt, og tóku þeír
þá tal með sér. Átelur Sigurður Halldórsson nafna
sinn fyrir léttúð hans og slark og segir að lokum, að
það geti ekki verið Guði þóknanlegt, að maður, sem
kominn sé á hans aldur, sjáist ekki fyrir um neitt,
jafnvel þótt líf hans og heilsa sé í veði, heldur láti
alltaf eins og hann sé að leika sér. Sigurður þegir á
meðan og er alvarlegur eins og hann búi yfir ein-
hverju. Að lokum segir hann, að hann hafi nú vef-
ið farinn að halda þetta sjálfur, en eftir það, sem
fyrir sig hafi komið á hálsinum um nóttina, sé hann
kominn á allt aðra skoðun. Nafni hans verður hálf-
hvumsa við, en spyr þó, hvað hann eigi við, og segir
Sigurður þá:
„Eg skal trúa þér fyrir því, nafni minn, að Guð al-
máttugur kallaði til mín á hálsinum í nótt og sagði:
„Leiktu þér, Siggi, leiktu þér, greyið mitt, leiktu
þér eins og þú vilt. Mér þykir vænt um þig““.
Þá uppgafst nafni hans og hætti við að reyna til
að betra hann.
Sigurður Guðmundsson var kvæntur, en engin
börn átti hann svo að mér sé kunnugt. Ekki var
hann hamingjusamur í hjónabandinu, og var sam-
búð hjónanna erfið; olli því mest drykkjuskapur
hans og ertni. Þau hjón fengust víst lítið eða ekki
við búskap, en voru í vinnumennsku og húsmennsku
hjá ýmsum bændum í Víðidal og víðar í vesturhluta
Húnavatnssýslu. Einhverju sinni voru þau með bónda
einum í Víðidal, sem talaði um sambúð þeirra við
prest sinn. Sagði hann Sigurð stríða konu sinni úr
hófi fram og mæltist til við prest, að hann gæfi hon-
um áminningu; kvað hann Sigurð mundu skipast
við orð hans, — Þess var þó getið til, að þessi mála-