Gríma - 01.09.1940, Side 79

DRAUGURINN í KÁLFAVÍK
77
lagðar stéttir, heldur aðeins troðningar á milli húsa,
og fóru utanbæjarmenn þar iðulega ríðandi. — Pilt-
urinn aftók með öllu að ljá Benedikt hestinn, kvað
sér hafa verið fyrir því trúað að koma honum til
eigandans og því selji hann hann engum öðrum í
hendur. Benedikt hafði þá eigi fleiri orð um þetta,
heldur þreif taumana úr höndum piltsins, sveiflaði
sér á bak og reið niður í Neðsta, eins og hann hafði
ætlað sér. Lauk hann þar erindum sínum og reið
svo aftur upp til Vedholms. Beið pilturinn þar enn í
sömu sporum og var hinn reiðasti; veitti hann Bene-
dikt þungar átölur fyrir tiltæki hans, en fékk engin
góð svör í móti. Varð pilturinn þá svo reiður, að
hann flaug á Benedikt, þótt hann sæi í honum lang-
samlega sinn ofureflismann, en Benedikt varð þá
einnig skapfátt og beitti afli sínu óþyrmilegar en
hann ella mundi gert hafa. Er svo sagt, að hann hafi
farið illa með piltinn og meitt hann allmikið. Áður
en þeir skildu, heitaðist pilturinn við Benedikt og
kvaðst skyldu koma fram hefndum á honum annað
tveggja lífs eða liðinn.
Líður nú þetta sumar, svo að eigi ber til tíðinda,
en er hausta tekur og Benedikt er kominn í ver til
sjóróðra, er það eitt kvöld, að hann er beita lóðir
með hásetum sínum undir róður næsta dag. Stendur
Benedikt fyrir miðju beitingaborði, snýr baki til
dyra og sker beituna. Er þá allt í einu svo sem þrifið
sé f herðar honum aftan frá með afli svo miklu, að
hann fellur þegar öfugur og endilangur út úr dyr-
unum og liggur þar í öngviti. Er hann þá borinn
til rúms síns og kemst brátt til ráðs, en ekki verður
af róðri næsta dag. Fréttist nú þessi atburður víða,
og það með, að um líkt leyti hefði piltur sá, er