Fréttablaðið - 09.05.2020, Blaðsíða 26

Pabbi minn var eins og hann var, dópisti og út ig a ng smaðu r, en hann var kannski líka með einhver ja spádómsgáfu,“ segir
Þuríður Blær Jóhannsdóttir, ætíð
kölluð Blær, um föður sinn, Jóhann
Vísi Gunnarsson. Jóhann hefur
í tvígang reynst sannspár um líf
Blævar og f léttaðist líf feðginanna
á óvæntan hátt saman á ný eftir að
hann greindist með krabbamein í
ristli á meðan á meðgöngu hennar
stóð.
„Samband okkar var í gegnum
tíðina stopult en það var alltaf
einhver samgangur okkar á milli
og ég hef aldrei skammast mín
fyrir hann.“ Jóhann bjó í einum
af gámunum úti á Granda og var
tíður gestur í miðbænum þar sem
hann var ávallt kallaður Jói dúkari.
„Hann var bara einn af þessum úti-
gangsmönnum á Austurvelli og
þegar hann heilsaði mér kynnti ég
hann alltaf fyrir vinum mínum sem
pabba minn.“ Það kom fólki iðulega
í opna skjöldu en varð aldrei til þess
að Blævi þætti vandræðalegt að
hann væri hluti af lífi hennar.
Örlagadómur kvað á um að
Jóhann myndi spila veigamikið
hlutverk í lífi ófædds barnabarns
síns áður en hann féll frá síðast-
liðinn nóvember. „Pabbi skrifaði
sig inn í líf mitt upp á nýtt áður en
hann dó og þrátt fyrir að hann hafi
ekki náð að verða afi sonar míns
nær hann samt að einhverju leyti
að vera mjög stór partur af honum.“
Meðganga Blævar hefur verið sam-
ofin spádómi Jóhanns sem spáði því
réttilega að hún gengi með dreng
áður en hún hafði sagt nokkrum frá
því að hún ætti von á barni.
Uppfyllti loforðið
Þetta var þó ekki í fyrsta sinn sem
Jóhann sá framtíð dóttur sinnar
fyrir. „Pabbi sagði alltaf við mig að
áður en ég fæddist hafi ég komið
til hans í hugleiðslu.” Í leiðslunni
vitjaði Blær föður síns og tjáði
honum að í ókominni tíð yrði hún
skemmtikraftur og söngkona en
til að af því gæti orðið þyrfti hann
að vera hluti af lífi hennar fyrstu
fjögur árin. „Annars myndi ég ekki
lifa af.“ Stæði hann við það loforð
myndi allt ganga Blævi í haginn.
„Hann sagði mér þessa sögu löngu
áður en spádómurinn rættist,
þetta fylgdi mér alla mína daga.“
Foreldrar Blævar vörðu fyrstu
árum hennar saman en þegar hún
varð fjögurra ára heltóku hana
alvarleg veikindi. Hún þurfti að fara
í aðgerð og fékk lífshættulega háan
hita. „Pabbi sagði alltaf að ég hefði
verið alveg óhuggandi og grátið út í
eitt þar til hann tók mig upp og þá
lagaðist ég.“ Eftir að Blævi batnaði
skildu leiðir foreldra hennar. „Hann
vill meina að hann hafi staðið sína
plikt enda hafi hann verið hjá mér
þau ár sem við sömdum um forð-
um.“
Blær viðurkennir að almennt sé
hún ekki mjög andlega þenkjandi
og taki spádómum og öðru með
ákveðnum fyrirvara. „Það er samt
hluti af mér sem vill trúa því að
pabbi og annað fólk sem býr á
götunni og ánetjast efnum sé rosa-
lega næmt og opnara fyrir því óút-
skýranlega í heiminum.“ Það hljóti
þó að vera erfitt og því finni þau hjá
sér þörfina til að deyfa sig. „Einfald-
lega af því að þau finna of mikið.“
Aldrei auðvelt samband
Samband feðginanna var aldrei
auðvelt og það reyndist erfitt fyrir
Blævi að treysta því að faðir hennar
væri ekki undir áhrifum þegar þau
hittust. „Ég heimsótti hann oftast
án þess að gera boð á undan mér,
líkt og hann gerði við mig, og þá fór
það eftir því í hvernig ástandi hann
var hvort við gátum átt samræður.“
Þetta breyttist þó á lokametr-
unum. Þegar Jóhann var lagður inn
á spítala með krabbameinið þurfti
hann að vera edrú fyrir aðgerðina
og meðferðina sem henni fylgdi.
Spádómsvefur samofinn
meðgöngu sonarins
Faðir leikkonunnar Þuríðar Blævar Jóhannsdóttur kom aftur inn í líf hennar þegar hann
fékk krabbamein og hún varð barnshafandi. Slitrótt sambandið tók á sig nýja mynd og
þó hann hafi ekki náð að verða afi barnsins spilaði hann veigamikið hlutverk í lífi þess.
Blær segir að
þó faðir hennar
hafi látist
áður en sonur
hennar fæðist
sé hann stór
hluti af ferlinu
enda spáði
hann fyrir um
komu hans og
teiknaði mynd
af þeim mæðg-
inum áður en
nokkur vissi
að Blær væri
barnshafandi.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
Kristlín Dís Ingilínardóttir
kristlin@frettabladid.is
„Þegar hann var þarna á spítalanum
gat ég alltaf treyst því að hann væri
hann sjálfur og að ég væri ekki að
hitta hann í einhvers konar ástandi.
Það var ótrúlega dýrmætt.“
Jóhann lá inni á spítala daginn
sem Blær og kærastinn hennar,
spunaleikarinn góðkunni, Guð-
mundur Felixson, komust að því að
þau ættu von á barni. „Daginn sem
ég pissa á prikið vildi svo til að við
fórum í fyrsta skipti í heimsókn til
hans saman á deildina.“ Faðir Blæv-
ar hafði braggast vel eftir fyrstu
aðgerðina og var niðursokkinn í
að teikna, eins og honum var lagið,
þegar parið gekk inn. „Það fyrsta
sem hann segir við mig þegar hann
sér mig er: „Þarna ert þú og strákur-
inn“ og bendir á mynd af konu sem
heldur á ungbarni.“ Verðandi for-
eldrarnir litu á hvort annað með
kímnibros á vör en létu ekkert uppi.
„Við hlógum að þessu eftir á, það
er svo merkilegt að allt sem við
kemur þessari óléttu tengdist pabba
mínum á einhvern hátt.“ Hann setti
mark sitt á alla stóru áfangana í
meðgöngunni, hvort sem hann var
lífs eða liðinn.
Umbreyttist á einni nóttu
Þegar kom að tólf vikna sónarnum
hringdi síminn. „Það var systir mín
sem segir mér að ég þurfi að koma
strax upp á spítala þar sem eitthvað
mikið sé að.“ Jóhann hafði þá legið
inni á spítala í rúma tvo mánuði og
dvalið um skeið á geðdeild til að
tryggja að hann héldist þurr.
„Hann var orðinn miklu betri og
var byrjaður í krabbameinsmeðferð
en þennan sama dag átti að f lytja
hann frá geðdeild yfir á áfanga-
heimili.“ Allt hafði gengið að óskum
þar til nóttina áður þegar drep kom
Framhald á síðu 28 
9 . M A Í 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R26 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð