Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1989, Blaðsíða 21

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1989, Blaðsíða 21
öðrum, þjálfa fólk og skipta um liði í því þegar þeir verða ónýtir, sparast fleiri milljónir. Það hefur verið reiknað út að á móti einni milljón dollara sem varið er til slíks forvamarstarfs sparast tuttugu og ein milljón, svo það er til mikils að vinna þó bara sé litið á bein fjárútlát þjóðfélagsins vegna gigtarinnar. í augnablikinu er aðalbaráttumál Gigtarfélagsins að séð verði fyrir þessari lækningu, svo fólk geti fengið þá aðstoð sem það þarfnast þegar það þarfnast hennar. Við höfum reiknað út að það þurfi 100 rúm á spítölum sem eru sérhæfðir hér á landi, og ef þau fáist verði hægt að beita lyfjameðferð og skurðaðgerðum og taka á vandanum strax, áður en allt er orðið um seinan. Nú getur biðtími eftir aðgerðum skipt árum, það er algengt að fólk verði að bíða í eitt til tvö ár eftir að fá nýja liði, og það segir sig sjálft að er of langur biðtími fyrir manneskju með ónýta liði. Þar að auki getur fólk orðið að bíða mánuðum saman eftir að komast í endurhæfingu,. Þetta er okkar baráttumál sem stendur, en það getur breyst, við getum orðið að breyta áherslunum, því eitthvað alveg nýtt og óvænt getur komið upp á. Þegar á heildina er litið finnst mér ástand í gigtarmálum hér á landi alls ekki nógu gott. Við eigum í höggi við sjúkdóm sem er af óþekktum orsökum, og verðum að beita okkur gegn einkennum hans og að því að fyrirbyggja skaða af völdum hans, og til þess höfum við alls ekki nógu góða aðstöðu. Gigtarsjúklingareru þeir sem gera langminnstar kröfur, þeir mæta alltaf afgangi, því þeir eru ekki í bráðri lífshættu vegna sjúkdóms síns. Inn á gigtardeildirnar komast ekki nema þeir sem eru bráðveikir, biðtíminn eftir aðgerðum og endurhæfingu er langur, svo það vantar óskaplega mikið á að þörfum gigtarsjúklinga sé fullnægt. Gigtarfélagið er þeirra eini forsvarsaðili og verður því að gera kröfurnar. Eg hef trú á því að við höfum góða möguleika á að finna lausn á að minnsta kosti hluta gigtsjúkdóma, og þar stöndum við Islendingar vel að vígi því við höfum góðar heimildir bæði í erfða- og ónæmisfræði. En til þess að breyting geti orðið á ástandi mála í dag þarf stóraukið átak í þágu gigtsjúkra. Lilja Gunnarsdóttir. Góðvinur Fréttabréfsins - Guð- mundur Bernharðsson sagnaþulur að vestan skaut að okkur tveim sögum vestan að. Á þessum frjálsræðistímum ætti að vera óhætt að láta þær flakka, þó Guð- mundi þættu þær vart prenthæfar - viðkvæmum sálum. „ÞAÐ MÁ EKKI SVO TIL GANGA“. Stefán Stephensen prófastur vestra varð með aldrinum feitur og þungur, en áhuga hafði hann á búskap til ævi- loka. Hann dó í Vatnsfirði. Líkkista hans var stór og þung. Þegar kistan var látin síga niður í gröfina í nýjum kaðalböndum, hljóp snurða á bandið, sem Ólafur gamli í Reykjarfirði var með. Presturinn byrjaði aðkastarekunum og sagði: „Af jörðu ertu kominn“. Ólafur tekur ekki eftir orðum prests: „Það er törn á“ Prestur: „Af jörðu skalt þú aftur verða“. Ólafur: „Það má ekki svo til ganga“. Prestur: „Af jörðu skalt þú aftur upp rísa„. Ólafur: „Það verður einhver að fara ofan í“. Guðmundi sagði Jakob Elíasson frá Ögri, sem var viðstaddur jarðarförina. „HVAÐ ÁTTI ÉG AÐ GERA“ Kona ein á fimmtugsaldri, sem forðast hafði allt karlkyns, varð það þó á að eignast barn, með ekki beint hressilegum karli, sem aldrei hafði verið við kvenmann kenndur. Nábúakona hennar vakti undrun sína við þegar hún sá hana þykkna undir belti og sagði: „Að þú Gunna mín skyldir nú falla fyrir þessum karlgarmi, þó góður fjósamaður sé“. „Já Peta mín. Hvað átti ég að gera, þegar hann stóð þama eins og blý- horaður steinbítur upp við heystálið í hlöðunni. Ég trúði á, að hann væri ónýtur“. Við þökkurn Guðmundi fyrir. Fyrst leitað er fanga vestra, segir sagan að þingmenn tveir hafi gist hjá góðkunningja og flokksbróður, sem kalla má Jón. Nú vaknar annar um nóttina við skark og hróp og rennur á hljóðið. Heyrir hann hrópað: Jón, hjálpaðu mér út og kennir þar rödd samþingmanns síns. Hljóðin komu innan frá snyrtingunni og býst hann nú til atlögu við hurðina, en um leið og hann ýtir á og snýr snerlinum, sendist hann inn á gólf. Hinn hafði þá ýtt að innan frá allan tímann - en hurðin opnaðist sem sagt inn. En það besta var, að þar sem þeir stóðu nú augliti til auglitis, þá segir sá innilokaði óðamála: „Biddu Jón að koma strax og hjálpa mér út“. FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS 21

x

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands
https://timarit.is/publication/1440

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.