Dagblaðið Vísir - DV - 09.04.2020, Blaðsíða 20

Fyrstu viðbrögð Gunn-ars þegar blaðamaður falaðist eftir viðtali
voru að afþakka pent. Hann
er nefnilega ekki mikið fyrir
opinbera umræðu, þrátt fyrir
að annað mætti ætla. Vinur
vina sinna, að eigin sögn, en
„svolítið prívat sinnaður“. En
eftir örlítið tiltal varð sérann
viljugur, enda finnst honum
mikilvægt að vera í tengslum
við fólk á þessum skrítnu tím-
um sem nú eru í samfélaginu.
Gunnar er þessa dagana í
svokallaðri varnarsóttkví.
„Ekki samt skrifa það. Ég
vil ekki að fólk líti á mig sem
einhvern aumingja,“ tekur
hann fram. Hann situr þó
ekki aðgerðalaus í sóttkvínni
nema síður sé, dyttir að hjól-
inu og fornbílnum og sinnir
ýmsum vorverkum, og er
reglulega með „live“ útsend-
ingar á Face book til að halda
sambandi við fólk.
Hann hefur verið prestur
í 32 ár og árið 1995 gerðist
hann sóknarprestur í Digra-
neskirkju. Hann er fæddur og
uppalinn í Reykjavík, sonur
Sigurjóns Ara Sigurjóns-
sonar birgðastjóra og Þóru
Gunnarsdóttur, sem starfað
hefur hjá Styrktarfélagi van-
gefinna. Systkini Gunnars,
Einar Þór og Helga Ágústa,
leituðu á önnur mið, Einar er
flugmaður og Helga er lækn-
ir. Hann er giftur Þóru Mar-
gréti Þórarinsdóttur, sem
er framkvæmdastjóri Áss
styrktarfélags, og eiga þau
tvö uppkomin börn. Gunn-
ar ólst upp í kristni og segir
föður sinn til að mynda afar
trúrækinn mann.
Rafmagnsverkfræðin heill-
aði á sínum tíma, hann lærði
að verða sýningarstjóri í
kvikmyndahúsi, enda mikill
kvikmyndaáhugamaður og
hann er löggiltur vigtar-
maður. Guðfræðin varð loks
ofan á. Gunnar er kominn af
sjómönnum og skipstjórum.
„Þegar afi frétti af því á
sínum tíma að ég væri bú-
inn að skrá mig í guðfræði-
deildina þá sagði hann: „Það
eru engir prestar í þessari
fjölskyldu, bara verkstjórar
og formenn.“ Afi var sjálfur
vélstjóri. „Viltu ekki fá þér
almennilega vinnu?“ spurði
hann mig síðan. Þegar ég
útskrifaðist sat karlinn á
fremsta bekk, ógurlega stolt-
ur.“
Bænabeiðnum rignir inn
Þetta verða skrítnir páskar
nú í ár þar sem helgihald er
ekki í boði vegna samkomub-
annsins. Í Digraneskirkju
er messuhaldið tekið upp á
myndband nokkrum dögum
áður og síðan streymt á net-
inu á skírdag, föstudaginn
langa og páskadag. Áður en
sam komu bann var sett gat
fólk allajafna gengið inn af
götunni og fengið viðtal við
prest. Þessa dagana sinnir
Gunnar fólki í gegnum Face-
time.
„Það blasir við okkur í
þessu ástandi hvað það er
mikilvægt fyrir fólk að fá
samband við prestinn sinn.
Það rignir yfir mig vina-
beiðnum á Facebook þessa
dagana, en ég samþykki ekki
alla heldur sendi ég viðkom-
andi skilaboð og spyr hvort
við þekkjumst eitthvað. Fólk
hefur sagt við mig að það
sakni þess að geta ekki hitt
mig, fólk saknar þess ofboðs-
lega. En sömuleiðis hefur
fólk sagt við mig að það sé
gott að fá að heyra röddina í
mér og sjá mig á skjánum.“
Er trú mikilvæg á tímum
eins og þessum? Að hafa
einhvers konar haldreipi í
tilverunni? „Ég get allavega
sagt það að þessa dagana
rignir inn bænabeiðnum,
fólk er að leita til okkar með
óskir um fyrirbænir. Bænir
fyrir heilbrigðisstarfsfólk og
fyrir veika einstaklinga, ekki
bara þá sem eru smitaðir af
kórónu veirunni heldur líka
þá sem eru að glíma við aðra
sjúkdóma eins og krabba-
mein, hjartasjúkdóma og
sykursýki. Þessir sjúkdómar
hafa ekki farið neitt.
Ég hef orðið var við að
fólk sé hikandi við að leita
á heilsugæslu út af öðru en
þessari veiru, það er eins og
fólk sé í einhverri vörn gagn-
vart eigin ástandi. Þó að það
sé óvissa og heilbrigðiskerfið
undir þessu gríðarlega álagi,
þá eigum við ekki að fórna
því sem þykir eðlilegt undir
venjulegum kringumstæðum.
Við þurfum að halda áfram
að lifa. Og trúin er samein-
ingartákn okkar Íslendinga.“
Ég er
umdeildur
maður
Gunnar Sigurjónsson er án
efa einn svalasti prestur
landsins. Hann gengur um í
Harely-Davidson leðurjakka og
ekur um á mótorhjóli á milli þess
sem hann þjónar sóknarbörnum
sínum í Digraneskirkju.
Séra Gunnar liggur ekki á skoðunum sínum og er þekktur fyrir orðheppni og húmor.
Auður Ösp
Guðmundsdóttir
audur@dv.is
20 FÓKUS 9. APRÍL 2020 DV