Íþróttablaðið


Íþróttablaðið - 01.05.1967, Side 13

Íþróttablaðið - 01.05.1967, Side 13
ana, að þeir gætu sýnt skipu- lagshæfni sína og tilfinningu fyrir því leikræna, ekki nú, þeg- ar svo mikið var að vinna og svo miklu að tapa. Það var nægur tími til að skipuleggja og sýna það leikræna, þegar hlaupið hófst klukkan átján mínútur yfir fjögur. Hann var mættur rétt nógu tímanlega til þess að fara úr svarta búningnum og liðka sig aðeins fyrir innan hlaupabraut- ina. Hann varð þess lauslega var, að allir hinir voru órólegir og spenntir á taugum. Hann fór ekki út á hlaupabrautina eins og hinir, hann vildi finna hana ferska og æsandi undir fótum, þegar hann loks tæki sér stöðu á rásmarki. Nú þegar, þarna á grasinu, dönsuðu fæturnir undir honum. Það var kallað á þá til rásmarks, út á gráa, þurra brautina, sem nú virtist skyndi- lega hörð og ógnvekjandi, rétt eins og sundlaugin stundum á köldum vetrarmorgni. Hann var næstyztur, og rásmarkið var ekki bogadregið til sam- ræmis við f jarlægðina frá innstu braut, en hann hafði ekki á- hyggjur af því. Þá voru þeir allt í einu reknir til baka, en mannfjöldinn stóð á fætur og heilsaði nazistakveðju, því Hitl- er birtist skyndilega í þjóðhöfð- ingjastúkunni. Allir voru óþol- inmóðir og spenntir. Aftur gengu þeir að rásmarki... Auf die Plátze! .... Fertig! .... og skotið reið af. Þeir sópuðust í einni bylgju út úr beygjunni og inn á lang- hliðina. Og hann hljóp án þess að vita af því, hann varð var eins hlaupara utan á sér og alls hópsins streðandi sér til vinstri handar og framan við. Það var gagnslaust að reyna að fara í kringum hópinn þarna á lang- hliðinni, eins og Goix og Ed- wards voru að reyna. Þeir, sem næstir voru sarginu, hlupu hrað- an, og hann lét sogast í kjölfar þeirra, inn í miðjan hópinn og fann sér stöðu rétt fyrir innan Cunningham. Kannski var hann genginn í gildru, með Cunning- ham utan á sér og tvo menn fram undan, en hann kærði sig kollóttan. Hópur hlaupara í þessum gæðaflokki mundi ekki fara strax að dreifast, en gerði hann það, voru þeir flestir fær- ir um að krækja út fyrir. Hann slappaði af, lét fæturna vinna af sjálfum sér, fastákveð- inn að fylgja Cunningham eða hvaða mikilvægri breytingu, sem á hópnum yrði. Forystu hafði Jerry Cornes, eldri skóla- bróðir Lovelocks frá Oxford, tekið og hljóp með jöfnum hraða, það mátti reiða sig á, að hann veldi réttan hraða, til að fyrstu 400 m yrðu hlaupnir á 60 -61 sek. ítalinn Beccali var á hælum Jerrys, og við hlið hans rembdist Þjóðverjinn Böttcher — en það mundi engin áhrif hafa á Jerry, sem var þess full- viss, að hann væri dottinn úr beztu þjálfun og þess vegna ánægður að geta hjálpað ein- hverjum öðrum að skipuleggja hlaupið. Hvað lengi Jerry mundi halda út, vissi Lovelock ekki, sjálfsagt ekki lengra en 800 m. En þegar þeir fóru yfir rásmarkið á ný, og hlaupnir voru 400 m, sá hann, að Jerry lét armana síga . .. . Nú hlaut eitthvað að fara Þessi mynd er tekin, þegar hlaupinn er rúmlega hringur af hlaupinu. Cunningham fyrstur, en á hæla honum koma Ny (á ytri braut), Schaumburg, Þýzkalandi, Lovelock og Beccali. 169

x

Íþróttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íþróttablaðið
https://timarit.is/publication/1455

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.