Íþróttablaðið - 01.04.1980, Qupperneq 23

Jóel Sigurðsson, lengi íslandsmethafi í spjótkasti.
(Úr þættinum „íslenskir
íþróttamenn‘ — Viðtal
við Jóel Sigurðsson, eitt
af fyrstu viðtölunum sem
birtist í blaðinu)
Af hverju ég byrjaði að æfa?
Það er saga að segja frá því —
hálfgerð raunasaga. Ég var
kirtlaveikur, kirtlarnir lágu á
bak við lungum og þegar ég var
ekki nema 10 ára að aldri var
ég búinn að ganga fjögur ár í
Ijósböð til þess að reyna að
losna við kirtlana.
Ég var veikbyggður líkam-
lega og læknirinn ráðlagði mér
að hressa upp á minn auma
skrokk með leikfimi.
Ég hlýddi — þorði ekki
annað. Læknar hafa voðalegt
vald. Hlýði maður þeim ekki,
þá er víst ekki um annað að
gera en deyja — og hvaða tíu
ára stráklingur er svo viti bor-
inn, að hann langi til að fara til
himnaríkis?
Endalokin af öllu þessu
urðu þau, að ég gekk í
íþróttafélag Reykjavíkur og
þar hef ég æft leikfimi æ síðan.
Ég skoða leikfimina undir-
stöðu allra íþrótta og henni
þakka ég þá árangra sem ég
hef náð á íþróttasviðinu.
íþróttablaðið
1944
(Um Islandsmótið í
handknattleik innanhúss)
„Úrslitaleikurinn um ís-
landsmeistaratitilinn var því
milli Hauka og Vals. Var sá
leikur að margra dómi einhver
allra besti kappleikur í hand-
knattleik, sem" hér hefur sést.
Tóku Valsmenn þegar á fyrstu
mínútunni forystuna. Léku
hratt og prýðilega saman og
skutu af mikilli leikni. Haukar
virtust dálítið taugaóstyrkir og
áttu erfitt með að átta sig á
leik Vals og náðu því ekki þeim
hraða og öryggi, sem að jafn-
aði einkennir leik þeirra. Lauk
leiknum með sigri Vals, 23:14.
í fyrra urðu Haukar íslands-
meistarar, en næstu þrjú ár á
undan bar Valur sigur úr být-
um. í flokki Vals léku eftir-
taldir menn: Ingólfur Steins-
son, Frímann Helgason, Al-
bert Guðmundsson, Geir Guð-
mundsson, Sveinn Sveinsson
og Hafsteinn Guðmundsson.“
(Úr greininni „íþróttir og
fræðsla)
Siðfágaður maður:
Er ekki hávaðamaður.
Ekki orðljótur.
Skellir ekki hurðum, en lætur
þær aftur.
Blístrar ekki í húsum inni eða
á götum úti.
Sýgur ekki upp í nefið, en
notar klútinn.
Snýtir sér ekki í lófa sína,
borar ekki fingrunum upp í
nefið.
Hrækir ekki á gólf eða ganga,
og ekki heldur á gangstéttir.
Hann gengur hægt og varlega
um hús, þá aðrir sofa.
Hann reykir ekki við matborð
eða annarsstaðar þar, sem það
kann að valda mönnum
óþægindum, nema að biðja
fyrst leyfis.
Hann minnist þess, að öl og
vín getur stundum breytt
mönnum í svín.
23