Íþróttablaðið - 01.04.1980, Blaðsíða 75

(Svavar Markússon segir
frá þátttöku sinni í OL í
Róm 1960)
— Þá erum við komnir að
olympíuárinu 1960?
— Já, og mikið var æft
veturinn á undan. Veður var þó
slæmt þennan vetur og óhag-
stætt að hlaupa úti, en félagi
minn, Kristleifur Guðbjöms-
son æfði með mér og segja má
að félagsskapurinn við hann
hafi gert það mögulegt. Tak-
markið var að komast til
íþróttablaðið
1976
— Keppendur í mínum riðli
voru margir eða um 15 talsins.
Það var gífurlegur hiti, þegar
hlaupið fór fram eða um 40
stig. Ég hélt mig framarlega
mestallt hlaupið, en þegar 200
metrar voru í mark fannst mér
allir kraftar þrotnir og að mínu
áliti gekk ég síðustu 100 metr-
ana og vissi varla af mér. Ég
Alfl 1
SvavarMarkússon sigrar ÍRudolfHabighlaupinu, en þar voru meðal
keppenda margir af bestu millivegalengdahlaupurum heims.
Rómar og baráttan við lág-
markið hófst fljótt. Fyrsta
stórmótið var sex-landakeppni
í Osló og þar náði ég lágmark-
inu, hljóp 1500 metrana á
3:47,8 mínútum og jafnaði ís-
landsmetið.
— Hvernig gekk síðan í
Róm?
varð að fá súrefni eftir hlaupið
og var lengi að jafna mig.
Tíminn í hlaupinu var mér
nánast aukaatriði, ég hélt að
hann hefði verið lélegur og
frétti því ekki af honum fyrr en
síðar um kvöldið að það hefði
verið mettími, 3:47,1 mínútur,
met sem stóð í tæp 16 ár.
Olympíu-
þátttakan
var
ævíntýri
Fyrirsögn að viðtalinu við
Svavar Markússon.
— Þú lagðir ýmsa fræga
kappa af velli í þessu hlaupi
minnir mig?
— Já, því er ekki að neita
t.d. var Valentin helsta verð-
launavon A-Þjóðverja næstur
á eftir mér, hann var sá þekkt-
asti að mig minnir.
— Þú hættir fljótlega
keppni eftir Olympíuleikana,
hvað kom til?
— Veturinn 1960—1961
æfði ég vel, en var alltaf
þreyttur, náði mér aldrei vel á
strik. Um haustið hætti ég al-
veg og varð að gangast undir
uppskurð. Það tók mig marga
mánuði að ná mér til fulls,
þannig að ekkert varð úr því að
ég byrjaði aftur. Ef allt hefði
verið eðlilegt er eins víst að ég
hefði haldið áfram í 2 til 3 ár í
viðbót, aldurinn var ekki hár,
aðeins 26 ár.“
(íþróttablaðið heimsækir
„íslenskar getraunir“)
Ólafur Jónsson, gjaldkeri
Getrauna var önnum kafinn
við uppgjör meðan íþrótta-
blaðið spjallaði við Sigurgeir
Guðmannsson. Hann sagði,
að afrakstur vikunnar væri um
800 þúsund krónur. — Það
eru alltof fáar vikur sem ná
milljóninni nú orðið, sagði
hann. Ólafur sagði að bestu
söluvikurnar væru frá byrjun
nóvember og fram í miðjan
desember og hefði svo verið
allt frá upphafi. — Þegar fer
að birta, eins og núna, dregur
verulega úr sölunni, sagði
hann.
Þeir Ólafur og Sigurgeir
voru sammála um að reynslan
sýndi að ekki þýddi að reyna
að vera með aðra leiki á get-
raunaseðlinum en úr ensku
knattspyrnunni. Hér áður fyrr
var reynt að nota leiki dönsku
og sænsku knattspyrnunnar
og leiki íslensku knattspym-
unnar á getraunaseðlana eftir
að keppnistímabilinu í Eng-
landi lauk, en áhuginn á slík-
um seðlum var nánast enginn.
Er þetta mjög á annan veg
farið en víðast annars staðar.
Þannig reyna Danir í lengstu
lög að nota innlenda leiki á
getraunaseðla sína. í Noregi
hefur reynslan hins vegar
verið mjög svipuð og hér, —
ensku knattspyrnuleikirnir
eru langvinsælastir og salan
dettur niður úr öllu valdi strax
og farið er að nota leiki
innanlands á getraunaseðl-
ana.“
75