Íþróttablaðið - 01.04.1980, Síða 43

(Úr frásögn um lands-
keppni Dana og íslend-
inga í frjálsum íþróttum)
„Nú var annaðhvort að duga
eða drepast
Leikar stóðu þannig, er
aðeins 4x400 metra boðhlaup
var eftir, að íslendingar höfðu
þrjú stig yfir.
Sáu Danir sér hér leik á
borði að jafna með því að
vinna þessa síðustu grein.
Við höfðum oft um það tal-
að að setja Hilmar á 1. sprett,
ef mikið væri í húfi. Var nú
horfið að því ráði, enda
Hörður lasinn og Hilmar fús
til að hlaupa og ákveðinn í að
gefa sig ekki.
Hilmar fékk innri braut, en
Risager, 400 m grindahlaup-
arinn, byrjaði fyrir Dani.
Hilmar er óvanur að hlaupa
hægt og fór mjög geyst af stað.
Náði hann Dananum eftir
rúma 100 metra, þ.e. var þá
3,5 m á undan.
Fyrir síðari beygju hljóp
Hilmar feikna vel og kom
langt á undan inn á beinu
brautina. Síðustu 80 m hélt
hann hraðanum furðu vel og
lauk fullum 400 m á 49,5 sek.
Var þetta mikið afrek af
óvönum manni, að ekki sé
minnst á þann kjark og fórn-
fýsi, sem hann sýndi með því
að taka að sér þetta vanda-
sama hlutverk, sem orðið
hefði óvinsælt ef illa hefði
tekist.
Svavar hljóp af stað eins og
fætur toguðu og dró Kaj
Hansen, sem varð 3. í 400 m
hlaupinu daginn áður, lítt á
hann. Svavar lauk spretti sín-
um með sama öryggi og ein-
beitni og venjulega og skipting
þeirra Daníels tókst vel. Var
nú komið að hápunkti þessa
ógleymanlega sjónleiks.
Daníel tifaði áfram, fremur
skrefstuttur og dálítið fattur,
Boðhlaupssveitin fræga, eftir
hlaupið: Hilmar Þorbjörnsson,
Svavar Markússon, Daníel
Halldórsson og Þórir
Þorsteinsson.
en hinn frægi Gunnar Nielsen
kom skálmandi á eftir. Eftir
200 m var Gunnar kominn á
hæla Daníels og freistaði að
komast fram úr. En nú van-
mat hann andstæðínginn.
Daníel bætti við og Daninn
komst ekki fram úr, en var
neyddur til að hlaupa utaná
alla beygjuna, eða um 3,5 m.
lengri leið.
Er inná beinu brautina
kom, píndi Nielsen sig framúr,
en aðeins 1—2 m. Það var
engu öðru um að kenna en því
að hann gat ekki meira.
Hlaup Gunnars var af-
bragðs gott, 47,7 sek., og því
óþarft að vera að „skýra“ það,
með því að þyrla upp moð-
reyk um togunun hans, hvers
vegna hann hafi ekki hlaupið
betur.
Eitt dönsku blaðanna full-
yrðir og ber Gunnar fyrir. að
hefði hann ekki tognað (en
hann á að hafa hlaupið 1/4
hlaupsins tognaður) hefði
hann orðið 10 m á undan, eða
hlaupið á 46,5 sek. Þetta er
gort og ekkert annað. Gunnar
er afbragð annarra á vega-
lengdum frá 800—2000 m, en
hann hvorki er né verður
spretthlaupi og 46,5 sek.
a.m.k. nú, skortir mikið á að
hann geti náð. Þetta veit
Gunnar manna best sjálfur og
ég trúi ekki að hann hafi við-
haft það gort, sem blaða-
mennirnir lögðu honum í
munn.
Ég skal láta ósagt, hve al-
varleg tognun Gunnars var,
en það er útilokað að hann
hafi kennt hennar fyrr en al-
veg í lok hlaupsins og hún því
ekki haft nein teljandi áhrif á
úrslitin.
Þórir fékk keflið 3—4 metr-
um á eftir Alan Christensen,
sem hefur hlaupið (1955), en
hann hafði aukið forskotið á
nreðan Þórirbeið Daníels. Við
vorum sæmilega vongóðir
með að Þóri tækist að sigra og
svo fór líka. Hann náði Dan-
anum eftir 200 m en beið með
að fara fram úr þar til í upp-
Framhald á bls. 99
Islenska landsliðið sem sigraði Dani í frjálsíþróttakeppni árið
1956 með 108 stigum gegn 102.
43