Íþróttablaðið - 01.05.1981, Síða 33

taka aftur til með maðkinn. Og
nú gekk betur. Brátt kom að því
að lax tók maðkinn og ég hófst
handa við að þreyta hann. En allt
í einu varð allt fast. Línan greini-
lega föst við stein og þar með
taldi ég víst að laxinn væri farinn
veg allrar veraldar. Eftir mikil
átök og snúninga tóks að losa úr
festunni, og mér til furðu var
laxinn á. Eins og alltaf áður en
maður sér fiskinn sem hefur tekið
leitar sú spurning á hugann hvort
þetta sé sá stóri. Ekki reyndist svo
vera, þar sem þarna var aðeins
um fjögurra punda lax að ræða.
Hann hafði greinilega synt í
kringum stein og þannig fest lín-
unna. Á henni sáust merki eftir
átökin.
Og áfram var haldið. Við
höfðum heppnina með okkur, og
áður en dagur var að kveldi
kominn höfðum við náð tveimur
löxum til viðbótar og vorum því
bærilega ánægðir með fenginn og
skemmtilegan dag.
Hinn kunni listmálari Jón E. Guð-
mundsson glímir við lax íElliðaán-
um og hefur betur.
boxinu og þræði hana á. Nú var
minn tími kominn. Ég reyndi
fyrir mér neðarlega í hylnum. Og
viti menn, það var tekið í. Kan-
nski maður hefði nú heppnina
með sér og veiddi einn lax. En
það skeði ekkert meira. Laxinn
var ef til vill flúinn úr hylnum
vegna látanna í mér. Ég renndi
nokkrum sinnum til viðbótar, en
tók þá eftir að ekki var allt með
felldu. Hvar var flugan? Hún var
alls ekki á línuendanum. Gat
verið að laxinn hefði slitið hana
af. Ég skoðaði endann gaum-
gæfilega. Svo snéri ég við til þess
að ná í aðra flugu, og viti menn.
Þá kom ég auga á fluguna mína,
sem sat föst í trjáhríslu á árbakk-
anum.
Það varð svo þrautaráðið að
33