Morgunblaðið - 03.04.2020, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. APRÍL 2020
✝ ArnfinnurBertelsson
fæddist 11. sept-
ember 1937 í
Reykjavík. Hann
lést á heimili sínu
26. mars 2020.
Foreldrar hans
voru Bertel Andr-
ésson skipstjóri, f.
29. maí 1890, d. 24.
júní 1987, og Sæunn
Ingibjörg Jónsdótt-
ir gjaldkeri, f. 18. febrúar 1903,
d. 27. janúar 1980.
Bræður Arnfinns eru: 1) Ólaf-
ur Magnús, f. 21. maí 1936, 2)
Andrés Eyjólfur, f 5. nóvember
1938, 3) Guðmundur, f. 23. júlí
1942.
Arnfinnur giftist hinn 17. maí
1969 Valdísi Kjartansdóttur
tækniteiknara, f. 17. júlí 1938.
Foreldrar hennar voru Kjartan
Ólafsson brunavörður, f. 6. mars
1895, d. 22. september 1971, og
Jóna Sigríður Gísladóttir sauma-
götu í Reykjavík og í Sveinskoti
á Álftanesi. Hann varð stúdent
frá Menntaskólanum í Reykjavík
1958 og fór síðan utan til náms í
ETH Zürich í Sviss og útskrif-
aðist þaðan sem byggingarverk-
fræðingur 1962. Hann starfaði í
eitt ár eftir útskrift í Sviss og
snéri svo aftur til Íslands og vann
hér á landi við ýmsar byggingar-
framkvæmdir m.a. við Búrfells-
virkjun. Hann starfaði í Dan-
mörku á árunum 1969-72 hjá
Pihl og Søn m.a. við lagningu
hraðbrautarinnar yfir til flug-
hafnarinnar í Kastrup og síðan
við byggingu hafnarinnar í
Hirtshals á Jótlandi. Vann eftir
að heim var komið m.a. við upp-
byggingu í Vestmannaeyjum eft-
ir gos og við vegaframkvæmdir í
Hvalfirði. Starfaði eftir það
lengst af hjá varnarliðinu á
Keflavíkurflugvelli, fyrst í al-
mennu verkfræðideildinni og
síðan við samningagerð við verk-
taka, hann lét af störfum 2006.
Hann átti ýmis áhugamál, lax-
veiði, skíði og golf og var hann
meðlimur í Golfklúbbi Ness.
Í ljósi aðstæðna í þjóðfélaginu
fer útförin fram í kyrrþey frá
Seltjarnarneskirkju 3. apríl
2020.
kona, f. 8. janúar
1909, d. 6. ágúst
1999.
Börn Arnfinns og
Valdísar eru: 1)
Arndís Vala kven-
sjúkdómalæknir, f.
13. febrúar 1971.
Dóttir hennar er
Kristín Diljá Karls-
dóttir, f. 25. júní
1999. 2) Kjartan,
löggiltur endur-
skoðandi, f. 21. apríl 1973, giftur
Sigríði M. Sigurðardóttur, f. 13.
mars 1971. Dóttir þeirra er Ísa-
bella Eldey, f. 30. apríl 2011. 3)
Bertel Ingi, tölvunarfræðingur,
f. 29. nóvember 1976. Valdís átti
dóttur fyrir. 4) Sigrún Þormar,
hagfræðingur, f. 10. nóvember
1959, gift Gunnari Rögnvalds-
syni, f. 25. október 1956. Börn
þeirra eru Valdís, f. 15. apríl
1982, og Gunnar Freyr, f. 26.
desember 1986.
Arnfinnur ólst upp á Njáls-
Látinn er á Seltjarnarnesi
Arnfinnur Bertelsson bygg-
ingaverkfræðingur á 83. aldurs-
ári.
Við Arnfinnur áttum fyrst
samleið í menntaskóla. Hann
var einu ári eldri en við hinir
flestir, hafði farið í gagnfræða-
deildina, sem hann taldi víxl-
spor og hefði tafið hann um
heilt ár. Að sama skapi var
hann þá lífsreyndari og víð-
sýnni en við hinir. Heldur var
hann seintekinn í skóla og fór
yfirleitt lítið fyrir honum.
Ærslaðist þó eins og aðrir en
allt var það græskulaust. Hann
var farsæll námsmaður og vitn-
isburður hans góður. Hann var
hár vexti og samsvaraði sér all-
vel en nokkuð krangalegur í
laginu svo að hann var kallaður
Skelli af skólafélögum sínum,
dregið af orðinu skeleton. Hann
tók því með jafnaðargeði eins
og öðru en rólyndi og yfirvegun
var hans aðalsmerki og ein-
kenni alla tíð.
Eftir stúdentspróf úr stærð-
fræðideild 1958 fór Arnfinnur
til náms við hinn virta skóla
ETH (Eidgenössische Tec-
hnische Hochschule) eða hinn
eiðsvarna tækniháskóla í Zü-
rich og lauk þaðan prófi í bygg-
ingaverkfræði 1963. Á námsár-
unum erlendis eignaðist hann
fjölmarga vini, sem hann hélt
tengslum við alla tíð. Hann var
bóngóður og greiðvikinn og
gott dæmi um þessa ágætu
kosti er að hann gerði sér lítið
fyrir og sótti Fíatinn hennar
Guðrúnar Láru allar götur til
Hannover eins og kemur fram í
endurminningum hennar, er
hún heimsótti þá félagana í Zü-
rich, en Fíi litli hafði orðið eftir
í Hannover vegna bilunar.
Eftir nám starfaði Arnfinnur
við ráðgjafarfyrirtæki í Zürich
og í Kaupmannahöfn en fluttist
til Íslands á árinu 1966 og hóf
störf hjá verktakafyrirtækinu
Efrafalli við hafnargerð í Þor-
lákshöfn. Í Danmörku hafði
hann áunnið sér reynslu og
þekkingu á hafnargerð á
sendnum ströndum þessa fyrr-
verandi sambandsríkis okkar.
Síðan starfaði hann við Búr-
fellsvirkjun um hríð hjá verk-
takafyrirtækinu Phil & Sön og
hjá því sama fyrirtæki í Kaup-
mannahöfn. Þá starfaði hann
hjá íslenzkum verktakafyrir-
ækjum á Keflavíkurflugvelli og
við stækkun hafnarinnar í Þor-
lákshöfn. Hjá verkfræðideild
sjóhers Bandaríkjanna á Kefla-
víkurflugvelli starfaði hann á
árunum 1977-1985 og sem stað-
arverkfræðingur við gerð
Helguvíkurhafnar eftir það unz
hann lét af störfum.
Yfirleitt var lokið miklu lofs-
orði á störf Arnfinns á hans
starfsferli. Hann þótti útsjón-
arsamur og ráðhollur. Hann
hélt vel utan um hlutina og er
það mál margra, sem til
þekkja, að ráð hans hafi oft
sparað mikið fé og marga fyr-
irhöfn. Sem fagmaður þótti
hann til fyrirmyndar og voru
um það margir samdóma.
Arnfinnur var víðlesinn,
fróðleiksbrunnur um menn og
málefni og sögumaður góður.
Þessara mannkosta er gott að
minnast.
Ævikvöld þessa góða drengs
var dapurlegt og í nokkurri
andstöðu við glæstan starfsfer-
il. Hann átti við að stríða
áfengissjúkdóm, sem ekki varð
við ráðið, og kann að hafa átt
þátt í snöggum aldurtila hans.
Við tólf samstúdentar hans,
sem höfum haldið hópinn og
hitzt reglulega um áratugina,
söknum hins glaðværa hláturs
góðs félaga sem nú hefur
hljóðnað. Í nafni þeirra allra
sendi ég aðstandendum innileg-
ar samúðarkveðjur.
Sverrir Ólafsson.
Mér var brugðið á fimmtu-
daginn fyrir viku þegar mér
bárust þær fréttir að Arnfinn-
ur, vinur minn frá í bernsku,
hefði látist nokkrum klukku-
stundum fyrr.
Vinátta okkar Arnfinns
spannaði nær alla ævi eða síðan
við hittumst fyrst á fimmta ára-
tug síðustu aldar á Njálsgöt-
unni. Ekki nóg með að við vær-
um jafnaldrar, heldur áttum við
afmæli með minna en mánaðar
millibili og með tímanum kom-
umst við að því að áhugamálin
voru svipuð. Arnfinnur var
næstelstur í hópi fjögurra
bræðra og reyndar kynntist ég
þeim elsta, Óla, fyrstum þeirra.
Síðar gengum við Arnfinnur
saman í skóla og urðum við
fljótt mjög nánir og góðir vinir.
Þrátt fyrir að ganga í sama
skóla vorum við þó aldrei
bekkjarfélagar.
Þegar gagnfræðaskóla lauk
mátti litlu muna að leiðir skildi
þegar Arnfinnur hugðist leggja
fyrir sig iðnnám en ég stefndi á
akademískra nám. Ég hafði
nokkuð fyrir því að sannfæra
Arnfinn um að skipta um skoð-
un og á endanum fór það svo að
hann gekk í Menntaskólann í
Reykjavík með mér sem varð
svo til þess að við fórum í há-
skólanám að stúdentsprófi
loknu. Eins og í barnaskóla
vorum við aldrei bekkjarfélagar
í Menntaskólanum en að honum
loknum sammæltumst við um
að halda utan til Sviss þó svo
að enn væru framtíðarplönin
ekki þau sömu. Arnfinnur lagði
fyrir sig byggingarverkfræði
en ég skráði mig í rafmagns-
verkfræði.
Svo fór, þegar náminu í Sviss
lauk og við fengum útskrift-
arskírteinin frá Tækniháskól-
anum í Zürich, að við héldum
sína leiðina hvor. Arnfinnur
réði sig í vinnu hjá verkfræði-
fyrirtæki í grennd við Zürich
en ég hélt áfram námi í stærð-
fræði og stjarneðlisfræði. Okk-
ar nána vinátta hélst þennan
tíma uns Arnfinnur ákvað að
taka starfi sem honum bauðst í
Danmörku. Eftir nokkur ár þar
flutti Arnfinnur, sem hafði í
millitíðinni kvænst Valdísi, aft-
ur til Íslands þar sem hann
starfaði lengst af við sérsvið
sitt á Keflavíkurflugvelli.
Eftir að Arnfinnur settist
aftur að á Íslandi urðu sam-
skiptin að sjálfsögðu stopulli,
þó svo að við héldum alltaf
sambandi.
Við hittumst öðru hverju í
Sviss og á Íslandi. Reyndar
fóru Valdís og Arnfinnur í
brúðkaupsferð til Zürich og
okkur er minnisstætt að við
Deidre eyddum þá einum degi
með þeim. Okkur varð ljóst að
eitthvað vantaði upp á leiðsögu-
mannshæfileika Arnfinns þegar
við spurðum hvort þau væru
búin að fara að sjá vatnið, en
þá svaraði Valdís steinhissa:
„Hvaða vatn?“
Arnfinnur var kær vinur alla
ævi og við deildum mörgum
yndislegum atburðum. Reyndar
heimsóttum við Valdísi, Arn-
finn og Völu dóttur þeirra, á
heimili þeirra síðast núna í
september 2019.
Við höfum misst kæran vin
en yndislegar samverustundir
gleymast ekki.
Við óskum Valdísi og fjöl-
skyldu styrks og huggunar við
þennan missi.
Baldur Elíasson,
Sviss.
Arnfinnur
Bertelsson
Það er kvöld. Það
blikar á vatnið.
Lómurinn kyrjar
sinn kvöldsöng.
Dagsins önn á enda.
Það á eftir að mjólka
kúna, hana Hörpu. Birgir er
tilbúinn með fötuna, hvíta emel-
eraða fötu með tréhólki um
haldið. Það er heitt vatn í föt-
unni og undir hendinni er hann
með skammelið sem hann situr
á við mjaltirnar. Harpa tekur
okkur fagnandi, við vinnumenn-
irnir röltum flest kvöld með
Bigga til mjalta þótt við höfum
verið með honum allan daginn.
Birgir þvær júgrið og svo
streymir mjólkin í gljáfægða
fötuna, Birgir lítur til okkar
Nonna sínu hreina og fallega
Birgir Bjarnason
✝ Birgir Bjarna-son fæddist 13.
júlí 1931. Hann lést
12. mars 2020. Útför
Birgis fór fram 21.
mars 2020.
brosi, svo fer hann
að segja okkur
sögur. Hann segir
frá öndunum og
geitunum, frá af-
burðahrossinu
Pílu og Leira,
hestum foreldra
hans. Á hverju
kvöldi segir Birgir
okkur nýjar sög-
ur, skemmtilegar
og fræðandi. Birg-
ir átti gott bókasafn og var stál-
minnugur á það sem hann las og
óþreytandi að segja okkur
strákunum frá því.
Gamall kennari Bigga kom í
heimsókn og hitti hann í fjár-
húsinu. Eftir að hafa skoðað sig
þar um segir kennarinn: „Þetta
verður í góðu lagi hjá þér, Birg-
ir minn.“ „Nú, þú segir það,“
segir Birgir af sinni alkunnu
hógværð. „Já,“ segir kennarinn,
„ég sé að þú ert með Njálu hjá
þér í húsunum, það er góðs
viti.“
Snyrtimennska var Birgi í
blóð borin. Birgir var óhemju-
hraustur og áræðinn gangna-
maður, gekk á yngri árum alltaf
efstur, þar sem verst var að
ganga.
Ég var vinnumaður á Miðdal
í tvö sumur, erfið vor, köld og
voraði seint, ég varð aldrei var
við að Birgir svæfi í sauðburð-
inum. Hey var borið í pokum í
jötur út um hagann, ég man
hvað ég dáðist að Birgi, þegar
hann bar tvo stærstu pokana í
einu út á tún, þetta voru pok-
arnir Longintes og Fúsintes,
stórir strigapokar.
Sólskinsdagur, heyið á
Hvamminum að verða þurrt,
það þarf að raka saman, setja í
galta. Eftir hádegi hefst vinnan,
fyrst er garðað með Deutzinum,
síðan er saxað í föng og borið í
lanir, þetta er mikið verk. Mikið
hvað við Nonni glöddumst þegar
Jón Guðna og Ninna, foreldrar
Kaju, birtust á Willys og
skömmu síðar Dóri, bróðir Birg-
is, og Gunna kona hans á gamla,
fallega Chevrolet-vörubílnum.
Svo gengu allir í verkið að raka
saman. Heyið fór svo laglega,
Birgir hlóð upp og nú var Kaja
komin og sú kunni nú að taka til
hendinni með hrífuna. Um miðj-
an dag var kaffi drukkið undir
nýreistri lön, ilmur af heyi og
kaffið hennar Kaju, unaðsstund
með góðu fólki.
Ég hef alltaf sótt í að hitta
Bigga, á unglingsárum fórum
við nokkrir félagar oft fram á
Miðdal að sitja við fótskör Birg-
is. Birgir talaði við okkur strák-
ana á jafnréttisgrundvelli.
Birgir var heimakær, en naut
þess að fá fólk í heimsókn.
Ég á eftir að sakna Birgis,
geta ekki framar hitt þennan
góða og fræðandi vin, rætt um
hvað það er merkilegt að endur
sem verpa grænum eggjum
verpa styttri tíma en þær
brúnu, sem verpa mest. Svona
var Birgir, með ótrúlegustu
hluti á hreinu.
Á Miðdal lærðum við munn-
lega hestamennsku og höfum
fyrir satt að hross úr Hornafirði
séu bestu hross sem hafi verið
til á Íslandi.
Með Birgi er góður maður
genginn.
Agnar á Miklabæ.
Látinn er föður-
bróðir minn, Bjarni
Júlíusson. Hann var
yngstur sex systkina
sem upp komust og
lifði þeirra lengst. Á þeim pabba,
Júlíusi S. Júlíussyni, var fimm ára
aldursmunur. Mikill samgangur
var milli fjölskyldna þeirra. Eitt ár
bjuggum við í sama húsi, á Foss-
vogsbletti 22. Húsið stóð hátt í
suðurhlíðum Fossvogsdalsins á
þeim slóðum þar sem Bústaða-
kirkja stendur. Þar voru þrjú her-
bergi, við bjuggum í einu, Bjarni
og fjölskylda í öðru og þriðja her-
bergið var stássstofa þeirra. Í jan-
úar 1950 fæddust í húsinu Hörður
bróðir minn og Jóhanna Bjarna-
dóttir. Þá bjuggu þar níu manns,
fjórir fullorðnir og fimm börn. Um
vorið fluttum við í okkar hús á
Kópavogsbraut 25 (nú 49). Það er
bjart yfir minningum þessa árs.
Bjarni og Helga kona hans voru
mjög góð við mig.
Eftir að við fluttum keypti
Bjarni plötuspilara. Þá var hægt
að velja það sem maður vildi
hlusta á. Þegar við komum í heim-
sókn hlustuðum við á tónlist, sem
Bjarni kynnti fyrir okkur. Mér er
sérstaklega minnisstætt dálæti
hans á Paul Robeson og Jussi
Björling.
Mestallan starfsaldur sinn
vann Bjarni við fatagerð, á blóma-
tíma íslensks fataiðnaðar. Ég kom
með pabba til Bjarna í fataverk-
smiðjuna á Bræðraborgarstíg. Við
hjónin fórum líka til hans í Sokka-
verksmiðjuna Papey að kaupa
góða sokka og spjalla. Þegar ég
sagði Evu dóttur okkar frá láti
hans mundi hún vel eftir ferðun-
um í Papey, hvað sokkarnir voru
góðir og gaman að koma til Bjarna
því hann talaði líka við hana.
Bjarni var mikið fyrir sætar
kökur og allt bakkelsi með kók-
osmjöli þótti honum gott. Þegar
ég heimsótti hann í Seljahlíð fyrir
um tveimur árum brást ekki að í
Bjarni Júlíusson
✝ Bjarni Júl-íusson fæddist
15. nóvember 1925.
Hann lést 1. mars
2020.
Útför Bjarna fór
fram 16. mars 2020.
kaffinu var snarað
fram tertu sem hann
gerði góð skil.
Bræðurnir og
fjölskyldur ferðuð-
ust saman innan-
lands og utan. Eftir
tveimur ferðum man
ég sérstaklega. Ann-
arri var heitið í
Tálknafjörð á æsku-
slóðir afa og var
hann með í för. Við
vorum á tveimur bílum, Bjarni og
fjölskylda á Ford-fornbíl með far-
angurskistu aftan á. Við vorum á
Ford ’55. Mikið var um það rætt
hvort gamli Fordinn kæmist alla
leið. Eftir því sem nær dró Vest-
fjarðakjálkanum lifnaði æ meir yf-
ir afa. Því miður komumst við að-
eins í Þorskafjörð, þar bilaði
gírkassinn í nýrri Fordinum og við
urðum að snúa við. Afi komst ekki
aftur á æskuslóðirnar.
Önnur ferð var að Gullfossi og
Geysi. Afi var með og gekk við
staf. Við röðuðum okkur upp á
hverbarminn, Geysissvæðið var
ekki afgirt, og horfðum á hvernig
kraumaði í hvernum. Bjarni sagði:
„Sjáið þið krakkar, það sýður í
honum eins og í stórum grýlu-
potti!“ Við horfðum hugfangin á.
Svo sauð meir og meir, í hvernum
risu vatnssúlur hærra og hærra.
Allt í einu sagði Bjarni: „Það er að
byrja gos, hlaupið þið!“ Við hlup-
um öll, líka afi með stafinn á lofti
og rétt sluppum undan myndar-
legu gosi.
Samband bræðranna var gott.
Þegar þeir gátu ekki lengur kom-
ist um eins og í gamla daga töl-
uðust þeir við í síma. Það var at-
hyglisvert hve sammála þeir voru
alla tíð um menn og málefni. Ég
fylgdist með Bjarna og fjölskyldu
hans í gegnum frásagnir pabba úr
þessum símtölum.
Takk kæri Bjarni fyrir ljúfar
bernskuminningar og Papeyjar-
sokkana góðu sem við gengum í
fram á þessa öld. Enda voru þeir
ekki aðeins slitsterkir heldur líka
mjúkir og notalegir við hörundið.
Með þessu leiftri úr fortíðinni
votta ég börnum, tengdabörnum
og barnabörnum samúð.
Stefanía Júlíusdóttir.
Meira: mbl.is/andlat
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist,
enda þótt grein berist áður en
skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
Ástkær sambýlismaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
EINAR KRISTINSSON,
eðlisfræðingur og kennari,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir 23. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey í ljósi
aðstæðna í þjóðfélaginu.
Sophia Osvaldsdóttir
Magnús Orri Einarsson Kristín Sigríður Harðardóttir
Steindís Elín Magnúsdóttir Theodór Einar Magnússon
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNÍNA GUÐRÚN VALDIMARSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Sæborg,
Skagaströnd,
lést fimmtudaginn 12. mars.
Í ljósi hinna óvenjulegu aðstæðna í þjóðfélaginu mun útför
hennar fara fram í kyrrþey.
Kristín R. Sigurðardóttir Kári S. Lárusson
Sigurbjörn J. Kristjánsson Líney Óladóttir
Bryndís Á. Svavarsdóttir Gestur Hallgrímsson
Sigurður B. Svavarsson Þorbjörg Skúladóttir
langömmu- og langalangömmubörn