Skessuhorn - 15.04.2020, Blaðsíða 21

MIÐVIKUDAGUR 15. ApRÍL 2020 21
Hugrún geðfræðslufélag hefur
sett í loftið vefsíðuna gedfraedsla.
is. Félagið er rekið í sjálfboðaliða-
starfi af háskólanemum og snýr öll
starfsemi félagsins að því að bæta
geðheilsu ungmenna á Íslandi og
auka aðgengi að upplýsingum um
geðheilsu.
Á síðunni má nálgast upplýs-
ingar um geðheilsu, geðraskanir
og úrræði. „Nú sem aldrei fyrr er
sérlega mikilvægt að hlúa að geð-
heilsunni, þekkja helstu einkenni
geðraskana og vita hvert á að leita
ef eitthvað kemur upp. Á síðunni
eru allar þessar upplýsingar sett-
ar fram með skýrum hætti og á
mannamáli. Síðan er líka í boði
á ensku og pólsku en þrátt fyrir
mikinn fjölda aðfluttra Íslendinga
er oft erfitt að nálgast áreiðanlegar
upplýsingar um geðheilsu og úr-
ræði á öðrum tungumálum en ís-
lensku,“ segir í tilkynningu.
Hluti síðunnar er tileinkaður
foreldrum, forsjáraðilum og skóla-
starfsmönnum og þar eru leið-
beiningar til að opna á umræðu
við ungmenni um þessi mál með
markvissum hætti og veita þeim
geðfræðslu. „Slík fræðsla er mikil-
væg fyrir ungt fólk og samfélagið
allt. Hún getur aukið vitneskju,
dregið úr fordómum, dregið úr
alvarleika vandans og auðveldað
ungu fólki að leita til einhvers sem
þau treysta þegar þau upplifa and-
lega erfiðleika.
Í kjölfar útgáfunnar birti fé-
lagið, ásamt Landssamtökum ís-
lenskra stúdenta og Sambandi ís-
lenskra framhaldsskólanema, ákall
þar sem biðlað er til foreldra að
nota leiðbeiningarnar á síðunni
til að ræða geðheilsu við ung-
menni, kynna fyrir þeim einkenni
helstu geðraskana og þau úrræði
sem standa til boða á Íslandi.
Geðfræðsla er ekki fastur liður af
skólastarfi á neinu skólastigi á Ís-
landi og því vilja félögin biðja for-
eldra að sinna geðfræðslu, svo
ungu fólki á Íslandi sé tryggð sú
nauðsynlega fræðsla. Samtal um
þessi mál heima fyrir er líka mikil-
vægt því það opnar á nauðsynlega
umræðu og eykur líkur á því að
ungmenni treysti sér til að ræða
vandamál sem geta komið upp.“
Félagið hvetur alla til að vera
hugaðir, fræðast um geðheilsu og
ræða hana heima! mm
Bætt geðheilsa er gulli betri -
Ný vefsíða Hugrúnar komin í loftið
enn eina ferðina: „Hvað gerð-
ist núna,“ spyr Jói. „Bremsurnar
eru eitthvað bilaðar,“ segir Jóna.
„Geturðu sótt mig?“ „Hvar ertu?“
„Ég er í Bónusvídeó,“ svarar Jóna.
„Og bíllinn?“ „Hann er hérna með
mér…“
(Emma Vídó)
Nokkrir stuttir frá
Láru Magg:
Karíus og Baktus eru komnir úr
þjóðkirkjunni - og komnir í munn-
söfnuð.
78% slysa gerast á heimilum.
Loksins komu eitthvað uppörv-
andi fréttir fyrir heimilislausa.
Þökk sé skokkinu og líkams-
ræktinni að nú deyr fólk heilbrigð-
ara en áður.
Fór út klukkan 6 í morgun og
allt hélað á jörðinni. Rak þá aug-
un í bók sem hafði frosið föst við
gangstéttina. Horfði um stund á
þetta og áttaði mig svo á því að
þetta hlyti að vera óþýdda útgáf-
an.
Keypti um daginn stórt læri í
Krónunni. Það rýrnaði svo mikið
í ofninum að dugði varla í mat-
inn fyrir tvo. Fyrr í sumar hafði
ég keypt ullarsokka sem ég setti í
þvottavélina og þurrkarann. Þeir
minnkuðu um helming við það.
Gæti þetta verið af sömu rollunni?
Ungi kaupfélags-
maðurinn
Sigfús, nemandi úr Samvinnu-
skólanum á Bifröst sótti um vinnu
sem afgreiðslumaður í kaupfélagi
úti á landi. Þetta var svona al-
vöru kaupfélag þar sem hægt var
að fá allt milli himins og jarð-
ar. Kaupfélagsstjóranum leist vel
á manninn þótt hann væri ung-
ur og óreyndur og ákvað að taka
Fúsa til reynslu. Hann sagði hon-
um að mæta morguninn eftir og
síðan myndi hann koma um kvöld-
ið og athuga hvernig hefði geng-
ið. Kvöldið eftir spurði hann unga
manninn hvað hafði hann afgreitt
marga viðskiptavini þennan fyrsta
dag. „Bara einn,“ sagði Fúsi. Þetta
fannst kaupfélagsstjóranum ekki
mikið en spurði hvað hann hefði
selt fyrir mikið. „Fimm milljónir
eitthundrað níutíu og þrjúþúsund,“
svaraði Fúsi. „Hvað seldirðu hon-
um eiginlega,“ spurði kaupfélags-
stjórinn hissa? „Jú, sjáðu til,“ sagði
Fúsi. „Fyrst seldi ég honum lítinn
öngul, síðan seldi ég honum miðl-
ungsstóran öngul, þá stóran öng-
ul, svo veiðistöng og síðan spurði
ég hann hvar hann ætlaði að veiða.
Hann sagðist ætla að veiða í vatn-
inu og þá sagði ég honum að hann
þyrfti bát og seldi honum plastbát
með 40 hestafla utanborðsmótor.
Þá sagði maðurinn að hann gæti
aldrei flutt bátinn á Daihatsuin-
um sínum svo ég fór með hann í
véladeildina og seldi honum nýj-
an Land-Róver.“ Nú var andlitið
hálfdottið af kaupfélagsstjóranum
sem sagði: „Maðurinn kemur hér
inn til að kaupa einn lítinn öng-
ul og þú selur honum bæði bát og
bíl!“ „Nei, nei,“ sagði Fúsi. „Hann
kom hingað til að kaupa dömu-
bindi handa konunni sinni og ég
sagði við hann að fyrst að helgin
væri hvort eð er ónýt hjá honum
væri eins gott fyrir hann að fara að
veiða.“
(Hilmar Sigv.s.)
Tvö pund
Gamall maður kemur inn í mat-
vöruverslun og snýr sér að af-
greiðslustúlkunni og segir: „Góð-
an daginn, ég ætla að fá tvö pund af
kaffi.“ Stelpan flissar og segir: „Við
köllum það nú kíló nú til dags.“
„Nú svo,“ segir sá gamli. „Þá ætla
ég að fá tvö pund af kíló.“
(Þorl. Geirs)
Saman að lokum
Hún giftist og eignaðist 13 börn, þá
dó eiginmaðurinn. Hún giftist aft-
ur og eignaðist sjö börn og aftur dó
eiginmaðurinn. Hún giftist þeim
þriðja og fimm börn bættust við.
Eftir farsæla og langa æfi dó hún og
skildi eftir sig 25 afkvæmi. Stand-
andi við kistuna mælti presturinn:
„Þakka þér Guð fyrir þessa ástríku
konu en nú að lokum eru þau sam-
an.“ Einn syrgjenda á næsta bekk
hallaði sér fram og spurði vin sinn:
„Er hann að tala um fyrsta, annan
eða þriðja eiginmanninn?“ Vinur-
inn svaraði: „Nei, hann er að tala
um lærin á henni.“
(Hrafnh.Harðar)
Kemur innanfrá
Lísa fer á málverkarsýningu í fyrsta
skipti á ævinni og er að skoða mál-
verkin. Fyrsta málverkið sem hún
sér er svartur bakgrunnur með gul-
um slettum hér og þar. Það næsta
er dökkgrátt með fjólubláum slett-
um hér og þar. Hún gengur að
málaranum og segir: „Ég skil ekki
málverkin þín!“ „Listaverkin mín
koma innan frá,“ útskýrir málarinn
háfleygur. „Hefurðu prófað maga-
sýrutöflur?“
(Emma Vídó)
Prófið
Lögreglumaðurinn var að þjálfa
þrjár ljóskur sem voru að reyna að
komast inn í rannsóknarlögregl-
una. Til að prófa hversu hæfar þær
eru að þekkja grunaða, sýnir hann
þeim mynd af glæpamanni í fimm
sekúndur og felur hana síðan. Svo
spyr hann fyrstu ljóskuna: „Hvern-
ig myndir þú þekkja þann grunaða
aftur?“ „Það er nú auðvelt, því
hann er bara með eitt auga,“ seg-
ir hún. „Það er nú bara af því að
myndin er tekin af honum á hlið,“
segir lögreglumaðurinn. Lögreglu-
maðurinn prófar síðan næstu ljósku
og spyr hana hvernig hún myndi
þekkja þann grunaða. Ljóskan
flissar og segir: „Það verður nú
auðvelt, því hann er bara með eitt
eyra!“ Nú fýkur í lögreglumann-
inn: „Hvað er að? Hann er bara
með eitt eyra vegna þess að myndin
er tekin á hlið! Er þetta það besta
sem þér datt í hug?“ Það er komið
að þriðju ljóskunni. Lögreglumað-
urinn prófar hana eins og hinar
tvær en bætir við: „Og hugsaðu þig
nú vel um áður en þú kemur með
einhver heimskuleg svör!“ Ljóskan
lítur á myndina, hugsar sig vel um
og segir síðan: „Sá grunaði geng-
ur með linsur!“ Lögreglumaðurinn
er gáttaður, því hann vissi ekki einu
sinni sjálfur hvort sá grunaði gengi
með linsur. „Þetta er áhugavert,“
segir hann; „hinkraðu á meðan ég
athuga hvort þetta er rétt hjá þér.“
Skömmu seinna kemur hann bros-
andi út að eyrum. „Það er aldeilis!
Ég trúi þessu varla, en þetta var rétt
hjá þér. Sá grunaði gengur í alvör-
unni með linsur. Vel gert. Hvernig
tókst þér að komast að því með því
að líta svona örsnöggt á myndina?“
„Það er nú auðvelt,“ svarar ljósk-
an. „Hann getur ekki gengið með
venjuleg gleraugu, því hann er bara
með eitt eyra og eitt auga.“
(Emma Vídó)
Áttu ekki fyrir
henni!
Þorsteinn Þorsteinsson hét mað-
ur. Lengi verkamaður á Akranesi.
Eitt sinn hafði hann verið við störf
hjá vinnuveitanda sem eins og geng-
ur var ekki ofhlaðinn af þessa heims
auðæfum og fengið greitt með ávís-
un svo sem algengt var á þeim tíma.
Nú Steini fór svo með ávísunina í
Sparisjóð Suður-Borgfirðinga sem
þá var og hugðist innleysa hana en er
þá sagt að það sé ekki hægt þar sem
ekki sé til innistæða fyrir henni. Þor-
steini þótti þetta slæmt en misskildi
aðstæðurnar örlítið og segir stundar-
hátt um leið og hann gengur út; ,,Er
það nú sparisjóður. Eiga ekki fyrir
einni ávísun.“
(Dagbj.Dagbj.s)
Faðir vor
Guðmundur Jónsson skólastjóri á
Hvanneyri þurfti eitt sinn að gegna
meðhjálparastörfum í Hvanneyrar-
kirkju og var að byrja að lesa faðir-
vorið þegar ungur sonur hans, sem
var eitthvað ókyrr í kirkjunni, byrjaði
að príla upp í gráturnar. ,,Faðir vor.
- Hvað ert þú að fara góði minn Þú
sem ert á himnum - Viltu fara nið-
ur strax!“
(Dagbj.Dagbj.s)
Látinn
Guðmundur á Hvanneyri tók saman
90 ára sögu Hvanneyrarskóla og þar
með yfirlit yfir nemendur og störf
þeirra. Í mörgum tilfellum hringdi
hann í viðkomandi til að afla sér
upplýsinga. Nú bar svo við að hann
hringdi í góðbónda á Vesturlandi
og hittist þannig á að hann hringdi
á réttardaginn. Húsfreyja svaraði í
símann og var eitthvað stutt í spuna
og þegar Guðmundur spyr eftir
bóndanum var svarið: „Ja, hann ligg-
ur nú dauður inni í rúmi“. „Votta þér
innilega samúð,“ segir þá Guðmund-
ur. Þegar bókin kom út stóð við nafn
viðkomandi bónda: „Látinn“. Við-
komandi er að vísu látinn núna, en
mjög nýlega.
(Dagbj.Dagbj.s)
Það var vor í lofti síðastaliðinn
fimmtudag, á skírdag. Landsmenn
nýttu það margir og gengu um
þekktar gönguleiðir en aðrir héldu
á fáfarnari slóðir. Flestir virtust gæta
þess vel að halda sig fjarri öðru fólki,
enda rík áhersla lögð á að fólk virði
fjarlægðarmörk og tillit til samborg-
aranna á tímum smithættu. Með-
fylgjandi myndir voru teknar þenn-
an fallega dag.
mm/ Ljósm. Helena Guttormsdóttir
Vorblíða á skírdegi
Akrafjall skartaði sínu fegursta.
Þessi fjölskylda kom sér vel fyrir á Langasandi og nýtti vel tímann sem fjaran
leyfði.