Skessuhorn - 22.04.2020, Side 18

MIÐVIKUDAGUR 22. ApRíl 202018
líklega eru ekki mörg dæmi um
að sami einstaklingur hafi tvisvar
sinnum keypt sömu húseignina og
í bæði skiptin séð eftir því. „Það er
oft sagt að vítin séu til að varast þau.
Það á kannski við um mig og þetta
hús hér á Akranesi. En þetta fyrrum
hótel og skemmtistaður hefur í tví-
gang orðið örlagavaldur í mínu lífi
og í dag hef ég býsna háleitar hug-
myndir um framtíð hússins. Ég hef
því sótt um leyfi til að byggja tvær
hæðir ofan á framhúsið og ætla að
koma þar fyrir tólf smáíbúðum. Þá
er ég núna búinn að innrétta litla
íbúð fyrir mig og fjölskylduna í bak-
húsinu og þangað munum við flytja
næstu daga. Einnig er ég búinn að
útbúa hér ríflega tvö hundruð fer-
metra vinnurými í bakhúsinu sem
var danssalur þegar hér var síðast
rekinn skemmtistaður.“ Skessuhorn
tók Ragnar Guðmundsson múrara-
meistara og trésmið tali undir lok
síðustu viku. Húsið sem um ræð-
ir er við Bárugötu 15 á Akranesi
en hjá Skagamönnum gengur það
jafnan undir nafninu Breiðin, eða
Hótel Akraness, eftir því hversu
langt aftur menn leita í minninga-
bankann. Húsið við Bárugötu 15
var byggt undir lok síðari heims-
styrjaldarinnar á horninu gegnt
hinu þekkta kennileiti og fyrrum
stóra vinnustað; fiskvinnsluhúsi
HB. Á Breiðinni hefur ýmis starf-
semi verið í áranna rás. Þar hefur
meðal annars verið rekið trésmíða-
verkstæði, byggingavöruverslun og
bílaverkstæði. lengst var þar Hót-
el Akranes með starfsemi en síðast
skemmtistaðurinn Breiðin. Kíkt er
í skúrinn til Ragnars og meðal ann-
ars rætt um ástæðu þess að hann
upphaflega flutti á Akranes. Það
gerðist í kjölfar gjaldþrots bank-
anna en þá missti Ragnar allar sín-
ar eigur og komst eignalega á byrj-
unarreit. Smám saman hefur hann
með mikilli vinnu komið sér í gang
að nýju.
Allt var hirt í hruninu
Ragnar Guðmundsson er fæddur
og uppalinn á höfuðborgarsvæð-
inu. Hann á þrjú uppkomin börn en
seinni kona hans, Daniela DaSilva,
og tólf ára sonur þeirra, hafa búið á
Akranesi frá 2008. „Hingað kom ég
í kjölfar þess að íslensku bankarnir
urðu gjaldþrota haustið 2008. Fram
að þeim tíma hafði ég verið býsna
umsvifamikill verktaki og kom-
ið víða við í viðskiptalífinu, jafn-
an með mörg járn í eldinum og átti
margar eignir. Þegar bankarnir svo
urðu gjaldþrota í október 2008 var
ég einn af þeim sem bankamenn-
irnir ákváðu að gera upp. Það var
einfaldlega allt hirt af mér. Ég hafði
verið í viðskiptum við landsbank-
ann og þar ákváðu menn að hirða af
mér nánast allar mínar eigur í kjöl-
far gjaldþrots bankans. líklega hef-
ur það verið vegna þess að þeir gátu
gert úr þessum eignum pening.
Seldu svo í framhaldinu vinum og
velgjörðarmönnum sínum á mála-
myndaverði eigur sem þeir hirtu af
mönnum eins og mér.“ Ragnar er
öskureiður yfir framferði banka-
manna eftir hrunið og kveðst ekki
treysta þeim fyrir horn, en lætur þó
vel af samskiptum sínum við úti-
bússtjóra íslandsbanka á Akranesi.
Ragnar er bæði múrarameistari og
trésmiður að mennt. „Ég er nátt-
úrlega bullandi ofvirkur, svo það
sé sagt. Ég byrjaði 15 ára að vinna
í múrverki og hef því starfað við
þessa iðn í hálfa öld. lærði upphaf-
lega smíðar í Iðnskólanum en vant-
aði einhvern til að ráða mig á samn-
ing. Ég fór því að vinna hjá múr-
ara og á endanum varð það sú iðn
sem ég varð meistari í en hef tré-
smiðinn að auki. Var mjög snemma
sjálfstæður og var ekki nema átján
ára þegar ég byggði mitt fyrsta hús.
Mér hefur alltaf liðið best að hafa
nóg að gera,“ segir Ragnar. í dag
rekur hann lítið fyrirtæki og tekur
að sér múrverk og sitthvað fleira í
verktöku. Hann hefur fimm menn í
vinnu og vill ekki fjölga þeim. „Það
hentar prýðileg að hafa þennan
fjölda starfsmanna. Góðum mönn-
um þarf ekki sífellt að vera að stýra
og því næ ég fullum afköstum sjálf-
ur. Við erum nú að ljúka vinnu við
blokkina á Stillholti 21 á Akranesi
en förum næst í annað verkefni í
Reykjavík fyrir sama fjárfesti, Þing-
vang.“
Gjaldþrota á einum degi
Ragnar rifjar upp reynslu sína af
bankahruninu og hvernig hann
var að ósekju gerður upp. „Á ein-
um degi var bókstaflega allt hirt af
mér. Ég átti þá 19 eignir sem hver
um sig var mikils virði. Það er allt
í lagi að rifja upp hvernig þetta at-
vikaðist. Ég var kallaður á fund
í höfuðstöðvum landsbankans í
Austurstræti skömmu eftir hrunið.
Þar sátu einhverjir bankamenn við
borð og tilkynntu mér, eins og ekk-
ert væri sjálfsagðara, að þeir hefðu
ákveðið að gera mig gjaldþrota.
Ekkert færi var gefið á andsvörum,
ekkert! Þeir sögðu mér bara að í
ljósi þess að ekkert yrði að gera hjá
verktökum eins og mér eftir hrun-
ið, væri augljóst að ég yrði ekki
borgunarmaður skulda. Æ síðan er
ég ekki í vafa um að þetta hafi þessir
bankamenn ákveðið vegna þess að
þeir vissu að hægt væri að gera pen-
ing fyrir bankann úr því sem ég átti.
Mínar eignir voru einfaldlega gerð-
ar upptækar í þágu bankans. Sam-
bærilega var komið fram við marga
aðra, en menn sem ekkert eigið fé
áttu í sínum fyrirtækjum fengu að
halda áfram. Það var jú ekkert af
þeim að hirða.“
Sviptur sjálfræði
„Allavega, ég varð fyrir gríðarlegu
áfalli. Það síðasta sem ég man eft-
ir að ég tók í hurðarhúninn á bank-
anum á leið minni út, allt fór í þoku
og svo man ég ekki meir. Rankaði
svo við mér fjórum og hálfum tíma
síðar uppi á sjúkrahúsi og búið að
svipta mig sjálfræði. Allt sem gerð-
ist í millitíðinni frá því ég geng
út úr bankanum og þar til þarna
á spítalanum er mér hulið þoku,
svona rétt eins og blakkát ástand
dryggjumanns. líkleg hef ég sýnt
tilburði til að svipta mig lífi, en það
fékk ég reyndar aldrei að veita. Það
fyrsta sem ég man eftir að ég vakn-
aði var að hjúkrunarkona klapp-
aði mér hlýlega á öxlina og sagði:
„Svona Ragnar minn, þetta eru
bara peningar.“ Ég gjörsamlega
snappaði enda var ég andlega í al-
gjöru áfalli og fjölskyldan mín beið
frammi í nagandi óvissu. Ég losna
svo út af spítalanum næsta dag eft-
ir að hafa lofað að sækja reglulega
ráðgjöf hjá sálfræðingi. En á þess-
um tímapunkti var ég algjörlega á
byrjunarreit í mínu lífi. Eignalaus
fyrir utan að bankanum tókst ekki
að hirða af mér tíu sumarhúsalóð-
ir sem ég átti í Kjósinni. Ég þurfti
einfaldlega að hefja nýtt líf og þá
gerðist það að ég fór upp á Akra-
nes.“
Keypti Breiðina
„Eftir þessi kaflaskil í mínu lífi fer
ég að leita mér að einhverju að gera.
Var húsnæðislaus og í rauninni svo
Hefur áætlanir um að byggja ofan á Breiðina á Akranesi
„Mér líkar alltaf best að hafa mikið að gera“
Ragnar Guðmundsson og Daniela DaSilva.
Til stendur að byggja tvær hæðir ofan á framhúsið við Bárugötu 15 og innrétta í
því 12 smáíbúðir.
Málverk sem Bjarni Skúli Ketilsson listmálari gerði af Hótel Akranesi. Myndina
keypti Ragnar þegar Baski hélt myndlistarsýningu í gamla Iðnskólanum fyrr í
vetur.
Uppi á vegg í skúrnum hjá Ragnari má sjá fjölda ljósmynda þar sem farið er yfir athafnasögu hans.