Skessuhorn - 22.04.2020, Blaðsíða 20

MIÐVIKUDAGUR 22. ApRíl 202020
Guðmundur R. lúðvíksson er
fæddur og uppalinn á Akranesi.
Hann fluttist að heiman ungur að
árum en kveðst aldrei hafa get-
að slitið ræturnar. „Ég er búinn að
vera nokkur ár í burtu, 52 ár, eitt-
hvað svoleiðis,“ segir hann. „Ég hef
aldrei getað slitið ræturnar. Hérna
er alltaf heima, sama þó ég hafi
búið út um allt land og í útlönd-
um. Þetta er skrýtið, ræturnar ná
rosalega djúpt hérna,“ segir Guð-
mundur. Nú er hann snúinn aft-
ur til heimabæjarins eftir meira en
fimm áratugi annars staðar og kann
því vel. Hann réði sig sem mat-
reiðslumann á dvalar- og hjúkrun-
arheimilið Höfða. En hvað varð
til þess að hann fór aftur að starfa
í sínum gamla heimabæ? „Ég var
búinn að vera í fyrirtækjarekstri
í tólf ár. Ég var að flytja inn lED
ljós, var sá fyrstu til að hefja inn-
flutning á þeim á sínum tíma. En
svo kom bara að því að ég fékk nóg,
eins og gengur og gerist og ákvað
að hætta. Þá rakst ég á þessa auglýs-
ingu um matreiðslumann á Höfða.
Ég lét slag standa, sótti um og var
ráðinn,“ segir Guðmundur. „Ég er
rosalega ánægður með það. Eig-
inlega er gamall draumur að ræt-
ast því hérna er alltaf heima,“ seg-
ir hann.
Alltaf með miðann
í vasanum
Guðmundur er matreiðslumeistari
að mennt og hefur starfað við fag-
ið stóran hluta ævinnar. En þangað
stefndi hann aldrei. „Ég ætlaði allt-
af að verða myndlistarmaður, hafði
mjög gaman af því að munda stúf-
inn,“ segir hann. „En á einhverjum
tímapunkti tók pabbi mig til hliðar
og sagði við mig: „lærðu einhverja
iðn fyrst,“ en svo bætti hann við:
„en skrifaðu á miða að þú ætlir þér
að læra myndlist einhvern tímann
á lífsleiðinni og settu inn hámarks-
aldur þar sem þú ákveður að fara
og læra hana. En fyrst verðurðu
að hafa einhvern annan bakgrunn
og menntun.“ Ég hef verið svona
13-14 ára þegar þetta var. Ég skrif-
aði á miðann og setti hann í brjóst-
vasann. Og ég var með hann á mér
í fleiri, fleiri, fleiri ár, alltaf annað
hvort í brjóstvasanum eða vesk-
inu. Örugglega í meira en tuttugu
ár, alltaf var ég með miðann á mér,“
segir Guðmundur. „Svo kom að
því! Ég var í mjög fínni stöðu sem
yfirkokkur á sjúkrahúsinu í Eyjum
þegar ég tók miðann upp, þá 35 ára
gamall og las af miðanum. Þar stóð
að ég ætlaði að byrja að læra mynd-
list og það í síðasta lagi 35 ára. Svo
ég skellti mér til Reykjavíkur og
fór í inntökupróf í Myndlistar- og
handíðaskólanum, klára hann og
fór svo í framhaldsnám til Hol-
lands í fjögur ár og eitt til viðbótar
til Þýskalands,“ segir hann. „Þann-
ig að ég varði níu árum í að mennta
mig í myndlistinni og sé ekki eftir
því,“ segir listamaðurinn.
Afmunstraður
Stuttu eftir að Guðmundur hrip-
aði loforð til sjálfs síns á miðann
góða réði hann sig sem háseta og
réri til fiskjar bæði með Höfrungi
II og Skírni. „Þar var Jónas Hall-
grímsson kokkur, þetta var líklega á
Skírni. Hann plataði mig til þess að
aðstoða sig í eldhúsinu og það varð
til þess að ég fór að læra kokkinn.
Mig langaði ekkert að gera það, en
hugsaði með mér að ég skyldi gera
það fyrir pabba, þá væri ég búinn
að læra einhverja iðn,“ segir Guð-
mundur sem var ekki ýkja lengi á
sjónum. „Ég var bara unglingur og
þá á Höfrungi II. Einu sinni vorum
við að koma af síld í Norðursjónum
á Skírni eða Höfrungi, fórum inn í
Vestmannaeyjum og þaðan til Þor-
lákshafnar. Þar sé ég gamla Mosk-
vítsinn hans pabba, módel 1959, á
bryggjunni. Ógeðslega flottur bíll.
pabbi kom um borð og fór beint
upp í brú. Þar talaði við Gauja
skipstjóra og sagði honum að af-
munstra mig, því ég ætti að fara og
klára gagnfræðaskólann. Ég vissi
náttúrulega ekkert um þetta fyrr en
Gaui stakk alveg sköllóttum hausn-
um út um gluggann og kallaði á
mig; „Rúnar, taktu pokann þinn.
Ég er búinn að afmunstra þig“,“
segir Guðmundur. „Svo sat ég aft-
an í moskanum, jafn lifandi og þú
situr þarna, og sagði ekki eitt auka-
tekið orð alla leiðina heim. Ég var í
svo mikilli fýlu,“ bætir hann við og
brosir.
Hefur sýnt um
allan heim
En úr varð að Guðmundur fór aft-
ur í skóla og lærði síðar til mat-
reiðslumeistara eins og áður hafði
verið rakið. Þar með var loforðið
við föður hans uppfyllt og hann gat
leyft sér að leggja myndlistina fyrir
sig síðar. Sem hann og gerði. Síðan
þá hefur auðvitað mikið vatn runn-
ið til sjávar. „Ég er búinn að gera
allan andskotann og sé ekki eftir
neinu,“ segir Guðmundur. Hann
hefur fengist við eitt og annað í
gegnum tíðina, rekið hótel og veit-
ingastaði og flutt inn lED-ljós svo
dæmi séu tekin. Samhliða öðrum
störfum hefur hann verið iðinn við
myndlistina, málað margar myndir
og tekið þátt í listasýningum út um
allan heim. Á næsta ári tekur hann
þátt í stórri sýningu í Þýskalandi,
NordArt, sem er ein stærsta sam-
sýning á nútímalist sem haldin er í
Evrópu ár hvert. Verður það í ann-
að skiptið sem Guðmundur tekur
þátt í sýningunni. „Þetta er ótrúleg
sýning, alveg mögnuð, haldin á 100
þúsund fermetra svæði. Um það bil
„Ég held við séum öll að fást við það
nákvæmlega sama“
- rætt við Gumund R. Lúðvíksson, myndlistarmann og matreiðslumeistara
Guðmundur R. Lúðvíksson, myndlistarmaður og matreiðslumeistari. Ljósm. kgk.
Ungur drengur á Akranesi.
Guðmundur fær viðurkenningu á verðlaunaafhendingu í Leipzig í Þýskalandi.
Verk unnið fyrir Narsarsuaq í Grænlandi sem heitir „Last Greenlander supper“.
Guðmundur ásamt Ingu Rósu Kristinsdóttur, eiginkonu sinni, með performans á
Listahátíð í Reykjavík. Guðmundur og Inga eru bæði listamenn.