Dagblaðið Vísir - DV - 15.01.2021, Síða 12

12 FRÉTTIR
Japani sem ég hafði kynnst
í gegnum árin, en það varð
fljótt ljóst að ferðin snérist um
okkur tvö. Þetta gerðist mjög
hratt. Hálfu ári seinna var
ég komin í starf á McKinsey-
skrifstofunni í Tókýó að vinna
verkefni með ríkisstjórninni
þar, svipað og ég hafði gert
hérlendis eftir hrunið, og það
gekk það vel að ég fékk fast-
ráðningu. Ég mætti eiginlega
bara með töskurnar, Bolli
fékk viku til að græja íbúð
fyrir okkur og kaupa húsgögn.
Við urðum svo eins og gömul
hjón á núll einni.“
Hvað sögðu foreldrar þínir
við því að þú værir flutt til
Tókýó til gamals bekkjar-
félaga?
„Mamma spurði strax þeg-
ar ég heimsótti hann fyrst
hvort ég væri í einhverjum
Bollaleggingum. Mamma og
pabbi höfðu oft sent mér úr-
klippur með fréttum af Bolla
og skildu þetta vel þó þau hafi
líklega ekki grunað að við
yrðum hjón. Þau vissu að ég
þyrfti svona karakter eins og
Bolla. Við konur viljum oft
svo mikið, fjölskyldu, gott fé-
lagslíf, frama og fleira og við
þurfum algjöra kletta með
okkur í þessi verkefni. Bolli er
mín stoð og stytta, hvetur mig
áfram í einu og öllu. Það er
aldrei öfund. Við erum ólík á
margan hátt. Ég er skipulagða
vélin og keyri hlutina áfram
en hann er slakari, svo mann-
legur og hjálpar mér oft að sjá
hlutina frá öðrum hliðum.“
Ósofin á fund
Ásta segir lífið á Íslandi
vera gífurlega ólíkt því sem
hún vandist í vinnu sinni
hjá McKinsey. „Ég sef lík-
lega meira núna en ég hef
gert síðastliðin 15 ár þó ég sé
komin með börn. Það er af því
að ég var lengi í mjög óhollu
vinnuumhverfi. Það er unun
að vera komin til Íslands. Að
fljúga út um allan heim og
vera að koma úr næturflugi
og fara nánast ósofin inn á
næsta fund. Það er ekki hollt
til lengdar. Um tíma var ég
komin með kalda lungnabólgu
og var búin að ganga á líkam-
ann. Þetta leit kannski vel út,
ég flaug út um allan heim,
gisti á glæsilegum hótelum og
að vinna við krefjandi verk-
efni. Þetta er í lagi kannski
í nokkur ár þegar maður er
ungur, en þegar ég komst vel
yfir þrítugt fór ég að hugsa
hvort þetta væri þess virði.“
„Ég var farin að hugsa út í
barneignir og man að mamma
sagði við mig: „Ásta, það er
ekkert að því að eiga líf án
barna ef það er það sem þú
vilt. Ef þú vilt vera „career“
kona þá styð ég þig í því.“ Ég
virði hana svo fyrir það að
setja engan þrýsting á mig.
Þetta á líka að vera val. En
svo hitti ég Bolla,“ segir Ásta
og brosir – þá breyttist lífið.
Áfall eftir læknisheimsókn
„Okkur langaði að fara að eign-
ast börn og þá þurfti ég að fara
að horfa í spegilinn og átta mig
á stöðunni. Ég var hætt að hafa
blæðingar og læknarnir stað-
festu að allir hormónar væru
Ásta tók fjölskyldulífið fram yfir stanslausa yfirvinnu Í Japan. MYND/VALLI
Ég gleymi því aldrei þegar
læknirinn horfði á mig og
sagði mér að það væri mjög
ósennilegt að ég gæti eignast
börn.
15. JANÚAR 2021 DV
í miklu ójafnvægi. Líkaminn
var illa á sig kominn eftir of
mikla vinnu. Ég gleymi því
aldrei þegar læknirinn horfði
á mig og sagði mér að það væri
mjög ósennilegt að ég gæti
eignast börn.“
Ásta segist hafa fengið áfall
og gat ekki fengið sig til þess
að segja sambýlismanninum
frá svörum læknisins. „Ég
var miður mín. En þetta er
því miður að gerast í auknum
mæli bæði hjá konum og körl-
um sem eru að keyra sig í kaf.“
Ásta, eins úrræðagóð og
hún er, ákvað í fyrsta skipti
í lengri tíma að hægja á – og
varð hugsað til Auðar jóga-
kennara. „Þarna hafði ég
misst niður það sem hún
kenndi mér. Ef ég fór í jóga-
tíma var það bara inn og út –
drífa þetta af.“
Nú reyndi á að tengjast
sjálfri sér aftur. „Ég vissi ekki
hvernig mér leið. Ég settist
aldrei niður og hugsaði út í
hvernig mér liði. Þetta hljóm-
ar kannski skringilega en ég
fór að senda mér sjálfri góða
strauma og leyfa mér að bæta
á mig, vera ástfangin og tók
mér launalaust frí í vinnunni.
Ég beindi athyglinni að minni
líðan. Ég fór bara að hanga og
slaka á.“
Tveimur mánuðum seinna
átti Ásta aftur tíma hjá sama
lækni. „Hann átti ekki til orð
og vildi vita á hvaða lyfjum ég
væri. Öll gildi voru orðin eðli-
leg. Hvað ertu að gera? spurði
hann hissa, og svarið var: Ég
tók mér frí frá vinnunni. Svar
hans við því var einfalt: Þú
hættir í dag!“
Ásta var ekki alveg á því að
segja upp í vinnunni en varð
ólétt stuttu eftir læknisheim-
sóknina. „Ég fór að vinna
minna. Það var erfitt að taka
þá ákvörðun og segjast vilja
vinna minna en mér fannst
það auðveldara af því að ég
átti von á barni.“
Ekki þess virði
Hún segir að með hugmynd-
inni um barn hafi komið að
því að hún varð að endurmeta
líf sitt. „Ég horfði á vinkonur
mínar í Tókýó sem eignuðust
barn, fengu svo barnfóstru
og fóru beint aftur að vinna.
Þær sáu börnin rétt fyrir
svefninn – ef þær náðu því.
Ég man sérstaklega eftir að
hafa verið í heimsókn hjá vin-
konu minni sem átti fimm
mánaða gamla dóttur sem
fagnaði barnfóstrunni þegar
hún kom inn í herbergið – eins
og hún væri móðirin – og vildi
frekar vera hjá barnfóstrunni.
Ég fór næstum því að gráta.
Ég hugsaði þá að svona yrði
aldrei mitt samband við mín
börn. Ég ræddi þetta við Bolla
sem tók vel í að skoða það að
flytja heim þó hann væri með
eigið fyrirtæki, Takanawa, í
Tókýó.“
Ásta og Bolli fóru heim um
jólin 2016 með dóttur sína
Margréti sem var tveggja
mánaða. „Í þeirri heimsókn
bankar Katrín Olga Jóhann-
esdóttir, formaður Viðskipta-
ráðs, upp á hjá mér og spyr
hvort það sé ekki kominn tími
á að koma heim,“ segir Ásta
sem endaði með því að sækja
um starf sem framkvæmda-
stjóri Viðskiptaráðs og tók við
því starfi snemma árs 2017.
„Ákvörðunin var þó ekki
auðveld. Ég hringdi í góðan
vin minn, mikinn fjölskyldu-
kall, hjá McKinsey, sem er
minn mentor í Danmörku,
lýsti stöðunni og spurði hvort
ég ætti ekki að halda mig bara
í Japan þar sem mér gekk vel.
Hann sagði bara sannleikann:
Þetta er ekki þess virði, þú
þarft að eiga fjölskyldulíf og
það er gott fyrir þig að kynn-
ast íslensku viðskiptalífi.“
Inngróin virðing
fyrir körlum
Japan er í 121. sæti hjá World
Economic Forum yfir jafn-
rétti kynjanna en Ísland í
fyrsta sæti. Ásta segir muninn
á að starfa þar og hér heima
vera stórkostlegan. „Konur í
Japan eru nánast álitnar ann-
ars flokks í heimi viðskipta.
Þetta eru tveir ólíkir heimar.
Ég var kona af erlendu bergi
brotin og hávaxnari en allir
Japanarnir þó ég væri ekki í
háhæluðum skóm svo að þeir
voru almennt frekar hræddir
við mig.“
Ef japanskar konur voru
á fundum voru þær yfirleitt
aðstoðarkonur og höfðu sig
ekkert í frammi. „Jafnvel eld-
klárar konur sem höfðu lært í
Harvard eða MIT og starfað
í Bandaríkjunum fóru aftur í
það að láta lítið á sér bera og
ganga fyrir aftan karlmenn-
ina þegar þær komu aftur til
Japans. Þar er inngróin virð-
ing fyrir karlmönnum.“
Ásta segir að Japanir vinni
þó hart að því að auka jafn-
rétti kynjanna og fá fleiri
konur í viðskiptalífið. „Ég tók
þátt í fjölda verkefna þar sem
sneru að því. Ég vann til dæm-
is verkefni fyrir Toyota. Það
þurfti að benda stjórnendum
Toyota á að stór hluti þeirra
sem taka ákvörðunina um að
kaupa heimilisbílinn sé konur
– og að það séu engar konur í
stjórnendateymi Toyota. Þeir
bara kveiktu ekki á því.“
Ásta segir að það sé mun
meira rými á Íslandi til þess