Morgunblaðið - 12.09.2020, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 12.09.2020, Blaðsíða 32
✝ Doddi fæddist23. janúar 1930 í Vestmannaeyjum. Hann lést 6. sept- ember 2020 á HS Vm. Foreldrar hans voru Sigurður Ein- arsson, f. 29. nóv. 1904, d. 6. feb. 1943, og Oddný Ólafía Eyjólfsdóttir, f. 18. feb. 1904, d. 18. sept. 1970. Alsystkin Eyrún Anna, f. 21. júní 1931, d. 9. júlí 1931, Agnar Reynir, f. 5. ágú. 1933, d. 5. des. 1999, sammæðra Sigurður Þorkelsson, f. 10. apr. 1925, d. 31. okt. 1985. Eiginkona Dodda var Ása Valtýsdóttir, f. 7. ágúst 1933, d. 24. apr. 1981, þau gengu í hjónaband 1. nóv. 1954. Foreldrar Ásu voru Valtýr Brandsson, f. 1901, d. 1976, og Ásta S. Guðjónsdóttir, f. 1905, d. 1999. Doddi og Ása eignuðust 4 syni. 1) Sigurður, f. 1954, maki El- ínborg Óskarsdóttir, f. 1958, dæt- ur 1. Ása, maki Sigurfinnur Við- ar Sigurfinnsson og eiga þau 4 börn. 2. Ásta Ósk, maki Viðar Valdimarsson og eiga þau 3 börn. 2) Valtýr, f. 19. apríl 1956, d. 10. skap á Brekastíg 19 í sambýli við móður hans. Doddi var handlaginn og byggði þeim heimili á Strembu- götu 12. Á þeim tíma starfaði hann hjá Vinnslustöðinni. Heim- ilið varð stórt og Ása heilsuveil og var þá gott að hafa fjölskyldu Ásu til aðstoðar í næsta húsi ásamt góðum nágrönnum. Í gos- inu vann hann í Gúanóinu í Kefla- vík, fjölskyldan sneri aftur heim um haustið 1973. Doddi vann í Áhaldahúsi Vm. en 1976 urðu Doddi og Ása að flytja til Rvk. vegna veikinda Ásu og hóf Doddi þá störf hjá Herjólfsafgreiðslunni í Reykjavík. Við andlát Ásu 1981 flutti Doddi aftur til Eyja og hélt áfram að starfa hjá Herjólfi og hjá Flþ. Magnúsar uns hann lét af störfum. Strembuna varð Doddi að selja því að heilsan leyfði ekki lengur búsetu þar og var það Dodda erfitt. Hann flutti í Eyja- hraun 8 í desember 2000. Doddi gekk í Félag eldri borg- ara og ferðaðist með félögum sín- um bæði innanlands og utan. Eignaðist hann þar góða vin- konu, Jakobínu Ólöfu Sigurð- ardóttur, Obba lést 2009. Púttsal- urinn og spilakvöldin leiddu hann og Halldóru Hallbergsdóttur saman, þar til Halldóra lést árið 2016. Útför fer fram í Landakirkju í dag, 12. september 2020, kl. 14. mars 2018, maki Sigríður Guð- brandsdóttir, f. 1958, frá Unhóli í Þykkvabæ. Synir 1. Guðbrandur, f. 15. sept. 1988, d. 22. sept. 1988. 2. Sindri, maki Bryndís Jóns- dóttir, 3. Reynir. 3) Guðni, f. 1957, maki Vigdís Rafnsdóttir, f. 1958, dætur 1. Björk, maki Magnús Þór Ein- arsson, eiga þau 2 börn 2. Alma, maki Bragi Snær Ragnarsson, eiga þau 1 dóttur, fyrir á Bragi 3 börn. 4) Jóhann Brandur, f. 1959, maki Ragna Birgisdóttir, f. 1961, synir 1. Atli, maki Íris Elíasdóttir og eiga þau tvær dætur. 2. Egill, maki Selma Dögg Vigfúsdóttir, þau eiga eina dóttur 3. Hjalti, maki Linda Dögg Rúnarsdóttir. Georg, sem kallaður var Doddi Lóu í æsku, ólst upp í foreldra- húsum ásamt Reyni bróður sín- um á Brekastíg 19, faðir hans drukknaði í Fleetwood í UK 6. febrúar 1943, það var fjölskyld- unni mikill harmur og þurfti Doddi að fara að vinna fyrir heimilinu, skólagangan varð því ekki löng. Doddi og Ása hófu bú- Stuttafi Doddi. Með rósemd og friði sveif hann á braut saddur lífdaga sátt- ur við allt og alla. Algjörlega í takti við Dodda. Golustíllinn. Nægjusemi, rósemd og aðlögun að aðstæðum. 90 ár er ekkert smáræði og þessi kynslóð fólks sem lifir enn, hefur upplifað ým- islegt á sinni ævi. Það fór ekki mikið fyrir stutt- afa Dodda eins og barna- og langafabörnin kölluðu hann. Doddafakex var ómissandi í Eyjahrauninu, Smarties, súkku- laðirúsínur og gos í flösku var alltaf til. Ekki mörg orð sögð en alltaf til í spjall þegar að umræð- an var tekin upp. Fótboltinn í uppáhaldi ekki síst þegar að af- komendurnir voru í knatt- spyrnuharkinu með ÍBV. Enski boltinn auðvitað á sínum stað og að sjálfsögðu hélt hann með Liv- erpool, því heldur auðvitað Smáragötufjölskyldan fram. Fjölskylduboðin þar sem myndir af flækjum stórfjölskyldunnar voru kvikmyndaðar kölluðu oft fram ofsahlátur hjá afa þannig að hann blánaði og startkaplarn- ir voru á hliðarlínunni ef að hann næði ekki andanum aftur. Doddi varð ekkill um fimm- tugt eftir að Ása kona hans lést eftir langvarandi veikindi sem setti mark sitt á hann og dreng- ina hans. En hann naut stuðn- ings fjölskyldu Ásu við heimilis- og uppeldisstörfin því Ása dvaldi langdvölum á spítala. Hann var afskaplega dulur og kvartaði aldrei en vann vel út úr þeim verkefnum sem lífið úthlutaði honum og þau voru risastór. Föðurmissirinn er hann var 13 ára varð honum einstaklega þungbær og lauk hann þá sinni skólagöngu og fór að vinna. Verkamaður, verklaginn, reisti hann sér hús fyrir fjölskylduna. Georg Sigurðsson Stremban var fjölskyldureiturþeirra og drengjanna fjögurra sem hann kallaði oft englana sína með glotti, og í næsta húsi bjuggu tengdaforeldrar og systkini Ásu þannig að samgang- ur var mikill. Drengirnir hans fengu í vöggugjöf verklagni hans og dugnað. Doddi var í félagi eldri borgara og púttið með félögum hans þar var fastur punktur í líf- inu. Eftir lát Ásu bjó hann einn í húsinu sínu í 20 ár en fluttist þá að Eyjahrauni 8 og bjó þar til yf- ir lauk, alltaf sæll með sitt. Þetta eru fátækleg orð og það verður tómlegt í hádeginu á aðfangadag á jólum og áramótum, nú þegar að enginn afi Doddi kemur í mat eða í kaffibolla um helgar. Arf- leifð hans eru afkomendurnir, hörkuduglegt fólk sem kveður ástkæran föður, tengdaföður og afa. Hann er nú kominn þangað sem golan er alltaf hlý, eins og á Kanarí sem hann elskaði, veik- indi engin og kærleikur umvefur hann. Vertu sæll. Minning þín lifir. Takk fyrir allt. Fyrir hönd Doddalinganna, Björk Guðnadóttir. Elsku afi, að hlusta á þig hlæja var ógleymanlegt, það skipti engu hvort um var að ræða góða sögu um prakkara- strik eða fimmaurabranda, þú hlóst svo innilega og djúpt að all- ir í kringum þig hlógu með þér. Í hvert skipti héldum við að þú mundir annað hvort kafna eða fá hjartaáfall úr hlátri og höfðum orð á hver skyldi sækja hjarta- stuðtækið. Það var mikill púki í þér og nokkuð ljóst hvaðan synir þínir hafa aulahúmorinn sinn. Það sem þið gátuð hlegið yfir Tomma og Jenna, svo ekki sé talað um Mr. Bean, þið gátu hlegið endalaust að sömu vitleys- unni aftur og aftur. Þú hafðir lúmskt gaman af prakkarastrikum strákanna þinna hér á árum áður en varst alltaf fljótur að koma þeim til varnar því englarnir hans Dodda gerðu aldrei neitt. Ár hvert á aðfangadag um há- degi komu allir til þín, jólalegir, til að eiga skemmtilega stund saman og skiptast á pökkum og kortum. Þú passaðir að namm- iskálin væri stútfull og leystir krakkana oft út með nammi- kassa. Við söknuðum þessarar stundar mikið þegar við systur hættum að koma til eyja um jól- in, en fengum í staðinn oftast að heyra og sjá alla með nútíma- tækninni. Því miður náðir þú ekki að hitta yngsta stuttafabarnið í per- sónu, dóttur Ölmu, en við hvísl- uðum að þér nafninu hennar síð- ustu dagana. Þú varst svo stoltur af öllum þínum afkomendum og hafðir mjög gaman af því að fá þau í heimsókn. Öll lærðum við fljótt hvar pokinn með bílunum var og þrátt fyrir aldur þeirra voru þeir fjarsjóður sem hver kynslóð kunni að meta. Nú hefur þú fengið hvíldina góðu og hafa amma Ása og Val- týr tekið á móti þér, elsku afi og stuttafi, minning þín lifir í hjört- um okkar stórra og smárra sem passa enn þá að stuttafi komi ekki að stela nefinu þeirra. Alma, Björk og fjölskyldur. Elsku „stutt“ afi Doddi stríðn- ispúki sem trúði engu upp á englana sína, synina fjóra sem voru og eru miklir prakkarar. Þegar fyrsta langafabarnið fæddist, sem er dóttir mín, þá sagðist afi ekki vera nógu langur til að verða langafi, af því hann væri svo stuttur og því fékk hann heitið „stutt“afi Doddi sem hélst á honum alla tíð síðan – hann sagðist styttast enn frekar þegar fleiri börn bættust í hóp- inn. Við nutum þeirra forréttinda að afi Doddi mætti í öll afmæli hjá fjölskyldunni, hvort sem það var hjá mér, Finnsa, Elínborgu Eir, Sigurbjörgu, Ásdísi Söru eða Sigurfinni Óskari. Þegar afi mætti í afmælið, þá laumaði hann pening til afmælisbarnanna og svo stundum poka sem í var íspinnakassi, það fannst börnun- um mjög vinalegt og afalegt. Það var alltaf gaman að koma við hjá afa Dodda, fá nammi og leika með gömlu bílana og dótið í pokanum, sérstaklega var í uppáhaldi fallbyssan sem virkar enn, sem Valtýr frændi kenndi börnunum mínum á. Við vorum dugleg að kíkja við hjá afa á covid-tímanum, komum við á gluggann eða svalahurðina, pössuðum fjarlægðina og að heilsast með því að beygja okkur fram, þetta fannst afa fyndið og skemmtilegt en skrítnir tímar. Afi Doddi var oft að stríða og vildi prufa hjólið hans Sigurfinns Óskars en afi var of þungur á hjólið sagði Sigurfinnur Óskar en þegar hann fékk stærra hjól, þá sagði hann að afi gæti prufað það hjól, afi hló einhver ósköp að þessu af því hann var enn þung- ur. Það verður nú skrítinn að- fangadagur í ár, fjölskyldan hef- ur í mörg ár hist hjá afa Dodda um hádegi á aðfangadag, jólaleg að vanda og var afi engin und- antekning frá því, aðaljóla- sveinninn, þeir sem voru í Eyj- um um jólin mættu. Við byrjuðum árið á því að halda upp á 90 ára afmælið þitt og skáluðum fyrir þér 23. janúar en því miður komust ekki allir í afmælið vegna veðurs. Við ætl- uðum að halda partý síðar en svo kom covid og ekkert varð úr því partýi. Elsku afi minn, þú klárar af- mælisárið með ömmu Ásu og Valtý. Við elskum þig og þökk- um fyrir allar yndislegu og skemmtilegu samverustundirnar með þér. Ása, Sigurfinnur Viðar, Elínborg Eir, Sigur- björg, Ásdís Sara og Sigurfinnur Óskar. 32 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. SEPTEMBER 2020 Góður maður er fallinn frá, Sturla Jóhann, ljúflingur allra og sterkur vin- ur fjölmargra okkar sem störfum innan ferðaþjónustunnar. Sturla var bílstjóri hjá ferðafyrirtækj- um um langt árabil og stofnaði svo eigið fyrirtæki og ók þar bæði ferðamönnum út um allt land og Sturla Jóhann Stefánsson ✝ Sturla JóhannStefánsson fæddist 16. apríl 1951. Hann lést 2. ágúst 2020. Útför Sturlu var gerð 11. ágúst 2020. skólabörnum í Borgarfirðinum. Sturla var fimm dögum eldri en ég, fæddur 16. apríl 1951. Ég þekki þó nokkra sem eiga þann góða afmælis- dag, meðal annars dóttir mín. Sturla náði vel til allra þeirra leiðsögu- manna sem hann starfaði með í gegnum áratugi og elskaði að vera á rúntinum og upplifa land og lýði. Ferðaiðnað- urinn er í raun nokkurs konar út- legðarstarf ef menn leggjast í hringferðir og tekur á bæði and- lega og líkamlega. Menn geta verið að heiman svo að vikum skiptir, jafnvel mánuðum og lifa þá margir hverjir í heimi sem mörgum finnst óraunverulegur og getur verið erfitt að útskýra fyrir þeim allra nánustu svo að vel sé. Við sem erum í þessum „iðnaði“ þekkjum vel þær lysti- semdir sem oftast bíða okkur á hótelum og gististöðum og fyrir mörgum er þetta draumaheimur. Sturla var hrókur alls fagnaðar og naut þessa lífs en hugurinn var auðvitað alltaf heima og í öll- um samræðum kom upp hin góða kona hans, hún Ásgerður. Ás- gerður sér um búið, Ásgerður bjargar þessu og Ásgerður redd- ar hlutunum. Svo sannarlega stóðu þau þétt saman frá unga aldri og byggðu ágætis bú að Arnarstapa á Mýrum. Þau hjón hafa í gegnum árin tekið á móti nokkrum ferðahópum mínum og var alltaf mikil upplifun hjá út- lendingunum að fá að koma inn á íslenzkt sveitaheimili og þakka ég þeim gestrisnina. Sturla er horfinn úr mannlífsflórunni, en jákvæður andi hans er til staðar og verður styrkur og örvun fyrir marga um ókomin ár. Ásgerði og fjölskyldu sendi ég hugheilar samúðaróskir og við skulum öll enn og aftur muna eftir jákvæðni og gleði Sturlu, nú þegar við öll þörfnumst slíkra viðmiða. Friðrik Ásmundsson Brekkan. Það er margt hægt að segja um manneskju sem hefur lifað í heila öld. Um Fríðu getur maður far- ið mörgum orðum um mann- kosti, glaðværð og heiðarleika. Um skáldskapargáfu, greind og staðfestu. Maður getur líka sagt að það eru ekki margir sem hafa kveikt sér í sígarettu á Hekluhrauni árið 1947. En það gerði Fríða og hló að. En síðan eru liðin mörg ár og einhvern tímann endar allt. Það er gott að vita að Fríða kvaddi sátt við sig og sína. Minning hennar lifir. Ólöf mín, Sæli, fjölskyldur ykkar og Júlla. Við sendum ykkur hugheilar kveðjur. Kristín (Stína) og Stefán (Stebbi). Sigfríður Nieljohníusdóttir ✝ SigfríðurNieljohníus- dóttir fæddist 9. maí 1920. Hún lést 4. september 2020. Útförin fór fram 10. september 2020. Allt er í heim- inum hverfult en elsku Fríða Nill, eins og hún var alltaf kölluð á heimili okkar, var einhvern veginn ei- líf í huga okkar systkina. Það eru hrein forréttindi að hafa átt hana að og ver- ið hluti af hennar lífi. Það var mannbætandi að vera í návist hennar og hún jók bjartsýni á lífið og tilveruna með sínu fallega lífsviðhorfi. Á þessari stundu er okkur efst í huga þakklæti fyrir að hafa fengið að fagna með henni 9. maí sl. er hún hélt upp á 100 ára afmælið sitt í miðjum heimsfaraldri. Þar lék hún við hvern sinn fingur og lýsti eins og sólin sem skein á heiðum himni á þessum fallega degi. Fríða hélt einlæga ræðu þar sem hún þakkaði öll- um þeim sem fylgt höfðu henni á lífsleiðinni og fyrir það sem hún hafði fengið að njóta. Í orð- um hennar kom í ljós það sem einkenndi hana: jákvæðni, glað- lyndi, jafnaðargeð og umfram allt þakklæti. Fríða var æskuvinkona for- eldra okkar, þeirra Erlu Har- aldsdóttur og Gísla Ólafssonar, auk þess sem hún og faðir okk- ar voru bekkjarsystkini og samstúdentar í MR. Alla tíð hélst þessi einlægi og fallegi vinskapur og er foreldrar okk- ar voru fallnir frá hélt þetta dásamlega samband áfram á milli hennar og okkar systkina. Við áttum fast stefnumót við hana tvisvar á ári og var það á afmælisdaginn hennar og fyrir jólin. Á þessum stundum nutum við þess að spjalla um allt milli himins og jarðar því Fríða var hafsjór af fróðleik. Hversu yndislegt var það líka að heyra um lífið og til- veruna í gamla daga og allt sem hún og foreldrar okkar höfðu upplifað saman. Það var eins og að ganga inn í tímavél því minni hennar var óþrjót- andi og nutum við þess til hins ýtrasta að hlusta á hana. Margt og mikið væri hægt að setja á blað er við rifjum upp allar dásamlegu stundirnar sem við áttum með Fríðu en fyrst og síðast er okkur þakklæti efst í huga fyrir allt sem hún var okkur og gaf. Við sendum hugheilar kveðj- ur til allra ástvina Fríðu. Elsku Fríða okkar Nill, hafðu þökk fyrir allt og allt. Arndís, Hildur og Ólafur Ágúst Gíslabörn. Sumar manneskjur eru þannig að þær lýsa upp sitt umhverfi og lyfta anda allra viðstaddra. Sigfríður Nieljo- hníusdóttir var svona kona. Hvar sem hún kom stafaði af henni glaðværð og innileiki. Í hennar návist var bókstaflega ekki unnt að vera þungbúinn. Ég var orðinn fullorðinn maður er ég fyrst hitti Sigfríði og þekkti hana í rauninni aldrei vel. En mér er tjáð að svona hafi hún verið öll hundrað árin sem hún lifði. Hún fékk sinn skerf af áföll- um lífsins en stóð ætíð óbifuð sem klettur og hélt ótrauð áfram að létta okkur hinum líf- ið. Að þessari góðu konu er mikill missir. Ragnar Árnason. Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN Útfararþjónusta í yfir 70 ár Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein- göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál- anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.