Morgunblaðið - 12.09.2020, Blaðsíða 32

✝ Doddi fæddist23. janúar 1930
í Vestmannaeyjum.
Hann lést 6. sept-
ember 2020 á HS
Vm.
Foreldrar hans
voru Sigurður Ein-
arsson, f. 29. nóv.
1904, d. 6. feb. 1943,
og Oddný Ólafía
Eyjólfsdóttir, f. 18.
feb. 1904, d. 18.
sept. 1970. Alsystkin Eyrún
Anna, f. 21. júní 1931, d. 9. júlí
1931, Agnar Reynir, f. 5. ágú.
1933, d. 5. des. 1999, sammæðra
Sigurður Þorkelsson, f. 10. apr.
1925, d. 31. okt. 1985. Eiginkona
Dodda var Ása Valtýsdóttir, f. 7.
ágúst 1933, d. 24. apr. 1981, þau
gengu í hjónaband 1. nóv. 1954.
Foreldrar Ásu voru Valtýr
Brandsson, f. 1901, d. 1976, og
Ásta S. Guðjónsdóttir, f. 1905, d.
1999.
Doddi og Ása eignuðust 4 syni.
1) Sigurður, f. 1954, maki El-
ínborg Óskarsdóttir, f. 1958, dæt-
ur 1. Ása, maki Sigurfinnur Við-
ar Sigurfinnsson og eiga þau 4
börn. 2. Ásta Ósk, maki Viðar
Valdimarsson og eiga þau 3 börn.
2) Valtýr, f. 19. apríl 1956, d. 10.
skap á Brekastíg 19 í sambýli við
móður hans.
Doddi var handlaginn og
byggði þeim heimili á Strembu-
götu 12. Á þeim tíma starfaði
hann hjá Vinnslustöðinni. Heim-
ilið varð stórt og Ása heilsuveil
og var þá gott að hafa fjölskyldu
Ásu til aðstoðar í næsta húsi
ásamt góðum nágrönnum. Í gos-
inu vann hann í Gúanóinu í Kefla-
vík, fjölskyldan sneri aftur heim
um haustið 1973. Doddi vann í
Áhaldahúsi Vm. en 1976 urðu
Doddi og Ása að flytja til Rvk.
vegna veikinda Ásu og hóf Doddi
þá störf hjá Herjólfsafgreiðslunni
í Reykjavík. Við andlát Ásu 1981
flutti Doddi aftur til Eyja og hélt
áfram að starfa hjá Herjólfi og
hjá Flþ. Magnúsar uns hann lét af
störfum. Strembuna varð Doddi
að selja því að heilsan leyfði ekki
lengur búsetu þar og var það
Dodda erfitt. Hann flutti í Eyja-
hraun 8 í desember 2000.
Doddi gekk í Félag eldri borg-
ara og ferðaðist með félögum sín-
um bæði innanlands og utan.
Eignaðist hann þar góða vin-
konu, Jakobínu Ólöfu Sigurð-
ardóttur, Obba lést 2009. Púttsal-
urinn og spilakvöldin leiddu hann
og Halldóru Hallbergsdóttur
saman, þar til Halldóra lést árið
2016.
Útför fer fram í Landakirkju í
dag, 12. september 2020, kl. 14.
mars 2018, maki
Sigríður Guð-
brandsdóttir, f.
1958, frá Unhóli í
Þykkvabæ. Synir 1.
Guðbrandur, f. 15.
sept. 1988, d. 22.
sept. 1988. 2. Sindri,
maki Bryndís Jóns-
dóttir, 3. Reynir. 3)
Guðni, f. 1957, maki
Vigdís Rafnsdóttir,
f. 1958, dætur 1.
Björk, maki Magnús Þór Ein-
arsson, eiga þau 2 börn 2. Alma,
maki Bragi Snær Ragnarsson,
eiga þau 1 dóttur, fyrir á Bragi 3
börn. 4) Jóhann Brandur, f. 1959,
maki Ragna Birgisdóttir, f. 1961,
synir 1. Atli, maki Íris Elíasdóttir
og eiga þau tvær dætur. 2. Egill,
maki Selma Dögg Vigfúsdóttir,
þau eiga eina dóttur 3. Hjalti,
maki Linda Dögg Rúnarsdóttir.
Georg, sem kallaður var Doddi
Lóu í æsku, ólst upp í foreldra-
húsum ásamt Reyni bróður sín-
um á Brekastíg 19, faðir hans
drukknaði í Fleetwood í UK 6.
febrúar 1943, það var fjölskyld-
unni mikill harmur og þurfti
Doddi að fara að vinna fyrir
heimilinu, skólagangan varð því
ekki löng. Doddi og Ása hófu bú-
Stuttafi Doddi.
Með rósemd og friði sveif
hann á braut saddur lífdaga sátt-
ur við allt og alla. Algjörlega í
takti við Dodda. Golustíllinn.
Nægjusemi, rósemd og aðlögun
að aðstæðum. 90 ár er ekkert
smáræði og þessi kynslóð fólks
sem lifir enn, hefur upplifað ým-
islegt á sinni ævi.
Það fór ekki mikið fyrir stutt-
afa Dodda eins og barna- og
langafabörnin kölluðu hann.
Doddafakex var ómissandi í
Eyjahrauninu, Smarties, súkku-
laðirúsínur og gos í flösku var
alltaf til. Ekki mörg orð sögð en
alltaf til í spjall þegar að umræð-
an var tekin upp. Fótboltinn í
uppáhaldi ekki síst þegar að af-
komendurnir voru í knatt-
spyrnuharkinu með ÍBV. Enski
boltinn auðvitað á sínum stað og
að sjálfsögðu hélt hann með Liv-
erpool, því heldur auðvitað
Smáragötufjölskyldan fram.
Fjölskylduboðin þar sem myndir
af flækjum stórfjölskyldunnar
voru kvikmyndaðar kölluðu oft
fram ofsahlátur hjá afa þannig
að hann blánaði og startkaplarn-
ir voru á hliðarlínunni ef að hann
næði ekki andanum aftur.
Doddi varð ekkill um fimm-
tugt eftir að Ása kona hans lést
eftir langvarandi veikindi sem
setti mark sitt á hann og dreng-
ina hans. En hann naut stuðn-
ings fjölskyldu Ásu við heimilis-
og uppeldisstörfin því Ása dvaldi
langdvölum á spítala. Hann var
afskaplega dulur og kvartaði
aldrei en vann vel út úr þeim
verkefnum sem lífið úthlutaði
honum og þau voru risastór.
Föðurmissirinn er hann var 13
ára varð honum einstaklega
þungbær og lauk hann þá sinni
skólagöngu og fór að vinna.
Verkamaður, verklaginn, reisti
hann sér hús fyrir fjölskylduna.
Georg Sigurðsson Stremban var fjölskyldureiturþeirra og drengjanna fjögurra
sem hann kallaði oft englana
sína með glotti, og í næsta húsi
bjuggu tengdaforeldrar og
systkini Ásu þannig að samgang-
ur var mikill.
Drengirnir hans fengu í
vöggugjöf verklagni hans og
dugnað. Doddi var í félagi eldri
borgara og púttið með félögum
hans þar var fastur punktur í líf-
inu. Eftir lát Ásu bjó hann einn í
húsinu sínu í 20 ár en fluttist þá
að Eyjahrauni 8 og bjó þar til yf-
ir lauk, alltaf sæll með sitt. Þetta
eru fátækleg orð og það verður
tómlegt í hádeginu á aðfangadag
á jólum og áramótum, nú þegar
að enginn afi Doddi kemur í mat
eða í kaffibolla um helgar. Arf-
leifð hans eru afkomendurnir,
hörkuduglegt fólk sem kveður
ástkæran föður, tengdaföður og
afa. Hann er nú kominn þangað
sem golan er alltaf hlý, eins og á
Kanarí sem hann elskaði, veik-
indi engin og kærleikur umvefur
hann. Vertu sæll. Minning þín
lifir. Takk fyrir allt.
Fyrir hönd Doddalinganna,
Björk Guðnadóttir.
Elsku afi, að hlusta á þig
hlæja var ógleymanlegt, það
skipti engu hvort um var að
ræða góða sögu um prakkara-
strik eða fimmaurabranda, þú
hlóst svo innilega og djúpt að all-
ir í kringum þig hlógu með þér. Í
hvert skipti héldum við að þú
mundir annað hvort kafna eða fá
hjartaáfall úr hlátri og höfðum
orð á hver skyldi sækja hjarta-
stuðtækið. Það var mikill púki í
þér og nokkuð ljóst hvaðan synir
þínir hafa aulahúmorinn sinn.
Það sem þið gátuð hlegið yfir
Tomma og Jenna, svo ekki sé
talað um Mr. Bean, þið gátu
hlegið endalaust að sömu vitleys-
unni aftur og aftur.
Þú hafðir lúmskt gaman af
prakkarastrikum strákanna
þinna hér á árum áður en varst
alltaf fljótur að koma þeim til
varnar því englarnir hans Dodda
gerðu aldrei neitt.
Ár hvert á aðfangadag um há-
degi komu allir til þín, jólalegir,
til að eiga skemmtilega stund
saman og skiptast á pökkum og
kortum. Þú passaðir að namm-
iskálin væri stútfull og leystir
krakkana oft út með nammi-
kassa. Við söknuðum þessarar
stundar mikið þegar við systur
hættum að koma til eyja um jól-
in, en fengum í staðinn oftast að
heyra og sjá alla með nútíma-
tækninni.
Því miður náðir þú ekki að
hitta yngsta stuttafabarnið í per-
sónu, dóttur Ölmu, en við hvísl-
uðum að þér nafninu hennar síð-
ustu dagana. Þú varst svo stoltur
af öllum þínum afkomendum og
hafðir mjög gaman af því að fá
þau í heimsókn. Öll lærðum við
fljótt hvar pokinn með bílunum
var og þrátt fyrir aldur þeirra
voru þeir fjarsjóður sem hver
kynslóð kunni að meta.
Nú hefur þú fengið hvíldina
góðu og hafa amma Ása og Val-
týr tekið á móti þér, elsku afi og
stuttafi, minning þín lifir í hjört-
um okkar stórra og smárra sem
passa enn þá að stuttafi komi
ekki að stela nefinu þeirra.
Alma, Björk og fjölskyldur.
Elsku „stutt“ afi Doddi stríðn-
ispúki sem trúði engu upp á
englana sína, synina fjóra sem
voru og eru miklir prakkarar.
Þegar fyrsta langafabarnið
fæddist, sem er dóttir mín, þá
sagðist afi ekki vera nógu langur
til að verða langafi, af því hann
væri svo stuttur og því fékk
hann heitið „stutt“afi Doddi sem
hélst á honum alla tíð síðan –
hann sagðist styttast enn frekar
þegar fleiri börn bættust í hóp-
inn.
Við nutum þeirra forréttinda
að afi Doddi mætti í öll afmæli
hjá fjölskyldunni, hvort sem það
var hjá mér, Finnsa, Elínborgu
Eir, Sigurbjörgu, Ásdísi Söru
eða Sigurfinni Óskari. Þegar afi
mætti í afmælið, þá laumaði
hann pening til afmælisbarnanna
og svo stundum poka sem í var
íspinnakassi, það fannst börnun-
um mjög vinalegt og afalegt.
Það var alltaf gaman að koma
við hjá afa Dodda, fá nammi og
leika með gömlu bílana og dótið í
pokanum, sérstaklega var í
uppáhaldi fallbyssan sem virkar
enn, sem Valtýr frændi kenndi
börnunum mínum á.
Við vorum dugleg að kíkja við
hjá afa á covid-tímanum, komum
við á gluggann eða svalahurðina,
pössuðum fjarlægðina og að
heilsast með því að beygja okkur
fram, þetta fannst afa fyndið og
skemmtilegt en skrítnir tímar.
Afi Doddi var oft að stríða og
vildi prufa hjólið hans Sigurfinns
Óskars en afi var of þungur á
hjólið sagði Sigurfinnur Óskar
en þegar hann fékk stærra hjól,
þá sagði hann að afi gæti prufað
það hjól, afi hló einhver ósköp að
þessu af því hann var enn þung-
ur.
Það verður nú skrítinn að-
fangadagur í ár, fjölskyldan hef-
ur í mörg ár hist hjá afa Dodda
um hádegi á aðfangadag, jólaleg
að vanda og var afi engin und-
antekning frá því, aðaljóla-
sveinninn, þeir sem voru í Eyj-
um um jólin mættu.
Við byrjuðum árið á því að
halda upp á 90 ára afmælið þitt
og skáluðum fyrir þér 23. janúar
en því miður komust ekki allir í
afmælið vegna veðurs. Við ætl-
uðum að halda partý síðar en svo
kom covid og ekkert varð úr því
partýi.
Elsku afi minn, þú klárar af-
mælisárið með ömmu Ásu og
Valtý. Við elskum þig og þökk-
um fyrir allar yndislegu og
skemmtilegu samverustundirnar
með þér.
Ása, Sigurfinnur Viðar,
Elínborg Eir, Sigur-
björg, Ásdís Sara og
Sigurfinnur Óskar.
32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. SEPTEMBER 2020
Góður maður er
fallinn frá, Sturla
Jóhann, ljúflingur
allra og sterkur vin-
ur fjölmargra okkar sem störfum
innan ferðaþjónustunnar. Sturla
var bílstjóri hjá ferðafyrirtækj-
um um langt árabil og stofnaði
svo eigið fyrirtæki og ók þar bæði
ferðamönnum út um allt land og
Sturla Jóhann
Stefánsson
✝ Sturla JóhannStefánsson
fæddist 16. apríl
1951. Hann lést 2.
ágúst 2020.
Útför Sturlu var
gerð 11. ágúst
2020.
skólabörnum í
Borgarfirðinum.
Sturla var fimm
dögum eldri en ég,
fæddur 16. apríl
1951. Ég þekki þó
nokkra sem eiga
þann góða afmælis-
dag, meðal annars
dóttir mín. Sturla
náði vel til allra
þeirra leiðsögu-
manna sem hann
starfaði með í gegnum áratugi og
elskaði að vera á rúntinum og
upplifa land og lýði. Ferðaiðnað-
urinn er í raun nokkurs konar út-
legðarstarf ef menn leggjast í
hringferðir og tekur á bæði and-
lega og líkamlega. Menn geta
verið að heiman svo að vikum
skiptir, jafnvel mánuðum og lifa
þá margir hverjir í heimi sem
mörgum finnst óraunverulegur
og getur verið erfitt að útskýra
fyrir þeim allra nánustu svo að
vel sé. Við sem erum í þessum
„iðnaði“ þekkjum vel þær lysti-
semdir sem oftast bíða okkur á
hótelum og gististöðum og fyrir
mörgum er þetta draumaheimur.
Sturla var hrókur alls fagnaðar
og naut þessa lífs en hugurinn
var auðvitað alltaf heima og í öll-
um samræðum kom upp hin góða
kona hans, hún Ásgerður. Ás-
gerður sér um búið, Ásgerður
bjargar þessu og Ásgerður redd-
ar hlutunum. Svo sannarlega
stóðu þau þétt saman frá unga
aldri og byggðu ágætis bú að
Arnarstapa á Mýrum. Þau hjón
hafa í gegnum árin tekið á móti
nokkrum ferðahópum mínum og
var alltaf mikil upplifun hjá út-
lendingunum að fá að koma inn á
íslenzkt sveitaheimili og þakka
ég þeim gestrisnina. Sturla er
horfinn úr mannlífsflórunni, en
jákvæður andi hans er til staðar
og verður styrkur og örvun fyrir
marga um ókomin ár. Ásgerði og
fjölskyldu sendi ég hugheilar
samúðaróskir og við skulum öll
enn og aftur muna eftir jákvæðni
og gleði Sturlu, nú þegar við öll
þörfnumst slíkra viðmiða.
Friðrik Ásmundsson
Brekkan.
Það er margt
hægt að segja um
manneskju sem
hefur lifað í heila
öld. Um Fríðu getur maður far-
ið mörgum orðum um mann-
kosti, glaðværð og heiðarleika.
Um skáldskapargáfu, greind og
staðfestu. Maður getur líka
sagt að það eru ekki margir
sem hafa kveikt sér í sígarettu
á Hekluhrauni árið 1947.
En það gerði Fríða og hló
að. En síðan eru liðin mörg ár
og einhvern tímann endar allt.
Það er gott að vita að Fríða
kvaddi sátt við sig og sína.
Minning hennar lifir. Ólöf mín,
Sæli, fjölskyldur ykkar og
Júlla.
Við sendum ykkur hugheilar
kveðjur.
Kristín (Stína) og Stefán
(Stebbi).
Sigfríður
Nieljohníusdóttir
✝ SigfríðurNieljohníus-
dóttir fæddist 9.
maí 1920. Hún lést
4. september 2020.
Útförin fór fram
10. september
2020.
Allt er í heim-
inum hverfult en
elsku Fríða Nill,
eins og hún var
alltaf kölluð á
heimili okkar, var
einhvern veginn ei-
líf í huga okkar
systkina.
Það eru hrein
forréttindi að hafa
átt hana að og ver-
ið hluti af hennar
lífi. Það var mannbætandi að
vera í návist hennar og hún jók
bjartsýni á lífið og tilveruna
með sínu fallega lífsviðhorfi.
Á þessari stundu er okkur
efst í huga þakklæti fyrir að
hafa fengið að fagna með henni
9. maí sl. er hún hélt upp á 100
ára afmælið sitt í miðjum
heimsfaraldri.
Þar lék hún við hvern sinn
fingur og lýsti eins og sólin sem
skein á heiðum himni á þessum
fallega degi. Fríða hélt einlæga
ræðu þar sem hún þakkaði öll-
um þeim sem fylgt höfðu henni
á lífsleiðinni og fyrir það sem
hún hafði fengið að njóta. Í orð-
um hennar kom í ljós það sem
einkenndi hana: jákvæðni, glað-
lyndi, jafnaðargeð og umfram
allt þakklæti.
Fríða var æskuvinkona for-
eldra okkar, þeirra Erlu Har-
aldsdóttur og Gísla Ólafssonar,
auk þess sem hún og faðir okk-
ar voru bekkjarsystkini og
samstúdentar í MR. Alla tíð
hélst þessi einlægi og fallegi
vinskapur og er foreldrar okk-
ar voru fallnir frá hélt þetta
dásamlega samband áfram á
milli hennar og okkar systkina.
Við áttum fast stefnumót við
hana tvisvar á ári og var það á
afmælisdaginn hennar og fyrir
jólin.
Á þessum stundum nutum
við þess að spjalla um allt milli
himins og jarðar því Fríða var
hafsjór af fróðleik.
Hversu yndislegt var það
líka að heyra um lífið og til-
veruna í gamla daga og allt
sem hún og foreldrar okkar
höfðu upplifað saman. Það var
eins og að ganga inn í tímavél
því minni hennar var óþrjót-
andi og nutum við þess til hins
ýtrasta að hlusta á hana.
Margt og mikið væri hægt að
setja á blað er við rifjum upp
allar dásamlegu stundirnar sem
við áttum með Fríðu en fyrst
og síðast er okkur þakklæti
efst í huga fyrir allt sem hún
var okkur og gaf.
Við sendum hugheilar kveðj-
ur til allra ástvina Fríðu.
Elsku Fríða okkar Nill,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Arndís, Hildur og Ólafur
Ágúst Gíslabörn.
Sumar manneskjur eru
þannig að þær lýsa upp sitt
umhverfi og lyfta anda allra
viðstaddra. Sigfríður Nieljo-
hníusdóttir var svona kona.
Hvar sem hún kom stafaði af
henni glaðværð og innileiki. Í
hennar návist var bókstaflega
ekki unnt að vera þungbúinn.
Ég var orðinn fullorðinn
maður er ég fyrst hitti Sigfríði
og þekkti hana í rauninni aldrei
vel.
En mér er tjáð að svona hafi
hún verið öll hundrað árin sem
hún lifði.
Hún fékk sinn skerf af áföll-
um lífsins en stóð ætíð óbifuð
sem klettur og hélt ótrauð
áfram að létta okkur hinum líf-
ið. Að þessari góðu konu er
mikill missir.
Ragnar Árnason.
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar