Morgunblaðið - 24.09.2020, Qupperneq 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2020
✝ Eiríka Stein-unn Petersen
Agnarsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 17.
júlí 1993. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Fossvog 9. sept-
ember 2020.
Foreldrar henn-
ar eru Agnar Már
Jónsson fram-
kvæmdastjóri, f. 3.
janúar 1964, og Soffía Dóra Sig-
urðardóttir sálfræðingur, f. 10.
október 1970.
Eiríka Steinunn var elst í
þriggja systkina
hópi, næst henni
kom Sigurður
Andri Agnarsson, f.
30. september
1998, þá Anna
Kristín Petersen
Agnarsdóttir, f. 8.
október 2000.
Eiríka Steinunn
stundaði nám við
Fjölbrautaskólann í
Ármúla og var mik-
il hannyrðakona. Hún var ógift
og barnlaus.
Útför hennar fer fram í dag,
24. september 2020.
Ég gleymi aldrei laugardeg-
inum 17. júlí 1993. Nákvæmlega
12:18 komst þú í heiminn, fyrsta
fréttin ómaði í útvarpstækinu á
fæðingardeildinni tveimur mín-
útum seinna, síldin var fundin og
nóg var af henni. Allt var svo
bjart og jákvætt, ég hélt á þér,
þú svo pínulítil, krumpuð en
samt svo falleg, fallegust í heimi.
Ég var orðinn pabbi. Stærsta
stund lífs míns! Á leiðinni heim
af fæðingardeildinni stoppaði ég
bílinn, fór út, horfði til himins,
drakk í mig stundina og hvíslaði
að mér þessu fallega orði, pabbi,
svo mögnuð stund og hamingja.
Og hamingjan hélt áfram,
kraftmikil hnáta óx og dafnaði.
Þú vaknaðir eldsnemma á
morgnana. Þá áttum við okkar
bestu stundir, skemmtilegast
fannst okkur að hjóla saman.
Þegar maður kom heim að af-
loknum vinnudegi komstu hlaup-
andi á öðru hundraðinu í fangið
og maður fékk rembingskoss og
knús í hvert einasta skipti.
Þú varst svo athugul á allt í
kringum þig og fróðleiksfús.
Fimm ára varstu farin að lesa og
fljótlega fórstu að drekka í þig
alls kyns fróðleik. Þú varst aldrei
að trana þér fram en áttir það til
að skjóta réttum svörum við
flóknum spurningum þegar allir
aðrir voru strand. Einkunnir
þínar í Fjölbraut Ármúla end-
urspegla svo sannarlega allt
framangreint, þú varst svo stolt
á þinn hógværa hátt þegar þú
sýndir okkur þær.
Það fallegasta við þig var að
þú varst fordómalaus með öllu,
hugsanlega smá gagnvart sjálfri
þér en gagnvart öðru fólki sýnd-
ir þú ekkert annað en blíðu, um-
hyggju og væntumþykju. Ef ein-
hvern vantaði hjálp, þá varst þú
fyrst til að bjóða hana fram. Því
miður eru fáir nú til dags gæddir
þeim kostum og þú fórst ekki
varhluta af því að lítilmennin í
kringum þig sniðgengu þig og
fyrir kom að þú varst skilin út
undan. Þess vegna leið þér best í
kringum okkar bestu vini og
nánustu fjölskyldumeðlimi. Á
þessum tímamótum metur mað-
ur það svo mikils, alla þá sem
reyndust þér vel.
Fyrir ári fékkstu alvarlega
blóðsýkingu sem meðal annars
lagðist á hægri hjartaloku. Svo
alvarleg var hún að þér var hald-
ið sofandi í öndunarvél í tvær
vikur. Eftir áframhaldandi með-
ferð og endurhæfingu vissum við
ekki betur en þú værir hólpin.
Það kom því sem reiðarslag þeg-
ar sýkingin tók sig aftur upp
með sama hætti en nú dugðu
engin ráð; þó svo þú værir í
höndum okkar færustu lækna og
hjúkrunarfólks var ekkert annað
í stöðunni eftir þriggja vikna
baráttu en leyfa þér að sofna
svefni hinna réttlátu. Við sátum
við hlið þér fjölskyldan og fylgd-
um þér síðustu metrana. Þar
rifjuðum við upp allar fallegu
minningarnar sem við eigum um
þig, spiluðum uppáhaldslögin þín
og hlustuðum saman á Harry
Potter. Fyrst maður á annað
borð þurfti að kveðja barnið sitt,
þá hefði ég ekki viljað skilja við
þig nema akkúrat með þessum
hætti og með því fólki sem var
með okkur.
Missirinn er svo óendanlegur
og sorgin er svo sterk, hún end-
urspeglast í doða, máttleysi og
reiði. Reiðin er verst en maður
reynir eftir fremsta megni að
deyfa hana með öllum góðu
minningunum sem við áttum
saman og af þeim er nóg að taka.
Hvíl í friði elsku ástin mín.
Pabbi.
Elsku Eiríka, það var ást við
fyrstu sýn þegar þú fæddist.
Það kom fljótt í ljós hversu
skörp og eftirtektarsöm þú
varst. Ef hlutir voru færðir til
bentir þú á það einungis nokk-
urra mánaða gömul. Þú varst
lestrarhestur og fórst oft á
bókasafnið. Komst heim með
stafla af ólíkum bókum. Fyrir
nokkrum árum kom kona til mín
og sagði mér sögu frá því að þú
varst í 2. bekk. Hún hitti þig á
bókasafninu, þú með stafla af
bókum til lestrar og efsta bókin
var ljóðabók eftir Jónas Hall-
grímsson. Mjög lýsandi fyrir
fjölbreytt áhugasvið þitt og fróð-
leiksfýsn. Þegar við við spiluðum
spurningaspil vildu flestir vera í
þínu liði og þá kom fallegt bros
frá þér.
Hæfileikar þínir í handavinnu
voru einstakir, hvort sem var
hekl, prjón eða saumur. Hægt er
að hafa marga þessara hluta ým-
ist á réttunni eða röngunni, svo
vel eru þeir unnir.
Þú varst varst hjartahlý og
blíð, með einstaka samkennd.
Ég á eftir að sakna þess að
heyra þig segja „mikið ert þú
sæt ástin mín“ er við vorum að
hafa okkur til og fara eitthvað
saman. Það sem okkur þótti það
skemmtilegt og áttum við ein-
stakar stundir og nú góðar
minningar. Við elskuðum að fara
saman út og og njóta bæði tón-
listar og leiksýninga. Þú varst
stórtæk og gjafmild. Skemmst
er að minnast síðustu jóla. Á að-
ventunni færðir þú okkur í fjöl-
skyldunni miða á Jólatónleika
Björgvins í jólagjöf. Ógleyman-
leg stund með þér.
Ferðalög voru þér hugleikin
og þú varst heimsborgari af
guðs náð. Við ferðuðumst víða
og mikið sem ég er þakklát fyrir
það. Bústaðurinn okkar í
Skorradalnum var okkur sem
annað heimili á uppeldisárunum
þínum. Fórum þangað flestar
helgar og margt brallað. Þar
undum við okkur vel. Eins elsk-
uðum við að ferðast í „Trölla“,
fellihýsinu okkar. Við ferðuð-
umst víða um landið ýmist ein,
með fjölskyldunni eða í góðra
vina hópum. Við fórum oft til út-
landa. Það sem ég er þakklát
fyrir allar þær stundir. Þú varst
einungis nokkurra ára gömul
þegar þú sagðir „mamma, mikið
er langt síðan við höfum farið
eitthvað erlendis, eigum við ekki
að fara að skella okkur“ eins og
við værum bara að fara í bíltúr.
Lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt. Við sem eftir sitjum
verðum að trúa því að þeir sem
vita meira og þurfa meira hafi
kallað þig í stærri og mikilvæg-
ari verkefni.
Það er ekki auðvelt og eig-
inlega ógerlegt að hugsa til þess
að ég eigi ekki eftir að heyra
röddina þína aftur, heyra þig
hlæja að Friends, heyra þig
biðja mig að koma í bíltúr eða
fara saman í ferðalög eða á
handverkssýninguna aftur.
Það er okkur öllum nauðsyn-
legt að eiga von. Þegar lífið er
ósanngjarnt og jafnvel óyfirstíg-
anlegt getur reynst nauðsynlegt
að endurmeta vonina, jafnvel
breyta henni.
Það er mín einlæga von að nú
sért þú komin á þann stað þar
sem allir eru jafnir og framkoma
fólks hvers við annað einkennist
af því mikilfenglega hjartalagi
sem þú barst. Þar séu steinar
sem kastað er úr glerhúsum
teknir sem vindhögg og enginn
sé skilinn út undan.
Ég kveð þig með sömu orðum
og voru síðustu orð þín til mín:
Takk ástin mín, „love you“.
Þín
mamma.
Elsku Eiríka, systir og vin-
kona. Hvernig get ég byrjað?
Hvað er rétt að segja?
Mig langar að þakka þér fyrir
allar minningarnar okkar saman,
bæði þær slæmu og góðu. Núna
ætla ég bara að hugsa um þær
góðu og gleyma þeim slæmu.
Þú varst svo ótrúlega klár,
góðhjörtuð og hæfileikarík. Ég
hef aldrei hitt jafn gáfaða mann-
eskju og þig, ef ég var í vanda-
málum með námið vissir þú alltaf
svarið og hjálpaðir. Þegar mig
vantaði ullarpeysu þegar ég var
12 ára þá prjónaðir þú gullfal-
lega peysu fyrir mig og ég notaði
hana þangað til hún var of lítil og
öll í götum. Þegar ég var of
hrædd til að taka strætó sjálf
komstu með mér og við fórum í
bíó saman. Það var gott að hafa
stóru systur sína með sér, þá
vissi ég að ég væri í góðum hönd-
um og ég þyrfti ekki að vera
stressuð og hrædd. Þegar okkur
leiddist plötuðum við mömmu
með okkur í Smáralind eða
göngutúr í IKEA.
Á hverju ári fórum við upp í
bústað að halda upp á páskana
og á jólunum eða afmælum
gafstu mér frábærar gjafir sem
ég nota enn þann dag í dag. Það
var svo gaman að fara með þér í
bókasafnið í Gerðubergi, þú last
alltaf Harry Potter á meðan ég
las Júlíublöðin. Þannig vissir þú
hvað ég elskaði Júlíublöðin mikið
svo þú gafst mér áskrift að þeim.
Ég mun aldrei gleyma ferming-
unni þinni, þú varst svo gullfal-
leg og ég hermdi nánast allt fyrir
mína fermingu.
Síðustu árin hafa verið mjög
erfið en ég er samt svo þakklát
að hafa átt þig sem systur. Mig
langar að þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig og að
vera stóra systir mín, ég mun
sakna þín að eilífu og þú átt stór-
an stað í hjarta mínu. Ég veit að
þú munt hugsa vel til okkar allra
og vernda okkur.
Guð geymi þig.
Þín systir,
Anna Kristín.
Elsku frænka mín hún Eiríka
Steinunn Agnarsdóttir er elsta
barn Agnars bróður míns og
Soffíu konu hans. Hún er skírð
eftir ömmu sinni, mömmu minni,
Eiríku Steinunni Sigurhannes-
dóttur. Eiríka er á svipuðum
aldri og mín börn, en þótt vega-
lengdin væri löng til okkar í Sví-
þjóð voru farnar ótal margar
ferðir okkar á milli og má með
sanni segja að systkinabörnin
hafi alist upp saman. Eiríka hef-
ur marga góða hæfileika, langt
fram yfir okkur hin. En einn af
hennar allra bestu hæfileikum
eða kostum er að sérhverjum
sem kynnist henni finnst eins og
hann eða hún hafi alveg sérstakt
samband við Eiríku. Þannig hef-
ur mér líka alltaf fundist að hún
og ég ættum einstaklega sér-
stakt samband. Frá því að ég
reyndi að kenna henni að segja
„ég heimta meiri bjór!“ þegar
hún varla var talandi, þar til síð-
ast er við hittumst og fórum
saman á kaffihús og í bókabúð.
Án þess að vera að setja út á
menningaráhuga fjölskyldunnar
var það þó við Eiríku sem ég gat
rætt hvaða bækur ég ætti að
kaupa mér til að taka með heim.
En ég held að sannleikurinn sé
sá að Eiríka er nákvæmlega eins
í framkomu við alla og þess
vegna finnst okkur öllum að við
eigum sérstakt samband við
hana. Það finnst mér vera einn
allra besti eiginleiki sem nokkur
getur haft.
Nú skrifaði ég „gat rætt“ því
eftir veikindi um nokkurt skeið
kvaddi Eiríka okkur aðeins tutt-
ugu og sjö ára gömul. Við erum
öll í áfalli en hvað Agnar, Soffía
og systkini Eiríku þau Sigurður
Andri og Anna Kristín eru að
ganga í gegnum er ekki hægt að
ímynda sér. Þar eru ekki til nein
orð.
En Eiríka mín, hvað sem nú
er handan lífsins þá hafa þeir
sem þar eru einhvern sem þeir
geta spurt um hvað sem er og
fengið svör sem þeir geta treyst.
Takk fyrir allt elsku Eiríka mín
– ég mun alltaf sakna þín.
Hafsteinn Jónsson.
Eiríka Steinunn hét lítil falleg
snót, frænka mín.
Hún fékk nafn föðurömmu
sinnar og var hæfileikarík eins
og hún, listræn með skapandi
hugsun. Margar gullfallegar
prjónaflíkur eru til eftir hana þó
hún, ung að árum, sé nú farin í
Sumarlandið bjarta og hlýja.
Eiríka Steinunn fæddist um
hásumarið 1993 þá er Ísland
skartaði sínu fegursta, kom
Soffía Dóra móðir hennar til mín
og bað mig að vera guðmóðir
litlu stúlkunnar. Það var stór
gjöf og afar dýrmæt sem hefur
tengt okkur tvær kærleiksbönd-
um og einnig við mín börn.
Gæðastundir hafa verið margar
og gjöfular, jafnt á heimilum
okkar sem „úti í bæ“.
Í æsku hennar voru jólaböllin
í „Skjóli“ fastur liður hjá okkur í
vetrarmyrkrinu. Þá var dansað
og sungið af hjartans lyst þar
sem hljómsveit spilaði, fín söng-
kona og jólasveinninn lét ekki
sitt eftir liggja. Svo settust börn-
in kringum hann og þáðu sögur
og gjafir. Þá var sest að veislu-
borði þar sem borið var fram
heitt súkkulaði með rjóma, tert-
ur og kók.
Við héldum því fram að þetta
væru bestu böllin í borginni.
Litli leikhúshópurinn okkar,
„Fjalarkettirnir“ samanstóð af
þrennum mæðgum sem áttu það
sameiginlegt að elska leiksýning-
ar. Fórum bara á „aðalæfingar“
til að geta séð allt sem Þjóðleik-
húsið og Borgarleikhúsið hafa
boðið upp á. En fyrst var farið á
Pítuna í góðan mat og hitað upp
stemminguna fyrir sýningu
kvöldsins. Eftirréttunum gædd-
um við okkur svo á, í leikhléi,
meðan við ræddum okkar upp-
lifun á leiksýningunni.
Svo voru það notalegu prjón-
astundirnar okkar. Gátum sökkt
okkur niðr’í verkefnin af sameig-
inlegum áhuga, tímum saman. Í
þeirri stemmingu dáðist eg oft
að Eiríku minni – svo skarp-
greind og hjartahlý.
Falleg, einlæg orð í annarra
garð, sett fram af stakri hlýju,
það var hennar aðalsmerki. Gjaf-
ir hennar, hvort það var falleg-
asta slæðan á Handverkssýning-
unni eða lítill lampi að prjóna við
í vetrarmyrkri.
Ég vil tileinka henni lag
Bubba Morthens, 2002, Kveðja,
„Sól að morgni“ fyrsta erindi:
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Elsku hjartans guðdóttir mín.
Megi þér líða vel í ljósinu
bjarta hjá Guði og hinum engl-
unum þar sem ástin er hrein og
fögur eins og okkar ást.
Mín dýpsta samúð til foreldra
og systkina Guð leiði og vaki yfir
ykkur.
Helga frænka.
Elsku Eiríka Steinunn,
frænka mín. Ég man ennþá
spennuna í loftinu sumarið 1993
þegar fjölskyldan beið þess með
eftirvæntingu að „Júlí“ kæmi í
heiminn, en það var gælunafnið
sem þú barst ófædd í maganum
á mömmu þinni. Spenningurinn
hjá mér sjálfri náði hámarki þeg-
ar ég, þá 13 ára, lauk við fyrstu
flíkina sem ég saumaði í hand-
mennt. Það var að sjálfsögðu lít-
ill heilgalli fyrir nýjustu frænk-
una. Þetta reyndist fyrsta og
síðasta flíkin sem ég kláraði á
öllum mínum grunnskólaferli.
Þau lágu fjölmörg hálfkláruð
verkefnin eftir mig, en Eiríka
frænka skyldi fá gallann sinn og
það stóðst. Ég var ansi stolt
stóra frænka og ljómaði þegar
þú fórst í hann í fyrsta skipti,
annað og þriðja.
Orð eru fátækleg lítt til þess
fallin að lýsa þeirri sorg sem um-
lykur fjölskylduna við fráfall þitt
og það skarð sem þú skilur eftir.
Minningarnar eru margar.
Síðustu ár standa upp úr ynd-
islegar minningar um Fjalar-
kettina.
Það forláta nafn gáfum við
okkur, hinum fjóru fræknu
frænkum sem sóttu leikhúsið
saman af mikilli og sameiginlegri
ástríðu. Við skemmtum okkur
vel yfir því sem leiklistarlífið
hafði upp á að bjóða. Svo vel að
það spurðist út og Fjalarkött-
unum fór fjölgandi þegar fleiri
frænkur slógust með í för. Í dag
sit ég og geymi þessar dýrmætu
stundir hjá innstu hjartans rót-
um. Nú hefur þú kvatt, og stigið
upp á stærsta sviðið af þeim öll-
um.
Elsku Eiríka. Þín verður
minnst fyrir einstakan kærleik,
hjartahlýju og velvild í garð fjöl-
skyldu og vina. Skemmst er að
minnast þess þegar Helena dótt-
ir mín hafði byrjun sumars loks
náð að safna sér fyrir leikjatölvu
sem hana dreymdi um og hlakk-
aði til að hafa með á löngum
ferðalögum sumarsins. Þegar í
búðina var komið var tölvan upp-
seld og ekki von á henni aftur
fyrr en í sumarlok. Það var erf-
iður biti fyrir 12 ára stúlku að
kyngja eftir að hafa lagt fyrir í
marga mánuði og tárin byrjuðu
að renna. Hver önnur en Eiríka
frænka bauðst um hæl til að lána
litlu frænku sinni sína tölvu fyrir
ferðalögin, þar til hún gæti fjár-
fest í sinni eigin. Dýrt tæki sem
fæstir mundu vilja lána, hvað þá
barni, en þú taldir það sko ekki
eftir þér. Litla frænka þín var
sorgmædd og það kom ekki ann-
að til greina hjá þér en að gera
allt sem í þínu valdi stæði til að
gleðja hana á ný.
Þú varst algjörlega framúr-
skarandi á þeim sviðum sem
voru þér hugleikin. Guðirnir hafa
þurft liðsinni í stærri verkefnum
en fyrirfinnast hér á þessari
jörð, afráðið að þín væri þörf og
kallað þig til sín.
Góða ferð áfram elsku frænka
mín. Ég bið að heilsa öllu því
góða fólki sem nú tekur á móti
þér.
Elsku Soffía, Aggi, Anna
Kristín og Sigurður Andri. Sam-
heldni ykkar fjölskyldunnar er
aðdáunarverð og okkur hinum til
eftirbreytni. Guð gefi ykkur
styrk og veri með ykkur er þið
leiðið hvert annað áfram gegnum
sorgina.
Þangað til næst.
Þín frænka og vinkona,
Vala.
Elsku Eiríka mín.
Ég sit hér við tölvuna að
reyna að koma einhverjum orð-
um frá mér, einhverri kveðju til
þín. En orðin eru föst einhvers
staðar á leiðinni og þau ná ekki
að mynda setningar. Ekkert er
rökrétt eða eðlilegt þessa dag-
ana.
Mér líður eins og það hafi ver-
ið í gær sem þú grófst hend-
urnar í hárið á mér á meðan ég
lá að svæfa þig í Þverásnum.
Eða hljópst undan mér skríkj-
andi þegar ég reyndi að leiða þig
í göngutúr. Mér finnst við ný-
búnar að sitja saman og horfa á
sjónvarpið. Spila á spil eða kíkja
í ísbíltúr. Það er svo óraunveru-
legt að þú sért núna farin og ég
muni ekki hitta þig aftur. Mér
fannst ég alltaf eiga svo mikið í
þér. Hlátur þinn var svo ótrúlega
smitandi og einlægur, þú varst
sjálf svo hjartahlý og góð. Svo
klár og snögg að hugsa. Of falleg
Eiríka Steinunn Pet-
ersen Agnarsdóttir
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.