Morgunblaðið - 26.09.2020, Side 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. SEPTEMBER 2020
Sími 5 @utfarir.is · www.utfarir.is· 67 9110 · utfarir
Rúnar Geirmundsson
Sigurður Rúnarsson
Þorbergur Þórðarsson
Elís Rúnarsson
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi
Elsku Gunnar,
ég skil þetta eigin-
lega ekki ennþá.
Hvernig getur
svona stórkostlegur maður bara
verið farinn?
Fyrir þá sem ekki vita þá var
Gunnar Mýrdal einn sá svalasti.
Án þess að svo mikið sem leiða
hugann að því nokkurn tíma.
Maðurinn var hjartaskurðlækn-
ir, PhD og yfirlæknir í þokkabót.
Það er áfall fyrir þjóðina að
missa svona mikilvægan mann
úr heilbrigðiskerfinu. Hann var
sá færasti á Íslandi, á toppnum í
Skandinavíu, Evrópu og mögu-
lega víðar? Ég bara veit ekki
nógu mikið um málið því að hann
talaði aldrei eitthvað sérstaklega
um það. Honum fannst þetta í al-
vöru ekki vera neitt svo merki-
legt hjá sér. Ekki misskilja mig,
hann hafði óþrjótandi ástríðu
fyrir því sem hann gerði en var
svo „tjillaður“ yfir þessu öllu
saman að það mætti halda að
hann ynni við að slá gras ein-
hvers staðar.
Gunnar var einn sá fyndnasti
líka. Alltaf að sprella. Langt frá
því að taka sig alvarlega. Ég veit
ekki hvað það eru til margar
myndir í albúmunum hjá
mömmu og pabba af honum eitt-
hvað að geifla sig eða setja ör-
snöggt upp fyndið augnablik fyr-
ir myndavélina. Og þvílíkur
hlátur! Í alvöru, svo skemmti-
legur og smitandi. (Valdís, ég er
búin að fara vandræðalega oft
inn á instragrammið þitt til að
spila klippuna þar sem hann
hlær.)
Jú; gáfaður, fyndinn, hógvær,
hjartahlýr, sultuslakur,
skemmtilegur og bókstaflega
bjargvættur. Mér finnst óþol-
andi og óraunverulegt að hann
sé farinn og næ ekki utan um
það.
Mamma dýrkaði þig, Gunnar,
og þú varst gulldrengurinn
hennar ömmu. Mamma passaði
þig svo mikið þegar þú varst lít-
ill. Hún sá ekki sólina fyrir þér
frá því að þú fæddist. Hún var
svo afskaplega stolt af þér og
þínum afrekum. Miklu montnari
af þér en þú.
Þú varst heimur Ingibjargar
og barnanna þinna, þau leituðu
til þín í blíðu og stríðu.
Það var oft gantast með þenn-
an barnafjölda Gunnars. Mikið
Gunnar Mýrdal
Einarsson
✝ Gunnar MýrdalEinarsson
fæddist á Akranesi
11. apríl 1964.
Hann lést 10. sept-
ember 2020. Útför
hans fór fram 23.
september 2020.
sem ég er sérlega
þakklát núna fyrir
yndislega skarann
þinn! Þú lifir áfram
í þeim. Þau eru svo
bilaðslega fyndin,
bráðgáfuð og
dásamleg. Þau eru
þú.
Takk fyrir allt,
bið að heilsa afa.
Þín
Íris.
Kveðja frá
Skurðlæknafélagi Íslands
Það er erfitt að setjast niður
og skrifa þessi orð, kveðja góðan
félaga og kollega alltof fljótt.
Það tók mikið á okkar nána sam-
félag skurðlækna þegar það
fréttist í fyrra að Gunnar hefði
greinst með illvígt mein og það
var erfitt að horfa upp á hversu
hraður gangurinn varð. Enginn
veit sín örlög og það er grimmi-
legt þegar fólk deyr í blóma lífs-
ins.
Gunnar starfaði á Landspít-
alanum eftir að hann kom heim
úr sérnámi í brjóstholsskurð-
lækningum og vinnu sem sér-
fræðilæknir í Svíþjóð. Hann var
einstaklega vinnusamur og ósér-
hlífinn, alltaf þægilegur í viðmóti
og ávallt tilbúinn að veita góð
ráð þegar til hans var leitað. Við
fráfall hans situr eftir stórt
skarð í hópi okkar skurðlækna.
Mestur er þó missir fjölskyldu
Gunnars, sem nú gengur í gegn-
um óbærilega sorg og söknuð.
Við vottum þeim okkar dýpstu
samúð á þessum erfiðu tímum.
Geir Tryggvason,
formaður SKÍ.
Á fallegum haustdegi bárust
þær fréttir að hann Gunnar væri
dáinn langt fyrir aldur fram.
Þótt fréttin kæmi ekki á óvart
brá okkur öllum, þetta var allt of
fljótt. Við höfðum öll vonað það
besta, að eitthvað nýtt kæmi
fram, eitthvað sem ynni a.m.k.
orrustu við meinið og helst að
það yrði bati og endurfundir. En
svo varð ekki. Tíminn var kom-
inn.
Ég kynntist Gunnari þegar
við hófum saman nám í lækn-
isfræðinni. Það bar ekki mikið á
honum í byrjun, hæglátur og
hógvær, allt að því þögull. Fljótt
vann samt Gunnar á og maður
kynntist þessum strák sem var
gull af manni, og að auki klár í
faginu, íþróttamaður góður og
með mikinn húmor.
Við fylgdumst að, fyrst í
læknanáminu og seinna í námi
og störfum bæði á Íslandi og í
Svíþjóð. Gunnar valdi skurð-
lækningar og hjartaskurðlækn-
ingar sem sitt lífsstarf. Það kom
ekki á óvart því það lék allt í
höndunum á honum. Þótt vinnu-
staðirnir væru stundum mis-
munandi var alltaf einhver órjúf-
anlegur þráður. Árgangur 1991
úr læknadeildinni var líka dug-
legur að hittast og ferðast sam-
an, fyrst á Íslandi, en síðar leigði
hópurinn árlega ýmsa herra-
garða í Svíþjóð og hittist með
barnaskarann. Þá var oft glatt á
hjalla.
Seinna meir lágu leiðir okkar
aftur saman á Landspítala, ég
sem hjartalæknir og hann sem
hjartaskurðlæknir með sameig-
inlega skjólstæðinga og marga
snertifleti. Alltaf var hægt að
treysta á Gunnar og hans ósér-
hlífni og færni, hvort sem var að
nóttu eða degi. Seinna meir unn-
um við enn þéttar saman við
framþróun á hjartalokuaðgerð-
um með þræðingatækni og til-
heyrðum þá báðir góðu teymi
sem gerði þær aðgerðir og
þróuðu áfram. Þá kynntist ég
enn betur hvað Gunnar var
framsýnn í faginu, lausnamiðað-
ur og öflugur skurðlæknir, ekki
síst þegar á reyndi í bráðaað-
stæðum. Þá voru engin vanda-
mál, bara lausnir. Hann var
sannur fagmaður og sífellt með
hugann við framþróun, nýjungar
og vísindin, en lét sér líka alltaf
annt um bæði sjúklingana og
samstarfsfólkið.
Gunnar átti stóran og glæsi-
legan barnahóp og er missir
þeirra, Ingibjargar og fjölskyld-
unnar allrar sárastur og hugur-
inn er auðvitað hjá þeim öllum.
Missir okkar vina og samstarfs-
fólks er líka tilfinnanlegur og
stórt skarð er höggvið í útskrift-
arárganginn okkar frá 1991 sem
og læknastéttina á Íslandi.
Ég þakka fyrir að hafa fengið
að kynnast Gunnari og verða
samferða honum um stund. Megi
almættið styrkja fjölskyldu hans
í sorginni. Minningin um góðan
dreng lifir.
Þórarinn Guðnason.
Ég man enn hvenær ég
kynntist Gunnari, það var 22.
mars 1999. Ég var að byrja sér-
námið mitt í Västerås og hann
orðinn almennur skurðlæknir og
nýbyrjaður í brjóstholsskurð-
lækningum í Uppsölum. Ég kom
með lest til Västerås og átti að
hitta hann á lestarstöðinni. Ég
þekkti hann ekkert, hafði hitt
hann í mýflugumynd á skrifstof-
unni hjá Þorvaldi Jónssyni
skurðlækni á gamla Bogganum.
Þar var hann með tvær elstu
dætur sínar, Huldu og Dagmar.
Hann tók mér opnum örmum
í Västerås, ég fékk að búa á
heimili hans og Bryndísar í tíu
daga, þar til ég fékk íbúðina sem
hann hafði fundið fyrir mig.
Samtímis kynnti hann mig fyrir
sínum félögum á sjúkrahúsinu,
sem voru nýbúnir með sérnámið
eða að klára það, og hjálpaði
það mikið þegar maður var að
byrja mállaus á nýjum vinnu-
stað.
Seinna um sumarið flutti
hann til Uppsala og þar áttum
við margar skemmtileggar
stundir bæði í parhúsinu í Upp-
sölum hjá honum og Bryndísi
og seinna í íbúðinni og einbýlis-
húsinu hjá honum og Siddý, þar
sem ein áramót standa upp úr.
Eftir að hann flutti til Íslands
urðu samverustundirnar færri
en alltaf þegar við hittumst,
hvort sem það var á Íslandi eða
í Stokkhólmi, var það eins og
við hefðum hist í gær.
Þegar hann hringdi haustið
2019 og sagði mér frá veikind-
um sínum vonaði ég að hann
myndi sigrast á þessu eins og
öðrum áföllum sem hann hafði
glímt við. Það er aldrei góður
tími að veikjast, en að vera
veikur vorið 2020 lokaði á alla
möguleika á að fá hjálp.
Ég votta Ingibjörgu og börn-
um hans mína innilegustu sam-
úð.
Þórhallur Ágústsson.
Kveðja frá svæfinga- og
gjörgæslulæknum á
Landspítala við Hringbraut
Við dánarbeð
Við sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Við kveðjum með þessu fal-
lega ljóði Davíðs kæran vin og
vinnufélaga sem fallinn er frá
eftir erfiða baráttu við ólækn-
andi sjúkdóm. Gunnar var okk-
ur samstarfsfólkinu á skurðstof-
um og gjörgæsludeild
Landspítalans afar kær enda
viðmót hans glaðlegt og vin-
gjarnlegt og öll hans samskipti
hans við samstarfsfólk á þeim
nótum. Við eigum eingöngu
góðar minningar um Gunnar og
þær munum við varðveita í hug-
um okkar um ókomin ár nú þeg-
ar Gunnar hverfur okkur inn í
faðm eilífðarinnar. Við sendum
Ingibjörgu eiginkonu Gunnars,
öllum börnum hans og öðrum
aðstandendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur á þessum
erfiðu tímum.
Kári Hreinsson.
✝ Dóra DröfnBöðvarsdóttir
fæddist 23. október
1946 á Eskifirði.
Hún lést á Land-
spítalanum Hring-
braut þann 8. sept-
ember 2020.
Foreldrar hennar
voru Böðvar Rósin-
krans Jónasson, f.
27.12. 1910, d. 9.11.
1993 og Helga
Finnbogadóttir, f. 26.1. 1916, d.
5.9. 1991.
Systkini hennar: Finnbogi
Böðvarsson, f. 26.8. 1941, Krist-
björg Böðvarsdóttir, f. 18.7.
1942, Dóróthea Böðvarsdóttir, f.
30.12. 1943, d. 1.5. 1944 og
Guðný Klara Böðvarsdóttir, f.
5.3. 1953.
Dóra giftist Guðmundi Björg-
vini Stefánssyni, f. 10.10. 1947,
þann 1. maí 1970 og eignuðust
þau þrjár dætur:
Hrefna Guðmundsdóttir, f.
6.3. 1970, gift Hákoni Hall-
grímssyni, f. 18.11. 1969, þeirra
börn eru: 1) Hafþór, f. 27.4.
1992, í sambúð með Alexöndru
Silvestru, f. 10.11. 1990. 2) Haf-
rún, f. 11.7. 1998. 3)
Hafsteinn, f. 8.3.
2000.
Björg Guð-
mundsdóttir, f.
10.1. 1974 í sambúð
með Friðriki Árna-
syni, f. 6.4. 1977,
börn Bjargar eru:
1) Dóróthea, f. 2.1.
2006. 2) Sæþór
Max, f. 15.9. 2009.
Börn Friðriks eru:
1) Sindri, f. 1.8. 2000. 2) Logi, f.
2.9.2006. 3) Emilía Glóð, f. 26.8.
2008.
Sigríður Guðmundsdóttir, f.
3.5. 1981, gift Einari Sveini
Jónssyni, f. 25.12. 1977, þeirra
dætur eru: 1) Andrea Marín, f.
18.1. 2006. 2) Karen Lea, f. 17.1.
2010. 3) Emilía Sara, f. 6.3. 2015.
Dóra ólst upp á Eskifirði og
bjó þar til ársins 1997 þegar fjöl-
skyldan flutti til Reykjavíkur.
Stundaði hún nám við Hús-
mæðraskólann á Hallormsstað á
árunum 1961-63. Lengst af
starfaði Dóra við fiskvinnslu,
þjónustu- og verslunarstörf.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Elsku mamma.
Nú komið er að kveðjustund,
alltof snemma að okkur finnst.
Margs er að minnast og enn
meira er að sakna. Erfitt er til
þess að hugsa að geta ekki knús-
að þig aftur, heimsótt þig eða
hringt í þig.
Þú varst alltaf svo spennt
þegar nýtt barnabarn var á leið-
inni og þurfti það að fá vöggu-
sett, heimferðarföt og teppi, það
var bara grundvallaratriði. Þú
varst svo klár í höndunum og
handverkið þitt sem listaverk,
enda mikil ást og hlýja lögð í
hvern þráð.
Minnisstæð er okkur ferðin
til Manchester þegar pabbi varð
sextugur, þar sem við fórum á
fótboltaleik, mikið erum við búin
að hlæja eftir þá ferð. Einnig
ferðin til Vestmannaeyja þegar
þú varðst sjötug. Allar sum-
arbústaðaferðirnar, þar sem
ávallt var nóg af allskonar
heimabökuðu gúmmelaði. Ára-
mótaveislurnar þar sem borðið
hreinlega svignaði undan veit-
ingunum, því allir skyldu nú
örugglega fá nóg og enginn fara
svangur heim.
Þú barst alltaf hag þinna nán-
ustu fyrir brjósti og oft meira en
þinn eigin. Ávallt reiðubúin að
hjálpa og aðstoða ef á þurfti að
halda.
Þú kenndir okkur að vinnu-
semi og stundvísi er dyggð og
ekki að drolla við verkin, heldur
vinna þau hratt og vel.
Viljum við enda þessa kveðju
á bæninni sem þú kenndir okkur
þegar við vorum litlar:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Takk fyrir allt, elsku mamma,
og sjáumst síðar.
Þínar dætur,
Hrefna, Björg og Sigríður.
Dóra Dröfn
Böðvarsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar