Morgunblaðið - 03.10.2020, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 2020
✝ Júlíus Krist-jánsson fædd-
ist í Efstakoti á
Upsaströnd 16.
september 1930.
Hann lést á Dalbæ
á Dalvík 17. sept-
ember 2020. For-
eldrar hans voru
Kristján E. Jóns-
son, f. 25.9. 1896, d.
3.1. 1976, og Þórey
Friðbjörnsdóttir, f.
10.12. 1897, d. 25.7. 1977. Systk-
ini Júlíusar eru Jóna, f. 17.9.
1926, Friðbjörn, f. 3.6. 1932, og
tvíburar, Rósa og Hólmfreð,
sem létust í bernsku.
Júlíus kvæntist hinn 13.9.
1952 Ragnheiði Sigvaldadóttur
frá Dalvík, f. 5. maí 1934. For-
eldrar hennar voru Sigvaldi J.
Þorsteinsson, f. 22.2. 1898, og
María Jóhannsdóttir, f. 22.11.
1904. Fósturforeldrar hennar
voru Sigfús Páll Þorleifsson, f.
30.1. 1898, og Ásgerður Jóns-
dóttir, f. 19.4. 1895. Börn Júl-
íusar og Ragnheiðar eru: 1) Sig-
valdi, þulur, f. 7.7. 1952, sam-
býliskona Erna Friðfinnsdóttir.
Börn hans eru Ragnheiður, f.
23.7. 1980, maki Sigurður Vikt-
or Chelbat, þeirra börn Urður
og Uggi. Þórir Örn, f. 22.9.
1984. Júlía Bjarklind, f. 27.5.
1992, sambýlismaður Kristófer
vík árið 1954 og var til sjós um
nokkurn tíma auk þess að starfa
hjá Netjamönnum á Dalvík. Ár-
ið 1965 stofnaði hann Netagerð
Dalvíkur hf. ásamt frændum
sínum og fyrrverandi
samstarfsmönnum og hafði með
höndum framkvæmdastjórn
fyrirtækisins. Hann öðlaðist
meistararéttindi í netagerð árið
1971. Árið 1981 var Júlíus ráð-
inn sem aðalkennari skipstjórn-
arbrautar í framhaldsdeild Dal-
víkurskóla. Hann hafði mikinn
metnað fyrir hönd nemenda
sinna og starfsemi námsbraut-
arinnar.
Júlíus þekkti vel upphaf og
sögu heimabyggðar sinnar, var
ættfróður og leituðu margir til
hans um ætt sína og uppruna.
Hann sat í nefnd um Sögu Dal-
víkur sem kom út 1978-1985.
Hann var frumkvöðull að stofn-
un Héraðsskjalasafns Svarf-
dæla og fyrsti formaður stjórn-
ar. Þá stóð hann að stofnun
Minjasafnsins Hvols á Dalvík.
Júlíus var kjörinn í veitunefnd
Dalvíkur þegar unnið var að
stofnun Hitaveitu Dalvíkur og
uppbyggingu dreifikerfis veit-
unnar. Þá sat hann sem vara-
fulltrúi í bæjarstjórn Dalvík-
urkaupstaðar 1978-1982.
Útför Júlíusar Kristjánssonar
verður gerð frá Dalvíkurkirkju
í dag, 3. október 2020, kl. 13.30.
Útförinni verður streymt á
https://tinyurl.com/
ybyrjnmy/
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat/
Karl Pálsson,
þeirra barn óskírð-
ur drengur. Katrín,
f. 18.11. 1994, sam-
býlismaður Valur
Hólm Sigurgeirs-
son, þeirra barn
óskírður drengur.
2) Kristján Þór, al-
þingismaður og
ráðherra, f. 15.7.
1957, maki Guð-
björg B. Ringsted,
f. 12.1. 1957. Þeirra börn:
María, f. 12.8. 1984. Júlíus, f.
15.12. 1986, maki Rósa Björk
Þórólfsdóttir, þeirra börn eru
Kristján Árni og Þórólfur
Björn. Gunnar, f. 16.7. 1990,
maki Þuríður Helga Ingv-
arsdóttir, þeirra barn Guðbjörg
Júlía. Þorsteinn, f. 15.1. 1997,
sambýliskona Sara Mist Gauta-
dóttir. 3) Ásgeir Páll, viðskipta-
fræðingur, f. 26.7. 1961, maki
Ann Køj, f. 19.6. 1947. Hennar
börn Jesper Køj Slemming, f.
29.3. 1972, sambýliskona Ro-
wena Andersen. Börn hans eru
Sofia og Emma. Kristina Køj-
Udsen, f. 23.4. 1976, maki Jeppe
Køj-Udsen. Börn þeirra eru
Philip, Mathilde og Simon.
Áhugi Júlíusar beindist
snemma að sjósókn og sjóvinnu.
Hann lauk fiskimannaprófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykja-
Faðir okkar, Júlíus Kristjáns-
son, er fallinn frá saddur lífdaga.
Um 40 árum fyrir fæðingu hans
höfðu Jón Stefánsson og Rósa
Þorsteinsdóttir, afi hans og
amma, sest að á Böggvisstaðas-
andi. Þau byggðu fyrsta íbúðar-
húsið, Nýjabæ, á Sandinum og
lögðu þar með grunninn að þeim
bæ sem síðar varð Dalvík. Í
Nýjabæ sleit faðir okkar barns-
skónum en á langri ævi sinni lifði
hann gríðarlegar breytingar á
þorpinu við Sandinn og Dalnum
þar að baki. Hefur uppbygging
byggðarinnar alla tíð mótast af
einbeittum framfaravilja, þraut-
seigju og festu, jafnræði var mik-
ið með mönnum og fólk valdist til
forystu vegna hæfileika og
mannkosta.
Í barnæsku föður okkar var
lífsbaráttan hörð og æviganga
fólks erfið á marga lund. Því var
það ómetanlegt, í þessu unga og
vaxandi samfélagi, þegar ungt
fólk runnið af sömu rót ruddi
braut margvíslegra framfara.
Þetta er sá jarðvegur sem fóstr-
aði mannkosti þá sem prýddu
föður okkar. Að leiðarlokum gat
hann litið stoltur til baka í full-
vissu þess að hann var alla tíð
trúr byggðinni sinni sem hann
elskaði.
Í uppvexti okkar á Dalvík var
óhjákvæmilegt að þessi sami
þráður yrði spunninn í lífsvef sér-
hvers okkar og það án þess að við
yrðum þess sérstaklega varir.
Þetta varð til m.a. með samvist-
um við ættingja og vini við leik og
störf. Við minnumst þess þegar
pabbi þrammaði með okkur á há-
hesti, hlustuðum á þungan and-
ardrátt hans í stuttum blundi á
eldhúsgólfinu í hádegishléi, við
gegningar í fjárhúsinu og smala-
mennsku, heimsóknir til ömmu
og afa, jólaboð í Efstakoti og
„snúbblið“ í netabragganum.
Brambolt á bryggjunum og í fjör-
unni, til sjós á Bjarma og Nóa, yf-
irferð um einkunnir og framgang
í námi, verkun á sjávarfangi og
kjöti til heimabrúks, spila-
mennskan og pólitíkin, sagnarit-
unin og ættfræðin, allt þetta og
ótal margt annað gerði okkur að
þeim Dalvíkingum sem forsjónin
bauð og hverfur aldrei úr lífi okk-
ar.
Uppeldi okkar var án alls há-
vaða og æsings. Við bjuggum við
þau forréttindi að leikvöllur okk-
ar var þetta fallega og friðsæla
bæjarfélag og okkur var treyst
til þess af foreldrum okkar að
kunna fótum okkar forráð og vor-
um umvafðir ást og umhyggju.
Foreldrar okkar bundust ung að
árum tryggðaböndum og höfðu
verið gift í 68 ár.
Faðir okkar bar miklar tilfinn-
ingar í brjósti, enda þótt að hann
bæri þær ekki á torg. Hann hafði
hag fjölskyldunnar og alls síns
fólks ætíð í fyrirrúmi, og var um-
hugað um alla sína ættingja og
vini og fylgdist vel með lífshlaupi
þeirra. Hann hafði til að bera
stálminni og góða greind, sem
gott var að sækja ráð í og upplýs-
ingar um hvaðeina. Hann hafði
brennandi áhuga á þjóðfélags-
málum og fylgdist svo vel með á
mörgum sviðum að það kom oft á
óvart hversu „gamli maðurinn“
var vel inni í málum. Skapheitur
og fastur fyrir, en í brjósti hans
sló heitt hjarta.
Við munum minnast hans með
ást og virðingu meðan öndin
blaktir í vitum okkar.
Bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu
heiður er þinn vorhiminn
hljóðar eru nætur þínar
létt falla öldurnar
að innskerjum
- hvít eru tröf þeirra.
Þöglar eru heiðar þínar
byggð mín í norðrinu.
Huldur býr í fossgljúfri
saumar sumargull
í silfurfestar vatnsdropanna.
Sæl verður gleymskan
undir grasi þínu
Byggð mín í norðrinu
því sælt er að gleyma
í fangi þess
maður elskar.
Ó bláir eru dalir þínir
Byggð mín í norðrinu.
(Hannes Pétursson)
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Sigvaldi, Kristján Þór
og Ásgeir Páll.
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast tengdaföður míns Júl-
íusar Kristjánssonar sem féll frá
þann 17. september sl.
Þegar ég kom inn í fjölskyld-
una, þá um tvítugt, varð mér
fljótt ljóst hvern mann Júlli hafði
að geyma; dugnaðarforkur sem
var að vasast í mörgu. Hann var
ekki eingöngu forstjóri Neta
verkstæðisins heldur rak hann
líka hænsnabú með Gylfa vini
sínum; var fréttaritari Morgun-
blaðsins; ættfræðigrúskari og í
nefnd um útgáfu á Sögu Dalvíkur
svo fátt eitt sé nefnt. Ég er viss
um að hann hefur með áhuga sín-
um á sögu svæðisins í kringum
Dalvík bjargað mörgum verð-
mætum svo sem hlutum, mynd-
um og öðrum fróðleik, enda var
hann einn af stofnendum
Byggðasafnsins Hvols á sínum
tíma. Honum var sérlega annt
um bæinn sinn og var óspar á að
benda á hvað betur mætti fara,
sérstaklega þegar honum ofbauð
sóðaskapur kringum fyrirtæki
því Júlli var mikið snyrtimenni.
Hann var alla tíð mjög hraustur
og eftir langan vinnudag var
kannski farið að dytta að trillunni
Nóa, setja niður kartöflur eða slá
upp fyrir bílskúr.
Júlli var börnunum okkar
Kristjáns góður afi og minnist ég
margra stunda þegar hann var að
uppfræða þau um nöfn og staði
og hlýða þeim yfir í tíma og
ótíma. Spurði þau iðulega á leið-
inni milli Dalvíkur og Akureyrar
hver átti þennan bæ og hvað heit-
ir bærinn eða fjallið. Mynd kem-
ur upp í hugann af Júlla á róló
með Maríu, keyra Þorstein í
barnavagni á Ísafirði, með Gunn-
ari að veiða í Svarfaðardalsá eða
hlusta á Júlíus æfa sig á gítarinn.
Greip jafnvel í að spila með á
harmonikkuna. Hann fylgdist
alla tíð vel með hvað þau voru að
gera og heyrði í þeim nánast í
hverri viku allt fram á síðasta
dag.
Ég votta Ragnheiði tengda-
mömmu innilega samúð og vil að
leiðarlokum þakka Júlla kærlega
fyrir samfylgdina og megi hann
hvíla í friði.
Guðbjörg Ringsted.
Afi var fyrirmynd sem hefur
haft áhrif á hvernig við systkinin
höfum tekist á við lífið. Við eigum
margar yndislegar minningar um
hann sem undirstrika léttlyndi
hans og húmor. Það var ósjaldan
sem hann sat í horninu við eld-
húsborðið og gluggann og spjall-
aði við mann, það gat verið um
hvað sem er: fréttir, fuglategund-
ir, færðina og veðrið, fjarskyldar
frænkur eða frænda, hvort við-
mælandi þyrfti ekki að fara í
klippingu, nú eða hvort hún Kim
væri búin að skíra. Það varð samt
að gera hlé á umræðum þegar
fréttirnar byrjuðu í útvarpinu og
hækka vel!
Hann hafði einskæran áhuga á
að fylgjast með því sem við tók-
um okkur fyrir hendur, spurði
mikið bæði um leik og störf.
Hann var duglegur að hvetja
okkur áfram í íþróttum og námi
ásamt því að styðja við okkar
áhugamál, t.d. með skutli fleiri
tugi kílómetra í veiði þar sem
hann sat samt bara í bílnum og
fylgdist með. Hann var bara allt-
af svo ánægður með mann.
Hann var þó ekki mikið fyrir
að ræða sjálfan sig og reyndist
stundum erfitt að fá hann til að
tala um það sem hann hafði starf-
að við og gert á árum áður, hann
var oft óþarflega hógvær. En
hann hafði áhrif á líf og hegðun
okkar bæði á beinan og óbeinan
hátt. Hann ætlaðist til þess af
okkur að við gerðum hlutina á
besta mögulega máta, sama
hversu smátt verkefnið var.
Hann gat verið ósveigjanlegur
hvað það varðar, án þess þó að
vera þrúgandi, og hrósaði þegar
vel var gert: „Dá kall/kellu!“
Hann krafðist þess þó aldrei að
maður væri meira en maður er,
heldur einfaldlega að maður
gerði ávallt eins vel og maður
Júlíus
Kristjánsson
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Sálm. 86.7
biblian.is
Þegar ég er í
nauðum staddur
ákalla ég þig
því að þú
bænheyrir mig.
Okkar ástkæra
AUÐUR BESSADÓTTIR,
Sóleyjarima 7,
er látin.
Feruccio Marinó Buzeti
Vésteinn Hilmar Marinósson Margrét Á. Ósvaldsdóttir
Hólmfríður B. Marinósdóttir Halldór Rósi Guðmundsson
Bragi Þór Marinósson Erla Sigrún Sveinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR KR. ÁRNADÓTTIR
Didda,
Blásölum 21,
varð bráðkvödd
þriðjudaginn 29. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
Auður Árný
Kristján Salberg
Ólöf Ágústína
Ásta Bergljót
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir
og amma,
HELGA HELGADÓTTIR,
Álfaskeiði 102, Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 29. september.
Helgi Freyr Kristinsson Helga Sigurbjörg Árnadóttir
Kristinn Freyr Kristinsson Hildur Ísfold Hilmarsdóttir
og barnabörn
Ástkær móðir mín, barnsmóðir, amma
og systir,
GUNNLAUG KRISTJÁNSDÓTTIR,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn
9. september. Útför hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Rakel María Róbertsdóttir
Ísabella Mist Ingibergsdóttir
Salka Karítas Ingibergsdóttir
Róbert Magni Ragnarsson
Ragnhildur Kristjánsdóttir
Sigrún Kristjánsdóttir
Róbert Kristjánsson
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
STELLA STEFÁNSDÓTTIR,
Starrahólum 11,
lést á heimili sínu þriðjudaginn
30. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Ásmundur Reykdal
Stefán Örn Einarsson Hafdís Huld Reinaldsdóttir
Guðjón Sævar Guðbergsson
Jóhann Kr. Ásmundsson Ása Þorkelsdóttir
Ögmundur Reykdal Valgerður Aðalsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, fósturfaðir
og afi,
BJÖRN RAGNARSSON,
Hringbraut 57, Reykjanesbæ,
lést föstudaginn 25. september.
Útför hans fer fram frá Keflavíkurkirkju
fimmtudaginn 8. október klukkan 13. Þeim sem vilja minnast
hans er bent á styrktarreikning Kattholts.
Kt. 550378-0199, reikningur 113-26-000767.
Guðmundur Björnsson Ingibjörg Hallgrímsdóttir
Leifur Smári Guðmundsson
Þórhallur Björnsson
Guðbjörn Friðbjörnsson