Morgunblaðið - 20.11.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2020
✝ Guðni Krist-jánsson fædd-
ist í Hafnarfirði
27. ágúst 1937.
Hann lést 13. nóv-
ember 2020.
Foreldar hans
voru Laufey Sig-
finnsdóttir, f. 26.
september 1913, d.
21. nóvember
1987, og Kristján
Ólafur Guðmunds-
son, f. 30. september 1910, d.
29. október 1980. Systkini hans
voru Garðar, f. 15. júlí 1935,
Gunnar, tvíburabróðir Guðna,
f. 27. ágúst 1937, d. 13. október
1968, Reynir, f. 19. júní 1943,
Jóhann, f. 18. júlí 1952, og
Þau eru Guðni Páll, f. 13. febr-
úar 1989. Sonur Guðna er Logi
Guðnason, f. 29. apríl 2016.
Sambýliskona er Norma Dögg
Róbertsdóttir, f. 16. apríl 1996.
Dagbjört Lilja, f. 28. apríl
1995. Sambýlismaður hennar
er Pablo Edgar Murguia Pina,
f. 16. júlí 1985.
Sambýliskona Guðna er Est-
er Hurle, f. 18. maí 1937.
Guðni starfaði lengstum hjá
Hafnarfjarðarbæ sem vöru-
bifreiðastjóri. Hann var í for-
ystusveit verkalýðsfélagsins
Hlífar um árabil. Guðni bjó alla
ævi í Hafnarfirði.
Útför Guðna fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 20.
nóvember 2020, klukkan 15.
Vegna samkomubanns verða
aðeins boðsgestir viðstaddir.
Athöfninni verður streymt:
https://youtu.be/_Iar_ddfiEU
Hægt er að nálgast á virkan
hlekk á streymið á:
https://www.mbl.is/andlat
Ásta, f. 23. maí
1954.
Guðni kvæntist
Rannveigu
Kjærnested hinn
24. nóvember
1962, slitu sam-
vistum 1991. Þau
eiga saman tvo
syni. Þeir eru 1)
Þröstur Kjærne-
sted, f. 7. apríl
1963, maki hans er
Áslaug Gunnarsdóttir, f. 25.
maí 1964, og eiga þau saman
eitt barn, Bergþór, f. 5. apríl
1993. 2) Kristján Ólafur, f. 14.
apríl 1965, maki hans er Auður
Þorkelsdóttir, f. 29. mars 1965,
og eiga þau saman tvö börn.
Nú svíður mitt hjarta
og sál mín er sár.
Trega dagana bjarta,
af hvörmum falla tár.
(EH)
Elsku vinur.
Okkar fyrsti fundur, augu
mættust.
Eitthvað skeði – strengur.
Takk fyrir yndislegu stund-
irnar okkar saman
og hlýja faðminn þinn.
Takk fyrir fallegu ljóðin sem
þú ortir til mín
og fallega Hurle valsinn sem
þú samdir til mín.
Spjallstundir við kertaljós
í horninu okkar
gleymdum okkur ljúfar
stundir.
Sólsetursstund á Hamrinum
horfandi yfir bæinn okkar
og hólinn þinn. Falleg stund.
Gönguferð við ströndina og
kringum vötnin
þá var hönd þín hlý og styrk.
Söngstundir undir harmon-
ikkuspili í góðum vinahópi
ógleymanlegt.
Keli skokkandi til þín, kúra
á maga
nú leitar og leitar.
Þú gafst mér ævintýri á
hólnum þínum
þú gafst mér part af
fjöllunum þínum.
Þú gafst mér dansandi
fætur þína
undir dillandi músík, þá var
gaman þá var fjör.
Ég man
Við á fundum, þú í pontu
óviðbúinn blaðalaust, flottastur,
ég stolt.
Stjörnuna okkar, hún var svo
skær.
Já ég man þetta allt svo vel,
svo vel.
Oft var hlegið dátt, stundum
út af litlu, þá var gleði.
Það var líka grátið sárt svo
sárt,
kveðjustundin var svo erfið,
sorg.
Já elsku vinur þú gafst mér
svo ótal ótal margt.
Nú er tóm, einmana söknuður
og sorg.
Til þín frá mér:
Þú átt eina stjörnu sem lýsir um
geim
þú veist hvað hún heitir sú stjarna.
Sú stjarna mun ávallt fylgja þér
heim
því skærust hún lýsir þér þarna.
(EH)
Ég veit það hefur verið tekið
vel á móti þér af tvíburabróður
þínum, foreldrum þínum og
Bjarna mínum. Bið að heilsa.
Þín
Ester.
Það er áleitin hugsun ástvina
og freistandi að leita fróunar í
því að góð áttatíu og þrjú ár séu
að baki þegar kallið kemur. Það
hjálpar. Önnur kemur hins veg-
ar á eftir og er meira trega-
blandin. Um það sem var fram
undan. Alla dansana sem átti
eftir að dansa, lögin sem átti
eftir að spila, vinafagnaðina sem
biðu. Þú pabbi hefðir svo sann-
arlega verið tilbúinn í meira. Tíu
ár minnst. Í því er tregablandin
sorg falin en að sama skapi ríg-
haldið í gleðina yfir því að lífs-
gleðin og lífsgæðin voru mikil
allt undir það síðasta. Þær
hugsanir hjálpa.
Takk elsku pabbi fyrir allar
okkar stundir, alla hjálpina sem
þú varst ævinlega tilbúinn að
veita og ekki síst öll daglegu
samtölin sem við áttum síðustu
mánuðina. Takk fyrir allt og
allt.
Kristján Ólafur Guðnason.
Mikið tóm er á Sævangi 30
eftir að vinur okkar og afi hann
Guðni féll frá. Hann kom inn í
líf okkar fyrir 12 árum og hefð-
um við gjarnan viljað að það
hefði verið miklu fyrr. Við erum
afar þakklát fyrir þann tíma
sem við fengum með honum og
fyrir hversu vel hann reyndist
ömmu okkar, henni Ester.
Ömmu og afa fannst fátt betra
en að fara í hressandi göngutúr,
hlýlegt var að horfa á eftir þeim
ganga hönd í hönd.
Hann Guðni var mikill meist-
ari á harmonikkuna og fannst
minnstu íbúum Sævangs 30,
dætrum okkar, fátt skemmti-
legra en að dansa undir spili
Guðna. Einnig fannst stelpunum
dásamlegt að heyra afasögur og
nutu þær sín vel kúrandi í hans
fangi. Sjaldan hef ég kynnst
öðrum eins dugnaðarforki, en
oftast gat maður fundið Guðna
með pensil, hamar eða sög í
hendi. Það var gott að tala við
hann Guðna okkar, alltaf til í
samtal og alltaf glaðlyndur. Það
var líka gott að geta leitað til
hans Guðna með ýmis vanda-
mál, oftast gat hann nú leyst úr
þeim.
Nú er víst komið að kveðju-
stund elsku vinur, takk fyrir
samveruna og takk fyrir að vera
þú. Betri vin er varla hægt að
hugsa sér.
Bjarni, Ólína, Alexandra
Ester og Elísabet Ýr.
Elsku afi, það er erfitt að lýsa
söknuðinum og hversu mikill
missir það er að þú hafir kvatt
að því er mér finnst allt of
snemma. Stundirnar sem við
áttum saman voru óteljandi,
meiri afa og betri félaga er vart
finnandi. Það skipti engu máli
hvert verkefnið var, alltaf
varstu tilbúinn að aðstoða og
vera með í öllu, kunnir allt og
gast allt. Það er leitun að öðrum
eins stuðpinna, alltaf var nikkan
stutt undan og fátt vissir þú
betra en að taka lagið, já eða
sporið í góðra vina hópi. Að lifa
lífinu lifandi átti afar vel við þig.
Takk fyrir allar stundirnar og
verst þykir mér að bjórarnir
hafi ekki verið fleiri sem við
deildum og verði ekki fleiri úr
þessu. Ég hélt við hefðum lengri
tíma saman. Ég þakka fyrir mig
afi minn og þann tíma sem við
áttum og eftir standa óteljandi
minningar og allar góðar.
Guðni Páll Kristjánsson.
Elsku besti afi minn. Ég vil
byrja á því að þakka fyrir mig.
Þakka fyrir allar notalegu
spjallstundirnar með þér yfir
góðum mat og drykk. Öll fjöl-
skylduboðin þar sem þú spilaðir
á harmonikkuna og það var
sungið, eða settist við píanóið og
spilaðir svo vel. Það var alltaf
gaman að fara í heimsókn til þín
afi, mikið hlegið og mikið fjör.
Ég þakka fyrir dansinn og
tónlistina sem þú gafst mér í
vöggugjöf og allar þær
skemmtilegu minningar sem
fylgdu því. Svo má ekki gleyma
að þakka fyrir ættarnefið, ber
það með stolti og gleðst þegar
fólk segir að það sé svipur með
okkur.
Um daginn var ég að rifja
upp þá tíma þegar þú keyrðir
um á vörubílnum. Var ég vön að
skima eftir bílstjóranum til að
sjá hvort það væri hann afi
Guðni að keyra og ef svo var, þá
veifaði ég og þú til baka. Enn í
dag þegar ég sé vörubíl hugsa
ég til þín og finn mig kíkja á bíl-
stjórann til þess að sjá hvort
það sé nokkuð hann afi.
Það verða ekki fleiri túrar á
vörubílnum en minningarnar á
ég um afa minn og mikið eru
þær góðar. Takk fyrir hlýjuna
og umhyggjuna sem alltaf lýsti
frá þér, hún verður seint bætt
upp.
Elsku afi, mikið sakna ég þín.
Ástarkveðjur.
Stelpan hans afa,
Dagbjört Lilja
Kristjánsdóttir.
Við hjónin kveðjum í dag
kæran bróður og mág sem við
höfum verið samferða megnið af
lífsleiðinni. Guðni fór ungur í
sveit í Múlasveit í Barðastrand-
arsýslu að Skálmardal, en Garð-
ar sem er elstur bræðranna fór
tveimur árum áður í sömu sveit
en að Kirkjubóli á Bæjarnesi.
Gunnar, tvíburabróðir Guðna,
var einnig í sveit að næsta bæ
við Skálmardal, Illugastöðum.
Guðni nefndi það oft hversu
mikill styrkur það hafi verið fyr-
ir þá tvíburabræðurna að elsti
bróðir þeirra hafi verið í sveit
svona nálægt þeim. Guðni tók
miklu ástfóstri við sveitina og
naut þess að fara að Skálmardal
þegar hann kom til okkar á
Múlanesið.
Guðni bast ævilöngum vin-
áttuböndum við bræðurna í
Skálmardal, þá Böðvar og Ólaf.
Guðni hjálpaði okkur oft þeg-
ar hann fór með okkur að Deild-
ará, bæði var hann laginn og
hjálpsamur. Þeir bræður, Garð-
ar og Guðni, fóru í róður fyrir
vestan á litla bátnum okkar og
fiskuðu vel, Guðni vildi helst
ekki hætta, svo vel skemmtu
þeir sér.
Við bræður sungum með eldri
Þröstum í nokkur ár og síðar
með Karlakórnum Kátir karlar,
en í honum voru eldri menn á
góðum aldri sem höfðu gaman
af að hittast og syngja. Við
hjónin fórum oft með Guðna og
Ester á dansleiki hjá Barð-
strendingafélaginu í Reykjavík
og ýmsar uppákomur.
Okkur finnst synd að þau
Ester og Guðni hafi ekki fengið
meiri tíma saman því það var
alltaf ánægjulegt að vera með
þeim.
Við hjónin viljum þakka Est-
er, Bjarna og fjölskyldu fyrir
umönnun og hjálpsemi við
Guðna í veikindum hans ásamt
starfsfólki Heru.
Við biðjum Guð að geyma
góðan bróður og mág og vottum
Ester og Bjarna, Kristjáni,
Þresti, fjölskyldum, ættingjum
og vinum okkar innilegustu
samúð.
Elsku bróðir og mágur, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þín verður sárt saknað,
Garðar og Ásta.
Örfá orð, elsku bróðir minn.
Þú varst 17 ára er ég fæddist.
Ég heppin. Alltaf til staðar fyrir
mig og mikill vinur minn. Þú
kenndir mér margt gott, m.a. er
ég átti í erfiðleikum fimm ára
með að segja r. Þú hættir ekki
fyrr en ég gat sagt rrrrrrrrrrr.
Þú að spila á harmonikkuna
og við að syngja saman, gömlu
lögin eins og „Einsi kaldi“ og
„Ferðalok“ með Óðni Valdi-
marssyni o.s.frv. Þetta voru
dýrðarstundir, ég dansandi í
kringum þig.
Ég man þig í karlakórnum
Þröstum, flottasti tenórinn. Og
myndin af þér með Þrastahúf-
una, yndislegur, eins og þú
varst elsku bróðir minn.
Nú heyri ég ekki lengur:
„Hæ, hæ (hálfsyngjandi), hvað
er títt, segðu fréttir, eru allir
hressir? Hvernig er heilsan á
þér, systir mín? Ertu ekki búin
að fá þér „snáða“?“
himinninn grætur
húsið kjökrar
hvar ertu – hvert fórstu
niðdimm nótt nætur og daga
nú þegar þú ert
… ekki.
(Höf. ókunnur)
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Elsku Guðni minn, takk fyrir
alla þína ást og umhyggju, allt-
af.
Þín litla systir,
Ásta.
Goddag, goddag.
Grænakinn 7. Við bjuggum
uppi og afi og amma á neðri
hæðinni. Þegar ég vissi að von
væri á Guðna frænda í heim-
sókn til foreldra sinna, brunaði
ég niður og beið spenntur í stof-
unni, oftar en ekki við hlið afa
sem þá sat í hægindastólnum.
Ég ætlaði ekki að missa af
því þegar Guðni gengi inn í stof-
una. Það atvikaðist nefnilega
ávallt með sama hætti. Sköll-
óttur frændi minn gekk alltaf
með hatt og þegar hann kom í
gegnum stofugættina tók hann
hattinn af höfðinu með þessum
orðum, goddag, goddag.
Ósjaldan lék ég þetta eftir
þegar frændi minn var ekki á
staðnum, eða fékk hattinn lán-
aðan og hermdi eftir innkomu
hans. Frændi minn hafði gaman
af.
Guðni var glaðlegur og hafði
áhuga á frændfólki sínu, spurði
hvernig nákomnir hefðu það og
hvað þeir væru að stússa í lífinu.
Hann keyrði vörubíl hjá
Hafnarfjarðarbæ og það var
ósjaldan leikið eftir í sandkass-
anum, Hebbi frændi á skóflunni
að moka á pallinn hjá Guðna
frænda, ekið burt og sturtað á
vísan stað.
Ég heyrði síðast í frænda
mínum á haustdögum. Við Dögg
sátum með mömmu og pabba
við eldhúsborðið á Deildará eftir
góðan berjadag. Pabbi þurfti
jafnan að gefa bróður sínum
skýrslu um hvernig dagurinn
hefði gengið, veður, magn og
gæði berja, mat og drykk. „Ég
skal segja ykkur það,“ heyrðist
gjarnan hinum megin á línunni,
en ljóst var þá að dregið var af
Guðna frænda mínum.
Veikindin báru hann ofurliði á
skömmum tíma, en eftir lifa fal-
legar og skemmtilegar minning-
ar um kæran frænda.
Fólkinu hans færi ég hjartans
samúðarkveðjur.
Godnat, godnat.
Leifur Sigfinnur
Garðarsson.
Okkur langar til að minnast
Guðna frænda og þakka honum
fyrir skemmtilega tíma á und-
anförnum árum. Guðni var alltaf
hress, brosmildur og jákvæður
með góða nærveru sem gerði
það að verkum að öllum leið vel
í nálægð hans.
Guðni var allra, hann sýndi
öllum áhuga hvort sem það voru
börn eða fullorðnir, börnin mín
fengu að kynnast frænda sínum
og var eftirtektarvert hversu vel
hann fylgdist með og var spurull
á þeirra málefni hverju sinni og
fylgdi því vel eftir, hann virki-
lega hlustaði á börnin og þeirra
skoðanir og líf.
Guðni og Ester samferðakona
hans hin síðari ár, komu oft á
tónleika hjá Ástu okkar, hvort
sem það voru jólatónleikar eða
vortónleikar og þar sameinaðist
áhugi allra á söngnum og var
hann því mikið ræddur. Þau
komu einnig oft í afmæliskaffi
hingað hjá börnunum og það var
alltaf gaman að fá þau og
styrkja fjölskylduböndin.
Guðni var mjög duglegur að
hreyfa sig, fór daglega í göngu-
túra á meðan heilsa leyfði og
gekk oft sama hringinn og
fylgdist ég með frænda mínum á
göngu þegar ég vann á Ísafold í
Garðabæ því daglega gekk hann
þar fram hjá og oftast á sama
tíma. Guðni var sá bróðir sem
mér fannst líkastur afa í útliti
og sagði ég alltaf að ef einhver
vildi sjá hvernig afi minn leit út
þá gæti hann séð það á Guðna.
Pabbi og Guðni voru saman í
karlakórum, voru samferða á
æfingar og þeir bræður mjög
samrýndir bæði í lífi og söng og
gaman var að fara á tónleika hjá
þeim.
Þeir heyrðust daglega hin
síðari ár. Guðni fór með for-
eldrum mínum vestur í sveitina
og þau áttu góðar stundir sam-
an.
Þau fóru oft saman á böll hjá
Barðstrendingarfélaginu og
höfðu gaman af dansi og söng.
Guðni frændi spilaði á harm-
onikkuna sína fyrir söng á átt-
ræðisafmæli pabba sem við
héldum hér heima og allir höfðu
mjög gaman af.
Elsku Guðni frændi, við mun-
um aldrei gleyma þér, þú varst
yndislegur maður með jákvæðni
að leiðarljósi, glettnisglampa í
augum og bros á vör, tilbúinn
með hnyttin svör sem gaman
var að spinna fyndnar sögur í
kringum.
Ég veit að það er erfitt fyrir
foreldra mína að kveðja þig því
ykkar samband var einstakt og
mjög náið, þið hafið brallað
margt saman um ævina og upp-
lifað gamla tíma og aðstæður
sem erfitt er fyrir okkur nú-
tímafólkið að gera okkur grein
fyrir.
Við þökkum þér allar góðar
stundir elsku frændi, þín verður
sárt saknað. Við vottum fjöl-
skyldu, ættingjum og vinum
okkar innilegustu samúð, guð
gefi ykkur styrk í sorginni.
Hvíl í friði elsku frændi,
Dóra, Jónatan og börn.
Við hjónin kynntumst Guðna
þegar hann og Ester, góð vin-
kona okkar, fóru að draga sig
saman.
Það kom fljótt í ljós að þau
voru sem sköpuð hvort fyrir
annað, áhugamálin æði mörg
þau sömu og dansinn batt þau
fast saman, enda var unun að
horfa á þau dansa. Lífsgleðin og
væntumþykjan í hvort annars
garð skein af þeim. Guðni var
góður söngmaður og harmon-
íkuleikari og hélt uppi söng og
fjöri í góðra vina hópi.
Við hjónin eigum Guðna og
Ester það að þakka að við fór-
um að venja komur okkar á
Vitatorg til að dansa á mið-
vikudögum, strax og við hætt-
um að vinna. Við vorum þeim
alltaf samferða og alltaf var set-
ið við sama borðið, með fleiri
góðum vinum, eftir að dansi var
lokið og notið góðra veitinga og
spjallað um allt milli himins og
jarðar.
Einu sinni í mánuði var söng-
stund eftir dansinn og þá spilaði
Guðni undir á nikkuna.
Oftar en ekki hittumst við
einnig aðra daga vikunnar og
fórum í góðar gönguferðir, sett-
umst síðan inn á kaffihús og
spjölluðum saman fram eftir
degi og aldrei skorti umræðu-
efni.
Við fórum saman á tónleika, í
leikhús og borðuðum stundum
saman, annaðhvort heima hjá
hvor öðrum eða við fórum sam-
an á veitingahús.
Margar voru þær dagsferð-
irnar sem við fórum saman á
sumrin, um Suðurlandið, Vest-
urlandið og Reykjanesið. Þá var
lagt af stað snemma morguns
og komið heim seint að kvöldi
eftir dásamlegar skoðunarferðir
um landið okkar fagra.
Um páskana 2016 fórum við
öll saman til Dublin og áttum
frábæra viku þar. Við fórum
m.a. til Belfast og skoðuðum
skipasmíðastöðina sem Titanic
var smíðað í og mikið var Guðni
glaður með þá ferð.
Guðni var afskaplega bros-
mildur, fróður og víðlesinn,
traustur og frábær félagi og
vinur.
Þegar við sátum heima hjá
Ester og Guðna í síðasta skiptið
sem við sáum hann töluðum við
um hve hamingjusöm við öll
værum að geta verið með ást-
vinum okkar á þessum for-
dæmalausu tímum.
Þá segir Guðni „hugsið ykkur
hve örlögin eru mér góð að við
Ester skulum hafa fengið að
eiga öll þessi dásamlegu og
hamingjusömu ár saman.“
Að leiðarlokum viljum við
hjónin þakka af alhug allar
dásamlegu samverustundirnar.
Við eigum svo sannarlega eftir
að sakna góðs vinar.
Elsku Ester, harmur þinn og
söknuður er mikill, en huggun
harmi gegn eru minningarnar
um þau dásamlegu og ham-
ingjusömu 12 ár sem þið Guðni
áttuð saman og nutuð svo mjög
í samvistum hvort við annað.
Svo samtaka í öllu sem þið
gerðuð.
Við samhryggjumst þér af
öllu okkar hjarta, kæra vinkona,
sem og öðrum kærum ástvinum
Guðna og biðjum góðan Guð að
blessa ykkur öll.
Blessuð sé minning Guðna
Kristjánssonar.
Unnur og Guðmundur.
Guðni
Kristjánsson