Morgunblaðið - 20.11.2020, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 20.11.2020, Blaðsíða 26
26 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2020 ✝ Jóhanna Guð-jónsdóttir fæddist á Suðureyri við Súgandafjörð 28. maí 1926. Hún lést 26. október 2020 á Hrafnistu í Hafnarfirði. Foreldrar henn- ar voru Rebekka Kristín Guðnadótt- ir, f. 1892, d. 1964 og Guðjón Hall- dórsson, f. 1881, d. 1960. Systkini hennar eru Egill, f. 1917, d. 1988, Halldór, f. 1919, d. 1922, Guð- ríður, f. 1921, d. 1998, Guðrún, f. 1928 og Guðni Albert, f. 1931, d. 2013. Jóhanna giftist 10.8. 1950 Ant- oni Marinó Nikulássyni, vélstjóra frá Vopnafirði, f. 30.10. 1923, d. 27.6. 1987. Hann var sonur Jó- hönnu Pétursdóttur, f. 1891, d. 1963 og Nikulásar Albertssonar, f. 1888, d. 1969. Jóhanna og Anton áttu fimm börn: 1) Hrönn, f. 5.7. 1950, dæt- ur hennar eru Ágústa Jóhanna, f. 4.12. 1969, sambýlismaður Helgi Guðlaugsson. Börn Anton Bjarni, Sindri Snær, hann á 2 dætur, Ár- nýju Sif og Hörpu Sóley, Eyrún Ósk, Guðlaug Embla, Kolviður Gísli og Hrafnkatla Ýma, Sigríð- ur, f. 7.2. 1977, börn Hrönn Krist- ey, Bára Sóley og Einar Ólafur. Eyrún Björk, f. 31.8. 1980, maki Árni Jónsson, börn þeirra Arnar Már, Jón Birkir og Erla Björt. 2) Hlynur, f. 17.6. 1952, d. 2.10. 2017, sonur Ingvar Jón, f. 15.8. 1978, sambýliskona Ragnheiður Kolsöe. 3) Iðunn, f. 15.11. 1954, börn Hulda Þórey, f. 22.9. 1973, sam- býlismaður Methúsalem Hilmars- son. Börn Huldu Þóreyjar eru Starri, Freyja, Saga og Vaka. Bjarki Viðar, f. 15.1. 1976, maki Kristrún Lind Birgisdóttir, börn Jóhanna og Tómas. Rebekka Kristín, f. 28.12. 1976, sambýlis- maður Valur Traustason. Dóttir Rebekku er Bríet Tinna. Petra Hrönn, f. 4.3. 1982, synir hennar eru Anton Vopni og Hálfdan Sölvi. 4) Elfa Rún, f. 17.3. 1958, maki Eg- ill Kristján Bjarna- son. Synir Anton Már, f. 6.9. 1978, maki Berglind Helgadóttir, synir Kristófer Helgi og Egill Már. Reynir Bjarni, f. 24.4. 1980, maki Hrafnhildur Sæberg Þorsteins- dóttir, börn Þorsteinn Freyr, Elfa María og Arnar Þór. Krist- ján Rúnar, f. 20.4. 1988, sam- býliskona Katrín Melkorka Hlynsdóttir, sonur Bjarki Mar- inó. 5) Hnikarr, f. 18.8. 1960, fyrri eiginkona Jónína Björk Guð- mundsdóttir, d. 13.6. 2008, börn Ýr, f. 30.12. 1979, maki Arnar Már Bergmann, börn Hnikarr Örn, Björgvin Þór og Íris Anna. Arnór, f. 9.8. 1985, maki Anna Kristín Höskuldsdóttir, börn Andrea Björg og Höskuldur Ari. Rebekka, f. 28.10. 1993. Seinni kona Hnikars er Áróra Hlín Helgadóttir og börn hennar eru Arnþór Hinrik, Lena Sólborg, Kristjana Hlín og Ingólfur Már. Jóhanna ólst upp á Suðureyri og gekk í skóla þar. Hún fór í Húsmæðraskólann á Löngumýri 1948 og síðan flutti hún til Reykjavíkur, vann við sauma og heimilishjálp. Þar kynnist hún Antoni, síðar eiginmanni sínum. Þau bjuggu lengst af í Reykja- vík. Jóhanna vann heima lengi vel, en fór aftur að vinna úti þeg- ar börnin fluttu að heiman. Þau voru dugleg að ferðast með börnin innanlands, en seinna nutu þau þess að fara í sól- arferðir til Kanaríeyja og Spán- ar. Hún flutti á Hrafnistu í Hafn- arfirði 2017 og bjó þar síðan. Útförin fer fram frá Áskirkju 20. nóvember kl. 13. Streymt verður á slóðinni: https://www.sonik.is/johanna Virkan hlekk á streymið má finna á https://www.mbl.is/andlat „Fáðu þér loðber – nú, eða viltu jógúrt?“ Allt frá því við munum eftir okkur og loðber voru í boði í kjörbúðinni var amma með þau klár þegar við komum í heimsókn. Eitt okkar eða öll, höfðum ein- hvern tímann haft á orði við ömmu að okkur langaði að smakka kíví og hún passaði upp frá þeim degi upp á að við fengjum að njóta þeirra í hverri heimsókn. Það lýsir reyndar ömmu ágæt- lega. Þó hún segði gjarnan frá eða spyrði okkur spurninga með kímni í rómnum var hún án allra málalenginga og gerði bara ráð fyrir að maður meinti það sem maður sagði. T.d. að kíví væri gott. Þar með var það í ísskápnum. Hún var svo skondinn karakter að þessu leyti. Glöð og fyndin, fann upp á allskonar skemmtilegu að gera og segja manni, og á sama tíma svo guðdómlega beinskeytt. „Til hvers ertu að þessu?“ gat hún hreytt í mann. Og það þýddi einmitt það. Svo tautaði hún fyrir munni sér svona hitt og þetta þar sem hún dundaði sér heima fyrir. Dillaði neðri löppinni. „Jæjajá.“ „Þú segir það.“ „Hvað segirðu amma, spilum nú yatzy.“ „Ég er löngu orðin ómöguleg í því, hvað heldurðu að ég geti spil- að það.“ (Tekur fram yatzy-teningana og bókina). „Hvað segirðu, ertu með enar- ana?“ Það var alltaf hlýtt hjá ömmu. Gólfteppið notalegt og sængurnar á rúminu. Mjúkur sófinn. Sól í íbúðinni hennar. Svo auðvitað amma sjálf. Mjúk og hlý þó hún væri svo lítil og mjó. Brosandi og sæl, sólbrún og falleg. Nikkar með augunum og skýtur upp hökunni um leið. Það eru mörg ár síðan við fór- um frá Íslandi til hinna og þessara landa til búsetu. Hún bað okkur öll að hætta að gefa sér gjafir og vin- samlegast að kveðja almennilega því þetta yrði síðasta kveðjan, hún ætti stutt eftir. Þetta endurtók hún á hverju ári, – með kímni og alvöru í röddinni. Svo liðu tuttugu ár og aldrei kom svefninn langi. Sem betur fer var hún nokkuð hraust. Við sáum líka oft hversu heppin hún var að hafa mömmu sem var svo dugleg að heimsækja hana, fara með hana í stuttar ferðir og hafa ofan af fyrir henni í þeirri löngu bið sem óneit- anlega síðustu árin voru. Líklega hefur amma sáð fallega í þann jarðveg fyrr á ævinni. Amma var ekki að flíka tilfinn- ingum sínum. Stundum reyndum við að veiða upp úr henni reynslu- sögur og minningar en það var eins og að draga Brekkukind. Hún átti þó til að segja stórskemmti- legar sögur af hinu og þessu og sem hafði hent hana – sjálfviljug – t.d. af sér og Diddu nöfnu þegar þær voru á fyrirlestrum hjá Jóni Bö eða af ferðalögum þeirra og valdi hún þá bara nákvæmlega hverju hún vildi deila – annað var ósagt. Þú hlýtur að vera á heimleið og koma með heita og rjóða vanga, því sólin guðar á gluggann minn, og grasið er farið að anga. (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi) Hvíl í friði, elsku amma. Hulda Þórey, Bjarki Viðar, Rebekka Kristín og Petra Hrönn. Jóhanna Guðjónsdóttir ✝ Guðrún ÓlöfSveinjónsdóttir fæddist 23. nóv- ember 1926 á Ísa- firði. Hún lést á Landakotsspítala 9. nóvember 2020. Foreldrar henn- ar voru Sveinjón Ingvarsson, sjómað- ur í Reykjavík, f. 19. maí 1901, d. 10. ágúst 1943, og Andrea Guðrún Guðmundsdóttir, f. 10. október 1906, d.17. júlí 1996. Bróðir Guðrúnar var Guðmundur Ingvar, f. 5. desember 1930, d. 11. mars 2010. Samfeðra bróðir Guð- rúnar var Magnús, f. 21. sept- ember 1920, d. 6. nóvember 1991. Eftirlifandi eiginmaður Guð- rúnar er Jóhannes Árnason, f. 26. febrúar 1925. Þau giftust 6. des- ember 1947. Börn þeirra eru: 1) Sveinjón, f. 6. júlí 1947. Fyrri eig- inkona hans er Helena Alberts- dóttir, f. 26. nóvember 1947. Þau skildu. Börn þeirra eru: Jóhanna Þóra, f. 28. september 1966, og Albert, f. 9. maí 1969. Seinni eiginkona hans er Kolbrún Að- alsteinsdóttir, f. 16. ágúst 1956. Þau skildu. Börn þeirra eru: Brynjar Örn, f. 6. september 1978, og Aðalsteinn Janus, f. 16. júlí 1986, d. 4. maí 2005. 2) Árni, f. 10. Lífstykkjabúðinni og Kjötbúðinni Borg. Hún kynntist eftirlifandi eignmanni sínum, Jóhannesi Árnasyni, 1946 og gengu þau í hjónaband ári síðar, 6. desember 1947. Til að byrja með bjuggu þau á Hringbraut en fluttu síðar í Efstasund og stuttu seinna á Bergstaðastræti og Sundlauga- veg. Árið 1963 fluttu þau í glæ- nýja íbúð í Safamýrinni og stofn- uðu eigið fyrirtæki, Bílaleiguna Ferð, þar sem hann sá um við- hald og hún hélt bílunum hrein- um. Árið 1968 fluttu þau til Dan- merkur og bjuggu þar í eitt ár. Þar starfaði hann við bílavið- gerðir og hún á spítala. Fljótlega eftir heimkomu fluttu þau á Tjarnarflötina þar sem Guðrún bjó til æviloka og Jóhannes býr enn. Guðrún átti sér mörg áhuga- mál. Má þar nefna saumaskap, garð- og blómarækt, dvöl í sum- arbústað þeirra hjóna og ferða- lög innanlands sem utan. Sem ung stúlka æfði hún fimleika hjá Ármanni og var m.a. lengi vel með vinkonum sínum í sýning- arhópi hjá félaginu. Útför Guðrúnar fer fram frá Garðakirkju í dag, 20. nóvember 2020, og hefst hún klukkan 13. Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða einungis nánustu aðstand- endur viðstaddir útförina. Streymt verður frá útförinni. Stytt slóð á streymið er: https://tinyurl.com/y2nth7uc Virkan hlekk á streymið má nálgast á: https://www.mbl.is/andlat ágúst 1948. Eigin- kona hans er Stella Hjörleifsdóttir, f. 3. maí 1948. Þau skildu. Börn þeirra eru: Jóhannes, f. 12. desember 1966, Hjörleifur Einar, f. 19. október 1969, og Sigríður Helga, f. 14. ágúst 1982. 3) Kristín Andrea, f. 3. janúar 1955. Eigin- maður hennar er Sigurður Straumfjörð Pálsson, f. 26. októ- ber 1951. Börn þeirra eru: Jó- hannes Páll, f. 17. febrúar 1972, og Guðrún Ólafía, f. 3. janúar 1975. Á bernskuárum bjó fjölskyld- an saman með ömmu og afa Guð- rúnar á Ísafirði þar til hún var fjögurra ára gömul. Amma henn- ar er Sigríður Símonardóttir, f. 25. september 1871, d. 16. mars 1943, og afi hennar er Guð- mundur Jón Guðbjartsson, f. 14. apríl 1873, d. 28. mars 1938. Afi hennar var bakari staðarins. Hún flutti síðan til Reykjavíkur með foreldrum sínum. Hún lauk gagnfræðaprófi frá Lindargötu- skóla í Reykjavík. Starfaði við af- greiðslu- og þjónustustörf hjá ýmsum fyrirtækjum í Reykjavík, m.a. hjá Mjólkursamsölunni, Það sem mér er efst í huga núna þegar ég kveð Lillu tengdó er þakklæti fyrir allar góðu stundirnar í gegnum langa ævi saman, eða um 50 ár. Ég á henni svo margt að þakka, það sem hún gerði fyrir mig og mína. Lilla kom ósjaldan færandi hendi fyrstu búskaparár okkar Árna og alla tíð, sem kom sér oft mikið vel og höfðum við það oftar en ekki betra en efni stóðu til fyr- ir hennar hjálpsemi. Takk fyrir það, elsku Lilla. Í minningunni þykir mér svo vænt um öll jólaboðin okkar saman bæði hjá okkur og á Tjarnarflöt- inni þar sem fjölskyldan kom saman og borðaði góða matinn sem þú varst sko þekkt fyrir. Það er ótrúlegt að hugsa til þess að nánast engin jól liðu þar sem við hittumst ekki. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífs þíns nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. (Þórunn Sigurðardóttir) Hvíl í friði, elsku Lilla. Blessuð sé minning þín. Megi allt það góða í heimi hér umvefja Jóhannes tengdó og þína fjölskyldu. Saknaðarknús, Stella Hjörleifsdóttir. Fyrir nokkrum dögum lést Guðrún Ólöf eftir töluverða spít- alalegu. Það var heldur óvænt ef mætti orða það svo. Ég sá Lillu, eins og hún var oftast nefnd, fyrst fyrir tæplega 50 árum fyrir aftan búðarborðið í Kjötbúðinni Borg á Laugaveginum, þangað sem ég og margir aðrir lögðu leið sína til til þess að fá eitthvað al- mennilegt að borða. Já hún Lilla sá sko um sína og maturinn og magnið sem hún afgreiddi til við- skiptavina ekkert smá góður og þá sérstaklega kóteletturnar. Hún var þó ekki ein þarna hinum megin við borðið heldur líka önn- ur glæsileg kona sem gerði það að verkum að ég varð fyrir rest tengdasonur Lillu. Ég naut þess innilega að búa á Tjarnarflötinni í nokkur ár og er þakklátur fyrir þennan tíma. Lilla tengdamóðir mín var í fararbroddi og það gustaði af henni þegar hún gekk um gólf. Glæsileiki, fegurð og dugnaður hennar mun aldrei gleymast. Heimilið og umgjörðin til mikillar fyrirmyndar. Í for- gangi var fjölskyldan sem hún dýrkaði og dáði. Henni leið best þegar hún vissi að það var allt í lagi hjá öllum. Oft heyrði maður spurningar eins og hvar er hann..? hvar er hún..? hafið þið heyrt eða hafið þið séð…?, sem skapaði smá ókyrrð í sálinni hennar Lillu. Þessar spurningar komu líka frá henni á dánarbeð- inum sem lýsir því hversu mikið hún bar hag annarra fjölskyldu- meðlima fyrir brjósti allt til and- látsins. Nú er komin ró og friður hjá henni blessaðri. Þessi 50 ár sem ég hef þekkt hana hafa flogið áfram og tíminn liðið hratt. Fjöl- skylda hennar hefur stækkað og tekið þeim breytingum sem geng- ur og gerist. Lilla hefur alla tíð fylgst vel með þeim breytingum og sýnt öllum áhuga. Fyrir rest gaf heilsan eftir og hún gat ekki meir. Hún kom oft í heimsókn til okkar þegar við bjuggum á Ítalíu og í Danmörku og sem betur fer kom hún nokkrum sinnum undan- farin ár til Spánar. Ekki var hér um neina skreppitúra að ræða heldur góðar heimsóknir sem skildu mikið eftir sig. Ýmist kom hún ein eða með Hanna sínum. Þessir tímar voru skemmtilegir og verða varðveittir í hugum okkar bæði í máli og myndum. Í ljósi að- stæðna verður því miður ekki hægt að hafa útför hennar eins og hún helst vildi hafa hana. Ég er þess þó fullviss að eftirlifandi eig- inmaður Lillu, hann tengdapabbi minn, og afkomendur þeirra hjóna gera allt sem hægt er til þess að koma á móts við óskir hennar í þeim efnum. Ég er líka fullviss um að móttökunefndin þarna hinum megin hafi verið þéttsetin og mik- ið tilhlökkunarefni að taka á móti gleðigjafanum henni Lillu. Þar verður veisla að innfæddra eldi. Kæmi mér ekki á óvart ef hún væri búin að taka nokkur dans- spor við pabba gamla þarna í austrinu þar sem sólin rís. Hann hefur vafalaust boðið henni upp í einn góðan „ræl“ því Lillu þótti alltaf gaman að dansa. Við hin sitj- um nú eftir í söknuði og sorg og missum af þeirri dansveislu að sinni. Minningin um einstaka konu og tengdamóður lifir. Tengdasonur. Sigurður Straumfjörð Pálsson. Elsku fallega amma mín er lát- in, lést á Landakoti 9. nóvember. Þú hefðir orðið 94 ára þann 23. nóvember og þá átti að verða smá teiti en engar vöfflur með rjóma, heldur góður matur, ekki mikið af grænmeti, bara almennilegt kjöt, sósa og kartöflur og ekki heima á Tjarnarflötinni heldur átti að fara á fínan veitingastað og við að punta okkur. Þú varst mín fyrirmynd, dug- legasta og fallegasta kona sem ég hef kynnst. Ráðleggingar og oft ákveðnar skoðanir þínar fengu mig oft til að hugsa. Það var alltaf svo gaman að fá þig um jól eða páska í þínu fínasta pússi, hárið uppsett og með silki- slæðu, hringirnir, fílabeinið og pelsinn, alltaf svo fín og falleg að innan sem utan, elsku amma. Þessi jól verður þú ásamt Palla afa og Hauk mínum að fylgjast með okkur að handan. Elsku amma mín, alltaf hélt ég í vonina að þú myndir jafna þig af þessu broti eins og svo oft áður, en því miður voru örlögin önnur. Þið afi tókuð mig inn á ykkar heimili þegar ég byrjaði í hár- greiðslunni 15 ára gömul á há- tindi unglingsáranna minna. Þar var agi en líka mikil væntum- þykja og skilningur á unglinga- veikinni. Á morgnana keyrðir þú mig í Iðnskólann og þú fórst að vinna í Kjötbúðinni Borg, þar sem skammtar þínir til þeirra sem minna máttu sín voru ansi drjúgir, alltaf svo góð við alla. Eftir skóla fór ég svo iðulega til Andreu ömmu og beið eftir þér þar og æfði mig í að setja rúllur í hana og túpera, svo komst þú í kaffibolla og við skiptumst á að sitja reglulega í stólunum svo þeir myndu slitna jafnt eins og Andrea amma orðaði það, þetta var svona smá stólaleikur hjá okkur og svo fórum við heim á Tjarnarflötina. Oftar en ekki þá fórum við á KFC og skelltum í okkur tveimur bitum og tilheyrandi og svo var farið heim og elda fisk og elsku afi sagði: voðalega borðið þið lítið. Þá sögðum við í kór: Já, við erum í smá átaki. Þetta var svona smá hvít lygi sem engan skaðaði og fannst afa það bara fínt þar sem honum fannst heldur þungt í okk- ur pundið. Við þeyttumst um á vínrauða Concortinum með heilu framsæti svo ég stundum lá í fanginu á þér í kröppum beygjum, ekki var komin bílbeltisskylda á þessum tíma enda sagðist þú vera með innilokunarkennd og gætir ekki hugsað þér að fara í belti (þetta sagðir þú líka við lögregluna í eitt skiptið þegar við „óvart“ fórum yfir á rauðugulu ljósi) Þú varst góð amma, hafðir ávallt einlægan áhuga á því sem ég var að gera og sparaðir ekki hrósið á börnin okkar Geirs, sagðir að þau væru svo yndisleg, falleg og duglegir krakkar. Þegar þú kvaddir mig 7. nóv- ember lá ég við hlið þér í tvo tíma , þú talaðir um jólafötin og ég átti að leggja á borð og lofta út, ég held að þú hafir verið að undirbúa ferðalagið þitt, en það var samt svo mikil ró yfir þér, ég sagði allt sem ég vildi þér segja og kvaddi þig sátt og ró kom yfir mig líka, þó svo að það sé alltaf erfitt að kveðja þá sá ég að þú varst tilbú- in í ferðalagið þitt langa, þangað sem við öll förum einn daginn. Þú lofaðir mér að fylgjast með mér og mínum og þegar minn tími kæmi ætluðum við að hittast á Taílandi í hita og njóta sólarinn- ar. Elsku amma mín, hvíl þú í friði , Guð geymi þig og varðveiti og mundu að ég elska þig alltaf. Hvernig er hægt að þakka, það sem verður aldrei nægjanlega þakkað. Hvers vegna að kveðja, þann sem aldrei fer. Við grátum af sorg og söknuði en í rauninni ertu alltaf hér. Höndin sem leiddi mig í æsku mun gæta mín áfram minn veg. Ég veit þó að víddin sé önnur er nærveran nálægt mér. Og sólin hún lýsir lífið eins og sólin sem lýsti frá þér. Leiddu svo ömmu góði guð í gleðinnar sælu lífsfögnuð, við minningu munum geyma. Sofðu svo amma sætt og rótt, við segjum af hjarta góða nótt. Það harma þig allir heima. (Halldór Jónsson) Guðrún Ólafía Sigurðar- dóttir og fjölskylda. Guðrún Ólöf Sveinjónsdóttir Minningarvefur á mbl.is Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að- gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur lesið minningargreinar á vefnum.         þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber       ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina. www.mbl.is/andlát Minningar og andlát

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.