Morgunblaðið - 20.11.2020, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2020
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Lífsgöngu Helgu Sigur-
björnsdóttur er lokið eftir erfið
veikindi, sem hún ætlaði sér svo
sannarlega að sigrast á. „Það er
ekkert annað í boði“ sagði hún,
baráttukonan. En eigi má sköp-
um renna.
Hún var atorkusöm og kraft-
mikil hún vinkona mín og vílaði
aldrei fyrir sér að taka slaginn ef
henni fannst „kerfið“ vinna hægt
að breytingum sem hún taldi að
þyrfti að koma á. „Þeir sam-
þykktu þetta á endanum – voru
sjálfsagt orðnir þreyttir á frekj-
unni í mér“ sagði hún og brá fyr-
ir kímniglampa í augum þegar
samskipti við ráðamenn þess
tíma voru rifjuð upp. Hún var
alltaf óhrædd við að „taka slag-
inn“, þar sem úrbóta var þörf.
Það var sjaldan lognmolla í
kringum Helgu, henni var eig-
inlegt að hafa mörg járn í eld-
inum, hún vildi láta hlutina
ganga. Eftir hana liggur því
mikið og gott ævistarf.
Já, hún Helga bar samfélagið
okkar fyrir brjósti og lagði á sig
ómælda vinnu í þágu félags- og
framfaramála í héraðinu. Fyrir
það voru henni færðar verð-
skuldaðar þakkir, með Sam-
félagsverðlaunum Skagafjarðar,
í október síðastliðnum.
Kynni okkar Helgu hófust
vorið 1987, í aðdraganda stofn-
unar Soroptimistaklúbbs Skaga-
fjarðar. Þar blés hún okkur hin-
um baráttuanda í brjóst og
reyndist traustur og góður liðs-
maður sem aldrei lét sitt eftir
liggja, jákvæð og atorkusöm.
Minnisstæðar eru ótal skemmti-
legar stundir á fundum og ferða-
lögum okkar, innanlands og ut-
an, þar var hún alltaf hrókur alls
fagnaðar í glaðra kvenna hópi.
Fyrir næstum aldarfjórðungi
urðum við nágrannar. Allar göt-
ur síðan höfum við átt mikil og
góð samskipti bæði í starfi og
leik, án þess að nokkurn skugga
bæri á vináttu okkar. Nú á ég
ekki lengur von á stuttu en
ákveðnu banki og hressilegu
kalli inn um gættina; „Ertu
heima“!? Margar spjallstundir
höfum við átt við eldhúsborð
hvor annarrar, þó aldrei lengi í
einu því Helga hafði alltaf svo
margt á prjónunum sem hún
vildi drífa í að sinna. Ég sakna
hennar.
Helga var heilsteypt og rétt-
sýn. Hún lá ekki á skoðunum
sínum og gekk rösklega að
hverju því verkefni sem ljúka
þurfti, ósérhlífin og úrræðagóð.
Alltaf boðin og búin að bjóða
fram aðstoð sína. Hún gat líka
gert grín að sjálfri sér, þegar
svo bar undir. Hún skilur eftir
svo margar góðar minningar –
þær eru okkur sem þekktum
hana hvatning til að reyna að
duga vel, að hennar fyrirmynd.
Ég minnist Helgu með virð-
ingu, hlýju og þakklæti fyrir
trygga vináttu og öll góðu sam-
skiptin. Við Bragi sendum Birni
bónda hennar, sonum þeirra,
tengdadætrum og afkomenda-
hópnum öllum innilegar samúð-
arkveðjur og biðjum þeim bless-
unar.
Elsku Helga.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Ingunn Ásdís
Sigurðardóttir.
Það ríkir sorg og söknuður í
systrahópi Soroptimistaklúbbs
Skagafjarðar. Í dag kveðjum við
sómakonuna Helgu Sigur-
björnsdóttur. Helga var einn af
stofnfélögum Soroptimsta-
klúbbs Skagafjarðar og starfaði
með klúbbnum allt til dánar-
dags, eða í hartnær 32 ár. Við
förum nærri um að á starfstíð
sinni gegndi hún flestum ef ekki
öllum embættum klúbbsins og
öllum sinnti hún af sömu rögg-
semi, einlægni og elju. Hún var
einörð talskona bættrar stöðu
kvenna í samfélaginu, í héraði
sem og utan landsteinanna. Hún
var gegnheill soroptimisti.
Helga var jákvæð og fróð-
leiksfús og oft kom hún auga á
nýstárlegar hliðar mála og
kynnti fyrir okkur hinum.
Þannig dýpkaði hún skilning
okkar á margbreytileika lífsins
og fékk okkur ósjaldan til þess
að brosa út að eyrum eða skella
upp úr.
Helga kom til dyranna eins
og hún var klædd og á sama
hátt tók hún á móti nýjum
systrum á þeirra forsendum.
Hún hljóp undir bagga þegar á
þurfti að halda en tranaði sér
ekki fram. Þannig studdi Helga
við störf klúbbsins með ráðum
og dáð án þess að kalla á hrósið
og gerði heldur lítið úr öllu sam-
an ef eitthvað var. Einstakling-
ar eins og Helga eru ómetanleg-
ir hverjum félagsskap og
nærveru hennar verður sárt
saknað. Myndin af dugmikilli,
smágerðri konu sem stóð keik í
lífsins ólgusjó og deildi lífs-
krafti sínum til annarra er
sterk. Í hjörtum okkar geymum
við minningu um einstakt
systraþel kvenskörungs sem
þekkti sinn stað í lífinu.
Systur í Soroptimistaklúbbi
Skagafjarðar senda Birni, son-
um þeirra og fjölskyldum ein-
lægar samúðarkveðjur og þakka
elsku Helgu samfylgdina.
F.h. Soroptimistaklúbbs
Skagafjarðar,
Erla Björk Örnólfs-
dóttir og Sigríður
Svavarsdóttir.
Oft er það svo þegar lífið
rennur sitt skeið á enda hjá sum-
um einstaklingum að þeim sem
eftir standa þykir lífsklukkan
hafa tifað allt of hratt.
Okkur sem kynntumst Helgu
Sigurbjörnsdóttur finnst hún
hafa átt margt ógert. Helga var
kraftmikil kjarnakona hvar sem
hún fór og í forystu margvís-
legra framfaramála í sinni
heimabyggð.
Ef henni sýndist að eitthvað
mætti betur fara í velferðarmál-
um samfélagsins hófst hún
handa og hreif aðra með sér til
að vinna að úrbótum.
Áratugum saman vann hún
sem leikskólastjóri á Sauðár-
króki og átti hug og hjarta barna
og samstarfsfólks. Meðfram
vinnu kenndi hún þjóðbúninga-
saum, gjarnan heima hjá sér og
lagði þá stofuna sína undir nám-
skeiðin.
Þjóðbúninganámskeiðin
spurðust út vestur yfir „fjallið“
og varð að ráði að biðja Helgu að
kenna þjóðbúningasaum í Heim-
ilisiðnaðarsafninu á Blönduósi.
Námskeiðin eru orðin býsna
mörg og fjölmargar konur notið
leiðsagnar Helgu, ýmist komið
sér upp nýjum upphluts- eða
peysufatabúningi eða lagað og
breytt gömlum búningum sem
legið hafa inni í skápum ónotaðir
í mörg ár. Að afloknu verki voru
stoltar konur og ekki síst Helga
sem nutu þess að sjá að fallegur
búningur varð til, gamalt grátt
silfur, sem legið hafði jafnvel
óhreyft áratugum saman í blikk-
dós, hreinsað og gyllt og öðlaðist
nýtt líf.
Í tengslum við þessi námskeið
í Heimilisiðnaðarsafninu varð
okkur Helgu fljótt vel til vina.
Hún var einstaklega glaðvær, en
gat verið snögg upp á lagið og
hvatvís þegar svo bar undir, ekki
síst þegar henni fannst konurn-
ar sem hún leiðsagði ekki hafa
unnið heimavinnuna sína. En
það var stutt í hlýjuna og and-
artaki seinna sagði hún eins og
ekkert væri sjálfsagðara
„heyrðu vinan – ég skal klára
þetta fyrir þig“.
Helga var hvunndagshetja og
ætlaði að sigrast á þessum „skít“
eins og hún nefndi örðuna sem
kom upp í munnholi fyrir nokkr-
um árum en varð snögglega að
óslökkvandi báli.
Fyrir stuttu hélt hún í hönd
mína á sjúkrabeði og sagði – „ég
er ekkert á förum, Elín“.
Þannig minnumst við þessar-
ar baráttukonu.
Með innilegri samúðarkveðju
frá okkur Jóhannesi til Björns
eiginmanns hennar og fjöl-
skyldu,
Elín S.
Sigurðardóttir.
Okkur brá sunnudaginn 1.
nóv. sl. er sú fregn barst að
Helga Sigurbjörnsdóttir væri
látin. Skilin milli lífs og dauða
eru snögg og hörð. Breytingin
óafturkræf, en minningin lifir -
á breiðtjaldi hugans teiknast
myndir. Við stöldrum við vorið
1970. Undirritaður, þá um tví-
tugt, hafði tekið að sér að æfa
lúðrasveit á Sauðárkróki. Björn
Sverrisson, hornleikari í sveit-
inni, tók að sér að hýsa mig.
Þannig kynntist ég þeim hjón-
um Bjössa og Helgu. Það er
heiðríkja og sólskin yfir þessum
dögum, ég unglingur, þau ung
hjón með þrjá litla og tápmikla
drengi. Ég varð einn af fjöl-
skyldunni þessar vikur.
Þá kynntist ég eljusemi, inn-
leik og hlýju sem ég ekki gleymi.
Samskipti hafa verið stopul, en
það er svo með vináttu að hún lif-
ir þó hlé verði á. Það voru
ánægjulegir endurfundir austur
á Hafursá og heima á Hólma-
grund, fallegar stundir og létt
spjall. Það er lán hvers sam-
félags þegar úr veljast einstak-
lingar sem leggja meira fram en
við hin. Helga Sigurbjörnsdóttir
var ein þeirra. Hún hafði köllun
til að auðga umhverfi sitt og var
óþreytandi að vinna að uppeldis-,
félags- og menningarmálum.
Hún er sönn fyrirmynd. Að leið-
arlokum er efst í huga þakklæti
fyrir að hafa kynnst Helgu og
hennar eðliskostum. Bjössa, Sig-
urbirni, Sverri, Pétri og fjöl-
skyldum vottum við dýpstu sam-
úð.
Sigursveinn
Magnússon,Sigrún
Valgerður Gestsdóttir.
Helga Sigurbjörnsdóttir eða
„Helga fóstra“ eins og hún var
gjarnan kölluð, til að greina
hana frá öðrum Helgum og und-
irstrika hvað hún starfaði við,
var mögnuð kona sem gaman
var að kynnast. Kynnin voru
löng og lágu leiðir okkar saman
á ólíkum stöðum. Eins og svo
margir sem ólust upp á Krókn-
um þá byrjaði Helga að hafa
áhrif á mann í leikskóla en henn-
ar starfsævi snerist um börn og
hvað væri þeim fyrir bestu. Utan
vinnu starfaði hún m.a. að kven-
félagsmálum, saumaði og kenndi
að sauma þjóðbúninga, vann fyr-
ir leikfélagið, félag eldri borgara
ofl.
Eftir leikskólann tók við smá
hlé á kynnum af Helgu, nema
þegar maður laumaðist í garð-
inn hjá henni og Bjössa við
Skagfirðingabrautina og var
gripinn. Það urðu engin eftir-
mál því uppalandinn Helga
skildi vel hvað ungir drengir
voru að brasa. Í mesta lagi
hrökk maður við þegar hraður
taldandinn skall á manni en svo
kom brosið.
Kynnin urðu svo enn meiri
eftir að við Sverrir fórum að
bralla ýmislegt saman. Það var
alltaf hressandi að koma til
Helgu og Bjössa þar sem manni
var vel tekið, góð ráð gefin ef
stefnan var tekin „út í bæ“. Þeg-
ar kom að sveitarstjórnarárun-
um var Helga í forystu í leik-
skólamálum sveitarfélagsins,
með sínar sterku og ákveðnu
skoðanir. Góður vinskapur end-
urspeglaðist í getunni til að geta
rökrætt, jafnvel með nokkrum
hraða, um hvað væri börnunum
og sveitarfélaginu væri fyrir
bestu.
Á einum fundinum sem ég sat
var Helga að tugta okkur til sem
endaði með því að þáverandi
bæjarstjóri sagði: „Helga! Hvort
er ég bæjarstjóri eða þú?“ Þetta
þótti mér alveg dásamlegt og
lýsti vel hversu mikið Helga bar
hag barnanna og leikskólanna
fyrir brjósti. Svona var Helga,
ákveðin og rökföst en sanngjörn.
Helga starfaði í rúmlega 40 ár
hjá Sauðárkróksbæ og síðar
Sveitarfélaginu Skagafirði.
Helga var í raun frumkvöðull í
leikskólamálum í sveitarfélaginu
og barðist alla tíð fyrir því að
þeim málum væri vel sinnt. En
hún barðist fyrir mörgu og ekki
síst Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki
og að hjálpa þeim sem áttu um
sárt að binda.
Helga lá ekki á skoðunum sín-
um, sem betur fer, því allir
græddu á því að heyra þær þótt
ekki væru allir endilega sam-
mála þeim. Helgu gæti einhver
hafa kallað stjórnsama en hún
var fyrst og fremst full af ástríðu
fyrir því sem hún tók sér fyrir
hendur og bar ábyrgð á.
Helga hafði húmor þegar
maður afréð að stríða henni
smávegis. Man ég eftir því er við
biðum saman á flugvellinum eft-
ir flugi suður. Ég heilsaði henni
vitanlega með virktum og fagn-
aði og spurði hvað hún væri að
þvælast. Hún sagðist vera komin
í stjórnunarnám.
Ég fór að hlæja og spurði
hvað hún ætti eftir ólært? Helga
skildi púkaskapinn í mér, brosti
út að eyrum, hló og lagði til að ég
kæmi með sér.
Fyrir skömmu fékk Helga
Samfélagsverðlaun Skagafjarð-
ar, viðurkenningu sem hún átti
svo sannarlega skilið eftir að
hafa haft hag barna og fjöl-
skyldna, sem og íbúa sveitar-
félagsins, að leiðarljósi alla tíð.
Helgu er minnst með mikilli
hlýju og þakklæti. Sverri vini
mínum, Bjössa og fjölskyldunni
allri sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Gunnar Bragi
Árið 2012 kom Helga Sigur-
björnsdóttir inn í stjórn Text-
ílseturs Íslands og tók svo
snemma árs 2019 sæti í stjórn
Textílmiðstöðvar Íslands.
Helga var fulltrúi Heimilisiðn-
aðarfélags Íslands í báðum til-
vikum. Í störfum sínum sem
stjórnarmaður var hún ráðagóð
og réttsýn og lá aldrei á skoð-
unum sínum. Það átti illa við
hana að hanga við ákvarðana-
töku ef ljóst var að búið væri að
ná góðri niðurstöðu. Það sem
einkenndi Helgu var skelegg
framkoma og þurfti hún ekki
mörg orð til að komast að aðal-
atriðunum.
Helga var mikilhæf hand-
verkskona og bjó yfir mikilli
þekkingu á handverki og unni
fallegu handverki. Hún var opin
fyrir nýjungum og hafði gaman
af að sjá afurðir textíllistafólks
hér í Textílmiðstöðinni. Helga
var alltaf boðin og búin til verka
hvernig sem stóð á.
Eitt sinn á Prjónagleði mætti
hún nánast af skurðarborðinu
eftir mjaðmaskipti en hafði fyrir
aðgerðina hóað saman her
kvenna úr Skagafirði sem sýndu
þjóðbúninga við opnun hátíðar-
innar.
Hún lét þá ekki sitt eftir
liggja frekar en fyrri daginn.
Starfsfólk og stjórn Textíl-
miðstöðvarinnar vill með þess-
um fáu orðum þakka Helgu fyrir
hennar stjórnarstörf og framlag
til textíls.
Þau voru ekki unnin með
hangandi hendi.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur sendum við eiginmanni
hennar og fjölskyldu.
Fyrir hönd starfsmanna og
stjórnar Textílmiðstöðvarinnar,
Jóhanna Erla
Pálmadóttir.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs föður, stjúpföður,
tengdaföður og afa.
ÞORSTEINS G. SIGURÐSSONAR,
Þorláksgeisla 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á Landspítalanum í
Fossvogi og Landakoti fyrir einstaka umönnun og hlýju við mjög
erfiðar aðstæður.
Sigurður Þórir Þorsteinsson Hildur Hrönn Oddsdóttir
Halldór Örn Þorsteinsson Lilja Björg Sigurjónsdóttir
Kristján Helgason
Erna Þórey, Eiður Þorsteinn, Alexandra Mist
Helga Karen, Emma Sóley og Ísak Logi
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN ÓLÖF SVEINJÓNSDÓTTIR,
Lilla,
Tjarnarflöt 9, Garðabæ,
lést 9. nóvember. Útförin fer fram í dag,
föstudaginn 20. nóvember, að nánustu ættingjum viðstöddum.
Streymt verður frá útförinni á https://www.facebook.com/
streymi-á-útför-Guðrúnar-Ólafar-Sveinjónsdóttur-08210067774
940/
Jóhannes Árnason
Sveinjón Jóhannesson
Árni Jóhannesson
Kristín A. Jóhannesdóttir Sigurður Straumfjörð Pálsson
ömmu- og langömmubörnin
Elsku pabbi.
Nú ertu lagður af
stað í síðustu ferðina
og er ferðinni heitið
inn í sumarlandið. Ég hef síðast-
liðna viku fengið margar spurn-
ingar frá strákunum um hvernig
sumarlandið er og hvort afi sé að
hjálpa einhverjum þar og hvort
bílar bili þar líka. Ég svaraði þeim
að sumarlandið er fullkomið og
nákvæmlega eins og afi vill að það
sé.
Ég er svo þakklát fyrir okkar
tíma hérna saman, hvað þú hefur
kennt mér margt. Við gátum unnið
inni í skúr saman svo tímunum
skipti og það þurfti ekki að tala (já
ég lærði það að lokum). Ég á svo
margar magnaðar minningar um
þig og allar ferðirnar sem við fór-
um saman, hálendið og fjöllin voru
alltaf í uppáhaldi hjá okkur. Þegar
ég var lítil man ég varla eftir ferð
inn í Þórsmörk þar sem þú varst
ekki úti í miðri á að hjálpa til. En
það er svo ekta þú, ég man við vor-
um að keyra í Þýskalandi og það
var bíll bilaður hjá fjölskyldu, auð-
vitað varst þú kominn ofan í húdd
að aðstoða. Takk pabbi fyrir að
hafa endalausan húmor í okkur
systurnar og sýna okkur að standa
með okkur sjálfar. Stríðnispúkinn
hjá þér var aldrei langt undan og
ef þú gast strítt einhverjum og náð
honum aðeins á loft, það var það
Eiríkur
Gunnarsson
✝ Eiríkur Gunn-arsson fæddist
3. apríl 1950. Hann
lést 4. nóvember
2020.
Útför Eiríks var
gerð 13. nóvember
2020.
besta … sérstaklega
þegar það var annar
en ég.
Pabbi sagði alltaf:
Þú veist hvar ég er,
munið að lifa lífinu,
við deyjum bara einu
sinni.
Það er stórt ör á
hjartanu mínu núna
og er ég sorgmædd
en samt þakklát að
hafa fengið þessar
frábæru minningar og höfum við
verið dugleg síðastliðið ár að
passa upp á hvort annað. Hrein-
skilni er eitthvað sem þú þekktir
vel og sagðir þína skoðun og hef
ég reynt að gera það líka og staðið
með sjálfri mér eins og þú marg-
bentir mér á þegar ég var yngri.
Við systurnar munum halda
áfram með húmorinn þinn og
hugsum um mömmu og alla af-
leggjarana og tengdasynina.
Takk pabbi fyrir að vera þú.
Takk pabbi fyrir alla þolinmæð-
ina
Takk pabbi fyrir frábærar
minningar
Takk pabbi fyrir að vera til
staðar fyrir mig hvenær og hvar
sem er.
Takk fyrir að vera heimsins
besti afi og alltaf tilbúinn að hjálpa
til.
Takk fyrir allt, sakna þín svo
mikið.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Elska þig, þín
Hrönn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar