Morgunblaðið - 20.11.2020, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2020
✝ Elías ÓlafurMagnússon
fæddist 8. júlí 1936
á Veiðileysu í Ár-
neshreppi,
Strandasýslu.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Höfða Akranesi 10.
nóvember 2020.
Foreldrar hans
voru Magnús Guð-
berg Elíasson,
bóndi í Veiðileysu, f. 20. júlí
1897, d. 14. sept. 1980, og
Emelía Þórðardóttir húsfreyja,
f. 6. sept. 1907, d. 3. jan. 1997.
Systkini Elíasar eru Þórður, f.
25.2. 1935, Ingibjörg, f. 27.8.
1938, d. 12.2. 2018, Sigurvin, f.
20.12. 1939, Sólveig, f. 18.3.
1941, Hulda, f. 20.5. 1943. Einn-
ig átti Elías fósturbróður sem
foreldrar hans tóku að sér og
hét Guðbrandur Jón Guð-
brandsson, f. 26.7. 1925, d. 26.4.
1990.
Elías gekk í hjónaband árið
1964 með Hrafnhildi Jóns-
dóttur, f. 6.9. 1944, d. 15.7.
2018. Börn þeirra eru: 1) Magn-
Hann fór að heiman á vertíðír í
Ólafsvík, Suðureyri og Hafn-
arfirði. Þar byrjuðu hann og
Hrafnhildur saman, stofnuðu
þau svo heimili í Djúpavík, þar
áttu þau heima þar til þau flutt-
ust til Akraness árið 1972 og
höfðu búið þar það sem eftir
var ævi. Árið 2017 fluttist Elías
á Hjúkrunarheimilið Höfða.
Á Akranesi vann Elías lengi
störf tengd sjómennsku, hann
var háseti á Haraldi Böðv-
arssyni Ak-12 og fleiri skipum í
nokkur ár, var að róa á trillu
fyrir aðra í einhvern tíma og
átti sjálfur trillu í nokkur ár.
Hann fór að vinna í járnblendi-
verksmiðjunni Elkem í ein-
hvern tíma og vann nokkur
sumur í Hvalstöðinni. Síðustu
árin í vinnu vann hann við
beitningar, bæði á Suðureyri og
Akranesi.
Árið 2008 veiktist Elías al-
varlega,og varð aldrei samur
eftir það.
Útför hans verður gerð frá
Akraneskirkju í dag, föstudag
20. nóvember, kl. 13. Í ljósi að-
stæðna verða einungis nánustu
aðstandendur viðstaddir at-
höfnina. Athöfninni verður
streymt frá vef Akraneskirkju:
https://www.akraneskirkja.is
Virkan hlekk á streymi má
einnig finna á:
https:/www.mbl.is/andlat
ús Guðberg, f.
13.10. 1964. 2) Guð-
mundur, f. 5.11.
1965, synir hans
eru Elías Hall-
grímur, f. 2.1.
2001, og Hall-
grímur Ísak, f. 1.5.
2002, fósturdóttir
Karólína Olsen, f.
19.5. 1998. 3) Unn-
ar Aðalsteinn, f.
7.1. 1967, vinkona
hans er Margrét Þórðardóttir.
4) Ingibjörg Anna Elíasdóttir, f.
26.12. 1967, maki Þröstur
Karlsson, dætur þeirra eru
Heiðrún Sól, f. 17.11. 2004, og
Brynja Margrét, f. 25.2. 2007,
dóttir Ingibjargar er Hrafnhild-
ur Anna, f. 22.11. 1997, dóttir
Þrastar er Hrafnhildur, f. 25.6.
1996, unnusti hennar er Daníel
Magnússon, sonur þeirra er
Unnar, f. 18.1. 2017.
Elías ólst upp í Veiðileysu í
Árneshreppi í Strandasýslu og
gekk í Finnbogastaðaskóla og
við kennslu í Djúpavík. Hann
byrjaði ungur að hjálpa for-
eldrum sínum til við bústörf.
Elsku faðir okkar kvaddi
þennan heim 10. nóvember sl.
eftir skyndileg veikindi. Elli,
eins og hann var oftast kall-
aður, var lífsglaður maður og
kátur flestar stundir.
Pabbi var skemmtilegur og
spaugsamur, það var stutt í
grínið hjá honum, og alltaf kát-
ur. Heimili þeirra var opið öll-
um og vinsælt hjá vinum og
ættingjum að stoppa í kaffisopa
og þá var oft hlegið og glatt á
hjalla. Pabbi var mikill dundari
og gat eytt góðum tíma einn við
ýmsa iðju, það vafðist ekkert
fyrir honum og hann gat lagað
flest.
Og hann flinkur við ýmsa
smíðavinnu þótt hann væri ekki
lærður. Við minnumst þess þeg-
ar hann kom heim í einn frítúr,
þegar hann var á togara fyrir
um 40 árum, að hann réðst í að
smíða eldhúsbekk og var bekk-
urinn enn í notkun á heimilinu
undir lokin, bara búið að skipta
nokkrum sinnum um áklæði.
Pabbi keypti sér stingsög fyrir
um 20 árum og sagaði út ýmsar
fígúrur sem Hrafnhildur svo
málaði og puntuðu heimilið með
afrakstrinum. Þetta var
skemmtilegt áhugamál þeirra á
seinni hluta ævinnar.
Skemmtilegast fannst honum
að renna norður á Strandir í
heimahagana. Í Djúpavík undi
hann sér best í sumarhúsinu
þeirra mömmu sem þau bjuggu
í fyrstu búskaparárin og kallast
Símstöðin.
Það var fjölmennt í Djúpavík
á sumrin, aðrir ættingjar komu
í sín hús og allir hittust, og mik-
ill gestagangur hjá þeim, sem
þau höfðu gaman af. Síðustu
áratugi höfði þau ásamt okkur
afkomendum unnið við viðhald
og endurbætur á húsinu og
sóttum við öll í að vera þar í
okkar fríum. Oftast þegar þau
voru fyrir norðan var eitthvað
af okkar systkinunum þar líka
eða við öll, enda sóttum við í að
fara þangað og vera með þeim á
sama tíma. Hann reri einnig á
trillu um tíma og ekki leiddist
honum að sigla innan um
Strandafjöllin.
Pabba fannst gaman að fá
barnabörnin í heimsókn og
hafði alltaf tíma fyrir þau og var
alltaf til í að bregða á leik með
þeim. Sóttu þau í að fá að koma
til ömmu og afa og skemmtileg-
ast var að fá að gista hjá þeim,
og urðu þær gistinæturnar
nokkuð margar.
Hann var mjög hjálpsamur,
og aðstoðaði okkur við ýmislegt,
og einnig aðra. Það sýndi sig í
einni ferðinni þeirra mömmu
með Bændaferðum um Evrópu
fyrir mörgum árum. Í skoðun-
arferðum í þeirri ferð aðstoðaði
hann mann sem var í hjólastól
og var einn á ferð og bauðst
pabbi til að ýta honum um
svæðin á áfangastöðunum.
Pabbi veiktist alvarlega árið
2008, fékk heilablóðfall, og náði
sér ekki alveg til baka eftir það.
Hann gekk um með hækju og
fékk aðstoð hjá mömmu við
daglegar athafnir, en greindist
svo með parkinson nokkrum ár-
um síðar og það var áfall ofan á
hin veikindin.
Mamma okkar lést árið 2018
eftir baráttu við krabbamein í
fimm ár, og var það honum mik-
ið áfall.
Við eigum góðar minningar
um pabba og erum þakklát fyrir
öll árin saman og kveðjum hann
með miklum söknuði. Við viljum
trúa því að foreldrar okkar hafi
sameinast á ný. Takk fyrir allt
elsku pabbi, við elskum þig.
Magnús, Guðmundur, Unn-
ar og Ingibjörg.
Elsku afi, nú ert þú farinn frá
okkur og skilur eftir sælar
minningar sem verða okkur
ávallt ofarlega í huga. Þ.á m.
göngurnar á Langasandi þar
sem við skemmtum okkur enda-
laust saman við að krota myndir
af bátum í sandinn, veiðiferð-
irnar í Kjós þar sem við krakk-
arnir undruðumst allt það dýra-
líf sem flæktist í netinu þínu og
auðvitað allar þær stundir sem
við áttum saman í Djúpavík, en
efst í huga skilur þú eftir minn-
ingu þess hve frábær afi þú
varst og þykir okkur leitt að
þurfa að kveðja þig en við vitum
að þú hefur sameinast ömmu
enn á ný. Hvíldu í friði afi minn.
Hrafnhildur Anna.
Elsku afi, við vonum að þér
líði vel núna, við munum ekki
mikið eftir þér áður en þú veikt-
ist en munum eftir að við fórum
stundum í kartöflugarðinn og
tókum upp kartöflur með þér og
ömmu, og það var alltaf gaman
og að koma og gista hjá ykkur,
og alltaf hafðir þú tíma til að
leika við okkur, en við minn-
umst þín sem skemmtilegs afa.
Takk fyrir allt og hvíldu í
friði, elsku afi.
Heiðrún Sól og Brynja
Margrét.
Elías Ólafur
Magnússon
✝ Halla SoffíaGuðmunds-
dóttir fæddist á
Akureyri 21. apríl
1936. Hún lést á
heimili sínu Víði-
lundi 24 á Ak-
ureyri 12. nóv-
ember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur Magn-
ússon múrara-
meistari, f. 14.11. 1910, d.
30.10. 1972, og Kristín Guð-
björg Magnúsdóttir, f. 11.10.
1913, d. 21.10. 2011. Systkini
hennar eru Magni, f. 1933, Við-
ar, f. 1939, Margrét, f. 1945,
Oddný, f. 1943, og Sigurgeir, f.
1952.
Eiginmaður Höllu er Halldór
Kristín Guðbjörg Halldórs-
dóttir, f. 22.3. 1967, maki
Magnus Rönnlund, f. 16.9.
1967. Börn þeirra eru Viktor
Alexander, Rebekka Lind og
Kristófer Gunnar. Lang-
ömmubörn Höllu eru 13.
Halla flyst med foreldrum
sínum til Reykjavíkur 1953 og
aftur til Akureyrar eftir að
Halldór og hún giftu sig 1956.
Þau bjuggu síðan á Akureyri
allan sinn búskap. Hún var
heimavinnandi þar til börnin
voru komin á legg, þá fór hún
út á vinnumarkaðinn og starf-
aði lengst af við verslunarstörf
í vefnaðarvörudeild KEA.
Útför hennar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 20 nóv-
ember 2020, kl. 13.30.
Athöfninni verður streymt á
Facebooksíðunni Jarðarfarir í
Akureyrarkirkju – beinar út-
sendingar:
https://tinyurl.com/y5cpxdvz
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Karl Karlsson, f.
20.2. 1930. Þau
gengu í hjónaband
19.5. 1956. Börn
Höllu og Halldórs
eru: 1. Guðmundur
Karl Halldórsson,
f. 27.11. 1955,
maki Þórdís Þór-
isdóttir, f. 25.09.
1958. Sonur þeirra
er Guðmundur Ív-
ar. 2. Karl Ásgrím-
ur Halldórsson, f. 16.5. 1957,
maki Þórunn Jónsdóttir, f.
13.7. 1957. Þau eiga þrjár dæt-
ur, Margréti Rún, Elvu Rán og
Andreu Ösp. 3. Þórhalla Hall-
dórsdóttir, f. 10.3. 1960, maki
Svavar Tulinius, f. 4.6. 1960.
Þeirra börn eru Helgi Már,
Halldór Örn og Halla Soffía. 4.
Það var alltaf gott að koma
til ömmu og afa. Móttökurnar
voru ávallt innilegar og heimilið
var alltaf hlýlegt enda amma
mikil húsmóðir. Hún passaði
upp á að alltaf væri til eitthvert
góðgæti og þegar við komum í
heimsókn var yfirleitt það
fyrsta sem amma gerði að
spyrja hvort við værum ekki
svöng og vippa fram kræsing-
um sem oft á tíðum voru heima-
gerðar. Kleinurnar hennar
ömmu voru í sérstöku uppá-
haldi enda þær allra bestu og
ófáar minningar tengdar
bakstrinum á þeim enda feng-
um við barnabörnin stundum að
hjálpa til við að snúa áður en
þær voru steiktar og var amma
ávallt tilbúin til að leiðbeina og
kenna við það sem og flest allt
annað sem við tókum okkur fyr-
ir hendur hjá henni.
Þau voru ófá skiptin sem við
fengum að gista hjá ömmu og
afa. Morgunmaturinn alltaf
heitur og tilbúinn þegar við
vöknuðum, oftast ristað brauð
með eggjum og kavíar. Í hádeg-
inu var oft boðið upp á skyr en
ömmu tókst einhvern veginn að
hræra skyrið allt öðruvísi en
öllum öðrum, a.m.k. var skyrið
hennar ömmu alltaf miklu betra
en annars staðar. Ef til vill
vegna þess að amma setti slurk
af sykri saman við það. Mat-
seldin hjá henni var yfirleitt
upp á „gamla mátann“, svona
alvöruheimilismatur sem var
vel brasaður og ljúffengur. Það
var alltaf hægt að stóla á að
maður færi saddur og sáttur frá
ömmu og afa og oftar en ekki
var einhverju góðgæti laumað í
poka og í vasann hjá manni áð-
ur en maður fór. Það var einnig
óbrigðult að maður var kvaddur
með kossi og knúsi sem var svo
fast og innilegt að aldrei fór á
milli mála að maður fann innst
inn að hjartarótum hvað maður
var elskaður.
Ófáar voru ævintýrastundirn-
ar sem við áttum með þeim í
hjólhýsinu í Fnjóskadalnum.
Fátt var skemmtilegra en að fá
að fara þangað með ömmu og
afa í volvóinum þar sem Villi
Vill og Ríó tríó hljómuðu ásamt
fleiri klassískum smellum. Þar
var dagurinn tekinn snemma
með morgunmat að hætti ömmu
og dagurinn í framhaldi fullur
af ýmsum ævintýrum. Göngu-
túrar við ána, tína fallega steina
og drullumalla í gömlu tóftun-
um þar sem amma tók þátt í
öllu. Það kom einstaka sinnum
fyrir að maður fékk skammir ef
maður fylgdi ekki alveg regl-
unum við ána en skammir frá
ömmu voru einhvern veginn
þannig að maður vissi upp á hár
að maður hafði ekki gert rétt.
En henni tókst samt á einhvern
undraverðan hátt að lauma með
svolitlu brosi svo maður fann og
vissi að skammirnar voru bara
fyrir einskæra ást og umhyggju
á okkur.
Þessi umræddi svipur hjá
ömmu dúkkaði líka stundum
upp við aðrar uppákomur. Til
dæmis mátti honum bregða fyr-
ir þegar við systkinin komum í
heimsókn og búið var að bæta
við nýju gati í eyrað eða enn
einu húðflúrinu. Þá setti sú
gamla upp svipinn sem var svo
auðlesinn og mátti þar lesa „ég
hefði nú kannski kosið að þið
hefðuð látið vera að gera þetta
en ég er samt svo ánægð að þið
eruð hamingjusöm“ og svo
fylgdi alltaf innilega ástarknús-
ið hennar ömmu með í kjölfarið
og koss á kinnina.
Amma fylgdist alla tíð vel
með öllu sínu fólki og bar hag
allra fyrir brjósti og vildi fá
fréttir af öllum. Fjölskyldan var
henni sem gull og gersemar og
var hún afar stolt af öllum af-
komendum sínum og stuðning-
inn frá henni vantaði aldrei.
Hún var alla tíð hófsöm og
hæglát kona, hún var sanngjörn
og tillitssöm við allt og alla og
kannski örlítið gamaldags í
háttum og hefðum en afar stolt
og góðvild hennar fylgdi henni
alla tíð og náði langt út fyrir
fjölskylduna.
Elsku amma takk fyrir þetta
allt og alla þína ást og hlýju. Þú
hefur klárlega haft áhrif á það
hver við erum og hvaða ein-
staklingar búa innra með okkur
um ókomna tíð.
Þín barnabörn,
Meira: mbl.is/andlat
Helgi Már Tulinius,
Halldór Örn Tulinius
og Halla Soffía Tul-
inius.
Elsku Halla, hlýja, blíða, ást-
ríka, listræna, tengdamamma.
Við höfum í 40 ár gengið sam-
ferða og átt margar góðar
stundir og skapað margar góð-
ar minningar. Margar þeirra
eru með stórfjölskyldunni á
góðum stundum en aldrei naust
þú þín betur en með fólkinu
þínu Minningarnar sem mér
þykir þó vænst um eru bundnar
við samverustundirnar sem ég
og fjölskylda mín áttum í gegn-
um árin með ykkur Halldóri í
Víðlundi, í Byggðarveginum og
svo aftur í Viðilundi. Og stund-
irnar sem við áttum bara tvær
að spjalla um lífið og tilveruna
eða þú að reyna að kenna mér
að hekla, baka pönnukökur eða
kynna fyrir mér dásemdir harð-
angurs og klausturs. Þessar
minningar geymi ég í hjarta
mínu og ég mun sakna þín mik-
ið.
Við vorum á margan hátt
ólíkar en þú varst umburðar-
lynd og skilningrík og sást til
þess að ólík sýn okkar á lífið og
tilveruna spillti ekki fyrir okkur
á lífsins göngu.
Takk fyrir samfylgdina,
elsku Halla mín. Góða ferð inn í
Sumarlandið þar sem allt þitt
góða fólk mun taka á móti þér
opnum örmum.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju hönd.
Gáfur prýddi fagurt hjarta
gleði bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Þórdís.
Halla Soffía
Guðmundsdóttir
Amma mín,
amma Stína á Akur-
brekku. Núna þegar
ég kveð þig hugsa
ég aftur til æskuár-
anna á Akurbrekku í Hrútafirði
og þess góða tíma sem við áttum
saman. Sveitin mín, Akurbrekka í
Hrútafirði, var draumaveröld,
veröld sem þið afi bjugguð til fyr-
ir mig. Á Akurbrekku hafði ég
alltaf nóg fyrir stafni og þar
skorti mig aldrei neitt, þú sást til
þess amma. Ég á ótal góðar
minningar frá þessum tímum
sem ég dvaldi hjá ykkur á Ak-
urbrekku og eru þetta mínar
bestu og kærustu minningar. Öll
sumrin sem ég var hjá ykkur,
stundum yfir páska og jól og einn
vetur, bjó ég hjá ykkur og gekk í
barnaskólann á Reykjum. Þú
hafðir alltaf miklar áhyggjur af
mér og brýndir fyrir mér að fara
varlega, enda kannski ekki van-
þörf á. Á Akurbrekku sást þú um
heimilið af einstökum myndar-
skap, eitthvað sem allir sem ein-
hvern tímann þangað komu í kaffi
eða mat geta vottað um. Ég dreg
það í efa að betri kleinur hafi
nokkur maður smakkað. En þú
sást ekki bara um heimilið heldur
gekkst þú í öll þau störf sem
ganga þurfti í á bænum. Hvort
sem það var að stjórna dráttar-
vélum í heyskap eða vaka yfir
rollum á næturnar í sauðburði og
allt þar á milli, þú gast það allt.
Þú varst einstaklega hæfileikarík
og þér var margt til lista lagt,
þótt þú vildir sem minnst úr því
gera sjálf. Til að mynda gast þú
spilað á gítar og orgel listavel og
pikkað lög upp eftir eyranu og
leikið, eitthvað sem ekki er á færi
allra. Þú hugsaðir fyrst um aðra
og svo þig, núna hugsa ég um þig
og sakna þín. Hvíldu í friði
áhyggjulaus amma mín, minning-
in um þig mun lifa.
Böðvar Sigurbjörnsson.
Kristín
Jóhannsdóttir
✝ Kristín Jó-hannsdóttir
fæddist 21. febrúar
1932. Hún lést 5.
nóvember 2020.
Útförin fór fram
14. nóvember 2020.
Elsku amma
Stína á Akurbrekku
og síðar í Hveravík,
takk fyrir mig.
Við eigum saman
svo margar góðar
minningar. Það var
alltaf gaman í heim-
sókn hjá þér. Það
var í miklu uppá-
haldi að hlusta á vín-
ylplötur í plötuspil-
aranum og svo
spilaðir þú á gítarinn og við sung-
um með. Í kaffitímanum var allt-
af boðið upp á ristað brauð með
marmelaði.
Þið afi voruð með áskrift að
Stöð 2 svo afi gæti horft á enska
boltann. Ég naut góðs af því og
fékk að koma í heimsókn á föstu-
dagskvöldum til að horfa á Idol
Stjörnuleit.
Þú varst alltaf búin að kaupa
eitthvert gotterí fyrir mig og það
fannst mér ekki verra.
Þú gafst þér alltaf góðan tíma
til að spjalla, hringdir oft og
spurðir fregna. Það var greini-
legt hve stolt þú varst af öllum
þínum afkomendum.
Elsku amma. Ég gleymi því
aldrei þegar ég heimsótti þig síð-
ustu jól, þá nýorðin ófrísk og ekki
búin að segja neinum frá, samt
var eins og þú vissir það.
Við hittumst í hinsta sinn þeg-
ar ég var gengin 36 vikur, þú
varst hress og vildir ólm gefa
okkur kaffi. Það er afskaplega
sárt að hugsa til þess að sonur
minn hann Atli Steinn hafi aldrei
fengið tækifæri til þess að kynn-
ast þér en ég mun sjá til þess að
hann heyri óteljandi sögur af
ömmu og afa í Hveravík.
Þú varst af þeirri kynslóð
kvenna sem létu þarfir annarra
ganga fyrir sínum, alltaf varst þú
tilbúin að hjálpa.
Í sveitinni hefur það aldrei
verið til siðs að tala um tilfinn-
ingar sínar. Ég verð því að láta
duga að skrifa það hér, því ég
held ég hafi aldrei sagt það við
þig upphátt – elsku amma, ég
elska þig.
Hvíldu í friði.
Helga Margrét
Þorsteinsdóttir.