Morgunblaðið - 08.12.2020, Qupperneq 21

síðar í Borgarnes. Í mörg ár voru
þau virk í félagi húsbílaeigenda
og fóru í margar ferðir á ári með
þeim félagsskap og nutu sín þar í
hópi sinna góðu vina sem þau
eignuðust þar. En þau ferðuðust
ekki bara innanlands – utan-
landsferðir voru tíðar – og þar
sem þau hjónin unnu bæði fyrir
Flugleiðir þá voru tækifærin fjöl-
mörg. Verslunarferðir til Glas-
gow og fleiri staða, þaðan sem
komu margar góðar gjafir til
okkar hjóna og barna okkar sem
ævinlega vöktu tilhlökkun og
gleði. Einn var þó sá staður í ver-
öldinni sem þau heimsóttu oftast
og þótti afar vænt um, var það
Gran Canarý. Ferðirnar þangað
urðu alls 40 og á Ensku strönd-
inni voru þau eins og á heima-
velli, því kynntumst við hjónin
þegar við fórum að leggja leið
okkar þangað og áttum með
þeim dýrmæta viku síðustu tvö
skiptin sem þau fóru þangað.
Söngstundir hjá Harry og mæt-
ing á Mannabar á kvöldin var
skylda enda áttu þau þar sitt
sæti og gaf það þeim mikið að
vera í fjörugum félagsskap sem
skemmti sér í söng við harmon-
ikkuleik og gítarspil. Þykir mér
vænt um að hafa fengið tækifæri
til að upplifa það með þeim. Það
var Deddu erfitt þegar tengda-
pabbi þurfti að fara á hjúkrunar-
heimili en þegar hann komst að í
Sléttunni nú í vor, í næsta ná-
grenni við heimili þeirra á
Sléttuveginum, sá hún fram á
betri tækifæri til samvista við
hann en því miður gekk það ekki
eftir.
Að leiðarlokum þakka ég
minni kæru tengdamóður ástríki,
vináttu og umhyggjusemi liðinna
áratuga. Börnin okkar hjóna
syrgja ömmu sína og barnabörn-
in langömmu og þakka henni allt
sem hún var þeim. Minningin lif-
ir.
Kristján Gíslason.
Amma mín.
Alltaf sýndir þú manni athygli
og stuðning. Alltaf hlustaðir þú á
mig, þrátt fyrir að ég þyrfti að
segja það fimm sinnum, því þú
heyrðir svo illa. Alltaf var til ís
og súkkulaðisósa sem harðnaði.
Alltaf knúsaðirðu mig og kreistir
örlítið. Alltaf styttirðu buxurnar
mínar ef þess þurfti. Alltaf fann
ég fyrir að þú elskaðir mig.
Húsbílaferðirnar voru magn-
aðar, við elskuðum að hlusta á
menn spila á sög og harmonikku
í þessum ferðum. Þú sagðir svo
góðar sögur af ferðaævintýrum
hjá þér og afa og vonandi ertu
komin í nýtt ferðaævintýri á góð-
um stað.
„Góðir hlutir gerast hægt“
finnst mér einkenna þig og þitt
líf.
Þú þurftir ekki að vera fyr-
irferðarmikil eða segja mikið því
alltaf fann ég fyrir ást frá þér!
Takk fyrir samveruna amma
mín. Elska þig!
Oliver Sigurjónsson.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Elsku amma mín. Amma í
Kefló, amma á Sléttuveginum.
Það er mér ólýsanlega erfitt
að hugsa þá hugsun til enda að
ég eigi aldrei eftir að hitta hana á
ný. Við hittumst síðast í Þýska-
landi þegar stórfjölskyldan hitt-
ist í brúðkaupi og aldrei hefði
mig grunað að það væri í síðasta
skiptið sem ég fengi að knúsa
elsku ömmu. Við töluðum saman
á facetime á afmælisdaginn minn
og svo aftur nokkrum dögum síð-
ar. Þá var hún orðin mjög veik og
við vorum farin að skilja í hvað
stefndi. Á svona stundum er
mjög erfitt að vera búsett er-
lendis og komast hvorki lönd né
strönd eins og staðan er í dag.
Ég hugsa með hlýju til ömmu
og afa og er þakklát fyrir allar
góðu minningarnar sem ég á með
þeim. Amma Ingibjörg (Dedda)
var ljúf og yndisleg kona, sem
dekraði við okkur barnabörnin.
Það var alltaf yndislegt að koma
í Heiðarbakkann, í fallega húsið
á horninu. Ég naut þess að fara í
bað í ævintýralegu stóru baðkari,
spila pílu með afa í bílskúrnum
og að fara í heita pottinn. Ég
elskaði að máta alla gömlu ballk-
jólana hennar ömmu og gramsa
aðeins i skúffum og skápum.
Hún átti alltaf svo mikið af alls
konar framandi hlutum, frá
ferðalögum og fríhöfnum, gull og
glingur.
Amma og afi ferðuðust mikið á
sínum tíma og þau komu alltaf
heim með gjafir, okkur til mik-
illar ánægju. Amma var alltaf
brún og sæl eftir nokkrar vikur á
Kanarí, þar sem hún og afi
dvöldu ótalmörgum sinnum. Við
fengum að sjá myndir og heyra
sögur af lífinu þar, og það var
auðvelt að sjá að þessar ferðir
voru þeim mikils virði. Við gerð-
um oft góðlátlegt grín að ís-
lensku fiskibollunum sem fengu
stundum að fara með í töskunni
til Kanarí, en amma lét það ekki
á sig fá og hélt sínu striki.
Við unnum saman eitt sumar i
flugeldhúsinu og það var gaman
að sjá hana að störfum, í vinnu
þar sem hún var vel liðin sam-
starfsfélagi. Ég bjó hjá þeim í
Keflavík það sumar og við áttum
góða tíma saman. Þegar ég bjó
svo síðar í Reykjavík var alltaf
gott að koma við á Sléttuvegin-
um og fá nýjustu fréttir af stór-
fjölskyldunni og fá eitthvað gott
að borða. Eftir að ég flutti til
Noregs hef ég alltaf heimsótt
þau á leið heim frá flugvellinum.
Það verður skrítið að keyra fram
hjá næst þegar ég kem heim.
Elsku amma, ég mun sakna
þín. Takk fyrir allt.
Svanhildur Kristjánsdóttir.
Elsku amma
Nú er djúpt sár í hjarta okkar
fjölskyldunnar, það er erfitt að
taka þessu.
Á yngri árum voru minning-
arnar úr höllinni í Keflavík eft-
irminnilegastar. Þar var mikið líf
og þar mátti róta í öllum skúff-
um. Það var líka alltaf til ís í
frystinum og þér var alveg sama
hversu mikla íssósu við settum á
ísinn, allt mátti.
Þú stóðst ávallt við bakið á
okkur og fylgdist með hverju
skrefi. Það sem ég mun sakna
mest er hversu lengi við knús-
uðumst alltaf. Seinasta samtalið
okkar á spítalanum var ofboðs-
lega gott og þá minningu mun ég
eiga í hjarta mínu.
Þú tókst öllum svo vel, bauðst
alla velkomna í fjölskylduna og
varst manna fyrst að mæta á
staðinn í öllum áfangafögnuðum.
Þú lést þig ekki vanta neins stað-
ar og varst alltaf mætt til að
klappa okkur upp.
Þín verður sárt saknað.
Viktor Sigurjónsson
og fjölskylda.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. DESEMBER 2020
aðeins munaði tveimur árum á
okkur, en það átti eftir að breyt-
ast. Samheldni og mikill sam-
gangur einkenndi þau systkini
frá Hverfisgötu 96, sem faðir
Sigrúnar og móðir mín voru
hluti af. Heimboð og jafnvel dag-
legir hittingar voru sjálfsagðir.
Skemmtilegt var að koma í
Mávahlíðina þar sem Sigrún ólst
upp, ekki síst í jólaboðin sem
haldin voru þar og eru mér eft-
irminnileg þótt langt sé um liðið.
En örlögin höguðu því svo að
eftir að við urðum fullorðnar og
komnar með eigin heimili flutt-
um við báðar með fjölskyldur
okkar í sömu götu í Seljahverfi.
Og það sem betra var að börnin
okkar beggja voru á sama reki
og urðu vinir og bekkjafélagar.
Og nú urðu kynnin meiri og vin-
skapur betri og nánari. Ég dáð-
ist að Sigrúnu, hversu vel hún
hélt utan um barnahópinn sinn
og hve myndarleg húsmóðir hún
var. Einnig náðu eiginmenn okk-
ar vel saman og deildu sameig-
inlegu áhugamáli, að eignast
jarðarskika og gera út á hvers
kyns veiðar. Fóru þeir í margar
skoðunarferðir um landið til að
líta á jarðir sem voru til sölu og
kölluðum við þau ferðalög gjarn-
an jarðarfarir. Ekkert varð þó
úr þeim plönum. En við fórum
líka í sannkallaðar fjölskyldu-
ferðir um landið með allan
krakkaskarann, gistum í tjöldum
og skoðuðum fáfarnar slóðir.
Það er gott að eiga slíka vini og
granna sem Sigrún og Ingi voru.
Sigrún menntaði sig sem leik-
skólakennara, sem hét reyndar
fóstra þá, og starfaði við það ár-
um saman. Við höfðum báðar
brennandi áhuga á kennslu- og
uppeldismálum og ræddum þau
oft. Við vorum ekkert endilega
alltaf sammála en það gerði ekk-
ert til. Við tókum bara upp þráð-
inn aftur síðar og héldum áfram
að rökræða stefnur og leiðir í
kennslumálum.
Svo kom að því að þau Ingi og
Sigrún fluttu sig um set, úr
Seljahverfinu yfir í Grafarvog í
nýtt hús þar. Þangað var líka
gott og notalegt að koma.
Að endingu vil ég þakka
frænku minni og vinkonu kær-
lega fyrir allar góðu stundirnar
okkar, tryggð hennar við fólkið
sitt og þrautseigju á hverju sem
gekk. Ég votta börnunum henn-
ar, Maríu, Guðmundi, Ásu og
Viggó, tengdabörnum og barna-
börnum innilega samúð.
Sigrún Sighvatsdóttir.
Það sem mér kemur fyrst í
hug þegar ég minnist minnar
kæru vinkonu er gleðin sem
fylgdi henni. Alltaf gátum við
látið eins og stelpukjánar, þrátt
fyrir að vera komnar á þennan
virðulega aldur. Minnist allra
gönguferðanna okkar. Fórum oft
saman niður á Vitatorg eftir að
við gerðumst virðulegir eldri
borgarar og fengum okkur að
borða eða kaffi um miðjan dag-
inn. Skildum bílana oft eftir hjá
Kjarvalsstöðum eða bílakjallara
Vitatorgs og fengum okkur síðan
góðan hring um bæinn. Svo öll
skiptin í kaffi heima hjá henni og
góða gönguferð ýmist á undan
eða á eftir.
Við kynntumst fyrst þegar ég
fjögurra ára flutti í Mávahlíðina
þar sem hún bjó fyrir með sinni
fjölskyldu í Mávahlíð 24. Þau
systkinin, Hilmar, Gísli og
Björn, misstu móður sína þegar
Sigrún var aðeins tveggja ára.
Það var mikil gæfa systkinanna
þegar María kom inn í þeirra líf
og seinna gengu þau Viggó
pabbi þeirra í hjónaband.
Í Mávahlíð var gaman að alast
upp, mikið fjör og margir krakk-
ar í hverju húsi. Við vorum
margar stelpurnar á svipuðum
aldri og urðum margar góðar
vinkonur. Við erum tvær úr
Mávahlíðinni sem söknum okkar
góðu vinkonu – Guðbjörg Helga-
dóttir úr Mávahlíð 20 og ég úr
Mávahlíð 19. Síðan bættust við
aðrar sem kynntust henni í
barna- og unglingaskólanum og
bættust í okkar vinahóp, Ólöf
Vilhelmsdóttir og Ósk Davíðs-
dóttir.
Svo tók lífið við hjá Sigrúnu –
fór einn vetur í Húsmæðraskól-
ann í Reykjavík. Fór í Fóstru-
skólann og gerðist fóstra – sem
núna heitir leikskólakennari og
vann við það í mörg ár.
Hún eignaðist fjögur frábær
börn og hefur verið ánægjulegt
að fylgjast með hversu mikil
samheldni og gleði hefur verið
hjá þeim systkinum og mikil um-
hyggja í öllum veikindum Sig-
rúnar. Stóran hóp af barnabörn-
um átti hún sem hún elskaði og
naut þess að vera með og fleiri á
leiðinni.
Þakka frábæra vináttu.
Sigrún Karlsdóttir.
Við í Hugaraflinu kveðjum í
dag góða vinkonu. Sigrún Vigdís
starfaði með Hugarafli um ára-
bil. Hún vann í bataferli sínu af
svo mikilli jákvæðni og seiglu
sem við uppgötvuðum með tím-
anum að einkenndi hennar per-
sónuleika. Hún Sigrún Vigdís lét
erfiðleika ekki buga sig, hún
bretti upp ermarnar og lagði sig
alla fram. Sigrún Vigdís leitaði
bjargáða og nýtti sér þau og
kenndi öðrum. Hún var okkur
góð fyrirmynd í að huga að mat-
aræðinu og hreyfingunni. Hún
var svo skemmtileg og hlátur-
mild og tók þátt í öllu starfinu
með gleði. Sigrún Vigdís tók að
sér ýmis verkefni hjá Hugarafli
á bataleið sinni. Henni var það
mikilvægt að gefa til baka og
styðja samferðafólk sitt. Hún
tók á móti nýliðum og leiddi þá
inn í starfið og lét sér annt um
að ferlið gengi vel. Sigrún Vigdís
var fús að miðla reynslu sinni af
andlegum áskorunum og gefa
öðrum von. Hún tók meðal ann-
ars þátt í verkefni sem byggði á
að heimsækja geðdeildir til að
kynna Hugarafl og hvetja fólk
sem var að fara að útskrifast til
að leita sér aðstoðar.
Við Sigrún Vigdís tengdumst
nánum böndum og ég mun
sakna hennar og vináttu okkar
um ókomna tíð. Við ræddum
mikið saman og hún kynnti mig
fyrir börnum sínum og barna-
börnum sem hún elskaði heitar
en allt annað. Ég fékk reglulega
að heyra um nýja meðlimi og
hún var alltaf full tilhlökkunar
þegar nýr erfingi var á leiðinni.
Hún var svo þakklát fyrir fjöl-
skyldu sína og hún fann alltaf
fyrir góðum stuðningi barna
sinna og mat svo djúpt gleðina
sem barnabörnin gáfu henni.
Þegar gengið er í gegnum van-
líðan er ekkert betra en fjöl-
skylda sem styður og lætur sig
varða í öllum aðstæðum. Það að
eiga stórt hlutverk innan fjöl-
skyldu eins og Sigrún Vigdís átti
er ómetanlegt.
Þegar krabbameinið kom til
sögunnar var aðdáunarvert
hvernig Sigrún Vigdís tók á því.
Hún leit á þetta eins og hvert
annað verkefni sem hún ætlaði
að takast á við. Hennar viðhorf
var aðdáunarvert, hún bretti aft-
ur upp ermarnar og leitaði allra
leiða með opnum huga. Við sáum
hana minna síðustu tvö ár þegar
hún leitaði sér hjálpar annars
staðar, en hún hélt alltaf tengsl-
unum og leyfði okkur að fylgjast
með. Alltaf þegar hún kom í hús
kom með henni gleðin og sam-
verustundirnar voru góðar. Við
erum þakklát fyrir að hafa feng-
ið að vera samferða Sigrúnu
Vigdísi um stund og munum
geyma minningarnar með hlýju í
hjartanu.
Við vottum aðstandendum og
vinum innilega samúð.
Fyrir hönd Hugarafls, Auður
Axelsdóttir
Auður Axelsdóttir
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði elsku vinkona.Inni-
legar samúðarkveðjur til barna,
tengdabarna, barnabarna og
systkina. Þín vinkona
Ósk.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýju vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGURLAUGAR PÁLSDÓTTUR,
Dúu,
Laugatúni 11, Sauðárkróki,
sem lést 22. nóvember á Heilbrigðisstofnun
Norðurlands Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á HSN á Sauðárkróki og
lyflækningadeild SAK, Akureyri, fyrir góða umönnun og hlýtt
viðmót.
Guðrún Sighvatsdóttir Ásgrímur Sigurbjörnsson
Páll Sighvatsson Margrét Grétarsdóttir
Gunnlaugur Sighvatsson Elín Gróa Karlsdóttir
og barnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
ástkærs föður, tengdaföður, afa, langafa
og bróður,
ÓLAFS K. EIRÍKSSONAR,
Hlíðarhvammi 12, Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vitatorgs og
Hrafnistu í Laugarási.
Erik Bo Eiríksson Tove Andersen
Alex Eiríksson
Racel Eiríksson Oddur Garðarsson
Svava Eiríksdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir,
tengdamóðir og amma,
MARÍA OLGEIRSDÓTTIR
Tangabryggju 13, Reykjavík
lést á líknardeildinni í Kópavogi föstudaginn
4. desember. Útför hennar fer fram frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 10. desember klukkan 13.
Vegna aðstæðna verður aðeins nánasta fjölskylda viðstödd
útförina.
Hreiðar S. Albertsson
Jóhanna Olga Hreiðarsdóttir
Davíð Kr. Hreiðarsson Guðrún Petra Árnadóttir
og barnabörn
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför ástkærs eiginmanns míns, mágs
okkar og frænda,
BALDURS H. ASPAR
prentara,
Sólheimum 25, Reykjavík.
Þóra Guðnadóttir
systkini og frændfólk
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns, stjúpföður, tengdaföður
og afa,
RAGNARS HARALDSSONAR,
Skálagerði 5, Akureyri.
Áslaug Magnúsdóttir
Gunnar Pálsson Giti Chandra
Arshia Eyrún Gunnarsdóttir
Ashali Ásrún Gunnarsdóttir
Sigurlaug Björnsdóttir Jóhannes Jónsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir minn,
tengdafaðir og afi,
ÞÓR JÓHANN VIGFÚSSON
leigubílstjóri,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 4. desember.
Jarðarför auglýst síðar.
Mai Yodchan
Vigfús Jóhann Þórsson Ásdís Kristjánsdóttir
Freyr Vigfússon Tara Ósk Markúsdóttir