Morgunblaðið - 10.12.2020, Síða 55

Elsku litli frændi okkar, það er
svo sárt og erfitt að þurfa að
kveðja þig langt um aldur fram.
Það er svo óraunverulegt að þú
sért farinn. Hvernig á maður að
útskýra það fyrir öllum frænd-
systkinum þínum að það fá ekki
allir að verða gamlir?
Á þessum erfiðu tímum reynir
maður að hugsa um minningarnar
og tímann sem við höfðum með
þér. Þú varst fyrsta systkinabarn-
ið í fjölskyldunni og okkur fannst
við eiga svo mikið í þér. Við erum
þakklát fyrir þann tíma sem við
fengum saman og nú síðast þegar
við fengum að fagna fermingar-
deginum með þér og sjá hvað þú
ljómaðir með daginn þinn og
fékkst að hafa hann alveg eins og
þú vildir.
Þú varst svo einstaklega blíður
og barngóður, það var svo fallegt
að horfa á hvað þér þótti vænt um
öll litlu frændsystkinin þín og
naust þess að vera innan um þau.
Mikið tómarúm hefur skapast
við fráfall þitt, elsku Helgi okkar,
og það er erfitt að ímynda sér lífið
án þín. Við munum varðveita
minningarnar um þig í hjörtum
okkar um alla tíð.
Þín
Hulda Hrund, Guðlaug
Dagmar og Helgi Hörður.
Elsku blíði og dásamlegi vinur
okkar Helgi Jóhannesson hefur
nú kvatt.
Í gegnum áratuga vináttu við
Mörtu Maríu, móður Helga, og
seinna Pál, vorum við svo heppin
að vera hluti af lífi hans.
Helgi var mjög sérstök mann-
eskja. Kringum hann var alltaf
bjart ljós hlýju og kærleika. Hann
var naskur á smáatriði, gríðarleg-
ur húmoristi og elskaði góðar sög-
ur og trúnó, eins og hann á kyn til.
Helgi hafði enga þörf fyrir að láta
á sér bera en fékk þeim mun
meira út úr því að fylgjast með
sínum nánustu njóta. Helgi hafði
mannbætandi nærveru.
Elsku Helgi okkar. Það er leit-
un að ljúfari dreng en þér. Takk
fyrir að leyfa okkur að vera hluti
af þinni tilveru. Þú sýndir okkur
nýjar og dýpri hliðar lífsins. Þú
kenndir okkur mikilvægi húmors
og gleði, þú kenndir okkur hvern-
ig við lifum í æðruleysi og þú
kenndir okkur mikilvægi þess að
vera þakklát. Þú gerðir okkur að
betri manneskjum og fyrir það er-
um við þakklát.
Minningarnar lifa með okkur.
Ein sú allra besta ert þú með þitt
hlýja bros, nýfermdur hjá Sið-
mennt, stjarna dagsins í hvítum
pólóbol eins og klipptur út úr
sumarleyfisparadís í sænska
skerjagarðinum. Þú verður áfram
með okkur í huga og hjarta þar
sem fólkið þitt er nú, okkar kæru
vinir, Marta María, Páll, Kolbeinn
Ari, Guðný Kristín og Katrín
Pála.
Þínir vinir,
Ástríður, Björg og Greipur.
Mikið voru það sorglegar frétt-
ir að Helgi, elsti sonur Mörtu
Maríu vinkonu minnar, væri fall-
inn frá. Upp í hugann koma minn-
ingar er tengjast ljúfum stundum
sem við vinkonurnar áttum saman
með börnunum okkar þegar þau
voru yngri, en þá vorum við dug-
legar við að sameina afþreyingu
fyrir þau og okkur sjálfar. Ekki
þurfti að nauða mikið í dætrum
mínum til að koma með á þessa
fundi enda var elsta dóttir mín á
tímabili bálskotin í Helga. Sú
hrifning var reyndar ekki gagn-
kvæm en kræsingarnar sem
Marta galdraði oftast fram slógu
aðeins á ástsýkina. Þessir fundir
okkar með krakkana gengu oftast
vel. Synir Mörtu voru yfirleitt
skapgóðir og meðfærilegir en
Helgi átti þó alveg til skap, þó svo
hann hafi verið sannkallaður ljúf-
lingur. Í því sambandi er minn-
isstæð ferð á Snæfellsnesið þar
sem Helgi, þá líklega fimm ára
gamall, heimtaði að ganga heim
enda búinn að fá sig fullsaddan á
náttúruskoðun og ástleitinni dótt-
ur minni, sem sá ekki sólina fyrir
honum. Það var skondin sjón þeg-
ar hann arkaði af stað eftir mal-
arvegi á Öndverðarnesi íklæddur
tígramynstraðri úlpu af móður
sinni. Hann sinnti engum köllum
um að koma upp í bílinn en að lok-
um náðu foreldrar hans að telja
honum hughvarf svo ekki gekk
hann heim til Reykjavíkur.
Í seinni tíð hef ég dáðst að styrk
vinkonu minnar og æðruleysi
varðandi sjúkdóm Helga. Sömu-
leiðis hef ég dáðst að því hvernig
hún hefur haft drengina sína í fyr-
irrúmi og verið meðvituð um
hversu dýrmætt það var að eiga
góðar stundir með þeim. Þannig
kom hún til dæmis ekki við hjá
mér á Akureyri í sumar þegar hún
átti leið í gegnum bæinn á húsbíl
með synina. Ég varð hálfmóðguð
en hún sagði mér í síma að það
væri ekkert gaman fyrir þá að hún
væri alltaf að kjafta við eitthvert
fólk. Forgangsröðunin var að
sjálfsögðu hárrétt enda tíminn
með Helga takmarkaður, þó ekki
hafi þá verið vitað að hann yrði
svona stuttur.
Kæra vinkona, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur á þessari
sáru stundu. Palli, Jói, Kolbeinn,
Fanney, Guðný og Katrín, ykkur
votta ég einnig samúð mína sem
og öðrum ástvinum.
Snæfríður Ingadóttir.
Ég kynntist Helga þegar við
byrjuðum í Réttó. Helgi var einn
af mínum bestu vinum og við höf-
um átt margar góðar stundir sam-
an. Eitt af því sem lét hann skera
sig úr var að hann var alltaf kátur
og glaður þrátt fyrir veikindin.
Helgi mætti líka alltaf í skólann
brosandi. Eitt af því sem Helgi
kenndi mér var að horfa á björtu
hliðarnar í lífinu og ganga í gegn
um það brosandi eins og hann.
Hvíldu í friði.
Mikael Orri Baldursson.
Elsku Helgi bekkjarbróðir
okkar er farinn í sumarlandið
fagra, það er mjög sárt og hræði-
lega erfitt að hugsa til þess að
Helgi sé ekki lengur meðal okkar.
Minningin um einlægan og góðan
bekkjarbróður mun áfram lifa
með okkur. Við erum mjög þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast
Helga því hann var góður vinur
sem nánast allir gátu leitað til. Það
er stundum erfitt að hugsa til þess
hvað lífið getur verið óréttlátt að
taka í burtu góðan dreng en við er-
um öll mjög þakklát fyrir tímann
sem við fengum með Helga og að
hafa fengið að kalla hann vin okk-
ar því að Helgi var sannur vinur.
Helgi var strákur sem allir höfðu
gaman með, Helgi gat alltaf fengið
fólk til að hlæja og hann lét öðrum
í kringum sig líða vel. Dagurinn
sem við fréttum af andláti Helga
var okkur þungbær.
Hvíldu í friði elsku Helgi.
Ég bið Guð að gæta mín,
góða anda að hugga mig.
Sama ósk er eins til þín:
Almættið það sjái um þig
(Leifur Eiríksson)
Fyrir hönd bekkjarfélaga 9.
JKG,
Víkingur og Bergþór.
Síðustu helgina í nóvember
fengum við þær sorgarfréttir að
Helgi, nemandi hjá okkur í Rétt-
arholtsskóla, hefði orðið bráð-
kvaddur. Mikil sorg hefur ríkt síð-
an en allir í skólanum þekktu
Helga enda var hann einstakur á
svo margan hátt og snerti við
hjörtum okkar allra. Hlédrægur
dugnaðarforkur sem vildi ekki
láta hafa mikið fyrir sér.
Helgi komi til okkar í Réttó
haustið 2019 ásamt bekkjarfélög-
um sínum úr Hvassaleitisskóla
sem allir voru að byrja í unglinga-
deildinni stóru. Fjörugur hópur
góðra vina og Helgi þar á meðal
sem settu glaðlegan svip á skólann
okkar og skólabraginn. Við erum
ríkari eftir að hafa fengið að hafa
Helga hjá okkur í Réttó og svo
ótal margt sem við getum lært af
honum. Hugrekki, æðruleysi og
dugnaður er það fyrsta sem kem-
ur upp í hugann þegar við minn-
umst Helga og nemendur skólans
nefna líka margir góðmennsku og
hjartahlýju. Þessir eiginleikar
sem Helgi bjó yfir eru einmitt
þeir sem við öll ættum að tileinka
okkur og læra af. Lífið færir okk-
ur nefnilega öllum misjöfn verk-
efni en verkefni Helga var stórt
sem hann tókst á við á aðdáun-
arverðan hátt. Glaðlegur ungling-
ur sem mætti í skólann upp á
hvern einasta dag og sinnti sínu
vel og af vandvirkni.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Helga sem var
stór partur af skólasamfélagi
Réttarholtsskóla og hans verður
sárt saknað. Við sendum fjöl-
skyldu hans og vinum okkar
dýpstu samúðarkveðjur og varð-
veitum áfram dýrmætar minning-
ar um Helga.
Fyrir hönd nemenda og starfs-
fólks Réttarholtsskóla,
Margrét Sigfúsdóttir
skólastjóri.
Helgi kom til okkar í JKG-
bekkinn í Réttarholtsskóla haust-
ið 2019, fallegur drengur og kurt-
eis en svolítið feiminn. Honum
fylgdu góðir félagar úr Hvassa-
leitisskóla og jafnvel úr leikskóla.
Ekki var liðinn langur tími uns
allir í skólanum þekktu Helga;
strákinn sem brunaði um allt á
stólnum sínum, oftar en ekki með
tvo til þrjá stráka hangandi utan á
að sníkja sér far með grallarasvip
og gleðiblik í auga. Helgi var
hvers manns hugljúfi, með sitt fal-
lega, stundum sposka, bros og
góða skap. Hann var okkur góð
fyrirmynd þar sem hann sýndi fá-
dæma þrautseigju í leik og starfi,
innan skóla sem utan. Verkefnin
voru ekki alltaf létt en Helgi leysti
þau eitt af öðru með vandvirkni og
seiglu að leiðarljósi. Veggur í and-
dyri skólans ber þess merki þessa
dagana að Helgi snart líf nem-
enda í skólanum, veggurinn er
þakinn litlum post-it-miðum sem
nemendur í 9. bekk festu með fal-
legum orðum um Helga. Einn
miðinn er svohljóðandi og lýsandi
fyrir Helga: „Sá hann aldrei ekki
brosandi og hann gerði dagana
mína betri án þess að hann vissi
það.“
Blessuð sé minning Helga, hvíli
hann í friði.
Fjölskyldu Helga votta ég
mína dýpstu samúð, minningin
um góðan dreng lifir.
Jóhanna Kristín
Guðmundsdóttir,
umsjónarkennari í 9.JKG.
Í hjarta mér er sorg en jafn-
framt þakklæti. Ég var svo hepp-
in að fá að vera kennari þinn í
fjögur ár, þar af þrjú ár sem um-
sjónarkennari. Saman áttum við
og bekkjarfélagar þínir margar
skemmtilegar stundir sem munu
lifa áfram í hjörtum okkar og ylja
okkar þegar sorgin sækir að. Mér
er sérstaklega minnisstæð ferð í
Nauthólsvík á síðustu vordögun-
um okkar saman. Þar sem ég
kaus að líta hjá þegar þú þeystist
um á bílnum þínum í fyrsta skipti
með vinum þínum, úr andliti þínu
skein þvílík gleði að ég hafði ekki
hjarta í mér að stoppa ykkur fé-
lagana af.
Þú hafðir virkilega gaman af
lífinu og naust þess í botn að taka
þátt og fylgjast með prakkara-
skap og lenda í ævintýrum með
bekkjarfélögum þínum.
Þú áttir vísan stuðning vina
þinna en ástæða þess varst þú
sjálfur, alltaf glaður, þakklátur og
jákvæður.
Ég mun sakna þess að hitta þig
í skólanum og í hverfinu. Dýpstu
samúð til fjölskyldu og vina.
Ásta Björg
Guðmundsdóttir.
Hann var sá fyrsti sem kallaði
mig ömmu þó að ég væri afasystir
hans svo þá var að reyna að
standa undir þeim heiðri. Hér
heima var hann meira en ömmu-
strákur, hann var fjölskyldunni
vinur, „litli bróðir“, frændi, ná-
granni og ferðafélagi.
Honum svo mjúkum, blíðum og
fríðum fékk ég að hossa á hand-
legg svo ótal sinnum og gæta.
Hann svo lágróma, orðvaran
og hugsandi að hlýða á segja ítar-
lega sögu.
Hann svo nákvæman, viljugan
og stoltan að hlusta á stauta orð
og sjá draga til stafs.
Hann svo léttan, spakan og at-
hugulan að bera á baki í okkar
borg og annarra landa.
Honum svo sælum, öruggum
og ratvísum að fylgja í skógar-
túrum og sjá taka áralagið.
Þar sem hlutverkið sem mér
var úthlutað í lífi hans var veg-
legt er tómið við fráfallið grimmt.
Með þakklæti fyrir samfylgdina,
Valgerður Garðars-
dóttir (amma Valla).
Hugur okkur mömmuvin-
kvenna Helga er hjá drengnum
fallega sem leit heiminn fyrir
fjórtán árum. Helga fylgdi sér-
stök hlýja, jákvæðni og svo, þeg-
ar reyna þurfti, dæmafár vilja-
styrkur og seigla. Helgi sem var
svo blíður virtist samt vera gerð-
ur úr harðasta efni náttúrunnar.
Við höfum dáðst að Helga og
fjölskyldunni allri taka á móti
þeim áskorunum sem fyrir þau
hafa verið lagðar. Æðruleysi og
þrautseigja einkenndu þá veg-
ferð en það aðdáunarverðasta
var að gleðin var aldrei lögð til
hliðar. Þau nýttu spil sín og tíma
til hins ýtrasta þar sem venjuleg-
ir vikudagar og sumarfrí voru
gerð að ævintýri. Og hafa kennt
okkur svo margt með viðhorfi
sínu.
Elsku Marta María og fjöl-
skylda, minning Helga mun lifa í
hjörtum okkar og minna okkur á
að lifa hvern dag líkt og hann
væri sá síðasti.
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Aldís H., Aldís M.,
Elín, Erla, Jórunn,
Júlía og Sigrún.
MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 2020
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
RUT PETERSEN
SIGURHANNESDÓTTIR,
lést á heimili sínu í Kópavogi miðvikudaginn
2. desember.
Sigr. Nanna Jónsdóttir William Wright
Birna Björk Sigurðardóttir Guðmundur Rúnar Heiðarsson
Bjarni Þór Sigurðsson Kristjana Arnarsdóttir
Ingibjörg Sigurðardóttir Victor Kiernan
Ásdís Sigurðardóttir Björn Már Bollason
og ömmubörn
Elskuleg móðir okkar, amma, langamma
og langalangamma,
PERLA KOLKA,
sem lést fimmtudaginn 3. desember, verður
jarðsungin frá Laugarneskirkju mánudaginn
14. desember. Aðeins nánustu ættingar
verða viðstaddir, en athöfninni verður streymt á slóðinni
https://www.mbl.is/andlat/
Björg Kolka Robin Melkun
Margrét Kolka Þórhallur Þorvaldsson
Ása Kolka Sverrir Tynes
Elín Perla Kolka Valur Arnarson
Heiður Óttarsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn
Elsku hjartans móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
GUÐRÚN HELGADÓTTIR
frá Kollsvík,
síðast Brúnavegi 9, Reykjavík,
lést að kvöldi 6. desember á Hrafnistu í
Reykjavík.
Elín G. Guðmundsdóttir
Anna Helgadóttir Egon Marcher
Sigrún Sjöfn Helgadóttir Óli M. Lúðvíksson
Hafdís Helgadóttir Björgvin R. Andersen
Kjartan Hrafn Helgason Ástríður Ólöf Gunnarsdóttir
Helgi Helgason María Baldursdóttir
barnabörn, langömmubörn og langalangömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og vinkona,
ÞÓRGUNNUR RÖGNVALDSDÓTTIR,
Ægisgötu 1, Ólafsfirði,
lést sunnudaginn 6. desember á
Heilbrigðisstofnun Norðurlands Siglufirði.
Útför hennar fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn
12. desember klukkan 14. Vegna fjöldatakmarkana verður
athöfninni einnig streymt á slóðinni
https://www.facebook.com/groups/419746082730446.
Ármann Þórðarson
Rögnvaldur Ingólfsson Jörgína Ólafsdóttir
Auður Guðrún Ármannsd. Sveinn Eyfjörð Jakobsson
Þórður Ármannsson Ester Jónasdóttir
Sigrún Eva Ármannsdóttir Andri Dan Róbertsson
barnabörn og barnabarnabörn