Morgunblaðið - 10.12.2020, Side 60

60 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 2020
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SKÚLI RÚNAR GUÐJÓNSSON,
Strikinu 2, Garðabæ,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, föstudaginn
4. desember. Útför hans fer fram frá
Vídalínskirkju þriðjudaginn 15. desember klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna er athöfnin einungis fyrir fjölskyldu
og boðsgesti.
Páll Skúlason Agnes Kragh Hansdóttir
Jónas Skúlason Elísabet M. Jóhannesdóttir
Skúli Rúnar Skúlason Sigríður Bergsdóttir
Auður Skúladóttir Magnús V. Magnússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HRAFNHILDUR TRYGGVADÓTTIR,
Elísabetarhaga 2, Akureyri,
lést laugardaginn 5. desember
á Öldrunarheimilinu Hlíð.
Útför hennar mun fara fram frá Höfðakapellu mánudaginn
14. desember. Í ljósi aðstæðna í samfélaginu verða einungis
nánustu aðstandendur viðstaddir. Sérstakar þakkir til
starfsfólksins á Birkihlíð og starfsfólks heimahlynningar á
Akureyri fyrir einstaka umönnun.
Þorgrímur Þorsteinsson
Elínborg Þorgrímsdóttir Hallsteinn Guðmundsson
Björn Þorgrímsson Drífa Kristjánsdóttir
Anna Guðrún Þorgrímsdóttir Eirik Blix Madsen
barnabörn og barnabarnabörn
Útför
JÓHANNS HJÁLMARSSONAR
skálds
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
11. desember klukkan 15.
Vegna fjöldatakmarkana er hægt að horfa
á athöfnina í streymi: https://youtu.be/cCQ3yMeK-os
Þorri Jóhannsson
Dalla Jóhannsdóttir
Jóra Jóhannsdóttir
og barnabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR J. N. INGÓLFSSONAR
málarameistara,
Fornastekk 3, Reykjavík.
Þorsteinn V. Sigurðsson Hrefna G. Magnúsdóttir
Ingólfur Sigurðsson
Sigríður Þóra Þorsteinsdóttir Pétur Þór Guðjónsson
Fanney Rut Þorsteinsdóttir Bjarki Heiðar Sveinsson
Rakel Ósk Jóelsdóttir Jónas Birgir Jónasson
Magnús Hlífar Jóelsson
Kristín Nordal Ingólfsdóttir
Fredrik Ingólfsson
Kristófer, Sunneva, Pétur, Tristan, Eva,
Natalía, Logi, Viktoría og Lovísa
Hugheilar þakkir til allra er sýndu okkur
hlýhug og samkennd vegna andláts okkar
ástkæru,
ELSU SIGURFINNSDÓTTUR
sjúkraliða,
Funalind 13, Kópavogi.
Sérstakar þakkir til yndislega starfsfólksins sem starfar á
líknardeildinni í Kópavogi, þið eruð öll einstök.
Fyrir hönd fjölskyldnanna,
Dagný Björk og Sóley Ósk
✝ Gunnar ÖrnHeimisson
Maríuson fæddist í
Reykjavík 22. maí
1982. Hann lést í
Kaupmannahöfn
21. nóvember 2020.
Foreldrar hans eru
María Magnúsdótt-
ir, f. 1.9. 1962 og
Heimir Jón Gunn-
arsson, f. 30.3
1961, unnusta hans
er Sari Paavola. Systir hans er
Tinna Heim-
isdóttir, f. 9.7.
1988, eiginmaður
hennar er Þorvald-
ur Guðjónsson og
börn þeirra eru
Þorvaldur Jón og
Matthías Örn.
Dóttir hans er
Sigríður María
Weiss Gunn-
arsdóttir, f. 10.2.
2012, búsett í Dan-
mörku.
Gunnar Örn ólst upp í Breið-
holti en hafði búið í Kaup-
mannahöfn síðan 2008. Hann
gekk í Ísaksskóla en lauk
grunnskólaprófi frá Breiðholts-
skóla og stúdentsprófi frá
Menntaskólanum við Sund.
Hann lærði sagnfræði og ís-
lensku í Háskóla Íslands og
stundaði nám í tungumálum og
hugvísindum við Kaup-
mannahafnarháskóla.
Útförin fer fram 10. desem-
ber 2020 klukkan 15 að við-
stöddum nánustu aðstand-
endum en henni verður streymt
hér:
https://youtu.be/Pe9YKDGtpm8
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Hinsta kveðja til skærasta
ljóss lífs míns sem nú hefur
slokknað.
Ljós í myrkri, langt og mjótt
markar upphafið hjá þér.
Allt í einu ertu komin
inní heiminn, lítill dofinn,
dregur andann hið fyrsta sinn.
Þú ert vorið, vindur hlýr
vekur hjá mér nýja kennd.
Og ég græt í gleði minni,
þú gefur mér með návist þinni
svo miklu meira en trúði ég.
Líf.
Ljómi þinn er skínandi skær.
Líf.
Augu þín svo saklaus og tær.
Fegurra en nokkuð annað.
Áhrifin ótvíræð;
ég svíf
því ég á
þetta líf.
Óskadraumur – ásýnd þín.
Ekkert jafnast á við það.
Þó mig þúsund drauma dreymi,
þessa stund ég alltaf geymi
í mínu sinni ókomin ár.
(Stefán Hilmarsson)
Takk fyrir allt, elsku Gunnar
Örn minn. Takk fyrir að hafa val-
ið mig sem móður þína. Takk
fyrir þína yndislegu og sterku
ást sem þú barst til mín. Takk
fyrir góða hjartað þitt. Takk fyr-
ir Siggu Maju.
Ég lifi og þú munt lifa áfram í
hjarta mínu. Þín elskandi
mamma.
Elsku sonur minn.
Erfiða tíma einn þú átt
einatt þú nú baslar.
Sofa skal nú eina nátt
sjáðu til, þú vaknar.
Heimir Jón Gunnarsson.
Minn besti vinur, uppáhalds-
manneskja, stóri bróðir og fyr-
irmynd.
Það er svo sárt að fá aldrei að
sjá þig framar. Aldrei að heyra
frá þér framar. Ég get alltaf ylj-
að mér við minningarnar sem ég
á um okkar tíma saman, heppin
ég að eiga minningar niður í
tveggja ára, það eru 30 ár af
minningum um þig. Það var allt-
af gott að tala við þig. Þú varst
hræddur um að það væri kvöð.
Það var aldrei kvöð, það var allt-
af yndislegt að tala við þig þó að
það væri líka stundum erfitt. Þú
vildir yfirleitt tala um eitthvað
skemmtilegt, ég átti að láta þig
hlæja svo þú gætir gleymt þér
um stund. Hætt að finna til og
finna eintóma gleði, þó ekki væri
nema í stuttan tíma. Þú vildir
vita allt sem Valdi Nonni og
Matthías Örn væru búnir að gera
síðan við töluðum síðast. Heyra
um öll uppátæki og allt sem þeir
væru búnir að læra. Þig langaði
fátt meira en að fá tíma með
þeim. Valdi Nonni á yndislega
minningu um þig og það þykir
mér svo vænt um. Ég lofa að
kenna þeim allt sem þú kenndir
mér. Líka að syngja Spillinga-
dans og alla aðra slagara með
dúettinum Plató, Tvíhöfða eða
Fóstbræðrum. Enginn kunni það
betur en ég og þú. En stundum
voru samtölin erfið og sár, stund-
um vildum við bara gráta og tala
um það sem er erfitt. Stundum
sungum við bara. Og þó að það
hafi verið erfitt þá þykir mér
mjög vænt um þau samtöl.
Þú sagðir mér svo oft hvað ég
væri heppin að hafa fundið hann
Valda, hann væri besti maki sem
hægt væri að hugsa sér fyrir litlu
systur sína. Og það sem þú elsk-
aðir syni mína, slík skilyrðislaus
ást er meira virði en nokkur ver-
aldlegur hlutur. Nú geyma þeir
þig í hjarta sínu, og það sama
gerum við Valdi. Þín verður allt-
af minnst með hlýju og brosi en
líka saknað með tárum. Takk
fyrir að kenna mér að vera betri
manneskja, takk fyrir að kenna
mér um femínisma, skaðsemi
neysluhyggju og umhverfis-
vernd. Takk fyrir að kenna mér
umhyggju, réttlætiskennd og
náungakærleik. Takk fyrir að
elska mig svo heitt. Takk fyrir
að gefa mér yndislegu og fallegu
bróðurdóttur mína, Siggu Maju.
Það var bara einn Nunni, og við
elskum þig út fyrir endimörk al-
heimsins. Ég lofa að kyssa
strákana frá þér, alla þrjá.
Að eilífu, þín litla systir.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafnan
vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu
friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum.)
Tinna Heimisdóttir.
Elsku Nunni minn.
Núna sakna ég þín sárt. Mér
finnst of langt síðan ég fékk að
heyra röddina þína, hlæja með
þér, deila sögum eða tala um
gömlu stundirnar. Samt er ekki
langt síðan við gerðum þetta
saman. Ég mun líklega aldrei
venjast því að heyra ekki í þér í
hverri viku.
Þú varst ljósið mitt í myrkr-
inu og stundum var ég þitt. Þú
gafst mér alla þína ást og at-
hygli, meira en ég hélt að ég
þyrfti. Þú sýndir mér þolinmæði
og gjafmildi. Þú varst einstakur.
Þú varst bróðir minn, besti
vinur og fyrirmynd.
Ég mun sakna þín alla daga,
þangað til við hittumst næst.
Þín systir,
Íris Björk.
Elsku nafni, elsku Nunni
minn. Það er erfitt að finna réttu
orðin þegar maður sest niður
með penna í hönd. Þú áttir alltaf
auðvelt með að láta pennann
virka. Þú þurftir ekki mörg orð
til að segja svo margt. Þegar ég
les það sem þú skrifaðir á fés-
bókinni kallar það fram bros hjá
mér, bros sem ég virkilega þarf
á að halda nú í dimmasta
skammdeginu sem er enn dimm-
ara eftir fráfall þitt. En í þessu
myrkri er gott að kalla fram
minningar um einstaklega ljúfan
dreng sem var annt um allt og
alla. Dreng sem hugsaði fyrst og
fremst um náungann án þess að
hugsa nægilega vel um sjálfan
sig í sínum veikindum. Nunni
var vinmargur en hann var ekki
bara vinur vina sinna heldur var
hann vinur allra enda mátti hann
ekki mæta manni á götu þá var
hann orðinn vinur hans. En
Nunni minn, þó svo að leiðir
skilji að sinni þá ertu samt alltaf
hjá mér.
Elsku Mæja, Heimir, Tinna,
Valdi og synir, amma Sigga og
Sigga Mæja, megi ljúfar minn-
ingar um drenginn okkar hjálpa
okkur á þessum erfiðu tímum.
Gunnar Örn frændi.
Þakka þér fyrir allt elsku
Gunnar minn. Það var alltaf
yndislegt að fá þig í heimsókn
þegar þú komst til Íslands og fá
að spjalla við þig um lífið og til-
veruna. Þín verður sárt saknað
og ég mun oft bíða eftir símtöl-
um frá þér. En í dag er komið að
kveðjustund og ég veit að þér
líður betur núna og að mamma
og pabbi taka vel á móti þér.
Þín frænka,
Guðný Rósa Magnúsdóttir.
Elskulegi Gunnar Örn er fall-
inn frá, langt fyrir aldur fram.
Þessi einstaklega viðkunnanlegi,
indæli og góðhjartaði drengur
var hvers manns hugljúfi og vildi
allt fyrir alla gera og þáði ekkert
nema bros og þakklæti í staðinn.
Hann sýndi öllum skilyrðislausa
ást og umhyggju, en það sem
skipti hann mestu máli var fjöl-
skyldan.
Ekkert vandamál var óyfir-
stíganlegt með hans leiðsögn og
ráðleggingum. Símtölin við hann
voru fjölmörg og löng, skemmti-
leg og fræðandi. Það er erfitt að
hugsa til þess að hann muni ekki
hringja aftur til að ræða lífið og
tilveruna; fá góð ráð frá honum
og hlæja saman að skondnum at-
vikum sem hann lenti í úti í Dan-
mörku.
Hvíldu í friði, elsku Nunni,
takk fyrir allt sem þú kenndir
mér. Þín verður sárt saknað en
bros þitt lifir að eilífu í hjarta og
hugum okkar allra.
Þín
Dagný Eir.
Það er stundum sagt um fólk
að það megi ekki neitt aumt sjá.
Oft er það orðum aukið en þegar
Gunnar Örn var annars vegar
átti það sannarlega mjög vel við.
Hann fann til með öllum nema
sjálfum sér. Vildi allt fyrir alla
aðra gera en lét sjálfan sig
gjarnan mæta afgangi. Hann
hafði áhuga á velferð af öllu tagi.
Gunnar var einlægur umhverf-
isverndarsinni og jafnréttissinni.
Hann var opinn fyrir öllu fólki,
öllum málefnum sem horfðu í
réttlætisátt og drakk í sig hvers
kyns fróðleik. Með íslenskuna og
sagnfræðina að vopni var Gunn-
ar jafnan vel með á nótunum og
maður kom aldrei að tómum kof-
unum hjá honum.
Það sýndi sig fljótt þvílíkur
hvalreki það var fyrir dýra-
verndarstarf mitt að fá Gunnar
til liðs við það árið 2004. Við
komum okkur upp aðstöðu í kofa
sem enn stendur á Skólavörðu-
stígnum og þar inni voru inni-
haldsríkir hugarflugsfundir
haldnir. Gunnar var algjörlega
óhræddur að stökkva inn í jafn
umdeilt verkefni og hvalavernd-
in var á þeim tíma. Gunnar Örn
virtist aldrei nokkurn tíma í vafa
um hvað rétt væri að gera og lét
gagnrýni og háðsglósur sem
vind um eyru þjóta. Hann var
hugmyndaríkur og útsjónarsam-
ur þegar kom að því að fram-
kvæma eitthvað.
En Gunnar Örn var líka
fjarska viðkvæmur. Viðkvæm sál
sem tók nærri sér það slæma og
erfiða í veröldinni. Virtist taka
það djúpt inn á sig og það gat
nagað hann. Hann var saklaus
sál og oft varnarlaus. Þrátt fyrir
allt sem seinna gekk á í tilveru
hans einkenndi sakleysið og ein-
lægnin hann alltaf. Ef eitthvað
slæmt beindist að honum þá
breiddi hann bara út faðminn og
lét sig hafa það.
Hann var afar handlaginn.
Allt lék í höndum hans, stórt og
smátt. Árið 2005 bauðst Gunnar
til að smíða kofa í garðinum mín-
um sem varð að mikilli og fag-
urri listasmíði. Færeyskur garð-
kofi með torfþaki prýðir garðinn
minn til minningar um einstakan
mann.
Þar sem ég skrifa þessa minn-
ingargrein frá Andalúsíu á Spáni
þá er algjörlega óraunverulegt
að Gunnar Örn sé farinn. Ég er
alls ekki búinn að meðtaka það.
Við töluðum oft saman eftir að
samstarfinu um hvalaverndina
lauk. Hann sendi mér gjarnan
greinar og fréttir um alls kyns
efni sem hann rakst á. Þótt árin
liðu og Gunnar væri fluttur til
Kaupmannahafnar var hann allt-
af jafn áhugasamur um dýravel-
ferðina og hvatti mig óspart
áfram. Og við ræddum um
heima og geima. Ég reyndi að
brýna fyrir honum að fara var-
lega, að elska sig sjálfan og vera
góður við sig svo hann hefði
þrek og orku til að reynast öðr-
um jafn vel og hann þráði. Við
ræddum saman á samfélagsmiðl-
um í sumar og haust og þá
heyrði ég að hann var ekki á
góðum stað. Honum var enn jafn
umhugað um aðra og var að
reyna að hjálpa öðru fólki en
hafði mun minni áhuga á að
hjálpa sér sjálfum.
Ég hef aldrei kynnst mann-
eskju með sterkari og einlægari
réttlætiskennd en Gunnar Örn
hafði. Hann var svo góður í
gegn. Óréttlætið kvaldi hann.
Nú hefur hann fengið frið í sál-
ina. Minning um einstaklega
góðan og fallegan dreng lifir að
eilífu.
Ég votta fjölskyldu Gunnars
mína allra innilegustu samúð.
Sigursteinn Róbert Másson.
Við eigum erfitt með að trúa
því að þetta sé raunveruleikinn,
að þú sért farinn frá okkur, fal-
lega sál, að við eigum ekki eftir
að sjá þig né heyra í þér aftur.
En það er engin spurning að þú
ert hetjan okkar sanna. En
minningarnar um þig eru svo
margar og munu lifa og ylja okk-
ur um hjartarætur.
Takk fyrir allt yndislegi
Gunnar Örn okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
Gunnar Örn Heim-
isson Maríuson