Málfríður - 15.05.1996, Síða 24

norska, danska, íslenska, lúxem-
borgíska og írska. Þátttakendur
voru spurðir hvort eitthvað
væri gert í þeirra löndum til að
hvetja til náms í þessum tungu-
málum og ef svo væri ekki hvað
væri þá til ráða. Margar hug-
myndir komu fram og var ein
þeirra að kennarar í erlendum
málum væru í einna bestri að-
stöðu til að vekja áhuga nem-
enda á öðrum tungumálum en
þeim sem væru skyldufög. Bent
var á að hvetja þyrfti fólk al-
mennt til að sýna lit við að læra,
þó ekki væri nema kveðjur og
tölur þess lands, sem það væri
statt í en þyrfti ekki nauðsynle-
ga að læra málið til hlítar. Onn-
ur dæmi um hvatningu væru a)
fleiri styrkir b) blanda mætti t.d.
saman tungumálakennslu og
matargerð/ferðalagi til að kynn-
ast betur menningu viðkomandi
lands c) blönduð hjónabönd ýta
einnig oft undir að fólk fær
áhuga á að læra lítt talað mál.
Hvað varðar þema hópsins þá
kom fram að slæmt væri að
styrkir til tungumálanáms voru
of mikið miðaðir við ungan
aldur umsækjenda og minnkaði
það líkurnar á því að „eldra fólk“
færi t.d. utan í slíkt nám.
Stjórnandi hópsins benti á að
mjög margir færu eingöngu í
málanám vegna vinnunnar, en í
Finnlandi eru það um tveir
þriðju hlutar, en hinir færu sér
til skemmtuna eða vegna ferða-
laga. Að lokum var bent á að
kennaraþjálfun á milli landa lítt
talaðra mála væri eflaust af hinu
góða og gerði málakennara
áhugasamari um að hvetja nem-
endur sína til að læra „óvenju-
leg“ mál.
Hinir hóparnir voru auðvitað
hver með sitt þema og skal hér
aðeins drepið á það helsta sem
þar kom fram. Talað var um að
æskilegra gæti verið í byrjun að
kennsla færi fram á því máli sem
verið væri að kenna og svo
kannski síðar á móðurmálinu (á
efri stigum). Var Kanada nefnt
sem dæmi um land þar sem
þetta hefði borið góðan árangur.
Annað mjög áhugavert, fyrir þá
sem ekki vita, er að það er
komið nýtt kennsluprógramm
fyrir tungumálakennara á inter-
netið „L’Albert". I því geta kenn-
arar tengst öðrum kennurum
með því að skiptast á verkefn-
um. Hvar er markaður fyrir
þessi lítt notuðu tungumál?
Besti markaðurinn er sennilega
þau lönd sem nota þessi mál en
bent var á að kanna bæri hvar
væri hægt að finna áhuga fyrir
þeim óháð búsetu fólks. Einnig
bráðvantar kennsluefni fyrir út-
lendinga svo og efni með sér-
hæfðum orðaforða.
Seinni dagurinn hófst með
nokkrum fyrirlestrum þar sem
þemað var: Aðferðir til að hvetja
til náms og kennslu á minna töl-
uðum tungumálum. Rætt var um
að tungumál N-Evrópu, þá sér-
staklega hollenska, notuðu ekki
það safn upplýsinga sem LIN-
GUA hefur yfir að ráða. I Portú-
gal er lítinn áhuga að finna á
tungumálanámi þrátt fyrir
hvatningu en hvatningin þyrfti
kannski fyrst og fremst að koma
frá kennurunum sjálfum. LIN-
GUA sinnir þó starfi sínu vel og
veitir ýmsa styrka tengda tungu-
málanámi og hefur m.a. ýtt
undir skiptiprógrömm nemenda
og kennara til annarra landa. I
Frakklandi er ótrulega mikil
kennsla í forn- og nútímagrísku
og var bent á að það hefði mikið
með Grikklandsferðir Frakka að
gera. Kennsla á lítt töluðum
tungumálum eins og norrænum
málum er þó enn bundin við
héruð og borgir í Frakklandi. I
Borginni Caen (N-Frakklandi) er
t.d. mjög mikil áhersla lögð á
kennslu í lítt notuðum málum.
Frakkar bentu á að grískan t.d.
skyldi vera aðgengilegt mál sem
hægt væri að velja sem 2. eða 3.
mál í Frakklandi.
Eftir þessa áhugaverðu fyrir-
lestra var svo farið í hópvinnu
eins og fyrri daginn og for
undirrituð þá í hóp þar sem rætt
var um að tungumálanám skyldi
vera hugsað til frambúðar og
bar yfirskriftina „Life-long learn-
ing of foreign languages". Þar
kom m.a. fram að breyta þyrfti
hugsunarhætti fólks um að það
séu einhver aldurstakmörk við
tungumálanám og það sé alltaf
mun auðveldara fyrir ungt fólk
að læra mál en þá sem eldri eru.
Að loknum skýrslum frá hóp-
unum var í lokin rætt um þá
hugmynd að LINGUA styrkti
kennara frá löndum lítt talaðra
tungumála. Finnar stóðu sig
einnig vel í að koma tungumáli
sínu á framfæri við ráðstefnu-
gesti og fengu allir blað með
algengum orðum og setningum
ásamt upplýsingum um finnsku-
nám í Finnlandi fyrir útlendinga.
Svona rétt til að efla finnsku-
kunnáttu lesenda og þar með
auka jafnvel áhuga þeirra á
þessu lítt talaða tungumáli í
leiðinni vil ég enda þessa grein
með nokkrum nytsamlegum orð-
um/setningum á finnsku: »Mita
kuuluu? = Hvernig hefurðu það?
*Kaike huvin = Ég hef það fínt.
•Kiitos! = Takk fyrir *Tervetuloa
= Velkomin.
Sigrún Eiríksdóttir, spænskukenn-
ari við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti.
24