Heimilispósturinn - 15.03.1950, Síða 4
Leiklistarlífið þroskar mann
Stutt viðtal við Sigrúnu Magnútdóttur leikkonu.
Sigrún Magnúsdóttir er fœdd
á ísafirði og uppalin þar. For-
eldrar hennar störfuðu bœði að
leiklist á Isafirði í yfir þrjátíu
ár, svo að segja má, að leik-
listin sé henni t blóð borin. Á
ísafirði lék hún einnig fyrsta
hlutverk sitt, en seinna fór
hún í dramatíska skólann við
konunglega leikhúsið t Kaup-
mannahöfn og stundaði þar
nám í tvö ár, en kom síðan
heim og lék t tvö ár með Leik-
félagi Reykjavikur. Síðan hef-
ur hún leikið bœði á ísafirði,
Akureyri og hér í Reykjavík,
og um þessar mundir leikur
hún aðalkvenhlutverkið í Bláu
kápunni. Sigrún hefur ekki
ennþá sótt um stöðu við Þjóð-
leikhúsið, en hún hefur þegar
fengið fleiri tilboð um hlutverk
nœsta vetur, en hún getur
annað. Heimilispósturinn hefur
átt við hana stutt viðtal og
fer það hér á eftir.
— Hvenær komuð þér á leik-
svið í fyrsta sinn?
— Það var á ísafirði, þegar
ég var innan við tvítugt, og
leikritið var Happið, eftir Pál
Árdal. Þá lék móðir mín í síð-
asta sinn, og sagði hún þá, að
nú væri bezt, að ég tæki við af
sér, en foreldrar mínir voru ár-
um saman við leikstarfsemi á
ísafirði. Síðan hef ég helgað
leiklistinni krafta mína.
— Hvernig líkar yður leik-
listarlífið ?
— Mér líkar það vel. Það
þroskar mann mikð. En það er
ekk nóg að taka það sem leik.
Það verður að taka það alvar-
lega. Og þó að mann langi til
að hætta, þá getur maður það
ekki. Ég hef oftar en einu sinni
ætlað mér að hætta að leika og
hverfa að öðrum störfum, en
ég gat það ekki, þegar til kom.
Það er eitthvað sem lokkar og
seiðir.
— Hvert er skemmtilegasta
hlutverkið, sem þér hafið leik-
ið?
— Það er erfitt að svara því.
Ég hef leikið svo mörg hlut-
verk. En af óperettu hlutverk-
um þykir mér vænzt um kín-
versku prinsessuna í Brosandi
land, eftir Lehar. Af öðrum
hlutverkum þykir mér vænzt um
Katrínu, í Októberdagur, eftir
George Kaiser, Önnu í Á útleið
og Dísu í Galdra Lofti.
— Bláa kápan gengur vel, er
ekki svo?
— Jú, hún hefur nú verið
sýnd alls fimmtíu og tvisvar
sinnum. Árið 1938 var hún sýnd
tuttugu og f jórum sinnum og nú
hefur hún verið sýnd tuttugu og
átta sinnum. Og enn er hún
sýnd fyrr fullu húsi. Mér þyk-
ir mjög gaman að leika í Bláu
kápimni. Þar hefur líka verið
góð samvinna og samvalið fólk.
2
HEIMILISPÓSTURINN
9 9 9