Vinnan - 01.11.1949, Blaðsíða 12

Máður að háka í Lækjar-
götu.
einstakri vörutegund, en taka umboðið til þess að
reikna verðið út af Framleiðsluráði landbúnaðarins.
Þetta fyrirkomulag væri fullkomlega sambærilegt við
það skipulag, sem allir launþegar búa við, um verð-
lagningu sinnar ’einu framleiðsluvöru vinnuaflsins.
Auk hins geysiháa verðs, sem neytendur greiða
fyrir landbúnaðarafurðirnar, greiða þeir einnig með
tollum og sköttum kr. 0,30 á hvern mjólkurlítra og
kr. 1,76 á hvert kjötkg., sem er niðurgreiðsla úr
ríkissjóði. Þessi upphæð er um kr. 780.00 á ári, á
hverja kú, sem mjólk er seld úr. Nokkuð af þessari
fjárhæð rennur í vasa forríkra stórbænda, burgeisa
og braskara, sem reka stórbú í fjárplógsskyni. Þann-
ig fær einn slíkur, ef hann á 50 kýr, um kr. 40.000,00
á ári úr ríkissjóði í styrki. Rökin fyrir því að verð á
landbúnaðarafurðunum er langt of hátt, eru marg-
þætt og hafa sum þeirra verið dregin fram hér að
framan.
En einsætt virðist, að með aukinni ræktun, aukn-
um innflutningi áburðar og kjarnfóðurs, aukinni véla-
notkun og bættum samgöngum, hafi aðstæður til
búreksturs stórbatnað. Til að sanna að allt fram-
antalið er til staðar í landbúnaðinum, nægir að
minna á það, að notkun kjarnfóðurs hefur á tíma-
bilinu 1943—1949-aukizt úr 1083 kg. upp í 3275 kg.
á vísitölubúinu, eða þrefaldast, en kýrnytin eykst
mjög mikið við kjarnafóðursgjöfina, sem alkunnugt
er. Á sama tíma hefur notkun útlends áburðar auk-
izt á vísitölubúinu úr 134 kg. upp í 639 kg. eða
fimmfaldazt. Síðan 1944 hafa landbúnaðarvélar
verið fluttar inn fyrir hartnær 50 milljónir króna, eða
fyrir 8 til 9 púsund krónur á hvern bónda í landinu.
Það er sjálfsagt að styðja að velfarnaði landbún-
aðarins, og rétta bændum hjálparhönd eftir því, sem
þörf krefur á hverjum tíma, í viðleitni þeirra til betri
búnaðarhátta. En árangurinn á ekki að koma fram
í skefjalausri auðsöfnun í höndum einstakra manna,
heldur í lækkuðu vöruverði til neytenda og almennri
vellíðan hjá bændastéttinni. Auðsöfnun fárra ein-
staklinga á kostnað þjóðarheildarinnar leiðir, hér
Sem annars staðar til ófarnaðar.
Islenzk bændastétt á mikið verk fyrir höndum,
að rækta landið og græða sárin frá niðurlægingar-
tímunum. Allir þjóðhollir menn vilja styðja bændur
af alhug í uppbyggingarstarfinu, en alþýðan á möl-
inni neitar að gjalda framleiðsluvörur þeirra of háu
verði. Hún veit það, að fái bændurnir áframhald-
andi tækifæri til auðsöfnunar á kostnað alþjóðar,
snúast þeir gegn þjóðarheildinni á sama hátt og allir
auðsöfnunarmenn. Alþýðan til sjávar og sveita á að
vinna sarnan að velferðarmálum sínum og þjóðarinn-
ar. En það samstarf verður óframkvæmanlegt, fái
annar hluti þessarar alþýðu aðstöðu til auðsöfnunar
á kostnað hins hlutans. En með síhækkuðu verði á
landbúnaðarafurðum er verið að hlúa að þeirri
þróun.
170
.V I N N A N