Vinnan - 01.11.1949, Blaðsíða 17

bandsstjórn telur það nauðsynlegt til heppilegrar úr-
lausnar á málinu.“
Sama dag var haldinn fundur í Framsókn. A þeim
fundi var rætt mikið um þetta mál og lyktaði þeim
umræðum með því, að sambandsstjórn var falin öll
meðferð þess fyrir kvennanna hönd. Einnig sam-
þykkti fundurinn að fela sambandsstjórn að semja
við útgerðarmenn fyrir hönd Framsóknar um kaup,
og gaf henni fullt umboð til að undirskrifa samninga.
Daginn eftir kallaði sambandsstjórnin stjórn Dags-
brúnar á sinn fund og tilkynnti henni þá ályktun sína,
að Dagsbrún skyldi hefja samúðarverkfall að morgni
næsta dag. Jafnframt tilkynnti sambandsstjórnin að
hún hefði skipað 3 menn í verkfallsstjórn og 3 menn
í samninganefnd.
Þá krafðist sambandsstjórn þess, að Dagsbrún
stöðvaði alla vinnu við togara, sem kæmu af fiskveið-
um.
Að morgni 16. marz mætti öll stjórn Dagsbrúnar
á hafnarbakkanum kl. 5,30 og stöðvaði vinnu við alla
togara og önnur fiskiskip, sem komu af veiðum.
Verkfallsverði setti Dagsbrún nótt og dag.
Þann 17. marz barst sambandsstórn svohljóðandi
bréf frá Félagi ísl. botnvörpuskipaeigenda:
„Vegna samþykktar Alþýðusambands íslands, sam-
anber tilkynningu til félags vors, dags. 15. þ. m. um
að stöðva uppskipun úr togurunum, hefur félag vort
samþykkt að stöðva frá kl. 6 e. h. á morgun alla hafn-
arvinnu hér í Reykjavík við upp- og útskipun á kol-
um þeim og salti, sem félagsmenn ráða yfir, nema
því aðeins, að oss hafi innan þess tíma borist tilkynn-
Herdís Símonardóttir
Jóhanna Jónsdóttir
ing frá yður um, að lokið sé tilraunum yðar til að
stöðva vinnu við togarana.“
Meðan þessu fór fram voru alltaf haldnir fjölmenn-
ir fundir í Framsókn, eða alls 6 þann tíma, sem
verkfallið stóð. Var reynt að safna í félagið öllum
þeim konum, sem á fiskstöðvunum unnu, en það
gekk ekki vel, af ástæðum, sem áður voru taldar.
Harðnaði nú deilan dag frá degi.
„Út úr neyð,“ eins og eitt blað þeirra komst að
orði, reyndu atvinnurekendur að fá togara sína af-
greidda með verkfallsbrjótum og tókst þeim það í
Hafnarfirði eftir talsverð átök. Mátti segja, að barist
væri á mörgum vígstöðvum og áttu verkalýðssamtök-
in mjög í vök að verjast.
Stjórn Dagsbrúnar fyrirskipaði svo algert verkfall
við Reykjavíkurhöfn frá og með 22. marz, og var því
vel framfylgt, en nokkrar skærur urðu þó í sambandi
við tvö skip, en þeim má telja að hafi lokið með sigri
verkamanna. Atvinnurekendur svöruðu þessu m. a.
með því, að krefjast nú einnig lækkunar á Dagsbrún-
arkaupinu, og hóta allsherjar verkbanni. Reynt var
að komast að samningum um einhverja málamiðlun
við atvinnurekendur, en þeir höfnuðu hverri miðlun.
Ráðgast var við stjórn Sjómannafélagsins, en hún
taldi sér ekki fært að fyrirskipa samúðarverkfall og
kalla með því allan togaraflotann heim af veiðum.
Og þar kom að forráðamenn samtakanna sáu sig
tilneydda til að ganga til samninga við útgerðarmenn
og voru þeir undirritaðir 26. marz. Samkvæmt þeim
samningi varð dagkaup 80 aurar, eftirvinna kr. 1.00,
VINNAN
175