Stefnir - 01.03.1951, Qupperneq 5

VIÐSJA
Biðraðirnar hverla.
BIÐRAÐIR eru jafnan örugg
merki þess, að skortur sé á nauð-
synjum almennings.Undanfarin ár
hafa íslendingar fengið aS kenna
á þeslsu ömurlega fyrirbrigði,
þótt í smærri stíl hafi verið en
hjá mörgum öðrum þjóðum.
Þess eru jafnvel dæmi, að fólk
hafi staðið heilar nætur til þess
að ná í einhverjar eftirsóttar
vörur.
Óhætt mun því að fullyrða,
að það hafi orðið öllum mikið
gleðiefni, að ríkisstjórninni
skuli, að minnsta kosti í bili,
hafa tekizt að útrýma þessum ó-
fögnuði. Jafnvel þeir, isem mest
óskapast út í núíverandi ríkis-
stjó.rn, voru þar engin undan-
tekning, þótt kommúnistafor-
sprakkarnir teldu þetta auðvitað
af illum hvötum sprottið eins og
allt annað, sem stjórnin gerir.
Nú sjást í öllum verzlunar-
gluggum margvíslegar vörur,
sem ekki hafa þar sézt í allmörg
ár. I fyrétu áttu margir erfitt
með að trúa því, að þetta gæti
verið raunveruleiki og sumir
reyndu að hamstra, en gáfust
fljótt upp við það, þegar sýnt
var, að vörurnar gengu ekki til
þurrðar. Það var næstum eins og
jólaös í verzlunum fyrstu dag-
ana hér í bænum, og það var aug-
ljós ánægjusvipur á fólkinu, þeg-
ar það var að skoða vörurnar.
Skortur og spilling.
FÁTT ELUR meir margvíslega
viðskiptaspillingu og iskorturinn.
í skjóli hans þróast svartur mark-
aður og ýmiskonar misrétti. Slíkt
ástand lækna engin höft eða
bönn heldur aðeins jafnvægi
framboðs og eftirspurnar. Er
vissulega ástæða til að fagna því,
að ríkisstjórnin skyldi eiga þá
framsýni og raunsæi að hverfa
frá haftastefnunni, sem sífellt
leiddi til meira öngþveitis.
Fyrir efnalítið fólk er það mik-
il nauðsyn að geta jafnan keypt