Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1895, Side 72

1895
70
náði út ca. 1 potti af tærum völcva. Sullurinn óx aftur, og í júlímánuði var hann
orðinn fullt eins stór og áður, en úr því fór hann að minnka, svo að í nóvember fannst
lítið sem eklcert til hans. Punkturin var gerð með nákvæmri antiseptik. Sjúldingur-
inn fékk engan feber, enga urticaria.
2. læknishérað. Sullaveiki 5 tiifelli. Ekkert ár hef ég haft eins fáa sullaveika
sjúklinga og þetta. Allir þessir 5 sjúklingar voru með sulli i lifrinni. Ein kona, um
40 ára, dó af þessum sjúkdómi. Hafði verið meðhöndluð af homopata um lengri
tíma, var nú orðin mjög ikterisk og marasmatisk, svo að ég sá mér ekki fært að
operera hana. Hina aðra sjúklinga hef ég heldur ekki séð ástæðu til að operera
enn.
3. læknishérað. Með sullaveiki leituðu mín 3, 1 lcarl og 2 konur. Einn af þeim
hafði sull í hægra lunganu, er sprakk inn í lungnapípurnar og gekk upp úr honum
með hósta. Hinir 2 (konur) höfðu sulli í kviðarholinu, er virtust ganga út frá
lifrinni, og dó önnur þeirra, er fengið hafði megna gulu eftir 5 mánaða legu. En
auk þessara þriggja mun víst óhætt að telja annan sjúklinginn, er ég hef talið undir
hepatopathia, meðal sullaveikra. — Þetta ár hafa í báðum sýslunum verið samdar
og staðfestar reglugerðir um lækningu hunda af bandormum, er fara eiga fram
tvisvar á ári, í maí og nóvember.
í. læknishérað. Af sullaveikum hef ég séð óvanalega fáa. Einn sjúklingur
hafði echinococcus pulmonum og dó úr haemoptysis, og annan hef ég séð með tumor
hepatis, og hef ég — via exclus. — talið það sull, en engin ráð séð til að eiga neitt
við hann að svo stöddu. Þá skal ég geta þess, að sullaveiki mun, að allra sögn, fara
hér mjög svo rénandi. Lækning á hundum fer hér árlega fram með arekadufti, síðan
vorið 1894, og er til prentaður leiðarvísir um lækninguna, sem fer fram haust og
vor. Við slátrun eru hér jafnan höfð ílát til þess að safna í öllum sullum, jafnóðum.
Sömuleiðis hefur verið brýnt fyrir sveitamönnum að gæta allrar varúðar í þessu
tilliti, og er svo að sjá, sem hættan um veiking af hundum sé komin inn í meðvit-
und margra.
5. læknishérað. Sullaveiki er hér talsvert almenn. Hef ég á árinu skoðað 7, sem
óefað hafa haft sull í lifrinni, en 3, sem hafa hóstað upp sullum. Hirðuleysi fólks,
hvað hunda snertir, hefur verið framúrskarandi, allt þangað til síðast liðið haust,
er ég l'ékk framgengt hreinsun á hundum.
7. læknishérað. Hef haft 5 echinococcus patienta með echinococcus hepatis.
Hafa það allt verið kvenmenn, engin yngri en 40 ára. Vegna kringumstæðna hefur
ekki orðið við komið punktur nema á 2. Echinococcus í regio lateralis sin. colli: Ég
incideraði barnshöfuðstóran sull, er lá rétt fyrir aftan clavicula og undir sterno-
cleido-mast. og náði sullhúsinu öllu. Greri per primam á 10 dögum. Echinococcus,
sem ég incideraði á hryggnum á kerlingu á móts við 9.—12. processus spinalis meira
til vinstri, innihélt í tærum vökva tvö concrement steinhörð, afrundet, á stærð við
þorskhausakvarnir. Echinococcus pulmonum: Til mín hafa leitað 5, sem voru að
ganga upp úr sullir eða gengu upp úr þeim á eftir á árinu, hjá hverjum ekkert var ab-
normt að finna við hepar.
8. læknishérað. Sullaveikir eru hér eigi mjög margir, svo ég til viti. Einn sulla-