Heilbrigðisskýrslur - 03.12.1920, Side 113

113*
1918
júlí. Á einu heimili sýktust 2 meS viku millibili og haföi sá síöari stund-
aö hinn í legunni.
10. Iðrakvef.
R v í k. MikiS kvaö ekki að þvi, og svipað alla mánuöi. Eiginlegt iðra-
kvef fengu ungbörn ekki á þessu ári og finst læknurn, sem lengi hafa
starfaö í bænum mikill munur á þessu og var fyrir io—12 árum, því þá
haföi reglulegur iðrakvefsfaraldur gengið á börnum aS sumrinu og veriS
drepandi.
Skipask. Fágætari nú en undanfarin ár. Stakk sjer þó niSur öðru
hvoru.
Flateyr. Fjöldi manna fjekk cholerine upp úr kvefsóttinni (barna-
kvefinu) í maí eSa jafnframt henni.
Nauteyrar. Cholerine stakk sjer niöur vor- og sumar-mánuSina.
Var væg og leituSu fáir læknis.
Hesteyrar. GerSi talsvert vart viS sig. Einkum eldri börn og full-
orSnir, og var allþung á mörgum.
Húsavíkur. Venjulega faraldrar haust og vor, en enginn þetta ár.
Eyrarb. Faraldur um líkt leyti og kvefsótt gekk yfir og á eftir
henni. BráS gastritis eSa gastroenteritis meö áköfum höfuSverk. VaraSi
i—3 sólarhr.
11. Gulusótt.
Borgarf. I Hvanneyrarpiltur. Líkl. flutt frá Hrísey. (M. S. des.).
Reykdæla. Icterus epidem. virSist eiga hjer heima síSari árin.
Hefir komiS fyrir á stöku bæ, stundum sýkt einn af heimilismönnum,
stundum fleiri og oft hefir fólkiS á sama bænum sýkst meS löngu milli-
bili, jafnvel fleiri vikna. Yfirleitt væg. Þó hefir boriS á langvinnu maga-
kvefi á eftir. Oft erfitt aS þekkja sjúkd. Gulan kom oft seint í ljós og
ógreinilega.
Húsav. Ict. epidem. fluttist úr ReykdælahjeraSi, og hefir boriS á
honum alt áriS. Margir veikst svo ljett, aS læknis er ekki vitjaö. Undir-
búningstími virSist vera um viku, en hvernig menn sýkjast, er erfitt aö
vita, því oft fá hann fáir af mörgu heimafólki, þó allir hafi jöfn mök
viö þann sýkta. Meltingartruflanir viröast auka sýkingarhættuna. — 2—3
dögum áSur menn sýkjast, finna til magnleysis, verkja í baki og stund-
um undir h. síSu. Matarlyst þverr, óbragS kemur í munninn, ropi, ógleöi
og stundum uppsala, en þegar hennar verSur vart, er ætíS kominn hiti.
Þessi undanfari stendur í 2—3 daga. Hitinn er mjög mismunandi, frá
37.6—40.5. Vanal. helst hann jafn í 3—7 daga, og fellur svo jöfnu falli.
HægSir vanalega tregar, gráleitar allan tímann, sem hitinn helst, og
stundum lengur. Þó kemur fyrir niSurgangur. Eggjahvíta í þvagi, eink-
um í byrjun. Gulan sjest ekki nema á nokkrum hluta sjúkl., og er húti
mjög mismunandi mikil. Mest á þeirn, sem hafa fundiS til þrauta í h.
síöu í byrjun. Stundum fá sjúkl. fleiri guluköst, einkum ef þeim veröur
kalt, eSa neyta þess, sem þeir þola ekki, einkum kjöts og fitu. HöfuS-
verkur helst oft eftir aS hiti er horfinn, og magnleysi mjög lengi. Tveir
sjúkl. voru ekki færir til vinnu eftir 6 og 10 vikur. — Tungan er meS
gulgrænri skán og remmulykt úr munni. Eymsli í cardia og nokkur þemba.
Stundum eymsli undir h. síSubarSi og lifrin stækkuS. Milti stundum
stækkaS. ÆSin er hægari en sem svarar hitanum. Gulan sjest ekki á
8