Víkingsblaðið - 01.05.1973, Blaðsíða 42

og fékk að vita að hann er 35 ára. Greip ég þá til
sltærðfræðikunnáttu minnar og eftir kúnstarinnar regl-
um reiknaði ég út að íhann hefur ver.ið 15 ára þegar
hann 'byrjaði að þjálfa. Þessu næst spurði ég Edda,
hvaða flokk hann hefði byrjað með.
Strákarnir ári yngri en þjálfarinn.
— Það var árið 1953 og fynsta verkefni mitt sem
þjálfara var með fjórða flokk. Þá var ekki til neinn
5. flo'kkur og strákarnir voru flestir einu ári yngri
en ég. Það gekk á ýmsu, þó náðum við upp gjald-
gengum liðum annað slagið, en vorum yfirleitt ekki
hátt skrifaðir á þessum árum. Þetta var eiginlega
hálfgert basl fram til ársins 1959, en það ár var
Víkingsyölllurinn vígður. Við það breyttist öll að-
staða gífurlega og árangurinn lét heldur ekki á sér
standa. Fyrsta mótið unnum við ári síðar og þá var
orðið langt isíðan Víkingur hafði unnið mót í knatt-
spyrnu. Meðal leii.manna í meistaraliðinu má
nefna Einar handknattleikskappa Magnússon, Þor-
björn Jónsson, Össa Guðmunds, Óla Þorsteins og
Ómar Kristjánsson.
Þegar c-USi8 vann b-liSiS.
Árið 1960 unnum við íslands- og Reykjavíkurmót
í 5. flok'ki a með mik'lum yfirburðum. Við slökuðum
ekkert á Iþegar fram í sótti og unnum alltaf einhver
mót árlega. Ég llagði alltaf ríka áherzlu á b- og c-liðin
engu síður en a-liðin og það kom okkur til góða þeg-
ar fram í sótti. T.i'l gamans má nefna það að eitt
árið sendum við c-liðið til þátttöku í b-liðsmóti og
svo skemmtilega vildi til að cdiðiðl vann mótið. Það
var þó ekki átakalaust, því liðið þurfti að leika úr-
slita'leik við b-lið Víkings.
— 1970 var ég með þriðja flokkinn, það var mjög
skemm'tilegt verkefni og meðal leikmanna flokksins
má nefna, Adolf, Gunnar Öm og Stefán Halldórsson.
A-liðið tapaði aðeins einum leik allt keppnistíma-
bilið og vann tvö mót. Það var í rauninni ekkert grín
að aka við þessum strákum. Sumir sögðu að ekki væri
hægt að bæta þá meira. Mér tókst þó á þessu eina ári að
laga markatölu flokksins urn 100 mörk frá því sem
hún 'hafði verið í fjórða og fimmta flokki. B-liðið
hafði aðeins unnið tvo lleiki áður en 'ég tók við þeim,
en nú unnum við a'Ila leikina, að þremur undanskild-
um og tveir þeirra enduðu með jafntefli.
GóS mæting og reglusemi.
Þegar hér var komið sögu fannst mér rétt að hverfa
frá yngri flokkunum og yíkja sögunni að þjálfun
40
meistaraflokks Víkings. En 'þar hefur Eggert unnið
mikið starf sem allir kunna þó e'kki að meta. Eggert
hafði verið viðloðandi elztu flokka félagsins í nokkur
ár, en vegna rúmleysis verður að stikla á stóru —
mjög stóru — og hefjum við því söguna ekki fyrr
en árið 1969, en það ár gekk meistaraflokknum mjög
vel, Víkingur sigraði 1 íslandsmóti annarrar deildar
með stór'kost'legum yfirburðum. Við spyrjum Eggert
hverju hann þakki Iþessa velgengni.
— Þegar ég tók við flokknum byrjaði ég alveg frá
grunni, ef svo má segja, ef menn mættu ekki á æf-
ingar reglulega gátu 'þeir átt sig og sömuleiðis ef
þeir hlýddu ekki agareglum og voru ekki reglusamir.
Árangurinn byggðist ekki síður á því, að vel hafði
verið undirbyggt undanfarin ár.
Víkingur vann.
— Árið 1971 fékk ég á ný það verkefni að koma
meistaraflokknum í fyrstu deild. Það tókst og ég er
hræddur um að þeir yfiíburðir sem strákarnir sýndu
í deildinni það ár verði ekki leiknir aftur í bráð. Það
er óþarfi að Ihafa mörg orð um Iþetta góða surnar. en
þó rétt að minnast þess að Vikingur vann Bikar-
keppni KSÍ um ihaustið, fyrst annarrar deildarliða.
Af hverju féllum við?
Víkingar máttu ekki hittast svo á götuhorni seinni
part s'íðaBtliðins ár, að ekki væri farið að ræða um
fótíboltann og |þá var eftirfarandi spurningu ósjaldan
varpað fram: 'Hvers vegna féll Víkingur niður í aðra
deild?
— Ég hef mínar skoðanir á orsökunum fyrir því,
en ég efast stórlega um að þær falli í kramið hjá
J