Studia Islandica - 01.06.1937, Blaðsíða 18

16
ættartalan fyllt út með því að endurtaka nöfnin. Um
ættliði og tíma mátti hafa hliðsjón af Ynglingatali.
Um 1190 hefur konungabók Sæmundar orðið undir-
staða kvæðisins Noregskonungatals, sem ort var til
dýrðar Jóni Loftssyni. Þá var fyrir löngu komið upp,
að móðir hans var konungsdóttir, og var það allt miklu
nýrra en hin gamla ættartala og skiljanlegt, að það
skyggði á hana, einkum þar sem ætt Noregskonunga
mátti bæði rekja til Ynglinga og Skjöldunga, og þurfti
ekki að feta sig eftir hinum lítt þekktu mannanöfnum
úr síðasta kaflanum (C). Noregskonungatal er reglu-
legt lofkvæði og segir gjörla frá tilgangi sínum, svo að
ekkert er um að villast, eins og oft getur orðið um það,
sem skráð er í óbundnu máli.
Hér að framan var þess getið, að líklegt mætti þykja,
að Snorri hafi numið eitthvað af fræðum sínum í Odda.
Hið mikla safn sagnarita, sem hann hefur haft, hefur
hann vitanlega dregið saman úr ýmsum áttum, frá kunn-
ingjum sínum hér og þar um land. Það mætti þykja
ótrúlegt, að hann hefði ekkert fengið frá Odda, slíku
menntasetri, annaðhvort í bókum, sem hann þekkti úr
æsku, eða þeim sem síðar voru ritaðar þar syðra. Vissu-
lega mætti láta sér detta í hug ýmis rit framar öðrum,
sem þannig væru komín til hans, en af þeim skal ég
hér nefna tvö, sem mér virðist alveg sérstaklega ástæða
að láta sér til hugar koma, að rituð séu í þeim hluta
lands. Það er Orkneyinga saga og Skjöldunga saga.
IV.
Þegar leitað er rúms fyrir Orkneyinga sögu með Is-
lendingum á öndverðum dögum Snorra Sturlusonar, þá
virðist mér ýmsar ástæður mæla með því, að hún sé til
orðin á vegum Oddaverja, ástæður sem bæði eru al-
mennar og sérstakar, en ekkert virðist mér unnt að
finna, sem mæli móti því.