Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2020, Blaðsíða 5

Kveðja forseta Íslands
Guðna Th.
Jóhannessonar í tilefni
af 20 ára afmæli
Gleðigöngunnar

Ég trúi á frelsi fólks. Ég trúi á frelsi fólks til að njóta virðingar
og réttinda til jafns við alla aðra. Ég trúi á tjáningarfrelsi og
trúfrelsi og það frelsi sem er öllu dýrmætara, frelsið að mega
draga andann. En ég trúi líka á ástfrelsi. Ég trúi á það frelsi
sem felst í því að mega segja við aðra manneskju: „Ég elska
þig.“

Ég er ekki einn um þetta sjónarmið. Saman viljum við
Íslendingar upp til hópa verja algild mannréttindi, jafnrétti á
öllum sviðum, jöfn tækifæri til að sýna hvað í okkur býr, okkur
sjálfum og öðrum til heilla. En öll þurfum við líka að virða okkar
eigin skyldur í samfélaginu. Frelsi og rétti hljóta að fylgja skyldur
og ábyrgð.

Í ár eru liðnir tveir áratugir frá því að gleðigangan var fyrst
haldin hér á landi. Gangan er í senn sigurhátíð og kröfuganga
hinsegin fólks á Íslandi, fagnaðarstund vegna þess sem hefur
áunnist á jafnréttisbraut en líka áminning um það að enn er verk
að vinna. Aðrir landsmenn fylgjast með, heiðra göngufólk og vita
að barátta þeirra er barátta okkar allra. Því gleðiganga ykkar er
frelsisganga okkar allra.

Margan heiður hef ég hlotið á forsetastóli. Einna vænst þykir
mér um þá vegtyllu að vera verndari Samtakanna ´78. Á þessum
tímamótum óska ég félögum þeirra, öllu hinsegin fólki og öllum
landsmönnum alls velfarnaðar.
I believe in people’s freedom. I believe in people’s freedom to
enjoy respect and rights on equal terms with everybody else. I believe
in freedom of expression and freedom of religion, and the freedom
that is the most precious of all, the freedom to breathe. And I also
believe in freedom of love. I believe in the freedom to say to another
person: “Ég elska þig”, “I love you.”

I am not alone in this view. We Icelanders are united in our
desire to safeguard universal human rights, equality in all fields,
equal opportunities to show our worth – for our own benefit
and that of others. But we must all also honour our own duty in
society. Freedoms and rights inevitably entail obligations and
responsibilities.
This year marks two decades since the first Pride parade was
held in Iceland. The parade is a festive triumph. At the same time, it is
a march for recognition, for LGBTQ+ people in Iceland: a celebration
of all that has been achieved towards equality, yet also a reminder
that more remains to be done. And the population in general look on
and applaud the participants, in the knowledge that their campaign
is our campaign too. For the Pride parade is a march of freedom for
us all.
I have been privileged to receive many honours during my time
as president. One of those that means most to me is the accolade of
being patron of Samtökin ’78, the National Queer Organisation of
Iceland. At this landmark in LGBTQ+ history, I send my sincere good
wishes to the members of the organisation, all LGBTQ+ people, and
all the people of Iceland.
5