Hinsegin dagar í Reykjavík - aug 2020, Qupperneq 13

Hinsegin félagsmiðstöð Samtakanna ’78 og Tjarnarinnar er fyrir
hinsegin ungmenni á aldrinum 13–17 ára. Félagsmiðstöðin
hefur verið starfrækt í núverandi mynd frá árinu 2016 þegar
Hrefna Þórarinsdóttir var ráðin forstöðukona hennar. Fram að
því hafði hópurinn verið ungliðahreyfing Samtakanna ’78 og
alltaf tóku nokkrir fullorðnir sjálfboðaliðar að sér að halda utan
um hópinn. Í dag hefur félagsmiðstöðin sprengt utan af sér
húsnæði Samtakanna vegna stærð hópsins sem mætir og er
Hinsegin
félagsmiðstöð
Lengi taldi ég mér
trú um að það að
koma út úr skápnum
skipti engu máli, að
enginn þyrfti að vita.
Svo var það einn daginn að
ég vildi mæta á Hinsegin
daga og fylgjast með
gleðigöngunni. Og þá fékk
ég spurningar sem ég gat
ómögulega svarað þó ég vissi
alveg svarið. En það var þá
sem ég komst að því að ég
hafði rangt fyrir mér, að ég
hefði verið að ljúga að mér
sjálfum; ég var ekki sáttur
með mig, ég var að þagga
niður í mér, ég var fölsk
manneskja. Og ég vildi breyta
því.
Ég hafði áður séð að það
var til félagsmiðstöð en ég
þorði aldrei að fara, en eftir
gleðigönguna ákvað ég að
fara. Ég vildi ekki segja neitt
um þetta við foreldri mitt
þar sem ég var nýkominn
úr skápnum og það hafði
tekið því illa vegna það hafði
aldrei búist við því að ég
væri „hommi“ og vildi ekki
sætta sig við það. Það tókst
þó ekki og foreldrið tók því
ekki svo vel, en ég endaði
með að fá leyfi. Þetta var
fyrsta skiptið sem ég var
innan fólk á mínum aldri
eftir erfiðleika með andlega
heilsu og skóla. Ég hafði
kynnst nýjum vinum sem
voru hinsegin í nýja skólanum
sem ég hafði fært mig yfir
í vegna vanda við nám. Og
ég komst að því að þau fóru
í þessa félagsmiðstöð og
fékk að koma með þeim. Það
var rosalega yfirþyrmandi
að koma þangað inn og
hitta fullt af fólki sem ég
vissi ekkert um. En ég ýtti
mér áfram sama hversu lítið
ég treysti á að vera innan
hópsins. Það var eitt af því
erfiðasta sem ég hafði gert
en fallegu sjálfboðaliðarnir
og æðislegu vinirnir sem ég
kynntist gerðu þetta allt þess
virði. Og mest af öllu get ég
þakkað þeim fyrir að aðstoða
mig við að treysta. Treysta
öðrum og aðallega mér
sjálfum. Áður fyrr hefði mig
ekki dreymt um að standa
uppi á sviði, í dag er ég orðin
stjarnan. Ég get hóað út í
heiminn hversu mikill hommi
ég er og vil að allir sjái hver
ég er.
Ég heiti Stefán Örn
Andersen og ég er
hommi.

því með aðstöðu í Spennistöðinni við Austurbæjarskóla. Þrátt
fyrir að vera ein best sótta félagsmiðstöð landins, þar sem hátt
í hundrað ungmenni mæta á hverja opnun, þá er aðeins einn
launaður starfsmaður starfandi við félagsmiðstöðina í dag.

Hér eru greinar eftir nokkur hinsegin ungmenni sem hafa
stundað Hinsegin félagsmiðstöðina undanfarin ár en þau lýsa
hvernig félagsmiðstöðvarstarfið hafði áhrif á þau.

13