Hinsegin dagar í Reykjavík - aug. 2020, Side 24

Hinsegin dagar í Reykjavík þakka
Samtökunum ’78 fyrir ómetanlegt starf í
þágu mannréttinda hinsegin fólks á Íslandi
síðastliðna áratugi
ÖRVIÐTAL
Nafn, fornafn
Bríet, hán/hún
Hvenær fórstu fyrst í
gleðigöngu?
Ég gekk fyrst árið 2014
fyrir Intersex Ísland, þá
nýstofnað. Ég var óvisst
hvort ég væri nógu
hinsegin og þess vegna
pínu stressað, en á sama
tíma vildi ég að við færum
ekki framhjá neinum svo
ég labbaði alla gönguna
á rúmlega metersháum
stultum. Göngustjórn var
ekki sátt og skipaði okkur að
vera með fjórar manneskjur
tilbúnar að grípa mig ef ég
skyldi detta. Ég datt ekki
og fékk frábært útsýni fyrir
hafsjó af fólki, og ég held að
tæplega þriggja metra háa
ég hafi ekki farið framhjá
neinum.
Hefur þú farið í
gleðigöngu annars staðar
en á Íslandi?
Því miður hef ég ekki fengið
tækifæri til þess að ganga
annars staðar á íslandi en
vonandi eitthvert árið.
Hver er þín
uppáhaldsminning tengd
Gleðigöngunni og hvaða
ár var það?
Árið eftir, 2015, vorum við
svo djörf að vera með bíl.
Hann var skærbleikur og
bilaði á fyrstu 50 metrum
göngunnar. Við enduðum
á að ýta honum restina af
göngunni en sem betur fer
var hann lítill og krúttlegur
svo við skiptumst bara á tvö
og tvö á að ýta. Síðan þá
höfum við bara labbað.
Hvers vegna gengur þú?
Ég geng fyrir sýnileikann,
flesta daga er intersex fólk
ósýnilegt. Ég geng fyrir
samstöðuna. Ein og sér
getum við ekki sérstaklega
margt. En saman, með smá
svita, tíma og tárum, getum
við breytt heiminum til hins
betra.
Ég geng fyrir gleðina.