Fréttablaðið - 28.08.2021, Qupperneq 74

Sama hvað
þú tekur
þér fyrir
hendur, þá
er gott að
skilja
mikilvægi
þess að
vilja gera
það vel.
Mér finnst
bara
gaman að
leggja á
mig
vinnuna
sem fylgir
því að
bæta mig í
einhverju.
Rúrik Gíslason lagði fótbolta­
skóna á hilluna, tók upp
dansskóna og kom, sá og
sigraði í þýsku útgáfu Allir
geta dansað. Hans bíður nóg
af verkefnum í Þýskalandi
og reynir hann fyrir sér á
ýmsum sviðum, þar á meðal í
leiklistinni og sem stjórnandi
þátta um Meistaradeildina.
Í kjölfar þess að Rúrik Gíslason,
fyrrverandi landsliðsmaður í fót­
bolta, hugðist hætta í fótbolta
ákvað hann að f lytja aftur heim
til Íslands. Stuttu síðar var honum
boðið að taka þátt í þýskri útgáfu
Allir geta dansað, sem heitir ein­
faldlega Let‘s dance. Hann vann
keppnina, sem hefur gert það að
verkum að hann hefur haft nóg af
verkefnum og tækifærum þarlendis
og sýna þýskir fjölmiðlar Rúrik
mikinn áhuga.
„Ég hef verið meira og minna
í Þýskalandi fyrir utan tíu daga
sumarfrí sem ég tók á Íslandi. Það
eru bara mörg spennandi verkefni
í gangi í Þýskalandi, á þessum tíma­
punkti eru mörg skemmtileg tæki­
færi þar sem ég er mjög spenntur
fyrir,“ segir Rúrik, sem er staddur í
stuttu en verðskulduðu fríi á Ítalíu.
„Núna í næsta mánuði þarf ég
til dæmis að mæta í einhverja sex
sjónvarpsþætti og á alls konar
viðburði. Þetta snýst því líka um
hvar er hægt að fá vinnu hverju
sinni. Þetta eru alls konar þættir.
Spurninga­, skemmti­ og spjall­
þættir. Síðan er ég að fara að dansa
í opnunaratriði þýsku sjónvarps­
verðlaunanna.“
Nóg að gera
Það vakti athygli þegar Rúrik lagði
fótboltaskóna á hilluna, en hann
var spenntur að róa á ný mið og
prófa aðra hluti, enda hafði hann
helgað lífi sínu boltanum þá bróð­
urpart ævinnar.
„Ég var alveg búinn að ákveða
það að það yrði aldrei nein eftir­
sjá. Þetta var ákvörðun sem ég var
tilbúinn að taka og standa með.
Auðvitað heyrði maður út undan
sér að fólk furðaði sig á þessu. En
Ákvörðun sem
ég var tilbúinn að taka
og standa með
Rúrik bar sigur úr býtum í þáttunum Let’s dance, ásamt dansaranum Renötu Luis í maí á þessu ári. MYND/GETTY IMAGES
ég er bara búinn að vera heppinn,
það er búið að vera mjög mikið að
gera hjá mér síðan ég hætti. Mjög
mörg og ólík verkefni, sem hafa
ekki síður víkkað hjá mér sjón­
deildarhringinn. Verkefni sem hafa
kennt mér inn á marga ólíka heima
sem maður vissi ekki endilega að
væru til eða hvernig virkuðu, þar
sem maður var svo bundinn við
fótboltann og þá bara fótboltann,“
segir Rúrik.
Hann segist hafa sérstaklega
gaman af því að fá tækifæri til að
hitta alls konar fólk úr mismunandi
brönsum.
„Mér finnst svo gaman hvað ég
er að læra mikið. Ég var að leika í
þýskri bíómynd,“ segir Rúrik, sem
er fullfær í þýskunni enda bjó hann
þar um skeið og spilaði fótbolta.
„Ég er nú samt ekki dómbær á það
sjálfur hvort ég sé góður í henni,“
bætir hann við.
Kemur ekki af sjálfu sér
„Ég reyni samt alltaf að gera mitt
besta og mæti mjög vel undir­
búinn. Ég fékk allavega símtal frá
leikstjóranum eftir þetta og hann
var mjög sáttur, ætli ég geti nokkuð
beðið um meiri viðurkenningu en
það? En þetta var áskorun og ég
lagði mig mikið fram við að læra
textann minn, ég er ekkert hræddur
við áskoranir. Hvort sem það er að
leika á þýsku eða mæta í spjallþátt
með mögulegum næsta kanslara
Þýskalands að ræða um pólitík,“
segir hann og hlær.
Rúrik segir fótboltann vafalaust
hafa hjálpað honum að temja sér
metnað.
„Í fótboltanum áttar maður sig
á því að það kemur ekkert af sjálfu
sér. Sama hvað þú tekur þér fyrir
hendur, þá er gott að skilja mikil­
vægi þess að vilja gera það vel. Mér
finnst bara gaman að leggja á mig
vinnuna sem fylgir því að bæta mig
í einhverju.“
Strangar æfingar
Þetta hugarfar kom sér sérstaklega
vel þegar Rúrik tók svo upp dans­
skóna. Sigurvegarar þáttanna hafa
í gegnum tíðina þurft að hafa góða
blöndu af danshæfni og sjarma.
„Ég lagði upp með það að reyna
að vera bara algjörlega ég sjálfur.
Ég var búinn að fá skilaboð og sím­
hringingar frá fólki sem vildi ráð­
leggja mér hvernig ég ætti að bera
mig að, hvað ég ætti að segja og svo­
leiðis. En ég er orðinn 33 ára gamall
og tel mig að einhverju leyti vita og
þekkja hver ég er sem einstaklingur.
Ég vissi sjálfur að ég var allavega alls
ekki til í að þykjast vera eitthvað
sem ég er ekki,“ segir Rúrik.
Hann segir að hann sé í raun og
veru stoltastur af því að hafa verið
hann sjálfur í gegnum þættina, ekki
endilega bara af sigrinum.
„Fyrir mér var þetta ekkert endi­
lega spurning um að vinna. En ég
lagði líka á mig alveg ótrúlega mikla
vinnu til að bæta mig, ég var átta
til tíu tíma á dag að æfa mig. Þess
vegna náði ég að læra þessa dansa.
Þannig náði maður þessu hægt og
rólega. Ég bý ekkert að einhverjum
danshæfileikum, allavega ekki sem
ég veit um sjálfur,“ segir hann.
Þannig að það er kannski ekki von
á að þú opnir Dansskóla Rúriks eftir
áratug eða tvo?
„Maður veit aldrei hvernig hlut­
irnir fara,“ segir hann og hlær. „Mér
finnst það ólíklegt. En ég ber mun
meiri virðingu fyrir dansíþróttinni
eftir að hafa kynnst henni betur. Ég
einfaldlega þekkti ekki til.“
Vill miðla sinni reynslu
Líkt og áður kom fram hefur Rúrik
verið að reyna fyrir sér í leiklistinni.
Hann lék til að mynda lítið hlutverk
í kvikmyndinni Leynilöggan, sem
leikstýrt er af fyrrum landsliðs­
félaga hans, Hannesi Þór Halldórs­
syni, og skartar stjörnum á borð við
Auðun Blöndal, Sverri Þór Sverris­
syni og Agli Einarssyni í helstu hlut­
verkum. Myndin hefur fengið góð
viðbrögð.
„Þetta var áskorun. Ég fór til að
mynda „all in“ að læra kung fu fyrir
þessa mynd. Það var verið að tala
um í byrjun að ég ætti að vera með
einhvern „stunt man“ en ég tók það
ekki í mál. Mér leist eiginlega ekk­
ert á það, fannst það svona auðvelda
leiðin. Þannig að ég ákvað frekar að
fara í „kung fu“ skóla hjá Jóni Viðari
og gera þetta almennilega. Eins og
pabbi minn sagði alltaf, það dugar
ekkert hálfkák.“
Rúrik er núna að fara að sjá um
þætti í kringum Meistaradeildina
á Viaplay.
„Ég er að fara að sjá um þá þætti.
Það stóð upphaflega til að ég væri
bara sérfræðingur í setti að segja
mína skoðun á hinu og þessu. En
Hjörvar Haf liðason stakk upp á
þessu, að ég myndi hreinlega sjá um
þáttinn. Mig langaði að prófa og sjá
hvort ég nái ekki að gera þetta vel.
Það er ekkert gefið í því.“
Hann segist einstaklega spenntur
fyrir verkefninu.
„Mín þekking er fyrst og fremst
í fótbolta. Ég var atvinnumaður í
sautján ár og þetta er svið þar sem
ég get miðlað minni reynslu. Stund­
um finnst mér vanta að einhverju
leyti í íslenska fótboltaumræðu, að
álit komi frá einhverjum sem hefur
kannski verið í klefanum erlendis
og hefur spilað fyrir landsliðið.
Þannig að ég vona að ég geti miðlað
minni reynslu og komið henni til
áhorfenda þannig að þeir hafi bæði
áhuga og gaman af,“ segir hann. n
Steingerður
Sonja Þórisdóttir
steingerdur
@frettabladid.is
42 Lífið 28. ágúst 2021 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐLÍFIÐ FRÉTTABLAÐIÐ 28. ágúst 2021 LAUGARDAGUR