Morgunblaðið - 19.05.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ 2021
✝
Helgi Sigurðs-
son fæddist á
Akranesi á páska-
dag 5. apríl 1942.
Hann lést 5. maí
2021 á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans. For-
eldrar hans voru
Sigurður Bjarni
Bjarnason, vél-
stjóri á Akranesi,
f. 1.12. 1901, d.
8.12. 1968, og Sigurlín Jóns-
dóttir, f. 4.7. 1908, d. 22.12.
1987. Systkini Helga: Sig-
urlaug, f. 28.7. 1930, Benedikt,
f. 29.4. 1935, og Jón Bjarni, f.
6.10. 1936. Þau eru öll látin.
Systurdóttir Helga, Sigrún
Rafnsdóttir, f. 21.10. 1951, er
einnig alin upp á æskuheimili
Helga.
Helgi kvæntist 21. apríl 1962
Árnýju Kristjánsdóttur
skrifstofukonu, f. 16. mars
1942. Dætur þeirra eru: 1)
Gunnur, hjúkrunarfræðingur
og MBA, f. 6.5. 1963. Maki
hennar er Baldvin Þ. Krist-
Helgi lauk barnaskóla Akra-
ness 1955, tveimur bekkjum í
gagnfræðaskóla, Iðnskóla
Akraness 1961, sveinsprófi í
vélvirkjun 1962, vélstjóraprófi
frá Vélskólanum 1964 og raf-
magnsdeild 1965. Helgi hlaut
Fjalarsbikarinn og Skrúfubik-
arinn fyrir framúrskarandi
námsárangur. Hann lauk prófi
sem véltæknifræðingur frá
Bergens Tekniske Skole í Nor-
egi 1968.
Hann var véltæknifræðingur
hjá Þorgeiri og Ellert á Akra-
nesi 1968-71, Teiknistofu SÍS
1972-83, Borgarplasti 1984-87
og síðan hjá Nýju Teiknistof-
unni til starfsloka. Helgi stund-
aði einnig sjómennsku á lífs-
leiðinni og átti hann með
vinnufélögum trillu til nokk-
urra ára. Skák og fótbolti skip-
uðu einnig stóran sess í lífi
hans. Hann æfði skák með Tafl-
félagi Akraness og spilaði fót-
bolta upp alla yngri flokka með
ÍA. Hann varð Íslandsmeistari í
2. flokki og sat síðar í knatt-
spyrnuráði ÍA.
Útför Helga fer fram í Selja-
kirkju í dag, 19. maí 2021,
klukkan 13. Einnig verður
streymt frá athöfninni á:
http://www.seljakirkja.is
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
jánsson þvagfæra-
skurðlæknir, f.
19.12. 1957. Börn
þeirra eru: a)
Tinna, fæðingar-
og kvensjúkdóma-
læknir, f. 5.10.
1984. b) Kristján,
læknir, f. 5.10.
1987. Maki hans er
Sigríður Johnson
verkfræðingur. c)
Helga, arkitekt, f.
1.6. 1990. Maki hennar er Sö-
ren Made tæknifræðingur. 2)
Sigrún, viðskiptafræðingur og
MBA, f. 16.10. 1968. Maki henn-
ar er Jón Bragi Bergmann,
svæfinga- og gjörgæslulæknir,
f. 26.4. 1968. Börn þeirra eru:
a) Andreas, læknir, f. 7.4. 1990.
Maki hans er Gígja Gylfadóttir,
hjúkrunarfræðingur og MS í
markaðsfræðum og alþjóðavið-
skiptum. b) Unnur, tannlæknir,
f. 21.12. 1992. Maki hennar er
Ólafur Hrafn Björnsson véla-
verkfræðingur. c) Helgi Hrafn,
menntaskólanemi, f. 2.12. 2002.
Langafabörnin eru orðin sjö.
Elskulegur tengdapabbi minn
er fallinn frá. Upp hrannast
minningar frá kynnum okkar og
þar er minnisstætt þegar ég
hitti hann og tengdamömmu
fyrst síðla árs 1985. Ég var orð-
inn skotinn í bekkjarsystur
minni í MR sem er yngri dóttir
Addýjar og Helga. Við félagarn-
ir vorum á rúntinum á gamlárs-
kvöld 1985 og mér datt í hug að
koma við í Kleifarseli 55 þar
sem þau bjuggu á þeim tíma.
Heimasætan var að heiman en
við fengum ógleymanlegar mót-
tökur. Æ síðar hefur þetta
kvöld verið í minnum haft,
Helgi tengdapabbi átti ógleym-
anlegan performans á neðri
hæðinni sem ekki verða gerð
nánari skil hér.
Síðan leið tíminn, við tengd-
umst fjölskylduböndum og það
komu börn hjá okkur Sigrúnu
og nú barnabörn og langafa/
langömmubörn hjá Addý og
Helga. Andreas og Unnur
fæddust á háskólaárum okkar
Sigrúnar. Tengdapabba fannst
forgangsröðunin misgáfuleg en
stóð eins og klettur við bakið á
okkur.
Hann hafði bleksvartan húm-
or en hjarta af gulli. Var boðinn
og búinn til aðstoðar hvenær
sem var, hvort sem það var áð-
ur en við fluttum út til sérnáms
eða eftir að við fluttum heim
aftur árið 2008 eftir 10 ár í Nor-
egi. Þá skutlaðist hann með
nafna sinn og sótti þegar á
þurfti að halda.
Nú í janúar kenndi hann sér
meins og var ljóst þá þegar að á
brattann var að sækja. Lífsvilj-
inn var sterkur og áttum við
yndislegar stundir með Helga
og Addý, barnabörnum og lang-
afabörnum hans í vor, hann við
sæmilega heilsu þar til síðustu
tíu dagana fyrir andlátið.
Að lokum vil ég þakka þess-
um vini mínum og velgjörðar-
manni samfylgdina síðastliðin
35 ár, megi hann hvíla í friði.
Jón Bragi Bergmann.
Í dag kveðjum við elskulega
afa Helga okkar, sem við vorum
svo lánsöm að eiga að.
Sem börn eyddum við mikl-
um tíma í góðu yfirlæti hjá
ömmu og afa í Kleifarselinu,
sérstaklega á meðan við bjugg-
um í Noregi og vörðum sum-
arfríum hjá þeim. Á meðan
amma gerði „túmatsúpu“
kenndi afi okkur að tefla og
leggja kapal af einstakri þol-
inmæði. Við fengum að horfa á
glæpamyndir í svarta leðursóf-
anum og toppurinn var að panta
popp og kók í gegnum stigaopið
sem var eins og drive-through-
lúga. Við fengum stundum að
fylgja afa á teiknistofuna og
fylgjast með honum vinna. Þar
voru reglustikur og reiknivélar
af öllum stærðum og gerðum
sem hægt var að glamra á. Ófá-
ar ferðir voru einnig farnar að
veiða með afa, bæði á bát sem
hann átti um stund og í Sil-
ungapollinn. Það var alltaf erfitt
að kveðja þegar sumrinu lauk,
enda voru þessir tímar yndis-
legir í faðmi ömmu og afa og
minnumst við þessara gæða-
stunda með hlýhug.
Amma og afi heimsóttu okkur
oft úti í Noregi og við vorum
svo stolt af því að eiga svona
unga ömmu og afa, enda Norð-
menn ekki vanir því. Þegar við
fluttum aftur heim til Íslands
var Helgi afi nýsestur í helgan
stein en fékk um leið nánast
fullt starf sem einkabílstjóri,
hvort sem það var að skutla
Helga, nafna afa síns, á reið-
námskeið og í gítartíma, eða
eldri krökkunum á mennta-
skólaböll. „Já vinan/vinur“ var
alltaf svarið, sama hvað var beð-
ið um.
Afi sýndi væntumþykju sína í
verki með hvatningu og miklum
áhuga fyrir því hvernig gengi í
skóla, vinnu eða tómstundum.
Maður fann þannig alltaf fyrir
því hvað hann var stoltur af af-
komendum sínum öllum.
Síðustu mánuðirnir sem afi
lifði, eftir að hann greindist með
krabbameinið í lok janúar, voru
erfiðir en jafnframt fullir af
góðum samverustundum, meðal
annars í Skógarselinu þar sem
amma og afi höfðu hreiðrað um
sig eftir að þau fluttu úr Kleif-
arselinu.
Við kveðjum afa með söknuði,
fjölda góðra minninga og miklu
þakklæti fyrir samfylgdina í
gegnum lífið.
Andreas, Unnur og
Helgi Hrafn.
Elsku afi, nú ertu farinn til
sumarlandsins og þín verður
sárt saknað. Að kveðja þig er
erfitt eða eins og amma einu
sinni orðaði það: Þegar ástvinur
deyr þá deyr heill heimur. Eftir
sitja hlýjar minningar um
stundir okkar saman og þú átt
eftir að lifa áfram í okkar hjört-
um. Þú varst ávallt gjafmildur
með tímann þinn og alltaf til
staðar fyrir okkur systkinin,
hvort sem það var að kenna
okkur að tefla, skutla okkur
endalaust um bæinn í ýmsum
erindum eða lána okkur bílinn
þinn. Þú fylgdist alltaf vel með,
bæði í samfélaginu og í fréttum,
en sérstaklega fylgdist þú með
okkar lífi og sýndir því sem við
vorum að gera mikinn áhuga.
Þú varst duglegur að renna við
heima hjá okkur eftir vinnu til
að heilsa upp á okkur og hringd-
ir oft bara til að heyra í okkur
hljóðið. Metnaður fyrir námi var
mikilvægur fyrir þig og þú
fylgdist af einlægum áhuga með
framgöngu okkar systkina þar.
Við minnumst beitta húmorsins,
fótboltaáhugans og margs ann-
ars, en efst í okkar huga er
samt umhyggjan sem þú sýndir
okkur. Þú varst ekki maður
margra orða en umhyggja þín
og ást skilaði sér greinilega til
okkar í þínum verkum. Þú lifir
áfram í okkar hjörtum og hvert
sinn sem við sýnum umhyggju í
verki minnumst við þín. Barna-
börnin,
Tinna Baldvinsdóttir,
Kristján Baldvinsson og
Helga Baldvinsdóttir.
Svo snögglega klippt á lífið.
Hann fékk þessa margumtöluðu
þrjá mánuði sem oft er sagt,
þegar fólk greinist með krabba-
mein. Helgi var yngstur fjög-
urra systkina sem voru kennd
við Gneistavelli á Akranesi og
var síðastur þeirra til að kveðja
þetta jarðlíf. Hann var alinn upp
á heimili þar sem voru tvær föð-
ursystur hans ógiftar, mamma
hans, en pabbi hans sjómaður.
Hann sagði stundum í gríni við
mig, hvernig heldur þú að hafi
verið fyrir okkur strákana að
alast upp undir verndarvæng
þriggja kvenna? Föðursystur
hans voru hörkuskákmenn, svo
það var mikið teflt á heimilinu.
Enda varð Helgi mjög ungur
gjaldgengur skákmaður, hann
tefldi með Taflfélagi Akraness.
Svo var hann nú ekki Skagamað-
ur án þess að sparka aðeins í
bolta, fótboltinn varð hans aðal-
áhugamál. Laugardagarnir voru
helgaðir boltanum.
Hann kvæntist Addý sinni
ungur að árum. Nokkru síðar
fluttu þau til Reykjavíkur þar
sem hann fór í Vélskólann, þar
hreppti hann Fjalarsbikarinn í
öðrum bekk og Skrúfubikarinn
þegar hann útskrifaðist. Þá lá
leiðin til Noregs í tækniskóla, þá
var eldri dóttir þeirra hjóna
fædd, en þau eignuðust tvær
dætur sem svo sannarlega hafa
gert foreldra sína stolta. Helgi
var mjög metnaðargjarn fyrir
þeirra hönd og fjölskyldna
þeirra, sem öll eru háskólageng-
in og hefur vegnað vel í lífinu.
Langafabörnin eru orðin sjö.
Skemmtileg voru þau Gneista-
vallasystkinin og gaman að vera
með þeim. Ég er alltaf þakklát
fyrir samband þeirra bræðra,
Benna míns og Helga, en þeir
töluðust við í síma nærri hvern
dag á fullorðinsárum meðan báð-
ir lifðu. Jón bróðir þeirra féll frá
allt of ungur árið 1982, Benni
minn árið 2017, Sigurlaug systir
þeirra árið 2018, Helgi nú árið
2021.
Börnin mín og barnabörn
minnast Helga frænda sem lit-
ríks manns sem gaman var að
hitta. Samúðarkveðjur til þín
elsku Addý, Gunnur, Sigrún og
fjölskyldur frá mér og fjölskyldu
minni.
Heiðrún Þorgeirsdóttir.
Helgi
Sigurðsson
✝
Júlíus Gunnar
Geirmundsson
fæddist á Látrum í
Aðalvík á Horn-
ströndum 15. apríl
1931.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans þann 3. maí
2021.
Foreldrar hans
voru hjónin Geir-
mundur Júlíusson
frá Fljótavík á ströndum, f. 4.3.
1908, d. 17.10. 1996, og Guð-
munda Regína Sigurðardóttir
frá Aðalvík á ströndum, f. 5.5.
1904, d. 23.6. 1994. Systkini
Gunnars eru: 1) Halldór, f.
1930, d. 2014. 2) Geir Sigurlíni,
f. 1932. 3) Helgi, f. 1934, d.
2005. 4) Ásthildur, f. 1936. 5)
Baldur, f. 1937. 6) Karl, f. 1939.
Hinn 4. október 1952 kvænt-
ist Júlíus Gunnar Gunnhildi
Magnúsdóttur frá Reykjarfirði
í Ísafjarðadjúpi, f. 13.9. 1933,
d. 9.12. 2014. Foreldrar hennar
voru hjónin Ingunn Jónasdóttir
hún á eitt barn. 3) Auður Ingr-
ún, f. 10.9. 1957, börn hennar
eru Hildur, maki Alejandro
Serrano, þau eiga tvö börn.
Gabríela Ýr, unnusti Daníel
Orri Ómarsson. 4) Magnús,
f.23.1. 1959, maki Solveig S.
Kristjánsdóttir, börn þeirra
eru Kristján. Gunnhildur, maki
Hlynur Þór Stefánsson, þau
eiga þrjú börn. Valgeir, maki
Anna M. Kjartansdóttir, þau
eiga tvö börn. Hákon. Símon. 5)
Jónas, f. 19.6. 1962, maki Alma
Hlíðberg, börn þeirra eru
Haukur, unnusta María Ása Ás-
þórsdóttir, hún á eitt barn. Ing-
unn, unnusti Simon S Hansen.
Hjalti.
Júlíus Gunnar ólst upp í Að-
alvík og Fljótavík á Horn-
ströndum til 15 ára aldurs og
fluttist þá til Hnífsdals. Gunnar
starfaði sem vélstjóri og lærði
húsgagnasmíði og vann við það
hjá Ragnari Haraldssyni og
síðast hjá Stálsmiðjunni í
Reykjavík.
Útför Júlíusar Gunnars fer
fram frá Digraneskirkju í
Kópavogi í dag, 19. maí 2021,
og hefst athöfnin klukkan 13.
Streymt verður frá útför:
https://youtu.be/FYuaSnqYo9U
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
frá Borg í Reyk-
hólasveit, f. 28.11.
1909, d. 29.10.
1999, og Magnús
Hákonarson frá
Reykhólum, f. 9.5.
1899, d. 24.11.
1963.
Börn Gunnars
og Gunnhildar eru:
1) Ingunn Jóna, f.
28.11. 1952, maki
Hreinn Jónasson.
Börn þeirra eru Gunnar, maki
Alma Guðjónsdóttir, þau eiga
tvö börn. Vignir, maki Daníela
Gunnarsdóttir, þau eiga þrjú
börn. Ellert, maki Rebekka
Pétursdóttir, þau eiga þrjú
börn. 2) Geir Guðmundur, f.
27.6. 1955, maki Sigrún M.
Arnardóttir, barn þeirra er Fil-
ippía Lind, fyrir átti Geir tvær
dætur, Margrét Ólöf, maki Eg-
ill Jóhannsson, Margrét Ólöf á
tvö börn og Egill á tvö börn.
Helga Rún, maki Daniel Dawit,
þau eiga fjögur börn. Fyrir átti
Sigrún dótturina Sunnu Dís,
Í dag kveðjum við elsku afa og
tengdapabba okkar, Gunnar
Geirmundsson, í hinsta sinn. Það
sem er efst í huga okkar er
þakklæti, þakklæti fyrir svo
óendanlega margt. Gunnar afi
bar eiginlega alla þá kosti sem
prýða mega einn mann. Hann
var gull af manni sem hafði hlýja
og notalega nærveru. Hann var
lífsglaður og skapgóður og með
gott jafnaðargeð, jákvæður og
hvetjandi. Honum var umhugað
um allt og alla og ekki síst
barnabörnin sín. Tók okkur allt-
af fagnandi, var alltaf tilbúinn að
rétta hjálparhönd þegar á þurfti
að halda og miðla af kunnáttu
sinni og verkviti. Svo var hann
svolítið þrjóskur en það var allt í
lagi. Gunnar afi og Hidda amma
áttu fallegt heimili á Ásbrautinni
og síðar í Gullsmáranum. Það
var alltaf svo hlýtt og notalegt
að koma til þeirra. Það var
þungbært þegar Hidda amma
varð bráðkvödd fyrir rúmum sex
árum en þrátt fyrir það hélt afi
sínu striki og hugsaði vel um
fólkið sitt og var í góðu sam-
bandi við það. Hann passaði vel
upp á heilsuna og hreyfði sig
reglulega og hætti heldur ekki
að fara til Kanaríeyja. Eins og
áður segir var Gunnar alltaf
tilbúinn að rétta hjálparhönd og
voru margir sem nutu góðs af.
Hann hafði einlægan áhuga á öll-
um framkvæmdum og fylgdist
vel með því sem var að gerast
hjá fleirum en bara fjölskyldunni
sinni. Einnig fylgdist hann vel
með og sýndi öllu því sem við
tókum okkur fyrir hendur mikinn
áhuga, hvort sem var í námi eða
tómstundum. Hann var harmón-
ikuunnandi og spilaði svolítið
sjálfur og fannst ekki leiðinlegt
að setjast niður í stofunni heima
hjá okkur og hlusta á Hauk spila.
Gunnar varð níræður 15. apríl sl.
og gátu börnin hans og tengda-
börnin haldið upp á það með hon-
um saman heila helgi fyrir utan
bæinn og skálað í koníakinu sem
hann hafði geymt fyrir stóraf-
mælið. Þá minningu er gott að
geyma og eiga. Hópurinn hans
afa var stór, fimm börn, 17
barnabörn og 26 barnabarnabörn
að meðtöldu einu sem er vænt-
anlegt á næstu dögum. Afi var
svo stoltur af öllu sínu fólki, svo
glaður yfir þeim stað sem allir
voru á og talaði oft um hvað þetta
væri allt flott og gæfusamt fólk.
Síðustu tveir mánuðir voru mjög
erfiðir, bæði fyrir afa og okkur.
Þetta gerðist allt svo hratt en afi
bar höfuðið hátt fram á síðasta
dag. Hann var alltaf svo jákvæð-
ur og brosmildur og fullvissaði
okkur um að hann hefði það gott
og hann væri þakklátur fyrir að
finna ekki til.
Við þökkum Gunnari afa fyrir
allt og allt og trúum því að Hidda
amma taki vel á móti honum í
Sumarlandinu.
Góða ferð elsku afi og tengda-
pabbi. Minningin um þig mun lifa
í hjörtum okkar.
Haukur, Ingunn,
Hjalti og Alma.
Það er með ólýsanlegum sökn-
uði sem ég kveð elsku afa minn.
Ég missti pabba minn þegar ég
var mjög ung og í gegnum lífið
hefur afi alltaf verið til staðar
fyrir mig. Svo mikið að amma
ruglaðist alltaf þegar hún var að
tala við mig og sagði alltaf „Hild-
ur, hann pabb … nei afi þinn
…“, hló svo og sagði „æ, þú veist
hvað ég meina“. Það sem þú skil-
ur eftir stórt skarð elsku afi
minn, eða ef ég vitna í ljóð frá
mér til þín í einu jólakortinu:
„Hvar sem vantar hlekk á
keðjuna mína hefur þú fyllt upp í
gatið.“
Ég var svo heppin að fá auka-
foreldra, þig og ömmu. Við syst-
urnar og mamma vorum svo
heppnar að fá að vera svona mik-
ið með ykkur, dagsdaglega og á
öllum hátíðardögum. Ég veit að
ég kvartaði sáran þegar ég var
unglingur yfir því að fá ekkert
partí á gamlárskvöldum eins og
allir hinir og vera bara með ykk-
ur og mömmu en þegar ég var
orðin fullorðin lærði ég að meta
mikils þessar stundir og ég hef
þakkað ykkur oft fyrir.
Það var mikil tónlist í hjarta
þínu og mér hefur alltaf fundist
svo gaman að fylgjast með þér
æfa þig á harmonikkuna. Það er
ykkur að þakka að ég gat farið í
tónlistarskóla og núna þegar
Sara mín byrjaði að læra á píanó
stoppaðir þú ekki fyrr en ég
hafði keypt alvörupíanó. Fyrir
nokkrum árum byrjuðum við að
spjalla um æsku þína í Fljótavík.
Mér hefur alltaf fundist þú hafa
lifað svo ótrúlega áhugaverðu lífi
svo ég bað þig að segja mér frá
því hvernig lífið var í Fljótavík
þegar þú varst lítill. Við áttum
margar góðar stundir að ræða
um þetta og er ég innilega þakk-
lát fyrir að hafa spurt þig spjör-
unum úr til að geta deilt því með
barnabarnabörnum þínum.
Við eigum líka eina einstak-
lega fallega minningu saman,
það er brúðkaupið mitt. Þú varst
svo góður að ganga með mér inn
kirkjugólfið, takk innilega fyrir
það elsku afi. Giftingarhringur-
inn minn er svo smíðaður eftir
giftingarhringnum hennar
ömmu, ég veit þér þótti einstak-
lega vænt um það líka.
Þú ert einn af þeim sem hafa
mótað líf mitt, stutt mig í öllu og
ráðlagt mér. Ég hef, síðan ég var
pínulítil, samið heilan helling af
ljóðum fyrir þig til að þakka þér
fyrir allt og þú vitnaðir oft í
gegnum tíðina í ljóð sem ég
samdi 7-8 ára gömul, „Ú frétt-
irnar“ sem ég samdi því ég þoldi
ekki að þú raukst alltaf klukkan
hálfátta að horfa á fréttirnar,
þótt við værum að borða. Á jól-
um og stórafmælum samdi ég
ljóð eða lög fyrir þig og ömmu og
núna þegar þú varðst níræður
samdi ég síðasta lagið, „Lífið er
þér að þakka“. Ég er svo þakklát
fyrir það að við Haukur náðum
að spila það fyrir þig í Gullsmár-
anum áður en þú kvaddir okkur.
Lífið er þér að þakka
Lífið með þér er eins og það er
því þú ert mér hjá
því allt sem ég á
er þér að þakka
Ég væri ei hér
ef þú hefðir ei séð
ástina þá
og ástinni má
allt þakka
Hvert spor sem ég tek
hvert andartak er
innblásið frá þér
því í grunninn ég er
aðeins þér að þakka
Fyrir hönd okkar allra af Sæ-
bólsbrautinni og úr Fannahvarf-
inu, elsku afi okkar og pabbi, við
minnumst þín ávallt með mikilli
gleði, söknuði og þakklæti í
hjarta.
Hildur, Gabríela Ýr og
Auður Ingrún.
Júlíus Gunnar
Geirmundsson