Morgunblaðið - 19.05.2021, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ 2021
✝
Edda Þöll
Hauksdóttir
fæddist í Reykjavík
31. júlí 1989. Hún
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
5. maí 2021. For-
eldrar hennar eru
Haukur Lárus
Hauksson, f. 28.6.
1957, d. 21.11. 2010,
og Hera Sveins-
dóttir, f. 22.9. 1963.
Sambýlismaður Heru er Krist-
ján Gunnarsson, f. 14.5. 1961.
Bróðir Eddu er Arinbjörn
Hauksson, f. 2.8. 1984. Maki
Lára Sigríður Lýðsdóttir, f. 20.3.
1986, börn þeirra eru Haukur
Logi, f. 18.5. 2012, og Rakel
Birta, f. 18.10. 2015.
Edda giftist 31.12. 2017 Har-
aldi Þór Sveinbjörnssyni, f. 6.10.
1986. Foreldrar Haraldar eru
Amalía Berndsen, f. 22.9. 1959,
d. 18.10. 2020, og Sveinbjörn
Þór Haraldsson, f. 7.8. 1959.
Dóttir Eddu og Haraldar er
Hera Lind, f. 17.11. 2019. Systur
2013. Eftir útskrift hóf hún störf
sem sjúkraliði á bæklunarskurð-
deild Landspítalans. Síðar tók
hún við stöðu aðstoðardeild-
arstjóra og var þar með fyrst
sjúkraliða til að taka þátt í deild-
arstjórn á Landspítalanum og
starfaði hún þar allt til dánar-
dags. Samhliða starfi sínu á
Landspítalanum sat hún í stjórn
Tilveru og Sjúkraliðafélagi Ís-
lands, ásamt því sótti hún nám í
förðunarfræði og útskrifaðist
árið 2016.
Haraldur og Edda hittust
fyrst árið 2007 í Lúxemborg
þegar Haraldur var í heimsókn
hjá systur sinni sem einnig var
au-pair þar. Hófu þau samband
árið 2010 og keyptu sér sína
fyrstu íbúð á Langholtsveginum
árið 2013. Bjuggu þau þar í
fimm ár og fluttu svo í Bryggju-
hverfið í Grafarvoginum. Árið
2019 fæddist dóttir þeirra Hera
Lind. Þremur mánuðum síðar
greinist Edda með krabbamein.
Útför Eddu fer fram frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag, 19. maí
2021, klukkan 13. Í ljósi að-
stæðna munu einungis þeir nán-
ustu vera viðstaddir. Útförinni
verður streymt á
https://streyma.is/utfor
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Haraldar eru; 1)
Inga Björk Svein-
björnsdóttir, f. 17.3.
1981. Maki Ágúst
Heiðdal Frið-
riksson, f. 25.8.
1976. Eiga þau tvö
börn. 2) Berglind
Berndsen Svein-
björnsdóttir, f. 28.6.
1989. Maki Steinar
Valur Ægisson, f.
23.11. 1987. Eiga
þau eitt barn.
Edda ólst upp á Laugarásvegi
með foreldrum sínum og gekk í
Laugarnesskóla og síðar Lang-
holtsskóla og lauk þar 10. bekk.
Eftir grunnskólagöngu fór Edda
í Húsmæðraskólann og útskrif-
aðist þaðan í lok árs 2007. Mán-
uði síðar flutti hún til Lúxem-
borgar og var þar í eitt og hálft
ár sem au-pair. Eftir að Edda
kom heim hóf hún störf á Hjúkr-
unarheimilinu Sóltúni. Samhliða
vinnu hóf hún nám í Fjölbrauta-
skólanum við Ármúla og útskrif-
aðist þaðan sem sjúkraliði vorið
Elsku Edda mín, það er sárt og
sorglegt að þurfa að skrifa þessar
línur um þig. Það er svo stutt síð-
an þú varst hjá okkur í kvöldmat
með litlu dúllunni þinni. Allt var
svo bjart og gott, allt lífið fram
undan. Þú búin að sigrast á erfiðu
krabbameini eftir langa og
stranga baráttu. En svo skyndi-
lega breyttist allt. Krabbameinið
lét á sér kræla á ný og við tók ný
barátta. Að þessu sinni tók krabb-
inn yfirhöndina og ekki varð við
neitt ráðið þrátt fyrir hetjulega
baráttu og óbilandi trú á bata. Ég
mun alltaf minnast þín sem ynd-
islegu, ljúfu, fallegu stelpunnar
minnar, að utan sem innan, og
mun endalaust sakna þín og alls
þess sem við áttum og gerðum
saman. Sakna þess að geta ekki
hringt í þig og spjallað eins og við
vorum vanar að gera daglega.
Litli sólargeislinn, Hera Lind,
sem kom inn í líf ykkar Halla á
árinu 2019, mun verða mér gleði-
gjafi og mun ég njóta þess að fá að
fylgja henni í gegnum lífið. Nú ert
þú komin aftur í fangið á Hauki
pabba þínum sem umvefur þig og
leiðir þig um draumalandið. Ég
læt hér fylgja lítið ljóð sem þú
samdir sem barn sem ég varð-
veitti ásamt fjölmörgum bréfum
frá þér til okkar pabba þíns.
Ljúft þú sefur engla nótt
stjörnur blika á himni skært
skín ein stjarna inn til þín
þú sefur vært og rótt.
Með dúkku fína þú sefur vel
sex ára í skólanum þú reiknar vel
þér líður vel.
Ljósið skín nú inn til þín
þú sefur vært og rótt.
(Edda Þöll Hauksdóttir)
Guð geymi þig. Þín
mamma.
Það er erfitt að sætta sig við að
þú sért búin að kveðja okkur alltof
fljótt. Þú áttir svo mikinn kraft,
kjark og hjarta til að gera fleiri
stóra hluti. Á þessari stundu horfi
ég til baka og fer yfir allar fallegu
minningarnar og góðu stundirnar
sem þú gafst mér og okkur öllum í
kringum þig.
Með aðeins eitt ár á milli okkar
urðum við frænkurnar fljótt mikl-
ar vinkonur og stór partur af lífi
hvor annarrar. Þrátt fyrir að vera
ólíkar sem börn vildum við mikið
vera saman. Þú vildir sitja með
fullorðna fólkinu í veislum og ég
vildi vera í handahlaupum frammi
á gangi. Þú vildir krydda lífið með
alls kyns prakkarastrikum og ég
vildi fylgja öllum reglum. En
þetta var góð blanda. Við hristum
hvor upp í annarri og ævintýrin
urðu að skemmtilegum minning-
um.
Að fá að gista á Laugarásveg-
inum var toppurinn. Síðustu daga
hafa minningar um húsdýra-
garðsferðirnar okkar verið á end-
urtekningu í hausnum á mér. Við
vorum mjög ákveðnar að fá að aka
í torfærubílunum í garðinum, þó
að það vantaði nokkra cm upp á
hæðina hjá okkur báðum. Við
settum mikinn metnað í hátt tagl
og háa buffalo-skó til að auka
hæðina. Þá vorum við tilbúnar að
arka Laugardalinn á háu skónum
með vasa fulla af tíköllum og
prakkarabros á vör.
Það var svo gaman að taka þátt
í og fylgjast með þér finna sjálfa
þig á unglingsárunum. Ógleyman-
legu stundirnar okkar saman á
Ítalíu og Tenerife standa þar upp
úr. Þú gerðir ferðirnar og lífið svo
skemmtilegt því þú varst alltaf að
finna næsta ævintýri til að koma
okkur öllum á óvart. Þegar ég
flutti út urðu stundirnar okkar
færri en þær voru svo dýrmætar.
Sama hversu mikill tími leið á
milli hittinga, þá var alltaf eins og
enginn tími hefði liðið þegar við
komum saman. Þú hafðir svo góða
nærveru og það var svo ljúft að
koma á Tangabryggjuna, sitja á
svölunum með kaffibolla og að
sjálfsögðu lagðir þú, fyrirmyndar-
húsmóðirin, alltaf til eitthvað ný-
bakað. Ég heyri bergmál af slúðri
og Svenson-hláturhviðunum þín-
um þegar ég hugsa til baka.
Við höfum öll verið svipt dýr-
mætum framtíðarstundum með
þér. Þegar við töluðum saman um
páskana plönuðum við hitting í
sumar, þegar covid-reglur myndu
gera mér kleift að ferðast heim.
Við vorum spenntar að fá að fylgj-
ast með litlu stelpunum okkar
leika sér saman. Okkur grunaði
ekki að það plan myndi aldrei
verða að veruleika.
Þú munt alltaf eiga þinn stað í
hjarta mínu elsku frænka.
Elísabet Aagot Árnadóttir.
Ó Edda! Elsku besta yndis-
lega, einlæga, falllega og klikkað
vinkona mín sem ég elska svo
mikið. Það er sárara en orð fá lýst
að þurfa að kveðja þig. Nú þegar
lífið er loksins rétt að byrja!
Í febrúar sendir þú skilaboð
„Halló! Símadeit í kvöld?“ Það
kvöld áttum við eitt af þessum
einstöku símadeitum okkar, vá
hvað ég mun sakna þeirra. Þótt
þetta hafi ekki verið okkar síðasta
símadeit var það svo sérstakt. Þú
svo hamingjusöm, extra tilbúin í
þetta sumar sem bráðum kæmi og
þú ætlaðir sko að njóta með Heru
Lind og Halla þínum. Búin að
rústa þessu krabbameini með já-
kvæðni og æðruleysi að vopni. Við
töluðum um framtíðina fullar eft-
irvæntingar, hlógum að litlu
skrautlegu okkur og plönuðum
hittinga sumarsins. Við ræddum
líka öll verkefnin sem þér hafa
verið falin í lífinu og hvernig þú
hefur tekist á við og sigrað þau
með glæsibrag! Sammála um að
þrátt fyrir að enginn væri betri en
þú til að takast á við öll heimsins
verkefni væri nú komið nóg. Það
gat bara ekki annað verið!
Það var því heldur betur kjafts-
högg þegar þú sagðir mér tveim-
ur dögum seinna að þú værir aft-
ur komin inn á spítala! Það stóð
samt aldrei annað til en klára
þetta verkefni bara líka. Og eins
erfitt og það var fannstu styrk og
þrótt til að takast á við enn eitt
verkefnið. Jákvæð, yfirveguð og
sterkust í heimi. Hetjan sem þú
ert.
Ég er svo fegin að hafa fengið
tíma með þér eftir að þú greindist
aftur og það skiptir mig öllu máli
að hafa náð að kveðja þig. Ég er
og verð að eilífu þakklát fyrir okk-
ar fallegu vináttu. Það er svo
óraunverulegt eftir að hafa verið
svona góðar vinkonur síðan í
grunnskóla, þroskast saman, hvor
á sinn hátt, oftast hvor á sínum
staðnum en samt alltaf svo nánar,
að nú sértu farin.
En ég fæ hlýtt í hjartað þegar
ég hugsa um allar minningarnar
okkar. Öll skemmtilegu uppátæk-
in, þú áttir alltaf ráð og lausnir
eins og t.d. þegar ég fótbraut mig
á þjóðhátíð og þú keyptir bara
hjólbörur, því ekki ætlaði ég heim
sem þýddi að þú þurftir að drösla
mér um alla eyjuna. Hvernig þú
passaðir upp á mig þegar Klara
Dögg var að fæðast, þú þoldir
ekki tilhugsunina um að ég myndi
sennilega ekki strauja barnafötin
þannig að þú gerðir það bara. All-
ir sigrarnir sem og ósigrarnir og
svo þegar ljóst var að loksins
fengir þú að verða mamma. Hvað
þú varst falleg og hamingjusöm á
meðgöngunni og svo þegar Hera
Lind var loksins komin.
Það er ósanngjarnt á allan hátt
að þurfa að kveðja þig svona
snemma en fallegt að hugsa til
þess að þú hafir fengið að verða
mamma og að Hera Lind hafi átt
bestu mömmu í öllum heiminum.
Við öll sem þig elskum eigum eftir
að passa upp á ljósið þitt, þetta
litla rassgat, trítlandi í Gucci-
skónum sem á eftir að verða
mesta pabbastelpan, alveg eins og
mamma hennar.
Og mikið er ég viss um að þið
feðgin eigið eftir að gera eitthvað
stórkostlegt saman þarna hinum
megin.
Þangað til næst. Þín vinkona.
Unnur Þóra.
Haustið 2007 mættu galvaskar
og ungar stúlkur í Hússtjórnar-
skólann eða Húsó eins og við köll-
um skólann alltaf, spenntar fyrir
komandi vetri. Sumar þekktust
vel, aðrar voru að kynnast í fyrsta
skipti. Við náðum allar fljótt vel
saman og fundum að þarna var á
ferð hópur sem gat spjallað um
allt milli himins og jarðar, hlegið
endalaust saman og jafnvel grátið
líka. Edda okkar smellpassaði inn
í hópinn enda hress og hispurs-
laus stelpa, hjartahlý og með
smitandi hlátur. Ætli það séu ekki
einmitt samverustundir okkar
stelpnanna sem standa upp úr,
þegar við sitjum í sjónvarps-
herberginu, hver með sína handa-
vinnu, spjallandi og hlæjandi eða
sitjum við vefstólana baksandi við
rósabandið og svo í eldhúsinu að
mastera snúðaköku eða steikja
kleinur. Eftir Húsó lágu leiðir
okkar í ólíkar áttir og sumar
héldu sambandi en aðrar fylgdust
hver með annarri á facebook eða
eftir öðrum leiðum. Við fylgdumst
með hetjulegri baráttu Eddu í
gegnum hennar veikindi og nú
þegar hún hefur kvatt okkur vilj-
um við minnast hennar með þakk-
læti og vinsemd þar sem hún
markaði veru okkar allra í Húsó.
Elsku Halli, Hera Lind og aðr-
ir aðstandendur. Við sendum ykk-
ur hlýja strauma og samúðar-
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Fyrir hönd Húsó-stelpnanna,
Sigurrós.
Erfitt er að finna orð sem lýsa
þeirri sorg sem fráfall Eddu,
ungrar konu með unga fjölskyldu,
vekur. Ljóð Tómasar Guðmunds-
sonar, Sorgin, er fátækleg tilraun
til að senda eftirlifandi ástvinum
og aðstandendum innilega hlut-
tekningu okkar á þessum erfiðu
dögum:
Hún er konan, sem kyrrlátust fer
og kemur þá minnst þig varir,
og les úr andvaka augum þér
hvert angur, sem til þín starir.
Hún kemur og hlustar, er harmasár
hjörtun í einveru kalla.
Hún leitar uppi hvert tregatár.
Hún telur blöðin, sem falla.
Og hún er þögul og ávallt ein
og á ekki samleið með neinum.
Því hún er sorgin, sem sefar hvert mein,
Og sífellt leitar að einum.
(TG)
Ingibjörg og Gretar.
Elsku Edda, elsku fallega vin-
kona mín. Það er hræðilegur
raunveruleiki að skrifa þessi orð.
Edda með hlýju knúsin, smitandi
hláturinn og fallega brosið er ekki
lengur hér. Hún var einstök vin-
kona og öll þau ár sem ég þekkti
hana hef ég vitað það og verið
þakklát fyrir hana. Hún gaf sér
alltaf tíma fyrir mann og þau voru
ófá símtölin milli Slóvakíu og Ís-
lands og seinna Danmerkur og Ís-
lands og þá allra helst síðasta árið,
þegar þau voru orðin nærri dag-
leg. Oftast var það eitthvað bita-
stætt, annaðhvort fréttir eða slúð-
ur en stundum höfðum við ekkert
að segja en alltaf svo gott að heyr-
ast aðeins.
Ég hef ekki hitt jafn viljasterka
og ákveðna konu og Eddu, þegar
hún ákvað að gera eitthvað þá var
það gert og það var gert vel. Það
sýndi sig svo sannarlega í þeirri
baráttu sem Edda þurfti að takast
á við, það var alltaf svo mikil ró og
yfirvegun yfir henni og hún sýndi
viljastyrkinn og máttinn sem í
henni bjó öll veikindin, sama
hversu margir skellirnir urðu þá
stóð hún alltaf sterk. Vá hvað ég
dáðist að henni.
Ég er þakklát fyrir þær minn-
ingar sem ég á, úr útilegunum,
matarboðunum eða bara smá
kaffisopa í hádeginu. Það var svo
gaman alltaf í kringum Eddu og
við áttum svo mikið eftir, þetta
átti aldrei að fara svona.
Þær voru margar ferðirnar
sem við fórum saman og okkur
þótti ekki leiðinlegt að rifja upp
þau ótal hlátursköst og góðu
stundir sem við höfum átt. En
vænst þykir mér um tímann okk-
ar saman í Slóvakíu, þar sem við
vinkonurnar sátum í „rassaförun-
um“ okkar, hvor í sínum hæginda-
stólnum flest kvöld í nokkrar vik-
ur og prjónuðum, hekluðum og
spjölluðum um allt og ekkert,
spáðum í uppskriftir og ræddum
litlu baunina sem kom svo, Hera
Lind, litla ljósið hennar Eddu og
Haralds. Ég hló oft og sagði að
það væri eins og hún héldi á litlum
Haraldi þegar ég hitti þær mæðg-
ur en núna sé ég svo mikla Eddu í
litlu fallegu Heru Lind.
Það er svo sárt að sakna þín og
það er sár tilhugsun að það sé
engin Edda með okkur lengur.
Ég elska þig, dýrmæta vinkona
mín.
Þín vinkona,
Kristín.
Okkur langar til að minnast
Eddu Þallar, vinkonu okkar og
samstarfskonu. Við kynntumst á
bæklunarskurðdeild B5 þegar við
vorum í hjúkrunarnámi og Edda í
sjúkraliðanámi og sáum strax
hvaða persónu Edda hafði að
geyma. Hún var brosmild og smit-
aði gleði út frá sér, hún var hug-
ulsöm, nærgætin og annt um
náungann hvort sem var um skjól-
stæðing eða samstarfsmann að
ræða. Hún var samviskusöm,
dugleg og það var virkilega gott
að vinna með henni. Þegar maður
sá að Edda var á vaktinni vissi
maður að vaktin yrði góð. Varla
var haldinn sá gleðskapur sem
Edda var ekki með í skipulagn-
ingu eða hún mætt til að halda
uppi stuðinu.
Við minnumst Eddu með sökn-
uði og vottum fjölskyldu hennar
okkar dýpstu samúð.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla á fold.
Þú veist hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
En sólin hún hnígur og sólin hún rís.
Og sjá þér við hlið er þín hamingjudís,
sem alltaf er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það er íslenska konan, tákn trúar og
vonar,
sem ann þér og helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson)
Hafdís og Jóhanna.
Þegar ég hitti Eddu Þöll fyrst
var hún sautján ára gömul. Hún
var brosmild, hæglát, málrómur-
inn bjartur og glaðvær og í stóru
blíðu augunum hennar blasti við
húmor fyrir lífsins gangi. Arin-
björn bróðir hennar var þá rúm-
lega tvítugur og þau systkinin bú-
sett í foreldrahúsum hjá Heru og
Hauki sem leigðu mér og minni
litlu fjölskyldu íbúð á neðri hæð á
Laugarásvegi 8.
Um það leyti sem við fjölskyld-
an flytjum inn greinist Haukur
faðir Eddu með illvígt krabba-
mein sem hann lifði með af miklu
listfengi í ein fjögur ár. Af Hauki
lærði ég að njóta sólar er hún skín
og leyfa skuggunum ekki að skil-
greina daginn bjarta. Þau Haukur
og Hera sýndu mér í sameiningu
án orða hvernig hægt er að lifa og
njóta í skugga erfiðra veikinda.
Þegar mér verður hugsað til
Hauks heitins finnst mér hann
fyrst og síðast hafa verið mikill
hamingjumaður, já jafnvel þótt
hann hafi ekki fengið lengri tíma
hér en raun bar vitni. Hið sama á
við um Eddu Þöll.
Edda Þöll Hauksdóttir var
hamingjukona þrátt fyrir að hafa
tekist á við hverja baráttuna á
fætur annarri hin síðari ár. Edda
og Halli, síðar eiginmaður hennar
sem ég fylgdist með koma fyrst
inn á heimili Heru og Hauks og
ávinna sér þar virðingu og traust
og væntumþykju á mettíma,
þurftu að berjast fyrir því að eign-
ast barn. Edda var opin með þá
baráttu, kannski vegna þess að
pabbi hennar var opinn með sína
baráttu og því leið ekki á löngu
uns Edda var farin að miðla þekk-
ingu, reynslu og þar með visku á
opinberum vettvangi, öðrum til
hvatningar. Ég man hvað ég var
stolt af henni í þessu hlutverki vit-
andi það að í eðli sínu væri hún prí-
vatmanneskja sem hefði enga
löngun til að draga að sér athygli
en þeim mun ríkari tilfinningu fyr-
ir því að verða að gagni, hvetja og
hjálpa. Og loks kom lítil Hera Lind
í heiminn og heimurinn hennar
Eddu varð Hera Lind og fegurðin í
gleði móðurinnar sem hafði beðið
og þráð gerði veröld okkar sem á
horfðum bjartari. Því er það nú
svo að þótt Hera Lind gangi inn í
framtíðina án líkamlegrar nær-
veru móður sinnar þá er ljóst að
Edda breytti heiminum til fram-
búðar fyrir Heru Lind. Við sem
þekktum Eddu munum nefnilega
alltaf sjá kærleiksljósið hennar yf-
ir litlu Heru Lind og sigurinn við
að koma henni í heiminn og þannig
heldur Edda áfram að hlúa að
henni og vernda. Það þarf varla að
setja orð á þann harm sem ástvinir
bera nú þegar Edda hefur kvatt
eftir rúmlega árs baráttu við
krabbamein, hann liggur í augum
uppi. Þess vegna langar mig til að
undirstrika það í allri sorginni
hvað Edda var mikil hamingju-
kona, mikill ljósberi í sinni gömlu
sál en unga og glaða og þróttmikla
anda. Við vorum samferða síðasta
árið í áþekkum veikindum, Edda
var mér hvatning, rétt eins og
pabbi hennar forðum. Það er hægt
að vera hamingjumanneskja í ógn-
inni, gleymum því aldrei, og þess
vegna er sorgin vegna fráfalls
Eddu Þallar böðuð sól og norður-
ljósum, glitskýjum og stjörnu-
björtum himni, öllu því fegursta
sem umlykur okkur í náttúrunni
en við höfum enga stjórn á, er ofar
okkar skilningi en bara svo yfir-
þyrmandi fallegt.
Hildur Eir.
Það er með sorg og söknuð í
hjarta sem við kveðjum hana
Eddu okkar. Lífsgöngu hennar er
lokið og eftir sitjum við með áleitn-
ar spurningar andspænis stað-
reyndinni um dauðann sem hver
og einn þarf að takast á við. Við vit-
um að möguleikinn á eilífu lífi er
ekki til staðar en það er erfitt að
sættast við það að ung manneskja í
blóma lífsins sé tekin frá okkur.
Manneskja sem nýlega hefur tek-
ist á við mikilvægasta hlutverkið
sem okkur er falið, að verða for-
eldri eða móðir. Og allt gerðist
þetta svo snöggt. Það er svo stutt
síðan gleðin var við völd og litli
augasteinninn hennar kom í þenn-
an heim. Ég gleymi ekki brosinu
og gleðinni þegar Edda kom inn til
mín og færði mér þær fréttir að
langþráð ósk um lítið líf hefði
kviknað. Og það var ekki hægt
annað en að tárast af gleði á þeirri
stundu og hrósa henni fyrir seigl-
una að halda áfram og gefa ekki
upp vonina að eignast barn. Hún
sýndi mikinn kjark þegar hún
steig fram í fjölmiðlum og ræddi
opinskátt um vanda þeirra sem
glíma við barnsleysi.
Við vorum lánsöm á B5 þegar
Edda réð sig til starfa eftir að hafa
lokið verknámi í maí árið 2013.
Ung, falleg og efnilegur sjúkraliði
sem hafði skýra sýn á hlutverk
sitt, hjúkraði með hjartanu og
sinnti sjúklingum sínum af alúð og
kærleik. Hún gaf sér tíma til að
gleðja sjúklinga sína, var dugleg
að setja rúllur í gömlu konurnar og
bros hennar mildaði þjáningu
margra. Hún ávann sér fljótt
traust og voru falin ýmis sérverk-
efni, en hún sat m.a. í fræðslu-
nefnd skurðsviðs og var fulltrúi
deildarinnar í vinnu með sýking-
arvörnum að bættri handhreinsun.
Deildin fékk síðan sérstaka viður-
kenningu fyrir góðan árangur því
tengdan. Af samstarfsfólki sínu
var hún kosin öryggistrúnaðar-
maður og gegndi því hlutverki með
miklum sóma. Lengi hafði hún um-
sjón með starfsnámi sjúkraliða-
nema, en þar var hún hvetjandi og
góð fyrirmynd og þeir nemendur
sem nutu handleiðslu hennar voru
þakklátir fyrir þá umhyggju sem
hún sýndi þeim. Þá var hún oft val-
Edda Þöll
Hauksdóttir