Morgunblaðið - 19.05.2021, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ 2021
✝
Matthías Eydal
fæddist á Ak-
ureyri 24. maí
1952. Hann lést á
heimili sínu 5. maí
2021.
Foreldrar hans
voru Brynjar V.
Eydal, f. 22.10.
1912, d. 9.10. 1995,
og Brynhildur Ey-
dal, f. 7.10. 1919,
d. 27.9. 2010. Syst-
ur Matthíasar eru Anna Inger
Eydal, f. 1942, Guðfinna Eydal,
f. 1946, og Margrét Hlíf Eydal,
f. 1958. Samfeðra systir er Hel-
en Bára Brynjarsdóttir, f.
1938.
Eftirlifandi eiginkona Matt-
híasar er Bergþóra Vilhjálms-
dóttir leikskólakennari, f. 10.2.
1953. Dætur þeirra: 1) Rakel
Salóme Eydal fasteignasali, f.
8.1. 1976, eiginmaður Einar
Helgi Kjartansson, f. 22.12.
1952, dóttir þeirra er Sara
Fönn Einarsdóttir, f. 4.8. 1995.
2) Marta Eydal talmeinafræð-
ingur, f. 13.7. 1985, eiginmaður
Guðmundur Jónsson, f. 6.7.
1986. Synir Mörtu
og fyrrverandi
sambýlismanns,
Hafþórs S. Sig-
urðssonar, f. 20.6.
1987, eru Hrafn
Andri H. Eydal, f.
4.10. 2007, og Hin-
rik Steinn H. Ey-
dal, f. 26.9. 2009.
Sonur Mörtu og
Guðmundar er
Matthías Halldór
G. Eydal, f. 21.8. 2019.
Matthías ólst upp á Ak-
ureyri. Eftir að hann lauk
stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum á Akureyri árið 1972
fluttist hann til Reykjavíkur.
Matthías lauk B.sc.-gráðu í líf-
fræði frá Háskóla Íslands árið
1977 og diplómagráðu frá
sama skóla árið 1983. Alla sína
starfsævi, eða frá árinu 1977,
vann hann við sníkjudýrarann-
sóknir á Tilraunastöð Háskóla
Íslands í meinafræði á Keldum.
Útför Matthíasar fer fram
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag, 19. maí 2021, klukkan 11.
Meira á www.mbl.is/andlat
Pabbi minn. Ég trúi ekki að
þú sért farinn. Þetta er svo
óraunverulegt. Mig skortir orð
en finnst ég samt verða að
segja eitthvað.
Hugurinn reikar aftur, mikið
er ég þakklát fyrir tímann sem
við eyddum saman þegar ég var
í Suzuki-píanónáminu sem
barn. Þú tókst þínu hlutverki
sem Suzuki-foreldri alvarlega
og sinntir því af nákvæmni. Þú
komst með mér í hvern tíma og
fylgdist með því sem fram fór. Í
gömlu píanóbókunum sést allt
sem þú skrifaðir við nótur lag-
anna, ýmsar lýsingar á því
hvernig ég átti að spila; mjúkt,
syngjandi, blíðlega.
Þú lagðir þig einnig allan
fram við að koma ofan í mig
mat, sem var ekki alltaf auð-
velt, og notaðir til þess ýmis
ráð eins og að sykra kartöflu-
músina extra vel! Mér fannst
svo gaman að fara með þér í
búðina, því þú gast ómögulega
sagt nei við mig, og það kom
sér stundum vel.
Þú hafðir þína djöfla að
draga eins og flestir, en hélst
samt alltaf áfram, áttir þín
áhugamál og fannst þér tilgang.
Það voru oftar en ekki litlu
hlutirnir sem glöddu; borða
góðan mat, hlusta á tónlist,
spjalla um fortíð og framtíð. Þú
varst skemmtilegur sögumaður
og hefur sagt okkur ófáar sög-
urnar. Yndislegar voru allar
sumarbústaðaferðirnar sem við
fórum með ykkur mömmu í
Grímsnesið.
Það var gaman að segja þér
frá hinum ýmsu hlutum því þú
hafðir sannarlega áhuga á að
hlusta. Þú varst alltaf til staðar
fyrir mig og mína fjölskyldu og
sýndir það á þinn einstaka hátt.
Allt vildir þú fyrir okkur gera
og hjálpa okkur að koma okkur
vel fyrir. Þar er minnisstætt
þegar við fluttum í Álfheimana
og þú varst hér með okkur nótt
sem dag; múraðir, sparslaðir af
þinni miklu snilli, settir upp
innréttingar og ýmislegt fleira.
Mikið varstu glaður þegar
litli Matti fæddist og var nefnd-
ur í höfuðið á þér. Þú sagðir
orðrétt: „Ég held að þetta sé nú
of mikið fyrir mína litlu sál,“ en
það lýsir þér svo vel. Þú varst
svo stoltur af honum og öllum
strákunum mínum og þeir eiga
góðar minningar um þig.
Því miður höfum við ekki
getað hist eins mikið undanfar-
ið ár og við hefðum viljað, bæði
vegna heimsfaraldurs og vegna
veikinda þinna. Það er sárt en á
sama tíma var sú staða óhjá-
kvæmileg; þú varst passasamur
og vildir enga sénsa taka.
Undir það síðasta varstu orð-
inn mjög slappur. Það að þú
skulir varla hafa treyst þér til
að spjalla í síma, og verið feg-
inn að enda símtalið vegna
þróttleysis, segir allt um hve
veikur þú varst. Því þú elskaðir
að spjalla og yfirleitt voru sím-
tölin okkar á milli löng.
Elsku pabbi, það er svo
margt sem mig langar að segja
en samt er svo fátt um orð.
Mikið hefði ég viljað að þú
hefðir séð drengina mína vaxa
úr grasi. Ég verð að trúa því og
treysta að þú fylgist með og
haldir þínum verndarvæng yfir
okkur. Að lokum er hér eitt lít-
ið ljóð frá mér til þín:
Sumar er komið með sólina bjarta,
syngjandi fugla á sveimi.
Í kærleikans hvolfi nú hvílir eitt
hjarta,
hvers saknað er ótt hér í heimi.
Minningar ylja, um hugann þær
sveima,
í þeim felst huggun og kraftur.
Í hjartanu pabba minn ávallt mun
geyma,
þar til við hittumst svo aftur.
Þín,
Marta.
Það var mikil harmafregn
þegar hún Marta þín hringdi í
mig 5. maí og tilkynnti mér að
þú værir látinn. Auðvitað kom
það ekki alveg á óvart, eins
veikur og þú varst orðinn.
Dauðinn mætir hins vegar oft
fyrr en maður gerir ráð fyrir.
Hann gerir bara eins og hann
vill. Það reyndi ég þegar Egill
mágur þinn og maðurinn minn
dó fyrirvaralaust.
Það var búið að bíða lengi
eftir strák í fjölskyldunni þegar
þú fæddist. Áður höfðu fæðst
þrjár stelpur, Anna Inger sem
dó um tveggja ára, Anna Inger
sem býr í Svíþjóð, svo ég og
síðast á eftir þér Margrét sem
býr í Noregi. Það voru vænt-
ingar um að ég yrði strákurinn
sem kæmi númer þrjú, en það
varst þú sem betur fer sem
hnepptir hnossið. Algjör prins
og gleðigjafi. Í byrjun var ég
talsvert afbrýðisöm út í þig. Þú
varst ekki bara sætur, heldur
líka alltaf svo góður, ljúfur og
meðfærilegur. Ég kleip þig einu
sinni í handlegginn þegar þú
varst um níu mánaða og fékk
bágt fyrir. Mikið skammaðist
ég mín og geri kannski enn. Þú
fyrirgafst mér fyrir löngu og
við hlógum oft að þessu. Af-
brýðisemin hvarf hins vegar
fljótt og við tók væntumþykjan
og okkar góðu tengsl. Við vor-
um ekki bara góð systkini held-
ur líka mjög góðir vinir. Þannig
hefur það reyndar líka verið
með okkur öll systkinin. Við
höfum verið mjög samrýnd og
átt gott samband auk þess að
láta okkur alltaf velferð hinna
varða. Núna við þessi leiðarlok
er gott að geta rifjað upp góðar
minningar sem við systkinin
höfum átt á fullorðinsárum,
ekki síst þegar systur okkar
sem búa erlendis hafa verið í
heimsókn.
Við Matti höfðum alltaf
meira og meira samband með
árunum og varla hefur liðið sú
vika að við höfum ekki talað
allavega saman í síma. Þau
símtöl voru oft löng, það var
svo mikið að tala um, annað-
hvort eitthvað persónulegt eða
bara um landsins gagn og
nauðsynjar. Eftir að þið Begga
fenguð ykkur bústaðinn varð
enn einn nýr flötur sem við
gátum sameinast um. Ég mun
sakna þess mikið að fá ykkur
Beggu saman í árlegar sum-
arheimsóknir í Þjórsárdalinn til
að bjóða ykkur upp á danskt
smörrebröd og sænska kolbu-
kaffið.
Matti var mjög mörgum
kostum búinn. Fyrir utan að
vera vel að sér í sínu fagi, líf-
fræðinni, var hann einkar
handlaginn, vandvirkur og ná-
kvæmur. Það er ekki lítið sem
hann hefur gert til að hlúa að
umhverfi sínu og gera það
huggulegt. Hann var eins og
besti iðnaðarmaður. Ekki vant-
aði heldur að hann hjálpaði
mér ef með þurfti, hvort sem
það var með bílinn, setja upp
heimilistæki eða gefa hagnýt
ráð. Þessi elskulegi maður var
alltaf þægilegur í viðmóti,
skemmtilegur og mikill húm-
oristi. Öllum líkaði vel við
hann, ekki síst börnum, sem
fundu strax þetta hlýja góða
viðmót. Börn eru nösk á hvað
er ekta og hvað ekki í fram-
komu fullorðinna. Afabörnin
eiga eftir að sakna Matta sárt
og því miður er Matti litli yngri
svo lítill að hann mun ekki
muna eftir afa sínum. Músík-
maður var hann Matti bróðir
minn. Hann átti auðvitað ekki
langt að sækja það og þótt
hann spilaði ekki mikið sjálfur
naut hann þess að hlusta á nán-
ast alla tónlist þótt djassinn
væri í fyrirrúmi. Hann sinnti
mikið músíkástríðu sinni og
fárveikur fór hann tiltölulega
nýlega á tónleika Víkings Heið-
ars.
Það verður erfitt að fylla
upp í það tómarúm sem skap-
ast þegar Matti er allur. Það er
þó huggun í harmi að geta rifj-
að upp góðar minningar og að
þakka fyrir að hafa átt þennan
góða bróður, þetta ljúfmenni og
samkenndarmann sem þarf nú
ekki að þjást lengur.
Begga mín, Rakel, Marta og
fjölskyldur, systur mínar og all-
ir góðu vinirnir hans Matta, við
syrgjum hann öll og komum til
með að sakna lengi. Samúðar-
kveðjur til okkar allra.
Guðfinna Eydal.
Kær vinur og fyrrverandi
samstarfsmaður minn Matthías
Eydal er látinn eftir erfið veik-
indi, 68 ára að aldri. Kynni okk-
ar hófust árið 1976 þegar hann
var nemandi minn í líffræði við
Háskóla Íslands og upp úr því
var hann ráðinn að Tilrauna-
stöð Háskólans í meinafræði á
Keldum þar sem við vorum síð-
an nánir samstarfsmenn í hart-
nær 40 ár. Nokkrum árum síð-
ar bættist Karl Skírnisson í
hópinn og saman mynduðum
við þarna kjarna í rannsóknum
á sýkingum af völdum sníkju-
dýra um árabil. Þjónusturann-
sóknum skiptum við á milli okk-
ar en að grunnrannsóknaverk-
efnum stóðum við ýmist hver
um sig eða tveir eða þrír sam-
an. Þessi hópur reyndist sam-
hentur og aldrei bar skugga á
þetta samstarf. Auk þess stund-
uðum við talsverða kennslu við
Háskólann og nemar voru iðu-
lega viðloðandi deildina í náms-
verkefnum.
Það er margs að minnast frá
löngum tíma, bæði í vinnu og
utan. Góðar og kærar minn-
ingar. Matthías var ákaflega
ljúfur og þægilegur í allri um-
gengni og nákvæmur og sam-
viskusamur í öllum rannsókn-
um. Traustur samverkamaður.
Samskipti okkar sem á deild-
inni unnum voru mikil um þau
verkefni sem fyrir lágu hverju
sinni en einnig var þar rabbað
um daginn og veginn og létt-
leiki ríkjandi. Það var alltaf
notalegt að mæta í vinnuna og
þessara daglegu samskipta
saknaði ég þegar ég lét af störf-
um vegna aldurs.
Síðasta samtal okkar Matt-
híasar áttum við í síma, tveim
dögum fyrir andlát hans. Ég
þakka honum samfylgdina og
trausta vináttu í öll þessi ár og
við Margrét sendum Bergþóru
og fjölskyldu innilegar samúð-
arkveðjur.
Sigurður H. Richter.
Matthías Eydal
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
MAGNÚS SIGURÐSSON
hagfræðingur,
varð bráðkvaddur á heimili sínu 25. apríl.
Útförin fer fram frá Breiðholtskirkju
fimmtudaginn 20. maí klukkan 13.
Kristrún B. Jónsdóttir
Áslaug Magnúsdóttir Sacha F. Tueni
Sigurður R. Magnússon Regína Rist Friðriksdóttir
Gunnar Ágúst Thoroddsen Marlena Piekarska
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og
bróðir,
ÁRNI RAGNAR RÓSANTSSON,
Síðuseli 7,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 12. maí.
Útförin fer fram frá Seljakirkju föstudaginn
21. maí klukkan 13 og verður henni einnig streymt á
seljakirkja.is.
Sigurður Ingi Árnason Kolbrún Bragadóttir
Freyr Sigurðarson
Hafdís Sigurðardóttir
Sóley Sigurðardóttir
og systkini hins látna
Ástkær móðir okkar og amma,
ERLA HANNESDÓTTIR,
Hofteigi 23,
lést laugardaginn 15. maí á Land-
spítalanum. Útför verður auglýst síðar.
Jóhannes Jóhannesson
Lárus Jóhannesson Glenda Jóhannesson
Hákon og Freya
Sveinn Óttar, Birta Rós, Jóhannes A. og Stefán C.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
GUNNAR ÞÓRÐARSON
frá Bíldudal,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold Garðabæ
miðvikudaginn 12. maí. Útför fer fram
frá Bíldudalskirkju laugardaginn 29. maí klukkan 14. Athöfninni
verður streymt. Hlekk á streymi má nálgast á mbl.is/andlat.
Sigurður Gunnarsson Kristín María Ólafsdóttir
Bjarnþór Gunnarsson Hanna Sigurjónsdóttir
Ágúst Gíslason Kolbrún Matthíasdóttir
Valgerður Jónasdóttir
og fjölskyldur
Elsku sonur okkar, faðir, unnusti og bróðir,
INGIBJÖRN HALLDÓRSSON,
lést fimmtudaginn 6. maí.
Útför fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 21. maí klukkan 10.
Rakel Guðný Stefánsdóttir
Laufhildur Emma Ingibjörnsdóttir
Halldór K. Ingólfsson Hrönn Jónsdóttir
Júlíus Halldórsson Sara Rós Tómasdóttir
og aðstandendur
Hæ gullið mitt.
Hæ mín kæra. Svona
byrjuðu flestar okk-
ar samræður. Þú
kallaðir mig svo oft gullið þitt, al-
veg frá því að ég man eftir mér. Ég
áttaði mig á því snemma að þú
myndir alltaf eiga risastóran part
af mér. Eitt sumarið sem ég var
hjá ykkur Víkingi á Eiðum hafðir
þú fengið ljósmyndara til að taka
myndir af mér, Viðari og Brynjari.
Hann spurði þig hvort þú ættir
okkur öll og þú varst fljót að svara,
já. Ég skildi ekki af hverju þú hefð-
ir logið að manninum og sagt hon-
um að ég væri dóttir þín. Seinna
skildi ég þetta, engin lygi var sögð
þennan dag. Það var einhver
strengur á milli okkar, við sáum
hann ekki en fundum hann svo
sterkt. Þú varst sú sem ég gat allt-
af leitað til og beðið um aðstoð við
hvað sem er, ég hefði getað beðið
þig um að færa heiminn og þú hefð-
ir reynt að gera það. Við vorum svo
ótrúlega líkar og höfðum nánast
alltaf sömu skoðanir á hlutunum.
Þannig var það í síðasta skiptið
sem ég hitti þig, við vorum að horfa
á fréttir í sjónvarpinu, ég leit á þig
og við fórum báðar að hlæja. Þú
vissir hvað ég var að hugsa og ég
vissi að sömu hugsanir væru að
fljúga í gegnum hausinn á þér.
Elsku Hugga, þú hefur fylgt mér
frá fyrsta degi, kennt mér svo
margt og verið mín fyrirmynd.
Takk fyrir allt mín kæra.
Elska þig.
Þórdís Ólafsdóttir.
Hugrún
Högnadóttir
✝
Hugrún
Högnadóttir
fæddist 22. ágúst
1966. Hún lést 4.
maí 2021.
Útför Hugrúnar
fór fram 18. maí
2021.
Það er svo gaman
að eignast vini þegar
maður er orðinn full-
orðinn. Ég var svo
lánsöm að Hugrún
varð vinur minn.
Auðvitað hafði ég
þekkt til hennar
lengi, þar sem við
höfðum báðar verið í
ferðaþjónustu, en
vinir urðum við á síð-
ustu árum.
Litli hópurinn okkar spratt upp
úr vinnuferð, við vorum held ég
ekki öll á sama stað á sama tíma, en
hópurinn varð til og við urðum góð-
ir vinir. Hugrún var ein af kjarna-
einingunum, stór hluti af líminu
sem heldur hópnum saman. Við
höfum hist í heimahúsum, farið í
ferðalög, meira að segja til útlanda
þegar mátti ferðast, ó það var svo
gaman í Belfast. Alltaf var Hugrún
hæglát, hógvær og einstaklega
hugulsöm. Alltaf spurði hún um líð-
an fjölskyldu manns, líka þetta síð-
asta ár; þegar ég vildi vita hvernig
henni liði og strákunum hennar, þá
beindi hún umræðunni að öðrum,
vildi ekki vera miðdepill.
Og svo var það hláturinn, hvað
það var hægt að hlæja mikið með
Hugrúnu, hlæja að öllu og engu.
Stelpuferðin norður, rétt fyrir Co-
vid, það var svo gaman, kampavín á
rúmstokknum, kjaftað og hlegið.
Mikið á ég eftir að sakna þín
kæra Hugrún. Öll góðu áformin
um að fara út að ganga að minnsta
kosti einu sinni í viku urðu að
mestu að víkja fyrir Covid, en ég
hlakkaði til að taka upp þráðinn
núna með vorinu. Þótt missir minn
og vinahópsins sé mikill er miss-
irinn mestur fyrir strákana þína
alla þrjá. Innilegar samúðarkveðj-
ur til ykkar, Víkingur, Viðar og
Brynjar.
Unnur Svavars.