Þjóðmál - 01.09.2017, Blaðsíða 38

36 ÞJÓÐMÁL Hausthefti 2017
Lærdómur fyrir Sjálfstæðisflokkinn
Eftir að hafa hlýtt á ræður starfsmanna CDU
í Berlín í sumar sem leið fannst mér sem
ég hefði fundið gamla Sjálfstæðisflokkinn.
Undirliggjandi voru slagorðin „stétt með
stétt“ og „eign fyrir alla“.
Útskýringar starfsmanna CDU á stefnu
flokksins hefðu allt eins getað verið þýskar
þýðingar á ræðum og greinum Birgis Kjaran,
Jóhanns Hafstein eða Bjarna Benediktssonar
eldri. Kristilegir demókratar skilgreindu líka
Sjálfstæðisflokkinn sem sinn systurflokk
þegar á sjötta áratug síðustu aldar og til
marks um það var 25 ungum sjálfstæðis-
mönnum boðið til Þýskalands sumarið 1955
til að kynna sér uppbyggingu hins unga sam-
bandslýðveldis. Forgöngu um þessa heim-
sókn hafði þáverandi formaður Junge Union,
Gerhard Stoltenberg, síðar fjármálaráðherra
og landvarnaráðherra í ríkisstjórnum
Helmuts Kohl. Það er einnig til marks
um góðan hug forystumanna Kristilegra
demókrata til Sjálfstæðisflokksins að Konrad
Adenauer kanslari kom tvívegis hingað til
lands, 1954 og 1960, og hitti í bæði skiptin
fyrir íslenskan starfsbróður sinn, Ólaf Thors
forsætisráðherra, en Ólafur fór sömuleiðis í
opinbera heimsókn til Vestur-Þýskalands og
var eftir því tekið hve vel fór á með leiðtogum
landanna tveggja.
Stefna kristilegu flokkanna fellur mun betur
að íslenskum aðstæðum en stefna íhalds-
flokkanna í Skandinavíu og breska Íhalds-
flokksins. Íhaldsflokkarnir eru sprottnir upp
úr jarðvegi stéttastjórnmála 19. aldar og
hafa aldrei orðið flokkar „allra stétta“ eins og
Sjálfstæðisflokkurinn og kristilegu flokkarnir
á meginlandi Evrópu.
Valdið leitar þangað sem auðurinn er og því
er tiltölulega jöfn eignadreifing forsenda
valddreifingar og þar með aukins lýðræðis og
friðar. Sjálfstæðisflokkurinn ætti hreinlega að
setja sér markmið um eignajöfnuð sem um
leið yrði tæki til að vinna gegn fátækt. Hér
á landi þarf einnig að taka upp upp öflugri
vopn í baráttunni gegn fákeppni, en fátt
getur orðið til að bæta kjör almennings meira
en virk samkeppni. Þá er brýnt að sporna við
aukinni samþjöppun í atvinnulífinu, sem víða
er orðin of mikil og í mörgum greinum eiga
litlir atvinnurekendur í vök að verjast vegna
óhóflegrar skattheimtu, íþyngjandi reglu-
verks og annarra afskipta hins opinbera.
Eigi Sjálfstæðisflokkurinn að öðlast aftur fyrri
stöðu sem 40% flokkur er nauðsynlegt að
líta til þeirra grundvallaratriða sem hér eru
nefnd. Flokkurinn hefur fyrir löngu glatað
öllum tengslum við verkalýðshreyfinguna og
fátt verið gert til að bæta rekstrarstöðu lítilla
og meðalstórra fyrirtækja. Eiginfjármyndun
almennings og fyrirtækja eru settar allt of
þröngar skorður. Sjálfstæðisflokkurinn þarf
að leita upprunans og stuðla að samfélagi
valddreifingar. Í því efni má læra margt af
Kristilegum demókrötum í Þýskalandi, systur-
flokki Sjálfstæðisflokks.
Höfundur er doktorsnemi
í lögfræði og sagnfræði.
Valdið leitar þangað sem auðurinn er og því er tiltölulega jöfn
eignadreifing forsenda valddreifingar og þar með aukins lýðræðis og friðar.
Sjálfstæðisflokkurinn ætti hreinlega að setja sér markmið um
eignajöfnuð sem um leið yrði tæki til að vinna gegn fátækt.