Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Qupperneq 11

Ingimar Sveinsson
* *'V '
Myndir af einum skó- kfeífe.
smið og tveimur fjárhirðum
Myndir af einum skósmið og
tveimur fjárhirðum bárust mér í
hendur ekki alls fyrir löngu.
Öllum þessum mönnum kynntist ég
nokkuð, ég ætti kannski að segja mjög vel,
á æskuárum mínum, þegar ég var að alast
upp í Hamarsfírði. Allir voru þeir góðir
menn og vandaðir, vel metnir í sínu
samfélagi. Að mörgu leyti sérstæðir
persónuleikar. Munu lengi geymast í
minningu þeirra er þeim kynntust.
Þessir þrír áttu það sameiginlegt, að
þeim varð ekki tíðförult á ljósmyndastofur.
Satt að segja hélt ég lengi vel eftir að þeir
hurfu á brott úr samfélagi okkar yfir
móðuna miklu, að engar myndir væru til af
þeim. Annað kom þó í ljós. Myndir af þeim
fann ég að lokum. Ég á þessum mönnum
margt að þakka. Þykir mér hæfa að birta
þessar nýfundnu myndir af þeim og
minnast þeima, þótt það verði aðeins með
fáum, fátæklegum orðum í þetta sinn.
Vil ég þá byrja á skósmiðnum. Jakob
Gunnarsson (f'. 22.03.1886) hét hann og
bjó lengst af í litlu húsi á Djúpavogi. Húsið
hét Fagrahlíð og stóð innst í þorpinu við
Innri Gleðivík. Jakob giftist og eignaðist
afkomendur. Kona hans hét Ingibjörg. Hús
þeirra er nú horfíð úr hlíðinni, þar sem vel
sést yfír Gleðivíkur. Afi Jakobs, Þorsteinn
Pálsson, bjó lengi í lítilli eyju úti fyrir
Búlandinu. Eyjan heitir Hrísey og er fyrir
löngu orðin landföst og sandblásin. Þar
sjást enn tóftarbrot eftir búskap Þorsteins.
Hann kenndi Jóni Þórarinssyni, föður
Ríkarðs og Finns, listamannanna frá Strýtu,
að smíða úr járni og fleiri málmum.
Faðir Jakobs hét Gunnar Þorsteinsson
og átti lengst af heima í Fögruhlíð. Eftir því,
sem ég best veit vann hann það, sem til féll
í litlu sjávarþorpi. Ef til vill átti hann
fáeinar kindur og eina, - eða hálfa kú.
Stundum létu tvö heimili sér nægja að
skipta með sér nytinni úr einni kú. Það var
kallað að hafa hálfa kú.
Mér hefur verið sagt að það sé Gunnar
Þorsteinsson í Fögruhlíð, sem stendur á
bryggjunni fram af Framtíðarhúsunum á
Djúpavogi á frægri mynd, sem Nikólína
Weywadt, ljósmyndari á Teigarhomi, tók á
köldu hafísvori 1881 eða 82.
Jakob í Fögmhlíð var skáld gott og bjó
til sæg af vísum og kvæðum. Mest vom það
gamankvæði um ýmsa atburði í þorpinu.
Þetta gerði hann sennilega mest sjálfum sér
til hugarhægðar og þorpsbúum til skemmt-
unar. Kvæði hans vom lipur, létt, fyndin og
vel gerð. Þau vom sungin á mannamótum
og margir lærðu þau.