Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Blaðsíða 61

Minningabrot
Glaumbœr, bœjarhús á Þórarinsstöðum í baksýn. Eigandi myndar: Erla Ingi-
mundardóttir.
konumar til að standa
við að nudda þvottinn
á brettunum.
Öll sláturgerð fór
fram þama á haustin
og maturinn svo bor-
inn inn til geymslu í
kjallarann. Þegar sú
vinna var búin, var
kjöt sem átti að
reykja hengt upp í
húsinu til reykingar.
Oft var farið með
þvottinn fram í bæjar-
lækinn og hann skol-
aður þar að minnsta
kosti þegar veðrið var
gott, því það var
miklu fljótlegra heldur en að skola í bala í
eldhúsinu.
í læknum var buna, sem kölluð var. Hún
var þannig útbúin, að vatnið var látið renna
gegnum tréstokk sem gengið var frá við
lítinn hyl. Stokkurinn hefur líklega verið 40
— 50 cm langur og 15 - 18 cm í þvermál.
Bala var komið fyrir undir bununni og
vatnið fossaði í hann. Tauinu var velt til í
balanunr og sápan skolaðist fljótt úr, því
alltaf fossaði nýtt vatn í balann. Tauið var
síðan tekið upp úr og lagt á steinhellur senr
þama voru og til þess ætlaðar, og seig þá
mesta vatnið úr þvottinum. Svo var hann
allur undinn í höndunum áður en hann var
hengdur á snúrurnar. Var þetta hin besta
aðstaða til að skola þvottinn. Þarna við
lækinn voru líka hlóðir sem notaðar voru
þegar ullin var þvegin.
Rétt framan við lækinn var hús sem hét
Glaumbær. I því húsi var tauhjallur þannig
að stutt var að fara með þvottinn ef átti að
þurrka í hjallinum. Líklega hefur einn þriðji
af húsinu verið hjallur. Yfír hjallinum var
loft. Þar var geymdur mjölmatur og ýmis-
legt fleira. í hinum hluta hússins var
geymdur matur til dæmis voru þar margar
tunnur af saltkjöti. Yfír þessum hluta
hússins var loft og þar sváfu karlmenn á
sumrin þegar aðkomumennirnir vom flestir.
Þama voru að mig minnir sjö rúm. Það var
víst oft mjög glatt á hjalla í húsinu og þess
vegna fékk það nafnið Glaumbær.
Hænsnakofí var byggður við stafninn á
Glaumbæ. Margar hænur voru hafðar til að
heimilið hefði nóg af eggjum, enginn hefði
lagt sér kjúklinga til munns á þeim tíma.
Nokkru ofan við Glaumbæ stóð hesthúsið.
Eg man aðeins eftir tveimur hestum, Sóta
og Rauðku, en ég veit að áður voru fleiri.
Tvenn ljárhús voru á Þórarinsstöðum, fyrir
utan Nonna fjárhús. Dálítið innan við
Glaumbæ voru önnur, ég get ekki munað að
þau hefðu neitt nafn, en stóðu við læk sem
rann í gili sem kallað var Pyttagil. Enn
lengra voru hin og þar hét á Stekk.
Húsin á Eyrunum
Það fólk sem bjó á Eyrunum átti langflest
kú og nokkrar kindur. Allt hafði þetta fólk
59