Heilsuvernd - 01.04.1958, Qupperneq 24

16
HEILSUVERND
rósberjaduft, en ekki minnzt á þann möguleika að taka
inn tilbúin fjörefni.
Og svo komið sé aftur að spurningunni, hvort réttir
lifnaðarhættir séu trygging fyrir sjúkdómalausu lífi, verð-
ur svar læknisfræðinnar þetta:
Með bættum matarháttum ætti að mega komast langt
í því að útrýma ýmsum hörgulsjúkdómum og stórbæta
heilsufar almennings. Hreinlæti, bætt húsakynni, útivist,
hæfilegar íþróttaiðkanir eiga ásamt mörgum öðrum ráð-
stöfunum þátt í að auka viðnámsþrótt manna og forða
þeim frá sjúkdómum, er stafa af sýklum og ýmsum öðrum
sýkingaröflum. Hinsvegar verður eigi séð, að heilnæmir
lifnaðarhættir skapi ónæmi gegn sýklasjúkdómum yfir-
leitt. Og mikill fjöldi sjúkdóma á sér enn ókunnar orsakir,
sem því er ekki hægt að útrýma.
Hér vil ég bæta við nokkrum athugasemdum frá sjónar-
hóli náttúrulækningastefnunnar.
Margar niðurstöður og ályktanir læknavísindanna eru
fengnar frá næringartilraunum á dýrum og mönnum. Til-
raununum er oft hagað þannig. að fæðan er svipt eða í
hana bætt einu efni; hún er t. d. gjörsneydd C-fjörefni
en slíkt kemur aldrei fyrir í veruleikanum. Niðurstöður
slíkra rannsókna hafa því takmarkaða þýðingu og geta
verið beinlínis villandi. Sé tilraununum hinsvegar hagað
á þann veg, að tilraunadýrunum er gefið fæði líkt því, sem
fólk notar í mismunandi stéttum eða löndum, fást raun-
hæfari niðurstöður varðandi sambandið milli heilsufars
og viðurværis. Slíkar rannsóknir voru gerðar á fyrsta
þriðjungi þessarar aldar austur í Indlandi. Framkvæmdi
þær þekktur enskur læknir og vísindamaður, Sir Robert
McCarrison, og er þeim að nokkru lýst í bók hans,
„Mataræði og heilsufar", sem NLFÍ gaf út með leyfi höf-
undar árið 1950. Hér er ekki tími til að lýsa þessum til-
raunum, en niðurstöður þeirra voru í stuttu máli þær, að
á náttúrlegu fæði, liku því, sem einhver heilbrigðasti þjóð-
flökkur í heimi, Hunzamenn í Norður-Indlandi, lifir á, lifa